Εργολαβικοί υπάλληλοι ΑΠΘ σε κρίσιμη φάση Η μάχη κορυφώνεται…

Ο αγώνας των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ κλείνει τις 22 μέρες και περνάει σε μια νέα και κρίσιμη φάση. Έχοντας διανύσει ήδη τρεις εβδομάδες απεργίας και συνεχών κινητοποιήσεων οι εργαζόμενοι «κέρδισαν την προσοχή» ολόκληρης της χώρας. Με τον αποφασιστικό αγώνα τους, με επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες, με μαζικές διαδοχικές συνελεύσεις και διαδηλώσεις τόσο μέσα όσο και έξω από το ΑΠΘ συνεχίζουν να στέλνουν ηχηρό το μήνυμα: «Δεν κάνουμε βήμα πίσω. Αγώνας ως το τέλος».

Μέσα σε σύντομο χρόνο οι φίλοι και οι εχθροί ξεκαθάρισαν. Οι απεργοί δοκίμασαν το καρότο του «είμαστε μαζί σας, αρκεί σταματήστε την κατάληψη και την απεργία», μέχρι το μαστίγιο των απειλών, της προβοκάτσιας και της συκοφαντίας. Βρέθηκαν αποκλεισμένοι από τα ΜΜΕ με μόνη εξαίρεση τα πλάνα με τα βουνά σκουπιδιών στις σχολές, την ανακάλυψη βομβών μολώτοφ στο κατειλημμένο κτήριο διοίκησης (!), καθώς και ορισμένες σποραδικές θλιβερές εκκλήσεις του πρύτανη προς το υπουργείο.

Η κήρυξη της διήμερης «συμβολικής» αναστολής λειτουργίας του ΑΠΘ που αποφάσισε η Σύγκλητος για την περασμένη Πέμπτη-Παρασκευή ήταν μια ένδειξη της πίεσης που δέχεται. Πλήρως συνειδητοποιημένοι, οι απεργοί αρνήθηκαν την πρόσκληση της πρυτανείας για κοινή διαδήλωση, καθώς επίσης, παρέμειναν συγκεντρωμένοι γύρω από το κατειλημμένο κτήριο διοίκησης και κατά τη διάρκεια της διήμερης αναστολή λειτουργίας του πανεπιστημίου.

Η απόφαση πάντως αυτή από πλευράς του πρύτανη θέλησε να στείλει πολλαπλά τα μηνύματα: προς τους μεν εργαζόμενους «κάνω μια κίνηση καλής θέλησης, παύσατε πυρ», προς τους διαμαρτυρόμενους προέδρους και κοσμήτορες των σχολών «μας εξαναγκάζουν σε αναστολή οι συνέπειες της απεργίας» και προς το δε υπουργείο «το δημόσιο Πανεπιστήμιο (η θέση μου) κινδυνεύει, μην πιέζετε άλλο, γιατί δε φέρω ευθύνη για ότι ακολουθήσει». (Προς το παρόν δέχτηκε εισαγγελική παρέμβαση για παράβαση καθήκοντος).

Όσον αφορά στα αιτήματα των απεργών για καταβολή των δεδουλευμένων και μονιμοποίηση ο κ. Μυλόπουλος αποφεύγει εντέχνως οποιαδήποτε σαφή τοποθέτηση. Την ίδια στιγμή, πρυτανεία, κοσμήτορες, πρόεδροι και μεγαλοκαθηγητές ρίχνονται με τα μούτρα στην προσπάθεια οργάνωσης «εθελοντικών ομάδων καθαρισμού» και άλλων απεργοσπαστικών μηχανισμών, με στόχο να σπάσουν το μήνυμα της απεργίας, να εξαφανίσουν τις επιπτώσεις της και να αποκαταστήσουν την τσαλακωμένη βιτρίνα ενός ΑΠΘ που παραπαίει.

«Αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλοι είναι ότι δεν θα υπήρχε ομαλή λειτουργία του ΑΠΘ, ακόμη και αν εμείς δεν απεργούσαμε. Ο μόνος τρόπος να μη διαταραχτεί η ζωή του πανεπιστημίου, όπως παρακαλεί η πρυτανεία, θα ήταν αν ερχόμασταν στη δουλειά απλήρωτοι» εξηγούν οι εργαζόμενοι. Και βέβαια κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Εδώ παίζεται το ψωμί των ανθρώπων, το γάλα των παιδιών, οι κόποι και ο μόχθος δεκαετιών, το αναφαίρετο δικαίωμα των στην εργασία, στην αξιοπρέπεια και στη ζωή. Είναι αλήθεια ότι «χωρίς αυτούς γρανάζι δε γυρνά», αν αναλογιστεί κανείς ότι οι 700 εργολαβικοί εργαζόμενοι που βρέθηκαν απλήρωτοι και επί της ουσίας «απολυμένοι» εκτελούν τις ζωτικότερες λειτουργίες του πανεπιστημίου. «Απολυμένοι» διότι με την έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς ούτε καν προϋπολογίστηκαν τα χρήματα που αφορούν τη μισθοδοσία τους, ενώ οι συμβάσεις εργασίας δεν ανανεώθηκαν.

Στο σημείο αυτό δεν υπάρχει γυρισμός. Στην έκτακτη συνέλευση του σωματείου την Πέμπτη 11/10, δε σηκώθηκε ούτε ένα χέρι κατά της απεργίας. Πιο αποφασισμένοι από ποτέ οδεύουν προς την 18η του Οκτώβρη και δηλώνουν πως στις κινητοποιήσεις τους δεν κάνουν βήμα πίσω. «Ή όλοι μαζί θα μείνουμε, ή όλοι μαζί θα φύγουμε» αποφάσισαν ομόφωνα.

Η αγωνία των εργαζομένων είναι να απλώσει γρηγορότερα ο αγώνας τους, να ενεργοποιηθούν ακόμη περισσότεροι συνάδελφοι τους και φυσικά να μπουν στο χορό οι φοιτητές. Και πράγματι οι φοιτητές αποτελούν τους φυσικούς τους συμμάχους που μπορούν να δώσουν φτερά στον αγώνα και να κρίνουν καθοριστικά την εξέλιξή του. Οι συνεχείς εκκλήσεις προς τους φοιτητικούς συλλόγους, με ενημερώσεις και παρουσία στις γενικές συνελεύσεις, η «φασαρία» γύρω από το ρημαγμένο τοπίο που παρουσιάζουν οι σχολές, έχει κινητοποιήσει σε μια πρώτη φάση το φοιτητικό σώμα. Έτσι η εβδομάδα κλείνει με 9 αποφάσεις γενικών συνελεύσεων υπέρ των κινητοποιήσεων και ορισμένες καταλήψεις σχολών. Βέβαια, τα βήματα που πρέπει να γίνουν σε αυτό το πεδίο είναι ακόμη πολλά.

Πάντως, ο αγώνας δείχνει να πιέζει ήδη φανερά τους διάφορους παράγοντες (το υπουργείο εργασίας τρόμαξε να καλέσει στο γνωστό …διάλογο). Το στοίχημα θα παιχτεί με ορίζοντα τόσο τη γενική απεργία και την απόφαση των νέων αντιλαϊκών μέτρων, όσο και την ψήφιση των νέων συμβουλίων διοίκησης ως τις 24 Οκτωβρίου. Το σίγουρο είναι πως μόνο «ήσυχες μέρες» δεν προβλέπονται από δω και πέρα για το ΑΠΘ, όπως άλλωστε και για ολόκληρη τη χώρα…

Κουράγιο παιδιά, κρατάτε γερά, δείχνετε το δρόμο σε όλο το λαό μας! Η νίκη σας θα είναι νίκη για όλους!

Φωτεινή

από Αγωνιστικές Κινήσεις Θεσσαλονίκης