Σελίδες

Text Widget

Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα. Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει: Γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.

Μπ. Μπρεχτ

Ετικέτες

Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Η «μικρή διαδήλωση» του... Γρηγόρη Λαμπράκη!

Γράφει: 
«Μπαίνει "φρένο" στην ομηρία της πόλης από μικρές διαδηλώσεις» (!), πανηγύριζε χτες από την πρώτη σελίδα της η «Καθημερινή».
Αφορμή το γεγονός ότι ο κ. Δένδιας είναι «αποφασισμένος» - σύμφωνα με την εφημερίδα - να βάλει τέλος στο «φαινόμενο του καθημερινού αποκλεισμού του κέντρου από πορείες ολιγάριθμων διαδηλωτών».
Ο ενθουσιασμός της «Καθημερινής» είναι
λογικός. Καταρχήν διότι όχι μόνο έχουμε έναν άνθρωπο, τον Δένδια, που θα βάλει τέλος στις «μικρές διαδηλώσεις», αλλά που και ξέρει να ξεχωρίζει ποιες είναι οι «μικρές διαδηλώσεις» και ποιες είναι οι «μεγάλες διαδηλώσεις».
Απόδειξη ότι ξέρει να ξεχωρίζει τι είναι «πογκρόμ» και στρατόπεδα συγκέντρωσης και τι είναι «Ξένιος Ζεύς»...
Ξέρει να ξεχωρίζει τι είναι «προστασία του πολίτη» και τι είναι «προστασία του βιομηχάνου Μάνεση», υπέρ του οποίου έστειλε τα ΜΑΤ στη «Χαλυβουργία»...
*
Φυσικά στην περίπτωση Δένδια, αλλά και συνολικά στην περίπτωση των τριών κυβερνητικών εταίρων, το θέμα δεν είναι οι «μικρές» διαδηλώσεις. Το θέμα είναι οι διαδηλώσεις, γενικώς. Μικρές, μεσαίες και μεγάλες.
Το θέμα είναι το δικαίωμα του εργαζόμενου, του άνεργου, του καταπιεσμένου, να διαμαρτύρεται ενάντια σε όσα και σε όσους τον εξαθλιώνουν. Αυτό θέλει να καταστείλει η κυβέρνηση και ο υπουργός Δένδιας.
Και για το λόγο αυτό, στο πλαίσιο μιας επιχείρησης που κρατάει χρόνια, της προσπάθειάς τους δηλαδή να επιβάλουν ένα νομοθετικό έκτρωμα που θα κρατά τους ανθρώπους όχι μόνο «όμηρους», αλλά και «μουγκούς» στη δυστυχία, οι φίλοι του κ. Δένδια επαναφέρουν τη γελοία θεωρία
(σ.σ.: ποτέ ο αντιδημοκρατικός οίστρος δεν έπαψε να είναι συγγενής με τον κατήφορο της γελοιότητας)
ότι «οι πορείες νεκρώνουν την αγορά»...
*
Χωρίς περιττές «καθωσπρέπειες» τους ρωτάμε:
Πόσο γελοίοι είστε κύριοι; Απευθυνόμαστε σε όλους εσάς - τους κυβερνητικούς, τους συγκυβερνητικούς, του εργοδοτικού συνδικαλισμού, της γραβατωμένης γλίτσας στα ΜΜΕ - που από το πρωί μέχρι το βράδυ εκείνο που πετροβολάτε σαν «υπεύθυνο» για την κατρακύλα της εμπορικής κίνησης στην Αθήνα είναι οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις των φτωχοποιημένων, των απολυμένων και των χρεοκοπημένων.
Τόσο έξυπνοι, αντικειμενικοί και ειλικρινείς που είστε, κύριοι, για πείτε μας:
Αν για τη (μη) κίνηση στα εμπορικά της Αθήνας «φταίνε οι απεργίες», στο «νέκρωμα» της αγοράς σε Νέα Ιωνία, Καλλιθέα, Περιστέρι, Μαρούσι, Αμαλιάδα, Καλαμάτα, Λάρισα, Καβάλα, σε κάθε χωριό, πόλη και γειτονιά της Ελλάδας, που όλοι οι δρόμοι είναι ανοικτοί, που τα εμπορικά τους κέντρα είναι απολύτως προσβάσιμα στον τοπικό πληθυσμό, τι φταίει; Γελοίοι!
*
ΥΓ: Για να δείτε πόσο «μπροστά» από άποψη δημοκρατίας μας πάει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη - Δένδια, σκεφτείτε το εξής: Πριν από 50 χρόνια ο Γρηγόρης Λαμπράκης έκανε - μόνος του - την πρώτη πορεία Ειρήνης. Μόνος του! Με βάση τα κριτήρια του κ. Δένδια, η «διαδήλωση» και η πορεία του Λαμπράκη δεν θα έπρεπε απλώς να απαγορευτεί. Ηταν τόσο «μικρή» που μήπως (λέμε: μήπως;) θα έπρεπε ακόμα και να «τουφεκιστεί»;...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου