Σελίδες

Text Widget

Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα. Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει: Γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.

Μπ. Μπρεχτ

Ετικέτες

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Tετάρτη 13 Ιουνίου: Φαύστα του Μποστ στη ΧΩΡΑ


FAYSTA-LAMIA-13-IOYNIOYTo 6o Φεστιβάλ Οίτης συνεχίζεται με τη δεύτερη του εκδήλωση την ερχόμενη Τετάρτη 13 Ιουνίου με τη θεατρική παραγωγή από το «Σπασμένο Ρόδι» που θα μας παρουσιάσει την σουρεαλιστική κωμωδία «Φαύστα, ή Η απολεσθείς κόρη» του Μπόστ (Μέντη Μποσταντζόγλου), σε σκηνοθεσία Τσαδήλα Ελένης.
Στα τέλη του ’63 ο Μποστ αρχίζει να γράφει τη “Φαύστα”.


Η ιστορία:
Μία κόρη, το Ριτσάκι, που πάει να κολυμπήσει την καταπίνει ένα ψάρι. Μετά, όμως, από 12 χρόνους κι άλλους 9 μήνους ξαναβρίσκει τους γονείς της, όταν βγαίνει από την κοιλιά τού κήτους που ψαρεύει ο ερασιτέχνης ψαράς πατέρας της. Η αμέλειά της όμως να πλυθεί και η επιμονή της να περιφέρεται στο σπίτι αλατισμένη και «μοσκοβολώντας» φύκια και … λιθρίνους θα την οδηγήσει σε μια άλλη κοιλιά.
Λέει ο ίδιος: «Εκείνο τον καιρό παίζονταν στο θέατρο κάποια επιθεωρησιακά μου κείμενα. Μέρα με την ημέρα έβλεπα όμως το έργο μου να αδυνατίζει, γιατί καινούργια θέματα της επικαιρότητας έκαναν τον κόσμο να βαριέται τα θέματά μου. Τότε ήταν που πείσμωσα κι αποφάσισα να γράψω ένα έργο διαχρονικό. Και τι θα μπορούσε να αντέξει περισσότερο στον χρόνο από την ιστορία ενός κοριτσιού που πάει να κολυμπήσει και το καταπίνει ένα ψάρι?.
Το γράψιμο ολοκληρώνεται αρχές του ’64. Ο πλήρης τίτλος του είναι “Φαύστα ή Η απωλεσθείς κόρη” κι ανεβαίνει τον Μάη του ’64. Αποσπά πρωτοφανώς καλές κριτικές, μα ο κόσμος δεν πολυπηγαίνει να τη δει.
Το έργο δεν έπιασε αμέσως. Η γλώσσα του και ο παραλογισμός του θέματός του ξένισαν τον κόσμο.
Η επιτυχία ήλθε από τη Θεσσαλονίκη, όπου ταξίδεψε αμέσως μετά.»

Ο Μποστ, με το χαρακτηριστικότατο γλωσσικό του ύφος θίγει τα κακώς κείμενα, ειρωνεύεται τη μικροαστική υποκρισία και τα οικογενειακά θέσφατα, επιτίθεται στη σοβαροφάνεια, στην παγιωμένη κοινωνική λογική και στην καθεστηκυία τάξη. Ο σουρεαλισμός, σήμα κατατεθέν του θεατρικού του λόγου ταιριάζει απόλυτα με τη σουρεαλιστική ελληνική πραγματικότητα.
ΜΟΥΣΙΚΗ: Γκονούλας Γιώργος (ζωντανά με το ακορντεόν επί σκηνής)
ΠΑΙΖΟΥΝ (με σειρά εμφάνισης):
Κιρκινέσκα Χριστίνα-ΚΟΜΠΕΡ
Λάκης Κώστας-ΦΑΥΣΤΑ
Μουστάκα Μαρία-ΕΛΕΝΗ
Τούφα Γεωργία-ΓΙΑΝΝΗΣ
Θεοδώρου Μαρία-ΜΑΡΙΑΝΘΗ
Παπαδημητρίου Βασίλης-ΡΙΤΣΑΚΙ
Μερτζανίδης Νίκος-ΚΥΡΙΑ ΙΑΤΡΟΥ
Γρηγοριάδης Στάθης-ΝΕΟΣ
Κιορπελίδου Αθηνά-ΚΥΡΙΟΣ ΙΑΤΡΟΥ

ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ: Γρηγοριάδης Στάθης
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΗΣ: Κυπαρίσσης Ανδρέας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Βλάχου Γιώργος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου