Από το "σχίζω τα μνημόνια" του ΣΥΡΙΖΑ στο "όχι στις μονομερείς ενέργειες"

Κάλπικα διλήμματα, εμπόριο ελπίδας, διγλωσσία και ψίχουλα για την αντιμετώπιση της "ανθρωπιστικής κρίσης".

Πίσω απ' όλα αυτά μια νέα αστική  κυβερνητική διαχείριση

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο πιο πολύ θα εντείνεται το κλίμα πόλωσης, μέσα από εκβιαστικά και κίβδηλα διλήμματα, κάλπικες προσδοκίες και αυταπάτες. Και όπως δείχνουν τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, επενδύοντας στην οργή και την αγανάκτηση που έχει συσσωρευθεί από την πολύχρονη εφαρμογή μιας αντιλαϊκής πολιτικής, φαίνεται να έχει το προβάδισμα έναντι της ΝΔ.

Σε πολύ απελπισμένο κόσμο επικρατεί η λογική «ας φύγουν αυτοί και μετά βλέπουμε...», «να
πάρουμε μια ανάσα». Είναι μια λογική που θα οδηγήσει σε νέα αδιέξοδα, σε νέες απογοητεύσεις και σε άλλα χαμένα χρόνια. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εναλλακτική λύση. Η αντιλαϊκή πολιτική δεν ανατρέπεται μέσα από εναλλαγή κυβερνήσεων που κινούνται στις ίδιες ράγες, της ΕΕ, του ΔΝΤ και της ανάκαμψης της κερδοφορίας του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, αλλά μέσα από τους αγώνες του εργατολαϊκού κινήματος.

Και αυτό φαίνεται μέσα από τις επαφές και τις δεσμεύσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με ξένους και εγχώριους παράγοντες του συστήματος της υποτέλειας και της εξάρτησης, αλλά πρώτα-πρώτα από τη δημόσια τοποθέτηση - βασική συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ, με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που έχει αποδεχτεί όλο το αντιλαϊκό θεσμικό ευρωενωσιακό πλαίσιο, τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη «Λευκή Βίβλο», τη Συνθήκη του Άμστερνταμ, το Σύμφωνο για το Ευρώ, τα Σύμφωνα Σταθερότητας, τη «Λισαβόνα», την «Ευρώπη 2020», τη μόνιμη εποπτεία, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, με προτεραιότητα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Ο Τσίπρας μπορεί να επαναφέρει συχνά τη γνωστή και ανέξοδη ρεφορμιστική παρόλα «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη», την ίδια στιγμή που δηλώνει  «Η ιδιωτική πρωτοβουλία που επενδύει κόπο, ιδέες και χρήμα και προσδοκά κάποιο κέρδος (...) όχι μόνο δεν έχουν να χάσουν αλλά θα κερδίσουν (...) Αυτό σας το υπογράφω».

«Το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»

Όμως αυτό φαίνεται και από όλες τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησαν το 2012 από την «κατάργηση των μνημονίων» για να φθάσουν στη «λαϊκή εντολή για ισχυρή διαπραγμάτευση» και «εφαρμογή του προγράμματος της ΔΕΘ». Ο Δ. Στρατούλης, πριν μερικές ημέρες επανέλαβε ότι : «Κατάργηση του μνημονίου σημαίνει εφαρμογή του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης».

Ο ίδιος ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ στο Διαρκές Συνέδριο παρουσίασε ως  κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που δομείται γύρω από τρεις βασικούς άξονες, τη διαπραγμάτευση για διευθέτηση του χρέους, ώστε να εξοικονομηθούν πόροι για τη στήριξη της οικονομίας, τα μέτρα στήριξης της οικονομίας και τα μέτρα αντιμετώπισης της λεγόμενης «ανθρωπιστικής κρίσης», που κατά κόρον αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, διαχείρισης δηλαδή της ακραίας φτώχειας. Φαίνεται ότι το «κοστολογημένο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», που τότε είχε παρουσιαστεί ως το πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και που τώρα παρουσιάζεται ως το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την τετραετία, αφορά «αυτούς που ζουν χωρίς ρεύμα και θέρμανση, αυτούς που δεν έχουν να φάνε...». Σε τι όμως συνίσταται το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης;

Η 13η σύνταξη αφορά μόνον τους συνταξιούχους που έχουν εισόδημα κάτω από 700 ευρώ (μικρή μειοψηφία των συνταξιούχων). Στη σχετική πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πουθενά ο κατώτατος μισθός των 751 €, αλλά η κατάργηση της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) 6/12 (με την οποία αναστάλθηκε κάθε διαπραγμάτευση για την υπογραφή ΕΓΣΣΕ και ο κατώτατος μισθός ορίστηκε από την κυβέρνηση στα 586 ευρώ) και η αποκατάσταση του πλαισίου των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που σημαίνει ότι ο κατώτερος μισθός θα καθοριστεί από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και τον ΣΕΒ. Αντιλαμβάνεται κανένας το αποτέλεσμα μιας τέτοιας διαπραγμάτευσης σε συνθήκες κρίσης, απολύσεων, μεγάλης ανεργίας και εργασιακής ζούγκλας, με δεδομένη και τη συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ.

«Καθρεπτάκια» και για τους άνεργους προβλέπει το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» αφού από την αύξηση του επιδόματος στα 461 € και το διπλασιασμό του χρόνου χορήγησης, που έλεγε το 2012 και που τώρα «ξεχάστηκαν», φθάσαμε στην ανακύκλωση των ίδιων πενιχρών κονδυλίων για την ανεργία, μέσα από τα γνωστά «αναπτυξιακά προγράμματα», με «κοινωνικά κριτήρια», με επιδοτήσεις των επιχειρήσεων για την πρόσληψη εργατικού δυναμικού, με μείωση του ενεργειακού κόστους και διευκολύνσεις σε ό,τι αφορά τα δάνεια και τα χρέη, αναμονή δηλαδή στην ουρά για μια από τις ...300.000 θέσεις εργασίας. «Ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι»...

Για τις διευρυμένες μορφές ελαστικής απασχόλησης, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον δεν υπόσχεται να καταργήσει τους νόμους που προάγουν την ελαστικότητα στην αγορά εργασίας αλλά αντίθετα, αν κρίνουμε από τις εξαγγελίες του για επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών, θα τις ενισχύσει κιόλας.

Τι μένει λοιπόν από το περιβόητο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»;

Συσσίτια και κουπόνια σίτισης, δωρεάν ρεύμα σε άπορους, προγράμματα εξασφάλισης στέγης κλπ. Ψίχουλα σε 300.000 εξαθλιωμένα νοικοκυριά.

Ούτε λέξη για την αποκατάσταση των απωλειών στα εργατικά - λαϊκά στρώματα (περικοπές μισθών και συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας, χαράτσια, αντιασφαλιστικό οικοδόμημα κλπ), αφού είναι αδύνατον, όπως λένε στελέχη του, να ξηλώσεις με μιας 400 εφαρμοστικούς νόμους και θα αναδιαπραγματευτεί γι΄ αυτό, όπως ισχυρίζεται, εντός του πλαισίου της ΕΕ και χωρίς να ακυρώσει τη δανειακή σύμβαση, από την οποία απορρέουν.

Το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» λοιπόν δεν σημαίνει κατάργηση των Μνημονίων.

Για το χρέος...... «όλα τα έχει ο μπαξές»

Πριν από το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου, για να διαπιστώσει ποιο μέρος του χρέους είναι επαχθές και δεν πρόκειται να το πληρώσει η Ελλάδα. Τον Ιούνη του 2012 η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος ήταν: «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του, ενώ εκείνο που απομένει οφείλει να αποπληρωθεί μετά από μια περίοδο χάριτος, με δικαιότερους όρους». Τον Νοέμβρη του 2013 ο Γ. Δραγασάκης δήλωνε: «Τι θα κάνουμε με το χρέος; Το αυτονόητο. Αυτό που προτείνει το Διεθνές Ταμείο για όλο τον κόσμο»! Ο υπεύθυνος Οικονομίας Γ. Μηλιός πρόσφατα πρότεινε «5ετές μορατόριουμ στην πληρωμή τοκοχρεολυσίων».

