«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;»

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Παιδί:«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;».
Πατέρας:«Γιατί νικήσαμε, πετύχαμε λύση, παιδί μου!».
Παιδί: «Πάλι νικήσαμε, πατέρα;»
Πατέρας:«...»
Παιδί:«Αυτή δεν είναι η 17η λύση που πετυχαίνουμε, πατέρα;».

Πατέρας:«Ναι, αλλά αυτή είναι πραγματική λύση, παιδί μου».
Παιδί:«Πώς το ξέρεις αυτό, πατέρα;».
Πατέρας:«Γιατί τώρα θα μας το μειώσουν κατά 40 δισ. ευρώ το χρέος, παιδί μου».
Παιδί:«Και την προηγούμενη φορά που μας κουρέψανε 100 δισ. ευρώ από το σχολείο μου, από το ταμείο σου κι από το νοσοκομείο μας, το χρέος δεν έφτασε πάλι εκεί που ήταν πριν από το κούρεμα κι ακόμα παραπάνω, πατέρα;»
Πατέρας:«...»
Παιδί:«Και ποια άλλη λύση πετύχαμε, πατέρα;».
Πατέρας:«Τώρα πετύχαμε ότι το 2020 το χρέος θα είναι μόνο 125% του ΑΕΠ, παιδί μου».
Παιδί:«Τι μου λες, πατέρα!».
Πατέρας:«Ναι, παιδί μου!».
Παιδί:«Μα και το 2010 που αρχίσανε τα Μνημόνια, το χρέος μόνο 125% του ΑΕΠ δεν ήτανε, πατέρα;»
Πατέρας:«...»
Παιδί:«Καμία άλλη λύση πετύχαμε, πατέρα;»
Πατέρας:«Θα μας μειώσουνε τα επιτόκια, θα μας επιστρέψουνε και τα κέρδη τους από τα ομόλογά μας, παιδί μου».
Παιδί:«Θα μας μειώσει και η τράπεζα το επιτόκιο για το στεγαστικό, θα σου επιστρέψουνε κι εσένα το μισθό και του παππού τη σύνταξη, πατέρα;».
Πατέρας:«...».
Παιδί:«Τελικά, τι μένει, πατέρα;»
Πατέρας:«Θα μας δώσουνε τη δόση, παιδί μου».
Παιδί:«Από τις προηγούμενες δόσεις, εσύ πήρες τίποτα, πατέρα;».
Πατέρας: «...».

*

Τρυφερές - πλην φανταστικές - οικογενειακές στιγμές. `Η μήπως όχι και τόσο φανταστικές;...