Σελίδες

Text Widget

Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα. Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει: Γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.

Μπ. Μπρεχτ

Ετικέτες

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Για το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης - Μέρος 2ο

http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT0AfVkOEfj9n26j936pd7MzYCnplqqtA8yDFYc_wzsEf36BEWoΣυνέχεια από το 1ο μέρος 
“Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του μ' ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα”
   Το πρόγραμμα του ΚΚΕ ( Κομ.Επιθεώρηση 2013, τεύχος 3, σελ. 97)
Αυτά γράφει η σημερινή ηγεσία του ΚΕ, νεοτροτσκιστικά και αναθεωρητικά συνάμα, ενώ παρακάτω (σελ.98) αναγνωρίζει πως “η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, οι οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις της από την ΕΕ και τις ΗΠΑ περιορίζουν (!) τα περιθώρια αυτοτελών ελιγμών της αστικής τάξης της Ελλάδας  ....διαμορφώνουν τις σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης”.

Για το θέμα της θεωρίας της “αλληλεξάρτησης “ έχουμε αναφερθεί εκτεταμένα και αναλυτικά θεωρώντας την όλη σύλληψη ως βαθιά αντιλενινιστική, αντιεπιστημονική και ανόητη. Υποστηρίξαμε ότι
τα κριτήρια του Λένιν για να χαρακτηρισθεί μια χώρα ιμπεριαλιστική (συγκέντρωση κεφαλαίου, εξαγωγή κεφαλαίου, συγχώνευση του βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου σε χρηματιστικό, κέρδισμα αγορών, παγκόσμια αναδιανομή σφαιρών επιρροής με πολέμους) ισχύουν στο ακέραιό τους και κάθε άλλη προσέγγιση είτε αθωώνει τον ιμπεριαλισμό είτε αδυνατίζει τα μέτωπα της εργατικής τάξης.
Αν ίσχυαν ορισμένα από τα παραπάνω τότε το Ιράκ θάπρεπε νάναι ιμπεριαλιστική χώρα και οι τοπικοί θρησκευτικοί πόλεμοι στην Αφρική -μεσαιωνικού τύπου- θάπρεπε να παραπέμπουν σε ιμπεριαλιστές. Πρόκειται για αστειότητες. Ωστόσο η ηγεσία του ΚΚΕ προχωράει παραπέρα κονιορτοποιώντας κάθε έννοια της ιστορίας και της αριστεράς.
Προσέξτε τι γράφουν:
“Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης εγχώριας ή ξένης ως εισβολέα”.
Δηλαδή, ανεξάρτητα από το χαρακτήρα του πολέμου, η ηγεσία του ΚΚΕ προκρίνει το σχήμα “άδικος πόλεμος-ήττα της αστικής τάξης” ή αλλιώτικα όπως λανσάρουν οι κλασικοί τροτσκιστές “στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός”. Αν είναι όπως το λένε οι νεόκοποι τροτσκιστές του Περισσού όλο το σχήμα του αντιφασιστικού μετώπου πάει στράφι. Αν υπάρξει εισβολή οι ταξικιστές μας θα στραφούν ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, την αστική τάξη. Ανεξάρτητα από τα μέτωπα των αντιπαρατιθεμένων και το παγκόσμιο σκηνικό. Πάει στράφι το αντιφασιστικό μέτωπο, ο πατριωτικός πόλεμος στην ΕΣΣΔ, το αντιγιαπωνέζικο μέτωπο στην Κίνα, το περίφημο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη. Τώρα ο άνεμος του αντικαπιταλισμού των ΚΚΕ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τροτσκιστών πλανιέται πάνω από την αριστερά συσκοτίζοντας τις πραγματικές αντιθέσεις και τα μυαλά των αγωνιστών.
Ποιος θα το περίμενε στη χώρα που γέννησε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ν' ακούγονται τόσο χονδροειδείς ανοησίες.
Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας συστατικό στοιχείο της επανάστασης
“ Ο ευρύτερος προσανατολισμός της λαϊκής πάλης πρέπει να στρέφεται και να κατευθύνεται ενάντια σ' αυτές τις δυνάμεις για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την εφαρμογή ριζικών κοινωνικών μετασχηματισμών στη ζωή του τόπου μέσα από την ανατροπή των κυρίαρχων εκμεταλλευτριών τάξεων για την επαναστατική άνοδο στην πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που θ' ανοίξει τον δρόμο σε μια Ειρηνική, Δημοκρατική, Ανεξάρτητη και Σοσιαλιστική Ελλάδα”
(5ο Συνέδριο του Μ-Λ ΚΚΕ, θέση 49)
Οφείλουμε να συγκρατήσουμε από τις ξεκάθαρες θέσεις του 5ου Συνεδρίου τα εξής:
α) το Μ-Λ ΚΚΕ κόντρα στους αντικαπιταλιστές αλλά και τους παλιούς φιλομπρεζνιεφικούς “αντιιμπεριαλιστές” του ΚΚΕ μιλάει για ανατροπή της διπλής κυριαρχίας. Τόσο των ιμπεριαλιστών όσο και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.
β) Το κόμμα μας υπογραμμίζει την πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Ούτε “ασπόνδυλα”, δηλαδή χωρίς το “εργατικό υποκείμενο”, ούτε τάχα καθαρούτσικα για την εξουσία μόνο των εργατών.
γ) Το 5ο Συνέδριο ξεκαθαρίζει πως η λαϊκή πάλη στοχεύει στην πολιτική εξουσία και όχι στην κυβέρνηση μέσω κάλπης, όπως διακηρύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι φίλοι του, αρκετοί μετανοημένοι πρώην αριστεροί. Το Μάρτη του 1926, πολύ πριν από την κατάληψη της εξουσίας στην Κίνα από τους κομμουνιστές ο Μάο Τσετούγκ στο έργο του  “Οι τάξεις της κινεζικής κοινωνίας” έγραφε:
“Ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι είναι οι φίλοι μας; Αυτό είναι ένα ερώτημα πρωταρχικής σημασίας για την επανάσταση, Αν στο παρελθόν όλοι οι αγώνες στην Κίνα κατέληξαν σε ασήμαντα αποτελέσματα, αυτό οφείλεται βασικά στο ότι οι επαναστάτες δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν γύρω τους όλους τους πραγματικούς φίλους για να καταφέρουν χτυπήματα στους πραγματικούς τους εχθρούς. Το επαναστατικό κόμμα είναι ο ηγέτης των μαζών.... πρέπει να αναλύσουμε την κατάσταση των τάξεων και τη στάση τους αναφορικά με την επανάσταση”
Ακριβώς η αντίληψη για την ελληνική κοινωνία μάς δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουμε τα κύρια μέτωπα, τους εχθρούς και τους φίλους της επανάστασης.
Όταν το Μ-Λ ΚΚΕ επιμένει στην “ανατροπή της διπλής κυριαρχίας”, δηλαδή στην ανατροπή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της ντόπιας ολιγαρχίας που είναι “νύχι-κρέας” με τον ιμπεριαλισμό, ζυγίζει με ακρίβεια τους εχθρούς της επανάστασης. Θεωρούμε ότι η ελληνική μεγαλοαστική τάξη είναι συνολικά αντιδραστική και αντεθνική. Από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και ανεξάρτητα από τις εσωτερικές της διαιρέσεις και αντιθέσεις τα ταξικά της συμφέροντα είναι ενταγμένα μέσα στο ιμπεριαλιστικό -κεφαλαιοκρατικό σύστημα.
Το επαναστατικό κίνημα έχει δεκάδες λόγους και άλλους τόσους τρόπους να οξύνει και ν' αξιοποιεί τις ενδοαστικές αντιθέσεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να χαράζει τη στρατηγική του με βάση τις αντιθέσεις των διαφόρων μερίδων της ντόπιας ολιγαρχίας. Κάτι ανάποδο θα έριχνε το κίνημα στο βούρκο του τακτικισμού και στις μέρες μας αυτό θα σήμαινε “βούτυρο στο ψωμί του ΣΥΡΙΖΑ”. Η υποκατάσταση της στρατηγικής από την τακτική έχει φέρει καταστροφικές συνέπειες στο εγχώριο και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.
Λαβαίνοντας υπόψη την κοινωνική πραγματικότητα είναι σαφέστατο ότι η ανατροπή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης  της χώρας δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ταυτόχρονη ανατροπή του βασικού εσωτερικού στηρίγματος του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της μεγαλοαστικής τάξης.
Ακόμα και αν τα αντιιμπεριαλιστικά καθήκοντα (στρ. βάσεις, εθνικοποιήσεις κλπ) έχουν τις δικές τους ιδιομορφίες κανείς δε θα μπορούσε στα σοβαρά να αντιπροτείνει ένα “μεταβατικό πράγραμμα”, δηλαδή ένα καθεστώς ισορροπίας ανάμεσα στους πάνω και στους κάτω.
Από την άλλη πλευρά η άποψη (ΚΚΕ-ΝΑΡ) που υποτιμά την αντίθεση λαός-ιμπεριαλισμός και χαρακτηρίζει την επανάσταση ως “αντικαπιταλιστική” αγνοεί την αντικειμενική πραγματικότητα της εξάρτησης και εμποδίζει την ανάπτυξη των ολόπλευρων συμμαχιών της εργατικής τάξης στο εσωτερικό της χώρας (αγρότες, μικροαστοί, διανοούμενοι). Πρόκειται για μια αντίληψη που μπορεί να παρουσιάζεται με αριστερό επικάλυμμα στην ουσία όμως είναι μια δεξιά παρέκκλιση, καθαρός οππορτουνισμός και καθαρότερος τροτσκισμός.
Η μεταπολεμική ανάπτυξη
Δύσκολα θα μπορούσαν οι υποστηρικτές της ανεξάρτητης και πολύ περισσότερο ιμπεριαλιστικής Ελλάδας να υποστηρίζουν ότι η χώρα μας ήταν τέτοια κατά τον 19ο αιώνα. Κάτι τέτοιο υποστηρίζουν ορισμένοι σαν τον Γ. Μηλιό του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπει ιμπεριαλιστική την Ελλάδα από τον ... 17ο αιώνα (πριν την επανάσταση του 1821) και τους λήσταρχους σαν τον ... Σιμόν Μπολιβάρ. Η δικτατορία του Μεταξά και πολύ περισσότερο η αγγλοαμερικανική επέμβαση έβαλαν τις βάσεις για να βαθύνει περισσότερο η εξάρτηση.
Αρχικό κορμός της διείσδυσης των ΗΠΑ υπήρξε η United Nations and Rehabilitation Administration, η γνωστή UNRA. Η UNRA ιδρύθηκε το 1943 και το 73% των κεφαλαίων της ήσαν από τις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα στάλθηκαν φάρμακα, ρούχα, γεωργικός εξοπλισμός που διοχετεύονταν παράλληλα και στη μαύρη αγορά. Αν και η βοήθεια της UNRA διακόπηκε το 1947 στην ουσία έστησε δομές για την επέμβαση των ΗΠΑ στη χώρα. Στις 12.3.1946 εξαγγέλεται το δόγμα Τρούμαν. Μέσα από το δόγμα Τρούμαν η αμερικανική διείσδυση στην Ελλάδα εξακοντίζεται στα ύψη. Ενώ το 1938 το εξωτερικό εμπόριο με τις ΗΠΑ έδινε στη χώρα 7 εκατ. δολάρια, το 1947 έχει παθητικό 150 εκατ. δολάρια.
Αλλά η “στροφή” γίνεται με το σχέδιο Μάρσαλ (Ιούνης 1947).
Σύμφωνα με το σχέδιο Μάρσαλ έπρεπε να στηριχθεί η Δυτική Ευρώπη ως αντίβαρο στη σοβιετική επιρροή, να φτιαχτούν κράτη – δορυφόροι των ΗΠΑ και να κερδηθεί η καθημαγμένη από τον πόλεμο ευρωπαΪκή αγορά.
Στην Ελλάδα δίνεται μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Από το ποσό που δίνεται στην Ευρώπη το 1951-1952 η χώρα μας παίρνει το 18% και το συνολικό 7% στα χρόνια 1948-1953.
Το σχέδιο Μάρσαλ έδωσε τη δυνατότητα στην ελληνική ολιγαρχία της εποχής να επιτύχει “πρωταρχική συσσώρευση” μετά τον πόλεμο, να στηρίξει το δίπολο Παπάγου – Πλαστήρα στον αστικό σχηματισμό και να “γκαζώσει” την ντόπια κεφαλαιοκρατική μηχανή ύστερα από τον τρίχρονο εμφύλιο πόλεμο.
Στρατιωτική εξάρτηση
Για το “λησμονημένο” θέμα των στρατιωτικών βάσεων γράψαμε αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο του Λαϊκού Δρόμου.
Τώρα σημειώνουμε πως το Φλεβάρη του 1952 η Βουλή (κυβέρνηση Βενιζέλου – Πλαστήρα) εντάσσει τη χώρα μας στο νεοδημιουργηθέν ΝΑΤΟ.
Στις 12.10.1953 υπογράφτηκε η σχετική συμφωνία η οποία προέβλεπε οι ΗΠΑ να χρησιμοποιούν για τους σκοπούς τους όλη την επικράτεια “αφορολόγητα”. Ακόμα ότι αν εκκενωθούν οι βάσεις (οι Αμερικάνοι αποδεικνύονται προβλεπτικοί) το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσει 3 δις δολάρια στις ΗΠΑ.
Το μόνο κόμμα που διαφώνησε ήταν το επαναστατικό ΚΚΕ. Λίγα χρόνια αργότερα (με κυβέρνηση ΕΡΕ και πρωθυπουργό τον “εθνάρχη” Κ.Καραμανλή) υπογράφεται η συμφωνία για την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων. Σημειώνουμε ότι οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στη χώρα μας χρησιμοποιήθηκαν ενεργητικότατα το 1967, όταν το Ισραήλ επιτέθηκε σε γειτονικά Αραβικά κράτη, στην επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ (1990), στην επέμβαση στο Αφγανιστάν και σε δεκάδες κατασκοπευτικές εκστρατείες ενάντια στους λαούς της Ν.Α.Ασίας, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Μερικά χρόνια ύστερα το στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα που οργανώθηκε, καθοδηγήθηκε και εκτελέστηκε από τις ΗΠΑ αποδεικνύει μέσα από τα πραγματικά γεγονότα το βαθμό της εξάρτησης της χώρας μας. Οι κυβερνήσεις του Κέντρου (Γ.Παπανδρέου) δεν είχαν την απόλυτη ευθυγράμμιση με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και η Δεξιά (Κ.Καραμανλής) βρισκόταν σε αποσύνθεση. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το πραξικόπημα ήταν μία επιθετική κίνηση μιας μερίδας του αστικού κόσμου που “έβλεπε” τον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Η αλήθεια είναι ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ που όργωναν με πραξικοπήματα όλο τον κόσμο αιφνιδίασαν τους ντόπιους αστούς πολιτικούς και το παλάτι. Ο αρχιπραξικοπηματίας Παπαδόπουλος ήταν πράκτορας της ΣΙΑ και η Ουάσιγκτον με κάθε τρόπο (επισκέψεις, επαφές, μηνύματα) έδειχνε “ποιος κάνει κουμάντο σ' αυτήν τη χώρα”.
Κανείς σοβαρός αναλυτής, πολύ περισσότερο μαρξιστής, δε θα μπορούσε να ισχυριστεί πως το 1967 η αστική τάξη ακολουθούσε  μία ανεξάρτητη πολιτική. Άλλωστε όλες οι ρυθμίσεις που υπογράφηκαν και πριν τη δικτατορία αλλά και κατά τη διάρκειά της ήταν σκανδαλώδεις υπέρ του ξένου κεφαλαίου (πετρέλαια, βωξίτης, ναυπηγεία, ρεύμα).
Αρκεί να αναφέρουμε ότι η αμερικάνικη εταιρεία με την επωνυμία “ΕΣΣΟ ΠΑΠΑΣ” πέτυχε την απαγόρευση ελέγχου στα λογιστικά βιβλία της. Αρκεί να αναφέρουμε ότι ακόμα και το Σύνταγμα του 1975 (κυβέρνηση ΝΔ- Καραμανλή) κατοχύρωνε νομοθετικά την εξάρτηση της χώρας μας, πράγμα που συνέβαινε μόνο στις λεγόμενες “χώρες – μπανανίες”.
Οι απολογητές της ισχυρής Ελλάδας οφείλουν ν' απαντήσουν πότε ακριβώς η χώρα μας περνάει από το στάδιο της εξάρτησης σ' αυτό της ανεξαρτησίας.
Όλες οι ενδείξεις μας πείθουν ότι σκέφτονται, θαρρετά ή ντροπαλά, το 1981 όταν το ΠΑΣΟΚ πήρε θριαμβευτικά την κυβέρνηση.
Μόνο που τώρα το 1981 είναι χαραγμένο στο μυαλό του λαού μας ως χρονιά εισόδου στην τότε ΕΟΚ, δηλαδή αφετηρία αφανισμού και ξεκληρίσματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου