Αντιλαϊκά μέτρα αφαίμαξης και φοροληστείας του λαού

Καθώς οι διαβόητες «κόκκινες γραμ­μές» σβήνονται μέρα τη μέρα με την ιμπεριαλιστική  γομολάστιχα και ο λαός οδηγείται σε μία ακόμα πιο επώδυνη σελίδα της ιστορίας του,  συγκυβέρνηση και θεσμοί εξακολουθούν το ίδιο επικοινωνιακό παιγνίδι ροκανίσματος του χρόνου, με πρόσ­χημα τις «σκληρές διαπραγματεύσεις», οι οποίες αφορούν ουσιαστικά την 5η αξιολόγηση του υπάρχοντος αντιλαϊκού μνημονίου και όχι βέβαια τη συμφωνία-γέφυρα που επικαλείται η κυβέρνηση.

Οι 100 πρώτες ημέρες της συγκυβέρνησης έχουν ήδη περάσει, το πολιτικό σκηνικό εξακολουθεί να παραμένει σκόπιμα θολό και ρευστό ενώ το «μαρτύριο της σταγόνας» και οι σκόπιμες δήθεν αμετακίνητες προεκλογικές κυβερνητικές δεσμεύσεις, επιβάλλουν στην  κοινωνία, μέσα από εκβιασμούς και διλήμματα, την αντίληψη του να αποδεχθεί μια οποιαδήποτε συμφωνία, αρκεί –επιτέλους- να «επανεκκινήσει η οικονομία». Καθώς μάλιστα εξαντλούνται και τα χρονικά περιθώρια της οικονομικής ρευστότητας και οι πληρωμές μισθών και συντάξεων φθάνουν σε αδιέξοδο, ο Τσίπρας και το οικονομικό του επιτελείο εκλιπαρούν μία πολιτική λύση, τέτοια που να
διασφαλίζει τη μετάθεση των διαπραγματεύσεων στα επίμαχα θέματα του Ασφαλιστικού και των Εργασιακών στις συζητήσεις του Ιούνη. Τηλεφωνικές επικοινωνίες του Τσίπρα με τη Μέρκελ, επισκέψεις των Δραγασάκη και Τσακαλώτου σε Ντράγκι, επαφές του Βαρουφάκη με τους Γάλλους Μοσκοβισί και Σαπέν,  τον Ιταλό Παντοάν και τον Ισπανό Γκίντος, δίνουν τον τόνο της εναγώνιας προσπάθειας της συγκυβέρνησης να αποσπάσει έστω και

κάποια ψίχουλα παροχών, από τις συνεχώς διογκούμενες ιμπεριαλιστικές απαιτήσεις, ώστε να φθάσει αισίως στις κρίσιμες συζητήσεις του Ιουνίου, όπου ήδη προδιαγράφεται μία νέα αντιδραστική δανειακή Σύμβαση. Μία εξέλιξη, που πιθανότατα να προκαλέσει ισχυρές αναταράξεις και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

   Θυμίζουμε πως η πρόσφατη επίσκεψη-αστραπή του ειδικού απεσταλμένου και συντονιστή για τις διεθνείς ενεργειακές σχέσεις των ΗΠΑ, A.Χοχστάιν, που έκφρασε στον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Π.Λαφαζάνη, την κάθετη αντίθεση της Ουάσιγκτον στη κατασκευή του αγωγού που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο, έδειξαν ότι, παρά τις κυβερνητικές διαρροές που ήθελαν το έργο ήδη υπογεγραμμένο και μάλιστα με…προκαταβολή 5 δις € από τους Ρώσους, τα ασφυκτικά όρια εξάρτησης μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί μία υποτελής κυβέρνηση. Έδειξαν ακόμα και σε όσους εθελοτυφλούν, εκφράζοντας δήθεν «αριστερές πλατφόρμες», ότι είναι υποχρεωμένοι είτε να αποδεχθούν τις προσταγές των ξένων κέντρων, είτε να εγκαταλείψουν το συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ. Στο μεταξύ, η ομάδα Τσίπρα κινείται δραστήρια και στο εσωτερικό, στην προοπτική της εξασφάλισης στελεχικού δυναμικού για τη δημιουργία μιας νέας ευρύτερης κυβερνητικής συμμαχίας, λύση, που αποτελεί και πάγια επιθυμία του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Αν ανατρέξουμε και στις δηλώσεις του ΣΕΒ, ή ακόμα και στην ανοχή της μεγαλοαστικής τάξης απέναντι στις χρονίζουσες «διαπραγματεύσεις» της συγκυβέρνησης, διαφαίνεται μία επιδοκιμασία και στήριξη των κυβερνητικών προθέσεων.

    Είναι προφανές λοιπόν, πως το ροκάνισμα αυτό του χρόνου, παρά την κοινωνική αδημονία, μπορεί προς το παρόν να εξασφαλίζει μία πρόσκαιρη ανοχή από πλευράς των εργατολαϊκών στρωμάτων προς την κυβέρνηση Τσίπρα (δημοσκοπήσεις δείχνουν ακόμα και 16% διαφορές από τη ΝΔ), όμως η προσφυγή σε νέο δανεισμό και Μνημόνιο (όποιο όνομα και αν επινοήσουν), σημαίνει αυτομάτως νέες επιβαρύνσεις και μέτρα που απειλούν να ανατρέψουν το επίπλαστο σκηνικό των συνεχιζόμενων λαϊκών αυταπατών. Μέσα σε ένα-ενάμισι μήνα, η συγκυβέρνηση θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, με τη συνεχιζόμενη κάμψη του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Από πού λοιπόν να περιμένει πόρους η συγκυβέρνηση για τη συνέχιση της κρατικής λειτουργίας και την αποπληρωμή των τεράστιων δανειακών υποχρεώσεων, αν όχι από τη λαϊκή φορολόγηση, τις σοβαρές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τις δραστικές μειώσεις στο κοινωνικό κράτος και τα συνεχή δανεικά;

   Ήδη, γίνεται λόγος επεξεργασίας Ν/σ που πέρα από τις αστειότητες, για λοταρία αποδείξεων, για φόρο 3% επί του τζίρου σε μπαρ, νυχτερινά κέντρα, πολυτελή εστιατόρια στα νησιά (μόνο κατά τη θερινή περίοδο), για τέλος 3%-5% ανά διανυκτέρευση σε πολυτελή ξενοδοχεία σε νησιά με πληθυσμό άνω των 4100 κατοίκων, για κίνητρα δήλωσης καταθέσεων εξωτερικού με την πληρωμή εφάπαξ φόρου 10-15%, για επιβολή ειδικού φόρου στις 500 πιο πλούσιες οικογένειες της χώρας (sic), για αύξηση φόρου πολυτελούς διαβίωσης (αυτοκίνητα υψηλού κυβισμού, πισίνες, σκάφη κ.λπ.), δυστυχώς περιλαμβάνει και νέα φοροαρπαγή για περαιώσεις φορολογικών υποθέσεων, φόρο πολυτελείας 6% σε κοσμηματοπωλεία, είδη ρουχισμού, έργα τέχνης, κ.α., υποχρεωτική χρήση καρτών για πληρωμές, αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, μετατάξεις εμπορευμάτων μαζικής λαϊκής κατανάλωσης (τρόφιμα, ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση, φυσικό αέριο, εισιτήρια ΜΜΜ, εστιατόρια, καφενεία, ζαχαροπλαστεία, κ.ά., βρίσκονται σήμερα στο 13%) σε συντελεστές ΦΠΑ από 13% μέχρι 19%, επιβεβαιώνουν την επερχόμενη –για άλλη μία φορά- φοροληστεία σε βάρος του λαού.

   Από την άλλη πλευρά, μία πολιτική συμφωνία - στη Ρίγα της Εσθονίας κατά την επόμενη Σύνοδο Κορυφής που θα προηγηθεί μιας δανειακής Σύμβασης - της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (εφ’ όσον οι απαιτήσεις των δανειστών επιμείνουν να βρίσκονται πέρα από τα όρια ακόμα και μίας «άνευ όρων» υποταγής της οποιασδήποτε κυβέρνησης, όπως λ.χ. η άμεση μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων στα 700 €, ή η άμεση λήψη μέτρων 3 δις € ώστε το «πρωτογενές πλεόνασμα να σταθεροποιηθεί στο 1%) είναι η πιθανότερη εκδοχή αυτής της τρίμηνης κωλυσιεργίας, μάλιστα στη σημερινή συγκυρία που α) γίνεται αισθητή η αντίθεση μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ, όπου η ΕΕ φαίνεται διατεθειμένη να δεχθεί κάποιες παραχωρήσεις στα συνταξιοδοτικά-εργασιακά, αλλά όχι στο ενδεχόμενο κάλυψης του «χρηματοδοτικού κενού», το δε ΔΝΤ επιμένει στο «κούρεμα» του χρέ­ους, αλλά δεν δέχεται καμία ανοχή στα θέματα των συντάξεων και των εργασιακών και β) η θριαμβευτική επανεκλογή του Κά­μερον στη Βρετανία και η άνετη αυτοδυναμία του, βάζει ξανά το ζήτημα του δημοψηφίσματος για την παραμονή της χώρας του στην ΕΕ. Αυτές τις αρνητικές –για τη Γερμανία- καταστάσεις, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ο Τσίπρας παρακαλώντας για μία πολιτικά «έντιμη και αμοιβαία επωφελή» εξέλιξη. Υπενθυμίζει μάλιστα πως βάσει πολιτικής βούλησης εντάχθηκε η χώρα στην ΕΟΚ, αλλά και βάσει πολιτικής βούλησης –χωρίς να πληροί τις προϋποθέσεις- έγινε μέλος της ΟΝΕ.

   Η αποδοχή Τσίπρα να παραβρεθεί σε Οικονομικό Φόρουμ που διοργανώνεται 18 με 20 Ιούνη στην «Αγ.Πετρούπολη», μετά τη θεαματική πρόσκληση στην Ελλάδα να συμμετάσχει ως μέλος στην υπό διαμόρφωση νέα «Αναπτυξιακή Τράπεζα» που δημιουργούν τα κράτη των BRICS (Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία, Ν. Αφρική), που απηύθυνε ο υφυπουργός Οικονομικών της Ρωσίας και εκπρόσωπος  της νέας αυτής «Αναπτυξιακής Τράπεζας», Σ.Στόρτσακ, εντάσσονται στις «εφετζίδικες» τακτικές ενός βαθιά εξαρτημένου κράτους να επιδείξει -προς το εσωτερικό και μόνο - την «εθνική του κυριαρχία». Ε­ξάλλου, η απειλή Τσίπρα σε ΕΕ και λαό, για προσφυγή σε δημοψήφισμα, ακυρώθηκε, αμέσως μόλις έγινε αντεπιχείρημα στα χέρια των ιμπεριαλιστών, με τη δήλωση Σόιμπλε: «Αν η ελληνική κυβέρνηση πιστεύει ότι πρέπει να κάνει δημοψήφισμα, τότε θα πρέπει να κάνει δημοψήφισμα. Αυτό θα ήταν μάλιστα ένα σωστό μέτρο, να αφήσουμε δηλαδή τον ελληνικό λαό να αποφασίσει, αν είναι έτοιμος να αποδεχτεί όσα είναι αναγκαία, ή αν υπάρχει άλλος δρόμος». Ο παγερός εκφραστής του γερμανικού ιμπεριαλισμού και της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αντιλαμβάνεται ότι όταν μία «αριστερή» κυβέρνηση, ξεκίνησε τις συζητήσεις αποδεχόμενη το 70% και έχει φθάσει σήμερα στην αποδοχή πάνω από το 95% της ήδη υπάρχουσας δανειακής Σύμβασης (Μνημόνιο) και των ανελέητων «κοινοτικών κανόνων», άραγε ποιο θα είναι τώρα το ερώτημα προς τον ελληνικό λαό;

★★★

    Η συνάντηση με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζ.Κ.Γιούνκερ πριν το Eurogroup της 11ης Μάη και οι εκατέρωθεν δηλώσεις για το αισιόδοξο αποτέλεσμα των «διαπραγματεύσεων», δίνει πλέον ξεκάθαρα το στίγμα της υποταγής και τούτης της συγκυβέρνησης στις απαιτήσεις των ξένων. Τα πλατιά χαμόγελα και των δύο, επιβεβαιώνουν ότι η νέα συμφωνία που προετοιμάζεται, θα έχει οδυνηρές συνέπειες στην ήδη κατεστραμμένη κοινωνία των 2/3 των νεόπτωχων. Εξ άλλου οι δηλώσεις τους είχαν αποκλειστικό περιεχόμενο το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά, όπου θα υπάρξουν νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. H κοινή τους δήλωση είναι χαρακτηριστική: «Ιδιαίτερη μνεία έγινε στη σημασία των μεταρρυθμίσεων για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώ­στε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας». Ο «εκσυγχρονισμός» και η «βιωσιμότητα» του συνταξιοδοτικού, όπως έχει δείξει η πορεία προς το Γολγοθά της τελευταίας πενταετίας, σημαίνει μείωση των συντάξεων και αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης.

   Στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, οι «κόκκινες γραμμές» που επενδύθηκαν επικοινωνιακά με την καταβολή της δόσης των 750 εκατ. € προς το ΔΝΤ, την «επαναλειτουργία» της ΕΡΤ και την πανηγυρική επιστροφή των πρώην απολυμένων καθαριστριών στο υπουργείο Οικονομικών, χάθηκαν από την επικαιρότητα, παραχωρώντας τη θέση τους σε ένα εμπλουτισμένο «πακέτο μεταρρυθμίσεων», με τη δέσμευση της άμεσης υλοποίησης ως το τέλος Ιούνη, ώστε να εκταμιευτούν τα τελευταία χρήματα από το δεύτερο πακέτο βοήθειας και να προχωρήσει ομαλά η σύναψη της νέας δανειακής Σύμβασης, με όλους τους αντιλαϊκούς όρους ενός νέου Μνημονίου, χωρίς βέβαια να ακυρωθεί ούτε ένας από τους 400 περίπου εφαρμοστικούς νόμους των προηγούμενων δύο δανειακών Συμβάσεων και Μνημονίων. Η επίσημη προαναγγελία, για τη λαίλαπα των αντιλαϊκών μέτρων της «επόμενης μέρας» δόθηκε στη χτεσινή συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Η ανακοίνωση του Eurogroup είναι ξεκάθαρη ως προς την αμετακίνητη στάση των δανειστών-τοκογλύφων:«Εκφράσαμε την ικανοποίησή μας για την πρόοδο που έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα. Σημειώνουμε πως η αναδιοργάνωση και ο εξορθολογισμός των διαδικασιών εργασίας κατέστησε δυνατή την επιτάχυνση, και έχει συμβάλει σε μια πιο ουσιαστική συζήτηση. Την ίδια ώρα, αναγνωρίσαμε ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος και προσπάθεια για να γεφυρωθούν κενά στα εναπομείναντα ανοιχτά θέματα. Χαιρετίζουμε την πρόθεση των ελληνικών αρχών να επιταχύνουν τις εργασίες τους με τους θεσμούς, με στόχο την επίτευξη μιας επιτυχούς και έγκαιρης ολοκλήρωσης της αξιολόγησης». Είναι προφανές πως η «ολοκλήρωση» αφορά στα θέματα Ασφαλιστικό και Εργασιακά, όπου σύμφωνα με τον επίτροπο Οικονομικών, Π.Μοσκοβισί: «…ήδη έχουν εξεταστεί τα ζητήματα του ΦΠΑ, των κρατικών εσόδων και των «κόκκινων» δανείων, ενώ οι «εκκρεμότητες» αφορούν τα ζητήματα των συντάξεων και της αγοράς εργασίας». Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν επιβεβαίωσε πως η συζήτηση για τον εκσυγχρονισμό του ασφαλιστικού δεν αφορά τα θεμελιωμένα και τα ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, ενώ η συζήτηση για τα εργασιακά, παρά τις διαφορές, γίνονται στο πλαίσιο επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων σύμφωνα με τα «υψηλά ευρωπαϊκά πρότυπα», δηλ. με βάση τον «απασχολήσιμο» εργαζόμενο της ατομικής Σύμβασης, του μισθού πείνας, της ελαστικής εργασίας, των ανύπαρκτων ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Λέγεται πως οι συζητήσεις για ενοποίηση των συντελεστών ΦΠΑ δεν θα περιλαμβάνουν τρόφιμα, φάρμακα και βιβλία, που θα εξακολουθήσουν να έχουν το «χαμηλό» συντελεστή του 13%! «Πρέπει να αποκαταστήσουμε τον πλουραλισμό που έχει χάσει ο καπιταλισμός», κραυγάζει ο Ε. Τσακαλώτος, ενώ τονίζει πως «…πρέπει να υπάρξει ένας έντιμος συμβιβασμός μεταξύ παλιού και καινούργιου». Σε ό,τι αφορά το καινούργιο, μάλλον πρόκειται για το ρεκόρ μετακύλισης μέσα σε τρεις μήνες, των προεκλογικών χρυσόνειρων στο βούρκο της ιμπεριαλιστικής πραγματικότητας, στην οποία η κυβέρνηση Τσίπρα έχει υποκλιθεί.

   Τέλος, σαν Πάρθιο βέλος στις πλάτες των εργατολαϊκών στρωμάτων και της φτω­χομεσαίας αγροτιάς, έρχεται το διαβό­ητο «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων του 2015» (ένα κείμενο 89 σελίδων που προασπίζεται πρώτα και κύρια τα συμφέροντα ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, με τα γνωστά ψίχουλα για τον εργαζόμενο λαό), όπου περιλαμβάνονται: α) μία συμφωνία για τα δημοσιονομικά 2015-20, β) οι ιδιωτικοποιήσεις, γ) ΦΠΑ με δύο συντελεστες, ένα χαμηλό(;) για τρόφιμα, φάρμακα και βιβλία και ένα υψηλό για όλα τα άλλα, δ) αυτοδιοίκητη, ανεξάρτητη υπηρεσία Τελών και Φόρων, ε) περιορισμός των πρόωρων συντάξεων και ενοποίηση Ταμείων. Το δε, μετά τον Ιούνη, «Αναπτυξιακό Συμβό­λαιο της Ελλάδας» (χαριστική κίνηση προς το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο) θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων: α) ένα επενδυτικό πακέτο, σε συνδυασμό με την ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας με εχέγγυα τις μετοχές που θα κρατήσει το κράτος από τις ιδιωτικοποιήσεις, β) ανταλλαγή των ομολόγων SMP της ΕΚΤ, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση, γ) αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, δ) επιμήκυνση στο μέλλον των πρώτων αποπληρωμών του EFSF δανείου, ώστε να μειωθούν οι χρηματοδοτικές α­νάγκες στις αρχές της δεκαετίας του ’20. Για τα ευρύτερα στρώματα του λαού, υπάρχει και το ε) ευρεία, διαχρονική χρηματοδότηση του προγράμματος καταπολέμησης της ανθρωπιστικής κρίσης!

★★★

Το μαζικό κίνημα, βρίσκεται εγκλωβισμένο είτε στις κυβερνητικές αυταπάτες, είτε στα ρεφορμιστικά ιδεολογήματα της διαγραφής του χρέους, είτε τέλος στις ρεβιζιονιστικές κορώνες της…ρήξης με την ΕΕ! Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κάτω από την επίδραση  του κυβερνητικού συνδικαλισμού στα σωματεία επικρατεί στάση αναμονής, θεωρώντας «σε αυτή τη φάση», α­νε­δαφικούς τους αγώνες για επανακατά­κτηση των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών κατακτήσεων που χάθηκαν την τελευταία πενταετία, θυσία στο βωμό της εξυπηρέτησης του τεράστιου χρέους, από το οποίο επωφελήθηκαν αποκλειστικά και μόνο η ντόπια ολιγαρχία, τα ξένα μονοπώλια και οι δανειστές-τοκογλύφοι. Υπάρχει λοιπόν, σοβαρό πρόβλημα εγκλωβισμού του εργατολαϊκού κινήματος στις ρεφορμιστικές και ψευτοεπαναστατικές αντιλήψεις που σπέρνουν τη σύγχυση και την ηττοπάθεια. Πάνω απ’ όλες αυτές τις ψευτοθεωρίες και πρακτικές, πρέπει να υψωθεί η σημαία της αταλάντευτης λαϊκής αντίστασης και να σφυρηλατηθεί ένα στιβαρό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο, ικανό να σπά­σει τα νέα δεσμά που χαλκεύουν οι κυβερνήσεις της ντόπιας υποτελούς ολιγαρχίας και των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων.  

πηγή: Λαϊκός Δρόμος