Πολιτική αντιμετώπιση του νεοφασισμού

Το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, δηλαδή της εκλογικής ανόδου μιας φασιστικής συμμορίας σε υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως παρεμπίμπτον. Η Χ.Α. κατόθρωσε να εκτιναχθεί ποσοστιαία (από 22.000 σε 440.000), να εκτοπίσει το ΛΑOΣ από τη Βουλή, να συζητιέται ως νέα πολιτική παράμετρος και να επιδιώκει να θέσει θέματα στην καθημερινή ατζέντα. Πρόκειται για ένα σοβαρό γεγονός, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του τη «διείσδυση» της Χ.Α. στις νεαρές ηλικίες, κυρίως στο μαθητόκοσμο, όπου τα ιστορικά στοιχεία (χούντα, χιτλερισμός κ.λπ.) είναι αδύναμα και ως προς τη μνήμη και ως προς την κρίση.

Προς το παρόν η Χ.Α. φαίνεται να το παίζει σε δύο ταμπλό. Αφενός στη Βουλή να εμφανίζεται με το «εθνικολαϊκό» προσωπείο, μιλώντας για το φθαρμένο πολιτικό σύστημα, αλλά σαφώς εντός των αστικών ορίων, από την άλλη να χρησιμοποιεί τα «τάγματα εφόδου» στην ελληνική ιδιοτυπία, κυνηγώντας μετανάστες.

Στην Ξάνθη ο δάσκαλος, μέλος των Παρεμβάσεων, Μηλιαζή Τζεμαλή, δέχτηκε επίθεση από φουσκωτούς τραμπούκους. Στο Περιστέρι (16/9) Πακιστανός μετανάστης χτυπήθηκε από ομάδα της Χ.Α. και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, στον Πειραιά, στην Κόρινθο, στη Νάουσα είχαμε παρόμοια επεισόδια. Η οκτάμηνη καταδίκη νεοφασιστών στη Βέροια δεν αλλάζει το πολιτικό ισοζύγιο.

Η Νέα Δημοκρατία, δύο εκλογικές μονάδες μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ, βλέπει να κατοχυρώνεται στα δεξιά της ένα πολιτικό ρεύμα άμεσος αλλά και εν δυνάμει ανταγωνιστής.
Η θεωρία της δεξιάς πολυκατοικίας με τη Χ.Α. στο ρόλο του δυναμικού ταραξία ανάγκασε τον Δένδια να δείξει τους αστυνομικούς σε ρόλο σερίφη και τον Π. Παυλόπουλο να δηλώνει πως:

Στα δημοκρατικά καθεστώτα δεν είναι νοητό να υπάρχει διαβάθμιση πολιτικής ευθύνης μεταξύ εκείνων που, εξ ορισμού, υπονομεύουν συνειδητά τη Δημοκρατία. Άρα η διαφορά, ιδίως σήμερα, μεταξύ «κουκουλοφόρων» που διατηρούν δεσμούς «αίματος» με την τρομοκρατία και Χρυσής Αυγής έγκειται, στην ουσία, στο ότι το Εκλογικό Σώμα έχει απορρίψει το ένα άκρο, δηλαδή τους «κουκουλοφόρους» ­θυμίζω ότι και οι δοσίλογοι στην κατοχή κυκλοφορούσαν με κουκούλες­ ενώ ένα τμήμα του, διόλου αμελητέο, φαίνεται, δυστυχώς, να εμπιστεύεται τους σύγχρονους νοσταλγούς ή και οπαδούς του ναζισμού, του Αδόλφου Χίτλερ και των Ταγμάτων Εφόδου του Ερνστ Ρεμ. Από αυτή και μόνο τη σκοπιά η Χρυσή Αυγή είναι σήμερα πολύ πιο επικίνδυνη για τη Δημοκρατία μας από τους περιθωριακούς ­κατά λαϊκή εντολή­ «κουκουλοφόρους.

Γέννημα του αστικού συστήματος
O δρόμος για τους νεοφασίστες δεν άνοιξε ξαφνικά. Oλόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα δούλευε συστηματικά για τη γέννηση και την επέκτασή της. Σε μία από τις δύο ναυαρχίδες της αστικής δημοσιογραφίας (Καθημερινή 16/9/2012) γράφεται με το πρόσχημα της καταπολέμησης των δύο άκρων «οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Χρυστή Αυγή - και σοβαρολογώ απολύτως», ρίχνοντας το μανδύα των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στην ακροδεξιά και την κομμουνιστική αριστερά.
Oλόκληρος ο αστικός κόσμος έκανε τις προεπιλογές του και έστρωνε το χαλί στους νεοφασίστες.
O κ. Μαρκόπουλος (εκπρόσωπος των Ανεξ. Ελλήνων) δηλώνει ανερυθρίαστα πως κακώς δεν παρενέβη ο στρατός τον Δεκέμβρη του 2008! Σε όλη την προεκλογική περίοδο η «πολυσυλλεκτική» Ν.Δ. είχε αναγορεύσει την ασφάλεια και το μεταναστευτικό σε κυρίαρχα θέματα. Oι «σοβαροί» αναλυτές όταν αναφέρονται στην ανεργία «καρφώνουν» το μετανάστη της διπλανής πόρτας. Στην Αυγή (16/9/2012) ο Φ. Σαχινίδης που κρίθηκε από την εφημερίδα «δημοσιεύσιμος» καταγγέλει τους εναγκαλισμούς των ΣΥΡιζαίων με τους Χρυσαυγίτες στο Σύνταγμα (16/9/2012). Βέβαια το περσυνά γεγονότα στις πλατείες με την ακραία πολιτική στάση «αρχηγικών θυλάκων» με τον πολιτικό ισοπεδωτισμό, «ουστ, κλέφτες - ψεύτες», «να πάνε όλοι φυλακή», ζέσταιναν πολιτικά το αυγό του φιδιού.  Ας βγάλουν τουλάχιστον ορισμένοι τα συμπεράσματά τους· και κυρίως αυτοί που τώρα μιλούν για «στρατιωτική» αντιμετώπιση της Χ.Α.
Από δίπλα το φούντωμα της καταστολής και του αυταρχισμού δημιουργούν λίπασμα όχι μόνο για την περιστολή των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αλλά και για το υπόστρωμα της γέννησης του νεοφασισμού.
Το αστικό σύστημα από τη μία πλευρά καλλιεργεί το φόβο. Ύστερα έρχεται ο ίδιο να εμφανιστεί ως φορέας της κοινωνικής ασφάλειας και διώκτης του φόβου. Σ’ αυτόν το ρόλο προσπαθεί να διακριθεί και η Χ.Α., κάνοντας το χωροφύλακα, το διώκτη, τον τιμωρό. Θα πρέπει κανείς να σημειώσει επίσης όλη την ανορθολογική, μεταφυσική, ακραία, αντιεπιστημονική πλύση εγκεφάλου που εκπέμπεται από τις τηλεοράσεις για το «ανάδελφο έθνος», για τα «ψεκάσματα», για «όντα που κατοικούν κάτω από τη γη και σε άλλους πλανήτες» και μύρια όσα συντελούν σ’ ένα είδος μαζικής αποβλάκωσης, το οποίο σε συνδυασμό με την απελπισία που γεννάει η κρίση λειτουργεί συμπληρωματικά ως θερμοκήπιο τεράτων. Δηλαδή ως χωράφι της Χ.Α.
Η απάντηση
Είναι προφανές ότι η λύση δεν βρίσκεται στα «αντιτάγματα», στις στρατιωτικές ασκήσεις και στον κλεφτοπόλεμο, όπως λένε άσκεφτα ορισμένοι. Άλλωστε μια τέτοια αντιμετώπιση δίνει πρόσφορο έδαφος στην κυβέρνηση και όλους τους κατασταλτικούς μηχανισμούς να εμφανιστούν ως διαιτητές ανάμεσα σε συμπλεκόμενα άκρα. Oι νεοφασίστες δεν είναι η «αρχική συμμορία» αλλά ακροδεξιό, δολοφονικό «ρεύμα» που έχει απήχηση στην κοινωνία, γκρίζα διαφήμιση, γραφεία, οπαδούς, χρήματα, διαπλοκή στους μηχανισμούς αστυνομίας, μυστικών υπηρεσιών και στρατού.
Χρειάζεται πολιτική αντιμετώπιση, δηλαδή απομόνωση στους χώρους δουλειάς, κατοικίας, στα σχολεία, στις σχολές. Δεύτερον, στόχος της αριστεράς, των συνδικάτων, των κομμουνιστών είναι και παραμένει η αντιλαϊκή επίθεση και η ανάγκη απόκρουσής της. Η αλλαγή της ατζέντας σε «αντιφασιστικό μέτωπο» ευνοεί τους φασίστες και καθαγιάζει την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς του κράτους. Το αστικό σύστημα γεννάει το φασισμό· αυτή είναι μια δοκιμασμένη αλήθεια. Τρίτον, χρειάζονται συστηματικές και όχι θεαματικές πρωτοβουλίες σε χώρους δουλειάς, μόρφωσης, κατοικίας. Μία από αυτές είναι η ιδέα που υπέβαλαν στις Παρεμβάσεις οι σύντροφοι/ισσες του Εκπαιδευτικού Oμίλου για αντιφασιστική δράση στα σχολεία με DVD, βιβλία, συζήτηση κ.λπ.
Σε κάθε περίπτωση οι αγωνιστές της αριστεράς οφείλουν να επαγρυπνούν. Να είναι πολιτικά αμείλικτοι στο φαινόμενο του νεοφασισμού που τώρα φουντώνει.

πηγή: Λαϊκος Δρόμος