Ο Σταθάκης επιμένει στο ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι η μοναδική δύναμη σταθερότητας για τον τόπο και δεν σκοπεύει να προβεί σε μονομερείς ενέργειες, καθώς θεωρούμε ότι οι προτάσεις τις οποίες προσκομίζουμε είναι επωφελείς για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, ρήτρα ανάπτυξης στην αποπληρωμή του χρέους, περίοδο χάριτος στην εξυπηρέτησή του για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη και την επανεκκίνηση της οικονομίας», πράγμα που επαναλαμβάνει και  ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ «Δεν αποτελεί δική μας επιδίωξη οι μονομερείς ενέργειες στο θέμα του χρέους».

Προβάλλοντας σαν πρότυπο τις εξίσου αντιλαϊκές κυβερνήσεις Γαλλίας και Ιταλίας που «έχουν κατοχυρώσει να μην εφαρμόζουν μονομερώς τους κανόνες λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας», επικαλείται  την «επίσημη γραμμή του ΔΝΤ» - ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο - ως «ατού» στη διαπραγμάτευση, ρίχνοντας γέφυρες με τους υπερατλαντικούς κηδεμόνες, εξωραΐζοντας τον ληστρικό - τοκογλυφικό μηχανισμό του ΔΝΤ και εμπλέκοντας τη χώρα μας σε ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

Σκόπιμη διγλωσσία εξαπάτησης

Μετά από όλα αυτά, όταν Τσίπρας, Δραγασάκης, Παππάς, Σταθάκης κ.ά. τίθενται κατά των «μονομερών ενεργειών», για να συγκαλυφθεί όλη αυτή η δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και να λεηλατηθούν οι ψήφοι της Αριστεράς, «εντελώς τυχαία» επανέκαμψε και η «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ και ξαφνικά στελέχη της άρχισαν ξανά να θορυβούν, επαναφέροντας ζητήματα σχετικά με το ευρώ, τη  «διακοπή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων» (δηλώσεις του Τόλιου) και τον επικεφαλής της μειοψηφίας, της «Αριστερής Πλατφόρμας» Π. Λαφαζάνη να δηλώνει: «Εμείς είπαμε, το μνημόνιο θα καταργηθεί, είναι ετεροβαρής συμφωνία για τη χώρα, δεν είναι προωθητική για την Ελλάδα». Στην προσπάθειά τους να κρύψουν αυτά που εννοούν, μιλάνε με πολλές γλώσσες, τα λένε μπερδεμένα, για να μπερδέψουν και τον κόσμο.

Ταυτόχρονα συνεχίζονται και οι εσωκομματικές κόντρες για τις προεκλογικές και μετεκλογικές συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ και οι αντιδράσεις διαφόρων ομάδων, που νιώθουν να απειλούνται απ' όσους συνωστίζονται για μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι με πρόταση του Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει τις πόρτες του και μνημονιόδουλοι  και άλλοι βουλευτές, όπως οι Βουδούρης, Τζάκρη, Παραστατίδης, Μακρή, Γιαταγάνα, κ.α., νυν στελέχη της ΔΗΜΑΡ, πρώην σύμβουλοι του Γ. Παπανδρέου, όπως ο Κρ. Αρσένης, η Λ. Κατσέλη (την οποία ο Τσίπρας εγκωμίασε), οι Κοτζιάς, Ρουμπάτης κλπ., χωράνε πολύ άνετα στα ψηφοδέλτιά του, ενώ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της μετεκλογικής σύμπραξης με τη ΔΗΜΑΡ. Η λαλίστατη τις προηγούμενες μέρες «Αριστερή Πλατφόρμα» κατάπιε τη γλώσσα της και δεν πρόβαλε καμία αντίρρηση, επιλέγοντας να απέχει από την ψηφοφορία, όπου εγκρίθηκε η εισήγηση της ΠΓ για τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων.

Παράσημα από τους ξένους παράγοντες

Μετά απ’ όλη αυτήν τη διαδικασία προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καθόλου τυχαίο που ξένοι παράγοντες, διαβλέποντας την επικράτησή του στις επόμενες εκλογές, τοποθετούνται  ανάλογα.

Ο αμερικανικός οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης «Fitch»  διαπιστώνει ότι    η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης «έχει μαλακώσει» σε σχέση με το 2012 και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί στη διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων αλλά και «να τιμήσει τις υποχρεώσεις της Ελλάδας προς το ΔΝΤ και τους ιδιώτες πιστωτές». Άλλο φερέφωνο  του κεφαλαίου οι «Financial Times», επικροτούν την «αλλαγή ρητορικής» του Αλ. Τσίπρα και τις «μετριοπαθείς» θέσεις που εκφράζει πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, ως καθησυχαστικές για τους επενδυτές. Ακόμη και ο γερμανικός «Σπήγκελ» διαπιστώνει τώρα ότι «Ο Τσίπρας δεν είναι παρανοϊκός».

Η ίδια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τα «παράσημα» που του απονέμουν παράγοντες της ΕΕ, μερίδες του κεφαλαίου και μηχανισμοί, όπως οι Γιούνκερ, Μοσκοβισί, Όλι Ρεν, Ντ. Κον Μπετίτ, Γκάλμπραιηθ (Αμερικανός οικονομολόγος, σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου), που πιστοποιούν την προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις τους, ότι η Ευρωζώνη δεν κινδυνεύει απ' τον ΣΥΡΙΖΑ και τη χρησιμότητά του για την αστική διαχείριση στην Ελλάδα!

Παραπέρα ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας επικαλέστηκε την καλή μαρτυρία της «JP Morgan» και τα ευνοϊκά για τον ΣΥΡΙΖΑ δημοσιεύματα των «Guardian», «Lib­era­tion» και «Monde». «Ακόμα και οι πρόσφατες δηλώσεις Ντράγκι φανερώνουν ότι η χαραμάδα αρχίζει και γίνεται ρήγμα μέσα στην ΕΕ», κατέληξε ο Αλ. Τσίπρας. «Το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια», είχε διευκρινίσει τον περασμένο Οκτώβρη ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, μετά τη συνάντησή του με τον Δ. Αβραμόπουλο.
Είναι προφανές, μετά από όλα αυτά, ότι, όπως σημειώνουν σε Ανακοίνωσή τους το  «ΚΚΕ (μ-λ) - Μ-Λ ΚΚΕ (Εκλογική Συνεργασία)» :

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει, προ πολλού, τις όποιες αριστερές κορώνες και υποσχέσεις.
 Ένθερμος υποστηρικτής της ΕΕ και της ευρωζώνης, αποδεχόμενος το πλαίσιο της αμερικανονατοϊκής ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, κάνει γοργά βήματα προσαρμογής στα όρια και τις απαιτήσεις των τροϊκανών ιμπεριαλιστών.

 Κινούμενος στ’ αχνάρια της σοσιαλδημοκρατίας, προσπαθεί να προβληθεί ως η «κυβερνώσα Αριστερά», που θα διαχειριστεί με λιγότερο βάρβαρο τρόπο τις ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις.

 Έχοντας αναδειχθεί σε βασικό μοχλό χειραγώγησης και ενσωμάτωσης της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης, συμβάλλει δραστικά στην απο­δυνά­μωση του λαϊκού κινήματος και των κοι­νω­νικών αντιστάσεων, ενισχύοντας τη λο­γική της ανάθεσης και τις αυταπάτες για μια άλλη, δήθεν φιλολαϊκή, διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, σε ένα λαό που συνθλίβεται από την εκμετάλλευση και τα οικονομικά βάρη».

Γι αυτό οι εργαζόμενοι και οι νεολαίοι καλούνται να μην αναθέσουν, τυφλά, τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί σε μια πρώτη περίοδο να μοιράσει τα ψίχουλα που υποσχέθηκε ή να πάρει κάποια μέτρα που δεν θα έχουν πολιτικό ή οικονομικό κόστος, που στη συνέχεια θα «συμ­μορφωθεί προς τας υποδείξεις», γιατί αυτό θα οδηγήσει το κίνημα σε μια νέα περίοδο αναμονής και παραλυσίας, σε νέα απογοήτευση και αποστράτευση τον κό­σμο της Αριστεράς.

Γνωρίζοντας ότι οι πραγματικές λύσεις για την εργατική τάξη και το λαό δεν βρίσκονται μέσα στην κάλπη, αλλά πρώτα και κύρια στο δρόμο του μαζικού, λαϊκού εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, να συμβάλλουν με κάθε τρόπο στην οικοδόμηση α­ντι­στάσεων ενάντια στα αντιλαϊκά μέ­τρα, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες, για την ανατροπή της πολιτικής της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων και την ανασυγκρότηση του εργατικού, λαϊκού, κομμουνιστικού κινήματος.

πηγή: Μ-Λ ΚΚΕ