Ο τελευταίος χαιρετισμός από την ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ, στον σύντροφο Γιώργο Ταχτσή

Με βαθιά συγκίνηση, εκ μέρους της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ, αποχαιρετούμε σήμερα έναν πολύτιμο άνθρωπο, έναν ξεχωριστό σύντροφό μας, ένα φλογερό επαναστάτη, το σύντροφο Γιώργο Ταχτσή, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή και όλη την ικμάδα του για να προχωρήσει μπροστά ο λαϊκός αγώνας, η υπόθεση του κομμουνιστικού κινήματος. Μια υπόθεση στην οποία πίστεψε βαθιά από τα νεανικά του χρόνια, για την οποία αγωνίστηκε με σπάνια αφοσίωση σε όλη την κατοπινή ζωή
του και την οποία υπηρέτησε με ακλόνητη προσήλωση ως την τελευταία του πνοή.

Ο σ. Γιώργος πέρασε από τα μικρά του χρόνια μια σκληρή ζωή στον Έβρο όπου γεννήθηκε. Φτωχόπαιδο, από νωρίς ρίχτηκε στη βιοπάλη. Εργάτης από τα νεανικά του χρόνια στην Ελλάδα και μετά μετανάστης εργάτης στη Γερμανία, το 1964, με τη σύντροφο της ζωής του Άννα, κι ύστερα πίσω ξανά στην πατρίδα το 1977, πάλι στο μεροκάματο, δοκίμασε όλα αυτά τα χρόνια τη σκληρή εργατική εκμετάλλευση και καταπίεση. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τηε μετεμφυλιακής Ελλάδας και της εργατικής μετανάστευσης στη Γερμανία, συνδέθηκε με τις κοινωνικές ιδέες της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης, με το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας.

Αυτό τον έφερε σε επαφή με το μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα στη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας – όντας εργάτης στη Γερμανία – και σε αυτό το κίνημα εντάχθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του, κοντά μισό αιώνα.

Πρωτοπόρος αγωνιστής της εργατικής τάξης, πάντα παρών στις εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις και στους απεργιακούς αγώνες, πρώτος στις κομματικές εξορμήσεις, τις οικονομικές καμπάνιες και τη διακίνηση του «Λαϊκού Δρόμου», που τόσο αγάπησε, το οδοιπορικό της ζωής του σ. Γιώργου Ταχτσή είναι οδοιπορικό μιας ασίγαστης πάλης για την εξάλειψη της κοινωνικής αδικίας, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τη μεγάλη υπόθεση του Σοσιαλισμού και του Κομμουνισμού.

Η προλεταριακή συνείδηση του σ. Γιώργου κατανόησε πολύ γρήγορα τι σημαίνει ρεβιζιονισμός, αναθεώρηση και απάρνηση των αρχών του κομμουνιστικού κινήματος. Είχε βαθιά συνειδητοποιήσει την ολέθρια ζημιά που προκάλεσε στο εργατικό, λαϊκό και επαναστατικό κίνημα η στροφή που σημειώθηκε στο ΚΚΕ και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, μετά το 1956, γι αυτό και στις κομματικές συνεδριάσεις, στις συζητήσεις του με εργάτες και αγωνιστές, στις αντιπαραθέσεις του με αντίπαλα ιδεολογικά ρεύματα, πάντα με επιμονή ήθελε να υπογραμμίζει και να επεξηγεί αυτό το ζήτημα. Αντιμετώπισε ο ίδιος με τις εμπειρίες του στο εργατικό κίνημα, στο σωματείο του, τι σημαίνει συνδικαλιστικός συμβιβασμός, ρεφορμισμός και οππορτουνισμός. Γι αυτό και ταύτισε την αγωνιστική ζωή του με την ιδεολογία, την πολιτική και την πάλη του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος.

Παιδιά της εργατικής τάξης, παιδιά της ανέχειας και του αγώνα, παιδιά απίστευτων στερήσεων και ηρωϊκών προσπαθειών, να τι θα έπρεπε να είναι το μέλος του Κόμματος και τέτοιος ακριβώς αγωνιστής ήταν ο Γιώργος Ταχτσής. Υπήρξε υπόδειγμα κομμουνιστή εργάτη με επαναστατική ψυχή, που διαπνέονταν από βαθιά πίστη στην οργάνωση και το Κόμμα του, το Μ-Λ ΚΚΕ. Το πνεύμα της πειθαρχίας, της κομμουνιστικής κομματικότητας και της αυταπάρνησης μπροστά στα καθήκοντα που αναλάμβανε βρίσκονταν στο πιο υψηλό επίπεδο. Πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα έβαζε το Κόμμα, τα γενικά συμφέροντα του κινήματος και σε αυτά υπέτασσε και συγχώνευε τα προσωπικά του ζητήματα. Αρχή του ήταν να προσφέρει όλο και πιο πολλά για το Κόμμα και να αρκείται σε όλο και πιο λίγα για τον εαυτό του.

Η μεγάλη έγνοια και αγωνία του ήταν να φέρει κι άλλους εργάτες στο Κόμμα κι άλλους αγωνιστές. Υπόδειγμα μαζικής, κομματικής δουλειάς, δημιουργούσε και διατηρούσε στενούς δεσμούς, πολιτικούς, κοινωνικούς με ένα πολύ πλατύ κύκλο συναγωνιστών και φίλων. Όλα αυτά τα συνδύαζε με μεγάλη καρδιά, με ένα πλατύ χαμόγελο, με μια γενναιοψυχία κι ένα αίσθημα προσφοράς και θυσίας για όλους τους συντρόφους, τους συναγωνιστές και φίλους.

Αυτός ήταν ο σύντροφος Ταχτσής. Κι όταν οι κακουχίες της ζωής κλόνισαν βαριά την υγεία του κι ήρθαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι αρρώστιες, η καρδιά και τα εμφράγματα, τα εγκεφαλικά και ο καρκίνος και είχε γίνει το σώμα του ματωμένη πληγή και τότε δε λύγισε ποτέ, παρέμεινε ακλόνητος στις επάλξεις του αγώνα, περπάτησε περίφανα και αγέρωχα και διάβηκε τη ζωή του παλλικαρίσια μέχρι την τελευταία μέρα.

Τέτοιοι λαϊκοί αγωνιστές, με την ξεχωριστή προλεταριακή πάστα του σ. Γιώργου, θα μας λείψουν αφάνταστα. Ιδιαίτερα σήμερα, που χτυπούν αλύπητα την εργατική τάξη και το λαό οι ξένοι ιμπεριαλιστές δυνάστες και οι ντόπιοι πλουτοκράτες, που σαρώνουν κατακτήσεις δεκαετιών κα καταδικάζουν το λαό σε αργό θάνατο.

Όμως οι αγώνες και οι θυσίες των αγωνιστών δεν πάνε χαμένοι. Το παράδειγμά του μπολιάζει τους αγώνες του σήμερα και εμπνέει τις επόμενες γενιές. Και μέσα στους σημερινούς δύσκολους και σκληρούς αγώνες σφυρηλατούνται οι νέοι λαϊκοί αγωνιστές, οι νέοι Ταχτσήδες και δυναμώνει ο αγώνας για την Ειρήνη, τη Δουλειά, τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό.

Τώρα που φεύγεις σ. Γιώργο, ο μόνος χαιρετισμός της ΚΕ και όλων των συντρόφων του Κόμματος είναι η υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε και θα δυναμώσουμε τον αγώνα για την υπόθεση της εργατικής τάξης που της αφιερώθηκες, για την υπόθεση της ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος που τόσο ποθούσες, για την εκπλήρωση των υψηλών ιδανικών στα οποία αφιέρωσες όλη σου τη ζωή.

πηγή: Μ-Λ ΚΚΕ