«ΑΡΗ ΜΕΘΑΥΡΙΟ σα
λουφάξουν τα τσακάλια με μια πέτρα σφηνωμένη
στα δόντια
τους
και μπει το φως
μέσα στο δίκιο του έτσι που μπαίνει το σπαθί στη θήκη
του
και τ' άρματά
σου πάρουνε τη θέση τους πάνου στης ιστορίας το τζάκι
τότες θα πάρει
κι ο λαός μας μες στα χέρια του την άγια κάρα σου
και θα κινήσει η
λιτανεία στους φωτισμένους δρόμους
κάτου απ' τον
άγιο φανοστάτη των Τρικάλων
δίπλα στου
Γοργοπόταμου τις νιολουσμένες πικροδάφνες
κι έτσι θα
φεύγουν με σημαίες μέσα στον ήλιο.
Κι έτσι θα
τρέχουνε οι λαοί στους ματοποτισμένους αγρούς μας
κάθε που θα
ζητάνε απ' το Θεό της Λευτεριάς
να στείλει τη
βροχή αδερφή σου να ποτίσει
το σπόρο που
κοιμάται στα χωράφια της ψυχής
κάθε που θα
ζητάνε νάβγει ο ήλιος ο αδερφός σου τα χρυσά χαράματα
με τ' ολοκόκκινο
φιλί του να μεστώσει τα ροδάκινα όνειρά μας.
Α τότες Άρη που
θα στρέψει ο μόχτος του ντουνιά
χαρούμενο ποτάμι
απάνου στης αγάπης τη μυλόπετρα
θα ξαναπούμε τ'
όνομά Σου σα να λέμε ακέριο τον αγώνα
όπως μια κερασιά
ανθισμένη λέει ολόκληρη την Άνοιξη
όπως το δάκρυ
λέει ολάκερο τον πόνο
όπως το πρώτο
αστέρι λέει ολάκερη τη νύχτα του καλοκαιριού
κι όπως η
Λευτεριά λέει τον κόσμο ακέριο.»
(Απόσπασμα
από το "Υστερόγραφο της δόξας - Άρης Βελουχιώτης" του Γιάννη Ρίτσου)
ΑΕΤΕ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ!!!
ΑΕΤΕ ΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΑΜΕ!!!
Eυχαριστούμε για την αναδημοσίευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ!