Εγκλωβισμός σε πλαστά εκβιαστικά διλήμματα και επικίνδυνες αυταπάτες

Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτεί  κυβέρνηση  με το αντιδραστικό, δεξιό και εθνικιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ.

 Η λαϊκή  οργή και αγανάκτηση  πρέπει να βρουν ουσιαστική έκφραση κόντρα στα ψευτοαριστερά αναχώματα

1.Παρά την τρομοκρατική προπαγανδιστική επιχείρηση που εξαπέλυσε  η ηγεσία της ΝΔ με τη στήριξη των ξένων και ντόπιων κηδεμόνων της  και τη βοήθεια των αστικών προπαγανδιστικών μέσων, τις απροκάλυπτες  απειλές για έξοδο από την Ευρωζώνη και το ευρώ, για επικείμενο χάος και καταστροφή, αν δεν ψηφιστούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης και δεν σχηματιστεί κυβέρνηση που θα τηρήσει τα "συμφωνηθέντα", οι πλατιές λαϊκές μάζες δεν υπέκυψαν  στους εκβιασμούς, δεν υποτάχτηκαν στις πιέσεις, αντιστάθηκαν, α­πο­δοκίμασαν  και καταψήφισαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, βάζοντας τέλος στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Η συγκυβέρνηση  έπεσε κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής πολιτικής και τα βάρβαρα μνημονιακά  μέτρα  που για δυόμισι χρόνια  φόρτωνε το λαό και όταν οι ιμπεριαλιστές προστάτες της διαπίστωσαν πως δεν μπορούσε να περάσει για λογαριασμό τους τα νέα αντεργατικά μέτρα που συνεπάγεται το κλείσιμο της "αξι­ο­λόγησης" του μνημονίου και η ένταξη της Ελλάδας στη νέα μορφή ιμπεριαλιστικής επιτήρησης, την "Πιστωτική Γραμμή με  Ενισχυμένους Όρους".

Αν το ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε  σε εκλογική συντριβή, η ΝΔ είχε περιορισμένες απώλειες  σε σχέση  με τον Ιούνη του 2012, καταφέροντας να εγκλωβίσει με τους εκβιασμούς και τις πιέσεις το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής της επιρροής και παρ' ότι έχασε την κυβερνητική εξουσία, διαθέτει μια συμπαγή πολιτική δύναμη που την αξιοποιεί ήδη από την πρώτη μέρα για να επηρεάσει και να χειραγωγήσει  τις εξελίξεις στην κατεύθυνση  της δικής της αντιδραστικής αντιλαϊκής πολι­τι­κής, όπως την έζησε  στο πετσί του ο λαός μας τα προη­γούμενα χρόνια.

Στήριγμα και δουλικός υπηρέτης της ντόπιας ολιγαρχίας η ΝΔ, συνεχίζει να υπερασπίζεται τα βάρβαρα μνημονιακά και φοροληστρικά  μέτρα, την καρατόμηση μισθών  και συντάξεων, την ισοπέδωση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, τις χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τομέα, το ξεπούλημα των κρατικών επιχειρήσεων και ασκεί πιέσεις να μη θιχτεί τίποτα από τα βάρβαρα  μέτρα που πήρε και την ταξική  πολιτική που εφάρμοσε, καταδεικνύοντας πως παραμένει το κόμμα της αντιδραστικής Δεξιάς, δυνάστης και εκμεταλλευτής της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Οι ξένοι ιμπεριαλιστές κηδεμόνες αυτό που προστάζουν σε όλους τους τόνους, αδιαφορώντας για το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Γενάρη είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή των αντιλαϊκών  μνημονιακών  μέ­τρων, η "πιστή τήρηση των δεσμεύσεων  και των συμ­φωνηθέντων". Και σε αυτή τη βάση μάλιστα αρνήθηκαν  να δώσουν χείρα βοηθείας στους δοκιμασμένους υπηρέτες τους, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, το φθινόπωρο, τους οποίους έτσι παραμέρισαν από την κυβερνητική εξουσία, ανοίγοντας το δρόμο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα από την πρώτη στιγμή τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία ξεκίνησαν τις πιέσεις και τους εκβιασμούς και καταφθάνουν οι εκπρόσωποί τους  στην Αθήνα, μοιράζοντας ρόλους και προσωπεία, αλλά υπηρετώντας ένα και μόνο σκοπό. Την πλήρη ευθυγράμμιση  και πειθήνια προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ  στις προσταγές και τα κελεύσματά τους για άμεση εφαρμογή , χωρίς καμιά χρονοτριβή ("χάσιμο χρόνου" είπε ο Σόιμπλε την "επαναδιαπραγμάτευση" του ΣΥΡΙΖΑ) της μνημονιακής πολιτικής  και των νέων αντεργατικών μέτρων  που προϋποθέτει το κλείσιμο  της νέα "αξιολόγησης".

Οι προκλητικές επεμβάσεις τους, οι απειλές και οι εκβιασμοί που εκπορεύονται συντονισμένα από τους εκπροσώπους της ΕΕ, του ΔΝΤ και της γερμανικής  κυβέρνησης για έξοδο από την Ευρωζώνη και δείχνοντας το κραχ του χρηματιστηρίου και την εκτόξευση  των περιβόητων sprents τώρα κορυφώνονται , αποσκοπώντας στην άνευ όρων υποταγή και εφαρμογή των "συμφωνηθέντων" από τη νέα κυβέρνηση.

Στη βάση αυτή διαμορφώνονται όροι για μια όξυνση της εσωτερικής κατάστασης και των αντιθέσεων που διαπερνούν την κοινωνική ταξική πραγματικότητα και το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Σε αυτές τις συνθήκες πολιτική σταθερότητα δεν μπορεί να υπάρξει και το κυρίαρχο στοιχείο στην πολιτική   σκηνή της χώρας θα εξακολουθήσει  να είναι η πολιτική αστάθεια  και αβεβαιότητα.

2.Ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να αναδειχθεί πρώτο κόμμα, αποσπώντας πλατιές λαϊκές μάζες από την εκλογική επιρροή του ΠΑΣΟΚ. το οποίο οδηγήθηκε σε πολιτική συντριβή και απειλείται με πολιτική εξαφάνιση, κατρακυλώντας από το 44%, το 2009 σε 4% σήμερα. Με δημαγωγικές υποσχέσεις για κατάργηση του μνημονίου και των εξοντωτικών μέτρων που έχουν οδηγήσει εκατομμύρια λαού σε δραματική θέση και αξιοποιώντας ο ΣΥΡΙΖΑ το σκηνικό  μια οξύτατης  διπολικής αντιπαράθεσης που στήθηκε με τη ΝΔ, κατάφερε να εγκλωβίσει ένα μεγάλο τμήμα του δημοκρατικού προοδευτικού κόσμου στα πλαίσια της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής του, κατακτώντας ένα ψηλό εκλογικό ποσοστό, που σε συνδυασμό με το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα και την αρπαγή των 50 εδρών από το πρώτο κόμμα,  του έδωσε τη δυνατότητα να σχηματίσει  κυβέρνηση με το δεξιό , αντιδραστικό κόμμα των ΑΝΕΛ.

Για πρώτη φορά εμφανίζεται  ένα κόμμα με την ταμπέλα της "ριζοσπαστικής αριστεράς" να καταγράφει ένα τόσο ψηλό εκλογικό ποσοστό και να βρίσκεται στο τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης.

Ήδη οι πρώτες κινήσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτουν τον προσανατολισμό και το ταξικό  περιεχόμενο της κυβερνητικής  πολιτικής που πρόκειται να εφαρμόσει.

Η συγκρότηση συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ, ένα κόμμα βγαλμένο μέσα από τους πιο αντιδραστικούς και τυχοδιωκτικούς  κύκλους της Δεξιάς που εμφανίζεται με αντιμνημονιακή προβιά και παριστάνει το "θεματοφύλακα της εθνικοφροσύνης" - του οποίου ο αρχηγός τον Ιούνη του 2012 ήταν πρόθυμος να στηρίξει τη συγκυβέρνηση Σαμαρά και στράφηκε τελικά εναντίον της όταν του αρνήθηκαν την κυβερνητική θέση που σήμερα του πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ - προσδιορίζει κατά πόσο έχουμε να κάνουμε με "κυβέρνηση της αριστεράς" ή με δυσφήμιση και συκοφάντηση κάθε έννοιας και σχέσης με την Αριστερά.

Αν δηλαδή πίσω  από την "κυβερνώσα αριστερά" έχουμε μια ψευτοαριστερά που έρχεται να νομιμοποιήσει και να δικαιολογήσει στη συνείδηση του δημοκρατικού, προοδευτικού και αριστερού κόσμου τα ιμπεριαλιστικά μνημόνια με αριστερά εύσημα και αριστερό περιτύλιγμα αμαυρώνοντας  και δυσφημίζοντας τις ιδέες και τους αγώνες της Αριστεράς.

Ακόμη η φημολογούμενη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για Πρόεδρο  Δημοκρατίας τον Καραμανλή ή τον Αβραμόπουλο, κορυφαία στελέχη της δεξιάς διακυβέρνησης, πρόταση που αποπνέει  την εξασφάλιση "εθνικής ενότητας" κάτω από ένα δεξιό , αντιδραστικό σύμβολο, κινείται στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση  και προμηνύει  πόσα είναι έτοιμος  να προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ στο βωμό της "εθνικής και κοινωνικής συναίνεσης".

Οι ανέξοδες δημαγωγικές δηλώσει  των νέων κυβερνητικών αξιωματούχων, η καπηλεία των ηρωικών αγώνων με την επίσκεψη στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, η απάτη των η απάτη των "αστερίσκων" που ξεκίνησε , το λαθρεμπόριο ελπίδας που συνεχίζεται, είναι το αναγκαίο επίχρισμα, η χρυσόσκονη που θα σκεπάζει  το πραγματικό περιεχόμενο της συγκυβέρνησης  ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και του δίδυμου Τσίπρα - Καμμένου.

Ένας φορέας που καθοδηγείται από μια αποκομμουνιστικοποιημένη ηγεσία, δημιουργημένος δηλαδή από αρνητές και αποστάτες του κομμουνιστικού κινήματος, συγκροτημένος πάνω στην απόρριψη και αποκήρυξη της επαναστατικής ιδεολογίας, στην απάρνηση των μεγάλων επαναστατικών αγώνων  του αριστερού και κομμουνιστικού  κινήματος, όχι μόνο δεν μπορεί να εκφράσει και να υπηρετήσει  τα συμφέροντα  του λαού και την πάλη του για την αποτίναξη των μνημονίων και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης,αλλά θα αξιοποιηθεί τώρα σαν ο κατάλληλος σοσιαλδημοκρατικός  φορέας  προκειμένου να ελέγξει και να ενσωματώσει  τη λαϊκή αγανάκτηση  και να διαχειριστεί την οικονομική και πολιτική κρίση του καθεστώτος  της εξάρτησης  και της υποτέλειας προς όφελος της ντόπιας ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού.

Ένας φορές που για δεκαετίες οι κυρίαρχες δυνάμεις που τον συγκροτούν  ορκίζονται στο όνομα της ΕΟΚ και της ΕΕ, της Ευρωζώνης και του ευρώ, και ταυτίστηκαν  με τη στρατηγική της ντόπιας άρχουσας τάξης, δεν μπορεί και δεν θέλει να σταθεί αντιμέτωπος και να "καταγγείλει" την πολιτική που εκπορεύεται  από την ΕΕ, που πεμπτουσία της  είναι η βάρβαρη πολιτική των μνημονίων. Εξ άλλου η βασική θέση που πρόβαλλε σε όλη την προεκλογική περίοδο απέναντι στις "κατηγορίες" ότι οδηγεί τη χώρα έξω  από την ΕΕ,  είναι  πως  με τη δική του πολιτική εξασφαλίζεται η σταθερή  παραμονή  της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη.

Σ' αυτές τις συνθήκες, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ με το αριστερό προσωπείο αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας μαζί με το αντιδραστικό  μόρφωμα των ΑΝΕΛ, πρέπει να μιλήσουμε  ανοιχτά και καθαρά  στους εργαζόμενους, να αποκαλύψουμε  τον ψευτοαριστερό, σοσιαλδημοκρατικό χαρακτήρα της πολιτικής του, να καταπολεμήσουμε  τις επικίνδυνες αυταπάτες και τις ψεύτικες ελπίδες που καλλιεργεί στο λαό και να ξεσκεπάσουμε την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής που θα εφαρμόσει μέσα από μια ολόπλευρη ιδεολογικοπολιτική  αντιπαράθεση αρχών.

3.Η ηγεσία του ΚΚΕ άνοιξε μέτωπο απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και σωστά απέρριψε κάθε πρόταση "ανοχής" ή συμμετοχής σε μια ψευτοριστερή κυβέρνηση, όπως δημαγωγικά καλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική περίοδο με σκοπό να υφαρπάξει δυνάμεις από την εκλογική βάση του ΚΚΕ.

Και αυτό το μέτωπο που άνοιξε συνέβαλε έτσι ώστε ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε στις εκλογές της 25ης Γενάρη, 10 ποσοστιαίες μονάδες επί πλέον από τις εκλογές του Ιούνη 2012, φθάνοντας από το 26% στο 36% αντίστοιχα και παίρνοντας επί πλέον  600.000 ψηφοφόρους, το εκλογικό  αποτέλεσμα του ΚΚΕ όχι μόνο δεν μειώθηκε τώρα, αλλά αυξήθηκε οριακά, σε ψήφους και σε ποσοστό, σε σχέση με τον Ιούνη του 2012, όπως και των άλλων δυνάμεων που βρίσκονται στ' αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια το βασικό πρόβλημα είναι πως η ηγεσία του ΚΚΕ με την αλλοπρόσαλλη, οππορτουνιστική και σεχταριστική  πολιτική που εφάρμοσε  όλα τα προηγούμενα χρόνια και συνεχίζει να εφαρμόζει  και σήμερα, άνοιξε διάπλατα το δρόμο, έσπρωξε και παρέδωσε την ηγεμονία των πλατιών λαϊκών μαζών  στον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα και πέντε χρόνια  διακηρύσσει πως είναι ψεύτικο το δίλημμα μνημόνιο - αντιμνημόνιο και ότι είναι αποπροσανατολιστικό ο διαχωρισμός ανάμεσα σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις και πως το πραγματικό ζήτημα είναι "αν θα περάσει ο πλούτος στα χέρια των εργατών".

Αντί να μπει στο επίκεντρο της πάλης, ο στόχος της απόκρουσης των βάρβαρων και εξοντωτικών μέτρων του ιμπεριαλιστικού μνημονίου και να ξεσκεπαστεί ο κάλπικος χαρακτήρας του "αντιμνημονιακού αγώνα" του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε αντιδραστικού, τυχοδιωκτικού μορφώματος, που εμφανίζονταν με αντιμνημονιακό  μανδύα, η ηγεσία του ΚΚΕ διακήρυττε πως είναι ψευτοδίλημμα το μνημόνιο - αντιμνημόνιο και έτσι παραχωρούσε όλο το έδαφος  σε αυτές τις δυνάμεις να δημαγωγούν ασύστολα, να εξαπατούν και να εγκλωβίζουν το λαό.

Και αυτή η κατεύθυνση ήρθε και δέθηκε  με τη σεχταριστική και διασπαστική του πολιτική μεα στο μαζικό κίνημα, μια πολιτική φυγής από το πραγματικό πεδίο της ταξικής πάλης που έκρυβε την έλλειψη πίστης στη δύναμη της μαζικής ενιαίας λαϊκής πάλης, τη βαθιά ηττοπαθή και συμβιβαστική  αντίληψη ότι η εργατική  τάξη και ο λαός δεν μπορούν να φρενάρουν  την κυβερνητική επίθεση και να προασπίσουν τα οικονομικά και κοινωνικά  τους συμφέροντα  και κατακτήσεις.

Μένει να διαπιστωθεί αν στη νέα πολιτική κατάσταση  που διαμορφώθηκε  τώρα η ηγεσία του ΚΚΕ θα συνεργαστεί ξανά με τις δυνάμεις της ΝΔ στο μαζικό κίνημα και πολιτικά, όπως  έκανε σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας  του  '90, με προεξάρχουσα την περίπτωση  της συνεργασίας τους στη Θεσσαλία και όχι μόνο, ενάντια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ξεπλένοντας στα μάτια του προοδευτικού κόσμου τον αντιδραστικό, αντιλαϊκό χαρακτήρα και ρόλο της Δεξιάς.

Η ΑΝΤΑΣΥΑ αν και εμφανίστηκε στις εκλογές με τη γνωστή πληθωρική, αντιακαπιταλιστική φρασεολογία της, το πραγματικό περιεχόμενο και η ουσία της πολιτικής της εξαντλούνταν σε ένα "μεταβατικό" πρόγραμμα ρεφορμιστικών αιτημάτων, που την περιόριζαν στο ρόλο μιας "αριστερής  αντιπολίτευσης" στο ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας μια συμβιβαστική, συμφιλιωτική  στάση απέναντί του.

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρούν πως ασκώντας "αριστερή πίεση" μπορεί να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ την "αριστερή στροφή" και να "διορθωθεί", σκορπώντας επικίνδυνες αυταπάτες για την αστική φύση του και τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του, μετατρέποντας έτσι τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε "αριστερό συμπλήρωμα" του ΣΥΡΙΖΑ.

4.Η εκλογική συνεργασία ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ έδωσε στο σύντομο διάστημα των τριών εβδομάδων μια σκληρή πολιτική μάχη. Όταν παίρναμε την απόφαση για συμμετοχή στις εκλογές της 25ης Γενάρη, είχαμε πλήρη συνείδηση των μεγάλων δυσκολιών που θα δημιουργούσε η οξύτατη πολιτική πόλωση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, τα εκβιαστικά διλήμματα και οι αυταπάτες για μια «αριστερή κυβέρνηση». Το εκλογικό αποτέλεσμα των 8.033 ψήφων στις δοσμένες συνθήκες, οριακά υψηλότερο από αυτό του Ιούνη 2012, το καταγράφουμε θετικά, αν και το πρώτο και βασικό ζήτημα που μας απασχόλησε, και σωστά, ήταν η εκλογική συνεργασία ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ να δηλώσει παρών  στις κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις, να μη λυγίσει μπροστά στις δυσκολίες, να απευθυνθεί στον κόσμο που τη στήριξε στις προηγούμενες αναμετρήσεις, στέλνοντας μήνυμα συνέχισης και προοπτικής της δράσης μας, θέτοντας παρακαταθήκες για τους αυριανούς αγώνες που έρχονται. Το εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να εκτιμηθεί σε συνάρτηση με το ιδεολογικοπολιτικό βάρος του μηνύματος της συνεργασίας, παίρνοντας  υπόψη πως βαδίσαμε κόντρα στο ρεύμα των ρεφορμιστικών αυταπατών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μασήσαμε τα λόγια μας, ούτε χαϊδέψαμε αυτιά, αλλά θέσαμε στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα βασικά πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα  του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, ανοίγοντας μέτωπο αντιπαράθεσης στη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ  και τη ρεβιζιονιστική γραμμή του ΚΚΕ, αντιπαλεύοντας απόψεις και φορείς που καλλιεργούν το συμφιλιωτισμό και λειτουργούν σαν αριστερό συμπλήρωμα των φορέων του ρεφορμισμού.

Προφανώς το βασικότερο πολιτικό πρόβλημα που αντιμετώπισε η εκλογική συνεργασία ήταν η πίεση και ο εκβιασμός της «χαμένης ψήφου» από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «αριστερή κυβέρνηση», οι μεγάλες προσδοκίες και αυταπάτες που καλλιεργούσε ότι υπάρχει βεβαιότητα σχηματισμού μιας κυβέρνησης που θα δώσει άμεσες απαντήσεις στα φλέγοντα προβλήματα των εργαζομένων. Φυσικά πίσω από τις θεωρίες του «μικρότερου κακού», της «χαμένης» ή της «χρήσιμης» ψήφου, υπάρχει η πολύχρονη διαβρωτική επίδραση των ρεβιζιονιστικών αντιλήψεων, η καλλιέργεια κοινοβουλευτικών αυταπατών πως μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσα από τις κάλπες τα προβλήματα των εργαζομένων που σε συνθήκες άμεσης επιβίωσης για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού δυνάμωναν κατακόρυφα.Αν και βρέθηκε στο επίκεντρο της προεκλογικής μάχης που δώσαμε η καταπολέμηση και ο περιορισμός όλων αυτών των αντιλήψεων, αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολο να αντικρουστούν αποτελεσματικά στις διαμορφωμένες πολιτικές συνθήκες και στο σύντομο διάστημα της προεκλογικής περιόδου. Το ζήτημα αυτό συνδέεται με ένα σταθερό, πολύχρονο ιδεολογικοπολιτικό αγώνα αντιπαράθεσης απέναντι στην ψευτοαριστερή, σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και ενάντια στη ρεβιζιονιστική γραμμή του ΚΚΕ που θα φέρει στο προσκήνιο τον ανεξάρτητο ρόλο και τη δράση του κομμουνιστικού μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος και την ξεχωριστή ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του.Από εκεί και πέρα, σε συνθήκες πόλωσης και εκβιαστικών διλημμάτων, όπως εκφράστηκαν στα πλαίσια της Αριστεράς, πέρα από τα εφόδια του γενικού πολιτικού προσανατολισμού και της αντιπαράθεσης με τα αντίπαλα ιδεολογικά ρεύματα, πρωταρχική σημασία έχει η παρουσία και δράση οργανωμένων δυνάμεων, η ύπαρξη σταθερών οργανωτικών και πολιτικών ερεισμάτων μέσα στους εργαζόμενους που εξασφαλίζει την άμεση επαφή και στήριξη του κόσμου, κάτι που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τη γενική προπαγανδιστική δουλειά. Τα πολιτικά και οργανωτικά ερείσματα είναι συγκριτικά περιορισμένα, οι δεσμοί με ευρύτερους κύκλους αγωνιστών και εργαζομένων είναι αδύναμοι. Όπου στοιχειωδώς έχει αντιμετωπιστεί αυτό το κρίσιμο ζήτημα, το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα θετικό.Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε πρώτα απ όλα είναι η συνολική πολιτική δράση που ανέπτυξε όλο αυτό το διάστημα η εκλογική συνεργασία.

Για τρείς εβδομάδες, οι σύντροφοι και συναγωνιστές των δύο οργανώσεων κινητοποιήθηκαν ακούραστα, μεταφέροντας το αγωνιστικό μήνυμα της συνεργασίας σε χιλιάδες εργαζομένους, το μήνυμα της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην πολιτική της εξάρτησης, της φτώχειας και ανεργίας, τον κοινό στόχο για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος ενάντια στο συμβιβασμό και τη συνθηκολόγηση.Για δεύτερη φορά, ύστερα από τη διπλή εκλογική αναμέτρηση του 2012  αναπτύχτηκε μια τόσο πλατιά, ενιαία κινητοποίηση των δυνάμεων του κινήματός μας από τη μια μεριά της χώρας μέχρι την άλλη, μέσα από δεκάδες συγκεντρώσεις, εξορμήσεις, αφισοκολλήσεις, μοίρασμα υλικού, συσκέψεις και συζητήσεις, προβάλλοντας μια ξεκάθαρη πολιτική  κατεύθυνση και απαντώντας ξανά θετικά στην αγωνιστική απαίτηση ενός ευρύτερου δυναμικού για μια σταθερή πορεία συνεργασίας και συσπείρωσης των δυνάμεών μας. Η κοινή προεκλογική μάχη έφερε πιο κοντά τον κόσμο των δύο οργανώσεων, ενίσχυσε τους συντροφικούς δεσμούς, σταθεροποίησε  και δυνάμωσε τις πολιτικές σχέσεις των δύο οργανώσεων. Αυτός ο κοινός βηματισμός «από τα πάνω και από τα κάτω» δημιουργεί τις βάσεις για τη στερέωση των συναγωνιστικών, συντροφικών δεσμών, αποτελεί κέρδος και κατάκτηση για την κοινή μας υπόθεση.Όλα αυτά πιστεύουμε πως αποτελούν τα βασικά στοιχεία της προσπάθειάς μας, που αφήνουν πλούσια αγωνιστική παρακαταθήκη για την επόμενη περίοδο, για την πορεία του κομμουνιστικού μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος.

Η εκλογική συνεργασία των δύο οργανώσεων δεν αποτέλεσε τυχαία και ευκαιριακή συνεύρεση αλλά καρπό κοινών εκτιμήσεων και πολιτικών στόχων σε βασικά ζητήματα και ξεκάθαρη στάση στο αίτημα της πολιτικής συσπείρωσης και συνεργασίας ως απάντηση στην πολυδιάσπαση και τον κατακερματισμό. Ο κοινός αγώνας που δόθηκε αποτελεί ένα ακόμα βήμα σ ένα μακρύ, επίπονο αλλά ελπιδοφόρο δρόμο.Η μάχη των εκλογών, ένα συγκεκριμένο επεισόδιο της πολιτικής πάλης τελείωσε και ξανοίγεται μπροστά μας ο αγώνας σε όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά μέτωπα στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεταιOι αγωνιστές, οι αριστεροί που μας στήριξαν, αλλά και όσοι όλα αυτά τα χρόνια συγκρατήθηκαν στις όχθες του μαρξιστικού-λενινιστικού ρεύματος, υποδήλωσαν με την ψήφο τους πως το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα είναι εδώ, κόντρα στις πιέσεις και τις σειρήνες των αστικών και ρεφορμιστικών κομμάτων.

Το κέρδισμα της εμπιστοσύνης και η ενεργητική στήριξη ενός αγωνιστικού δυναμικού θα κριθεί  στην πορεία, μέσα στους αγώνες του λαού και στο βαθμό που η πολιτική συνεργασία θα δυναμώνει, δημιουργώντας τα δικά της δεδομένα στο κίνημα από την ανεξάρτητη πολιτική παρουσία και δράση της. Το σημαντικό είναι πως τα βήματα που έχουν γίνει μέχρι τώρα, πέρα από λογικές αδυναμίες, αποτελούν δείγματα μιας αξιόπιστης και σοβαρής προσπάθειας που αντιμετωπίζεται θετικά.Αξιοποιώντας όλες τις υποδείξεις, βελτιώνοντας τις αδυναμίες μας, καταγράφοντας τις δυνατότητες, τις αντοχές αλλά και τις παραλείψεις μας, εργαζόμαστε για την επόμενη μέρα με τη βεβαιότητα πως η συνεργασία των δύο οργανώσεων εκφράζει ανάγκες της ταξικής πάλης, τις γνήσιες αγωνιστικές απαιτήσεις ενός ολόκληρου κόσμου και τη διάθεσή του να στρατευτεί και να παλέψει για τη μεγάλη υπόθεση του κινήματος.Αυτό το μήνυμα πρέπει να μετουσιωθεί σε πράξη.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος