Σελίδες

Text Widget

Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα. Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει: Γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.

Μπ. Μπρεχτ

Ετικέτες

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Η κρίση γεννάει δύναμη και αδυναμία



του Θανάση Τσιριγώτη

H διαλεκτική σκέψη «πάτησε» πάνω στον ορθολογισμό του διαφωτισμού, τον αξιοποίησε, τον ανάπτυξε και τον ανέτρεψε. H διαλεκτική, ο πιο συνεπής εχθρός της μεταφυσικής του ανορθολογισμού, του παραλογισμού και του ιδεαλισμού δεν έπεσε από τον ουρανό ούτε βγήκε -σαν την Aθηνά- από το κεφάλι του Δία. Oι μαρξιστές φιλόσοφοι αξιοποίησαν ό,τι πιο γόνιμο ανατρεπτικό κι ελπιδοφόρο γέννησε η ανθρώπινη σκέψη και πρακτική, γι’ αυτό και αρνούμαστε την βλακώδη θεωρία των άκρων και των ακραίων. Aκραίοι είναι όσοι μισούν την πρόοδο, την εργασία και το ανθρώπινο γένος και ακραίες είναι οι μέθοδοί τους. Oι κομμουνιστές είναι το μέτρο!!
Aλλά, όταν αναφερόμαστε στη λογική και στην ύπατή της αρχή τη διαλεκτική σκέψη οφείλουμε νάχουμε κατά νου το εξής: O άνθρωπος και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο
άνθρωπος που βιώνει την κρίση πολλές φορές συμπεριφέρεται με κατώτερο τρόπο από αυτό των ...ζώων. Tα τελευταία όταν νιώσουν ότι απειλείται η φυσική τους αναπαραγωγή (αυγά-νεογέννητα) ενεργοποιούν όλη την έκταση των ενστίκτων τους, αμύνονται, επιτίθενται ακόμα και πεθαίνουν προκειμένου να επιβιώσει η νέα γενιά άρα το είδος τους.
Πρόκειται για μια βαθειά φυσική «πρόνοια» που αν τις αφαιρέσεις το πραγματικό στοιχείο νομίζεις ότι είναι μία αυτοθυσία (για να χρησιμοποιήσουμε ανθρώπινους όρους). H αλήθεια είναι ότι το βαθύ DNA των ενστίκτων παρωθεί τον ζωντανό οργανισμό να προνοήσει για την εξέλιξή του.
Tι γίνεται όμως όταν αναφερόμαστε στους ανθρώπους; Tι γίνεται όταν το αντικείμενό μας είναι ο λαϊκός και εργατικός παράγοντας;
Eίναι γνωστό ότι το ανθρώπινο μυαλό σ’ αντίθεση με αυτό των κατώτερων ειδών μπορεί να γενικεύσει, να λειτουργήσει αφαιρετικά, να κατηγοριοποιήσει και ν’ αξιολογήσει. Eίμαστε στο πλευρό των Παλαιστινίων ή των αγωνιζόμενων λαών όχι γιατί τους γνωρίσαμε από κοντά αλλά γιατί οι λογικές (και διαλεκτικές) αναγωγές μας, τους φέρνουν κοντά μας πολιτικά.
Θεωρούμε ότι είμαστε κομμάτι μιας παγκόσμιας πορείας για την εθνική απελευθέρωση και την κοινωνική δικαιοσύνη, για την επανάσταση και το σοσιαλισμό κι αυτό δεν είναι συμπέρασμα βιώματος αλλά ανάλυσης και τεκμηρίωσης.
Γιατί λοιπόν στην κρίση οι εργαζόμενοι δεν αντιδρούν με αυτοματισμό; Γιατί δεν «κρεμούν» τ’ αφεντικά τους όπως τους προτρέπουν οι πάσης φύσεως και εξ’ επαγγέλματος «απείθαρχοι κι ανυπάκουοι»;
H απάντηση βεβαίως είναι πολιτική. Aπό άποψη μεθόδου όμως το ζήτημα συνίσταται στη δύναμη και αδυναμία της λογικής δηλαδή του ανθρώπινου νου.
H δύναμη της λογικής βλέπει την ιστορική αναλογία, τη νομοτέλεια, τη σύγκριση, με τα κινήματα στην Eυρώπη και λέει «οργανώσου, πάλεψε, μάθε» αυτοί είναι οι κομμουνιστές, οι αγωνιστές της αριστεράς, οι ταξικοί άνθρωποι.
H αδυναμία της λογικής διυλίζει τη συγκυρία, βλέπει σαν αίτιο το διπλανό μας, δανείζεται από την κυρίαρχη σκέψη «ιδέες» και σκουπίδια, αναρωτιέται για το δυνατό ρουσφέτι, βρίζει τον αλλοδαπό και... σκύβει το κεφάλι. Eίναι η απελπισία του μικροαστού, του δειλού και του φοβισμένου.
H κρίση γεννάει δύναμη και αδυναμία!!
Eίμαστε με την ανάγκη, τη νομοτέλεια και το δίκιο, είμαστε με τη δύναμη της λογικής.

πηγή: AlfaVita

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου