Πραγματοποιήθηκε, στην Αθήνα, η συγκέντρωση του ΚΚΕ (μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ

Με τη συμμετοχή αρκετών συντρόφων, συναγωνιστών και φίλων πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το βράδυ, στο Μοναστηράκι, στην πλατεία, η πολιτική εκδήλωση των οργανώσεων ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ για τις πολιτικές εξελίξεις ύστερα από την απόφαση της κυβέρνησης να προκηρύξει δημοψήφισμα. Εκ μέρους του Μ-Λ ΚΚΕ μίλησε ο σ. Αντώνης Παπαδόπουλος και εκ μέρους του ΚΚΕ (μ-λ) ο σ. Κώστας Μπεκιάρης που ανέπτυξαν τις εκτιμήσεις και θέσεις των οργανώσεών τους για τις κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις καλώντας σε αποχή από το δημοψήφισμα.

Παραθέτουμε την ομιλία του σ. Αντώνη Παπαδόπουλου.

Ο λαός πρέπει να αποκρούσει τις απροκάλυπτες επεμβάσεις και τους εκβιασμούς των ιμπεριαλιστών και τα ψευτοδιλήμματα της κυβέρνησης

Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Τα γεγονότα τρέχουν δημιουργώντας πρωτοφανείς  συνθήκες ρευστότητας και απρόβλεπτων εξελίξεων, σε ένα πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο ανατροπών και ραγδαίας  επιδείνωσης  των όρων επιβίωσης πλατιών εργατολαϊκών στρωμάτων.

Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος και όσα επακολούθησαν δυνάμωσαν όλα τα φαινόμενα ολόπλευρης κρίσης στη δίνη της οποίας στροβιλίζεται πια η χώρα και ο λαός.

Με τους συντριπτικούς εκβιασμούς των ιμπεριαλιστών να εκτοξεύονται  καταιγιστικά, με τους ντόπιους μνημονιόδουλους να λυσσομανούν, με την κυβέρνηση να επισείει τους  δικούς της εκβιασμούς κορυφώνοντας την επιχείρηση εξαπάτησης του λαού, όλα δείχνουν πως διανύουμε το τελικό στάδιο της πλήρους ευθυγράμμισης, της ταπεινωτικής προσαρμογής και αποδοχής, από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, εφόσον επιβιώσει, ή από τους καραδοκούντες εθελόδουλους που πιθανόν τη διαδεχτούν, μιας νέας δανειακής σύμβασης – θηλιάς και ενός νέου δυσβάσταχτου μνημόνιου.

Επί πέντε μήνες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που ο Τσίπρας ονόμασε κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, μόνο την κοινωνική σωτηρία δεν έφερε. Όχι μόνο δεν έθιξε, στο παραμικρό, τα μνημόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων, αυτά που θα καταργούσε μονομιάς, αλλά –αντίθετα– τα νομιμοποίησε και τα εφάρμοσε στο ακέραιο.

Ποιό είναι το σπουδαιότερο δήθεν φιλολαϊκό κυβερνητικό μέτρο για το οποίο καυχήθηκε, μάλιστα στην πρόσφατη συνέντευξή του ο πρωθυπουργός; Η ρύθμιση των 100 δόσεων! Δηλαδή, μια ρύθμιση που απαιτεί, σαν εκτέλεση πατριωτικού καθήκοντος μάλιστα, από τα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν όλα τα χαράτσια και τα χρέη, στα οποία βούλιαξαν λόγω της μνημονιακής λαίλαπας και τα οποία συστηματικά είχε καταγγείλει προεκλογικά  ο ΣΥΡΙΖΑ. Δίνοντας, την ίδια στιγμή, την ευκαιρία στους πλουτοκράτες να διαγράψουν τεράστια ποσά προστίμων και προσαυξήσεων!

Από το περίφημο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και τις φειδωλές φιλολαϊκές εξαγγελίες του, μόνο κάποια ψίχουλα διατέθηκαν στους πιο εξαθλιωμένους συμπολίτες μας.

Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει και παρατείνεται για τουλάχιστον  δύο ακόμα χρόνια, το αφορολόγητο δεν αυξάνεται, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις δεν επανέρχονται, η εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος δεν καταργείται αλλά απλώς αναστέλλεται, και η αύξηση του κατώτατου μισθού και η επαναφορά της 13^ης σύνταξης  παραπέμπονται  σε άδηλο χρόνο όταν η «πορεία και οι δυνατότητες της οικονομίας» το επιτρέψουν!

Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Ήταν ζήτημα χρόνου να αποδειχθεί πως η «μεγάλη ανατροπή» και το «τέλος των μνημονίων και της τρόικας», που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι παρά η μεγάλη πολιτική απάτη των καιρών μας. Ήταν ζήτημα χρόνου να καταδειχθεί πως τα νταούλια θα βαράνε και θα χορεύει ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι οι αγορές.

Ήταν ζήτημα χρόνου να αποκαλυφθεί η πλήρης ενσωμάτωση και ευθυγράμμιση του ΣΥΡΙΖΑ στο κυρίαρχο αστικό και ιμπεριαλιστικό σύστημα εξουσίας. Ήταν ζήτημα χρόνου να φανερωθεί πως η κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερά»μόνο Αριστερά δεν είναι!

Τα αποτελέσματα  της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενα και προδιαγεγραμμένα.  Η σταθερή προσήλωση της ηγετικής ομάδας του στη στρατηγική της ελληνικής ολιγαρχίας  για ένταξη και αδιαμφισβήτητη παραμονή στην ΕΕ και την ευρωζώνη και στο γενικότερο αμερικανονατοϊκό πλαίσιο εξάρτησης είναι το έδαφος που όποιος το βαδίζει οδηγείται, αναπόφευκτα, στην υποχώρηση, την ευθυγράμμιση και την τελική υποταγή στα ιμπεριαλιστικά προστάγματα.

Ενώ τα γεγονότα, τα τελευταία πέντε μνημονιακά χρόνια, όλο και πιο έντονα, αποκαλύπτουν και κραυγάζουν πως η ΕΕ είναι ένα αντιδραστικό οικοδόμημα επιβολής  των συμφερόντων των ισχυρότερων κρατών, της Γερμανίας , πρώτα – πρώτα, πάνω  στις αδύναμες χώρες, ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και σήμερα, συστηματικά συγκαλύπτει και εξωραΐζει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα και ρόλο της, της αποδίδει αυτόν του συμμάχου και του εταίρου και γονατιστός, στην πραγματικότητα, εκλιπαρεί για συμφωνία, καθαγιάζοντας – έτσι – όλο το πλέγμα της δουλοφροσύνης  και της υποτέλειας στους ισχυρούς.

Επιμένει – και τώρα – πως η ΕΕ είναι το «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι» όπου υπάρχουν «μόνο ισότιμοι συνομιλητές»,  ισχυρίζεται – ακόμη και μετά τις τελευταίες  δραματικές εξελίξεις – το «ευρωπαϊκό όραμα», την «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και δημοκρατία», τις « ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης», ανοίγοντας έτσι, διάπλατα , το δρόμο  - μέσα από αυτόν τον κραυγαλέο εξαγνισμό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ – σε μια νέα συμφωνία – μνημόνιο.

Γιατί είναι μονόδρομος για όποιον ορκίζεται πίστη και προσήλωση στην ΕΕ, την ευρωζώνη και το ευρώ, όπως – ακριβώς – συνέβη και με όλες τις κυβερνήσεις της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας, η υποταγή του στους ισχυρούς.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Δεν μπορεί να υπάρξει «έντιμος, αμοιβαία επωφελής , συμβιβασμός» με τους ιμπεριαλιστές δυνάστες του λαού και της χώρας. Δεν γίνεται να καταργηθούν τα μνημόνια σε συνεργασία με αυτούς που τα επέβαλαν.

Τα μνημόνια της λεηλασίας και της υποδούλωσης  της χώρας και του λαού  όχι μόνο είναι εδώ, ενεργά και άθικτα, αλλά προετοιμάζεται, πυρετωδώς , νέο μνημόνιο.

Η άγρια λεηλασία  του εργατολαϊκού εισοδήματος και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, η εκτίναξη της ανεργίας και η εφιαλτική επικράτηση των ελαστικών  σχέσεων εργασίας, η διάλυση της υγείας και του όποιου κράτους πρόνοιας δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα, δεν αποτελεί μια παρέκκλιση κάποιων «αντιευρωπαϊκών» δυνάμεων στην ΕΕ, αλλά ο κοινός δρόμος της ιμπεριαλιστικής ΕΕ για την «ευρωπαϊκή ενοποίηση» και εμβάθυνση» ώστε να εξασφαλιστούν όροι αποτελεσματικότερου  ανταγωνισμού της με τις ΗΠΑ και τις άλλες ισχυρές ιμπεριαλιστικές  δυνάμεις του πλανήτη.

Δεν μπορούν να είναι «ισότιμοι συνομιλητές» και να υπάρξει  αλληλεγγύη μεταξύ επικυρίαρχων και υποτελών. Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική εθνικής περηφάνιας και αξιοπρέπειας στα ασφυκτικά πλαίσια του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης.

Η «ιστορική στροφή»  και η «ριζοσπαστική τομή», η πραγματική λαϊκή περηφάνια και αξιοπρέπεια, προϋποθέτουν τη ρήξη  με τον ιμπεριαλισμό  και το καθεστώς της υποτέλειας και όχι την αποδοχή τους.

Δεν υπάρχει πιο θλιβερή απόπειρα  νομιμοποίησης και εξαγνισμού της ΕΕ, από μια πολιτική δύναμη που καμώνεται την Αριστερά.

Όποιος ισχυρίζεται, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα εφαρμόσει, μέσα στα πλαίσια της ΕΕ, μια αριστερή, φιλολαϊκή  πολιτική, αυτός λέει συνειδητά ψέματα και εξαπατά  το λαό, συγκαλύπτει και εξωραΐζει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ και παραδίδει τον εργαζόμενο λαό αφοπλισμένο στους δυνάστες και εκμεταλλευτές του.

Και τώρα που οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν με τον πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, τις κανοναρχούν και από κοινού με τους ντόπιους λακέδες τους και τα φερέφωνα της πολιτικής τους ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι απειλούν με τρομοκρατικά τελεσίγραφα το λαό προστάζοντας : η υπερψήφιση του «ναι» , και  τυφλή υποταγή στη μνημονιακή βαρβαρότητα ή πέταγμα από την ευρωζώνη, το ευρώ  και από την ΕΕ,  η κυβέρνηση έντρομη ξορκίζει  το δίλημμα που θέτουν οι ιμπεριαλιστές και βάζει το δικό της ψευτοδίλημμα, αυτή ή την άλλη συμφωνία, συνεχίζοντας να διακηρύσσει την πίστη της στην ΕΕ και το ευρώ και στην αδιατάρακτη πρόσδεση της χώρας μας στο άρμα τους.

Στο δίλημμα δηλαδή που θέτουν οι ιμπεριαλιστές μπροστά στο δημοψήφισμα  ναι ή όχι στην ΕΕ και το ευρώ η κυβέρνηση ανεπιφύλακτα  τάσσεται με το στρατόπεδο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων και το επί μέρους «όχι»της σε μια συμφωνία είναι ενταγμένο και υποταγμένο στα πλαίσια ενός μεγάλου και καθολικού «ναι» στην ΕΕ και την ευρωζώνη.   

Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνίστριες και συναγωνιστές

Το δημοψήφισμα της κυβέρνησης που εμφανίζεται σαν το απαύγασμα της δημοκρατικής έκφρασης του λαού και η μαγική συνταγή για την αντιμετώπιση των κρίσιμων ζητημάτων που απασχολούν το λαό και τη χώρα, όχι μόνο δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στα λαϊκά προβλήματα, αλλά αντίθετα εγκλωβίζει και παγιδεύει το λαό σε ένα επικίνδυνο ναρκοπέδιο.

Όποια κι αν είναι η έκβαση του δημοψηφίσματος οι συνέπειές του θα είναι οδυνηρές για το λαό, το κίνημα και την Αριστερά. Αν κάτω από τις τρομοκρατικές απειλές και τους εκβιασμούς  των ιμπεριαλιστών  και των ντόπιων οργάνων τους που τώρα έχουν πιάσει δουλειά και βυσσοδομούν, κυριαρχήσει το ναι, τότε επανέρχεται  δριμύτερο και με χειρότερους όρους  το εφιαλτικό  μνημονιακό καθεστώς και νομιμοποιούνται με την ψήφο του λαού τα ιμπεριαλιστικά  δεσμά, η πολιτική της εθνικής υποτέλειας και της ξενοδουλείας. Και η ευθύνη γι’ αυτό θα βαραίνει  αποκλειστικά το ΣΥΡΙΖΑ που μπροστά στα αδιέξοδα  και τη χρεοκοπία της πολιτικής του σπρώχνει το λαό κάτω από τους χειρότερους όρους και προϋποθέσεις  σε ένα δημοψήφισμα – λαιμητόμο.

Αν είναι ολοφάνερες οι ολέθριες συνέπειες του «ναι» και τι θα σήμανε για το λαό και την Αριστερά μια τέτοια κατάληξη του δημοψηφίσματος, δεν είναι λιγότερο φανερές οι οδυνηρές συνέπειες του κυβερνητικού «όχι» και τι θα σήμαινε για το λαό και το κίνημα αυτή η έκβαση.

Τα κυβερνητικά στελέχη  νυχθημερόν ξεκαθαρίζουν πως το δημοψήφισμα αποτελεί  «συνέχιση της διαπραγμάτευσης με άλλα μέσα», πως με το «όχι» στις αποσκευές τους τη Δευτέρα θα επιτύχουν μια συμφωνία  με τους εταίρους τους στη βάση της δικής τους πρότασης. Το διάγγελμα του Τσίπρα χθες ξεκινούσε με τα παρακάτω λόγια : «Το δημοψήφισμα της Κυριακής δεν αφορά την παραμονή ή όχι της χώρας μας στην ευρωζώνη. Αυτή είναι δεδομένη και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Την Κυριακή επιλέγουμε αν θα αποδεχτούμε τη συγκεκριμένη συμφωνία ή θα διεκδικήσουμε άμεσα , και με δεδομένη τη λαϊκή ετυμηγορία, μια βιώσιμη λύση… Σε κάθε περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση παραμένει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και θα παραμείνει μέχρι τέλους. Και θα είναι εκεί και τη Δευτέρα, αμέσως μετά τη δημοψήφισμα με καλύτερους όρους για την ελληνική πλευρά».

Όλα αυτά σημαίνουν πως η πρόταση - μνημόνιο της κυβέρνησης  των 47 σελίδων  και των 8 δις ευρώ, με όλο το πακέτο των φοροληστρικών  αντιλαϊκών μέτρων, που αδυνατούσε  να το περάσει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, στη Βουλή και την κοινωνία, τώρα με το «όχι» του δημοψηφίσματος θα διαθέτει τη λαϊκή έγκριση και συγκατάθεση και με «νωπή» λαϊκή εντολή στα χέρια της η κυβέρνηση θα πάει σε νέα αντιλαϊκή επίθεση από την επομένη.

Έτσι απορρίπτοντας από την μπροστινή πόρτα  το μνημόνιο των ιμπεριαλιστών, φέρνει η κυβέρνηση από την πίσω πόρτα το δικό της μνημόνιο, εξωραϊσμένο και εξαγνισμένο στην κολυμπήθρα του δημοψηφίσματος, όπου οι διαφορές ανάμεσά τους  είναι επουσιώδεις και ταυτίζονται σύμφωνα με τα ίδια τα λεγόμενά τους κατά 90%, γι αυτό εξάλλου μέχρι χθες γίνονταν πυρετώδεις διαβουλεύσεις να υπάρξει συγκερασμός και ταύτιση  και στο υπόλοιπο10% και να πάνε σε ματαίωση του δημοψηφίσματος.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε πως δεν μπορούσε να πάει σε νέα αντεργατικά μέτρα και σε μια μεγάλης έκτασης αντιλαϊκή επίθεση που απαιτούσαν οι «εταίροι» του με την υπογραφή νέου μνημονίου, από τη μια μέρα στην άλλη,  χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία  και αδιαφορώντας για την αντίδραση των λαϊκών μαζών. Η εφαρμογή μιας τέτοιας αντιλαϊκής πολιτικής από την κυβέρνηση αποκάλυπτε τον κάλπικο χαρακτήρα όλων των προεκλογικών και μετεκλογικών υποσχέσεων και εξαγγελιών και προσέκρουε στις προσδοκίες που καλλιέργησε στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ και σε πλατιά λαϊκά στρώματα για μια «αριστερή» , αντιμνημονιακή  πολιτική. Έπρεπε  κάτι να γίνει  που θα ταρακουνούσε τα νερά και θα διαμόρφωνε τις κατάλληλες συνθήκες για το πέρασμα  των αντιλαϊκών μέτρων. Και αυτό το κάτι ήταν το δημοψήφισμα – εξαπάτησης.

Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος και η προβολή του «όχι», συνδέεται με την εναγώνια προσπάθεια της κυβέρνησης, επισείοντας τις ιμπεριαλιστικές  απειλές και τα βάρβαρα μνημονιακά τους μέτρα, να ξεπλύνει και να ντύσει  με αριστερό περιτύλιγμα τη δική της δεξιά πολιτική και να νομιμοποιήσει στη συνείδηση του δημοκρατικού και αριστερού κόσμου τα μνημόνια με αριστερά εύσημα, αποσκοπώντας στη χειραγώγηση και ενσωμάτωση πλατιών λαϊκών μαζών.

Το «όχι» της κυβέρνησης  στην πρόταση των δανειστών είναι στην πραγματικότητα ένα καμουφλαρισμένο «ναι». Η κυβέρνηση θέλει να πάρει ένα «όχι» την Κυριακή για να το κάνει «ναι» τη Δευτέρα.

Την ώρα που καλεί το λαό να ψηφίσει «όχι», αποκαλύφθηκε  πως ήδη είχε προσυπογράψει και αποστείλει στην ΕΕ τη συμφωνία για ένα διετές μνημόνιο, με δάνειο 30 δις ευρώ και πλήθος αντιλαϊκών μέτρων, πιστοποιώντας  το μέγεθος του εμπαιγμού  και της κοροϊδίας σε βάρος του λαού και τι τον περιμένει από Δευτέρα.

Γι’ αυτό ακριβώς οι οργανώσεις μας, το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ(μ-λ)  θεωρούν πως πρόκειται για ένα κάλπικο, ναρκοθετημένο δημοψήφισμα, που έχει στόχο να εξαπατήσει το λαό, να τον εγκλωβίσει και να τον παγιδεύσει σε μια στημένη επιχείρηση που θα βγάζει λάδι την κυβέρνηση  και την πολιτική της, και καλούμε το λαό να καταγγείλει το κάλπικο δημοψήφισμα και να κάνει αποχή, αναδείχνοντας τα πραγματικά διλήμματα,  προβάλλοντας τις πραγματικές διαχωριστικές γραμμές και αντιθέσεις  που διαπερνούν την κοινωνία και  παλεύοντας για τη συγκρότηση των πραγματικών μετώπων πάλης στα πλαίσια του λαϊκού, δημοκρατικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Εμφανίζονται με περισσό θράσος συμπορευόμενοι οι φιλοϊμπεριαλιστές   ρεφορμιστές του ΣΥΡΙΖΑ, οι αντιδραστικοί εθνικιστές των ΑΝΕΛ και οι πατριδοκάπηλοι φασίστες της «Χρυσής Αυγής» να παριστάνουν τους εκφραστές των πατριωτικών αισθημάτων  εθνικής αξιοπρέπειας του λαού και τους υπερασπιστές  της πολιτικής εθνικής ανεξαρτησίας , επειδή ψέλισσαν προς στιγμή ένα γιαλαντζί όχι, όταν την ίδια στιγμή διαλαλούν την πίστη τους στο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» και υπηρετούν με ευλάβεια την πολιτική υποτέλειας, πρόσθεσης  και υποταγής στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στους Αμερικάνους και Ευρωπαίους  ιμπεριαλιστές.

Η πραγματική διαχωριστική γραμμή που διαπερνά την κοινωνική, οικονομική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας και που στη βάση αυτή αναπτύσσεται ο αγώνας μας και συγκρούονται μέτωπα, είναι αυτή που αντιπαραθέτει από τη μια πλευρά τον ιμπεριαλισμό, την ντόπια μεγαλοαστική τάξη με τους πολιτικούς υπηρέτες τους και από την άλλη την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, όλο το λαό σε μια ανειρήνευτη και ασίγαστη διαπάλη.

Η βαριά δοκιμασία που περνά  τώρα και μια πενταετία ο λαός μας, μια δοκιμασία από τις μεγαλύτερες στη μεταπολεμική ιστορία του, πηγάζει από αυτή τη κατάσταση, η οποία προσδιορίζει όλη την ουσία των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων που επικρατούν στην ελληνική ταξική κοινωνία. 

Ο ευρύτερος  προσανατολισμός  της λαïκής πάλης πρέπει  να στρέφεται και να κατευθύνεται ενάντια σ’ αυτές τις δυνάμεις, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την ντόπια μεγαλοαστική τάξη και τους πολιτικούς τους εκφραστές, κόντρα στη συμβιβαστική, συνθηκολόγα  πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που οδηγείται στο αδιέξοδο και τη χρεοκοπία, ανοίγοντας το δρόμο για μια χειρότερη παράδοση στους ιμπεριαλιστές , σ’ ένα χειρότερο μνημόνιο, με πιο σκληρούς όρους  και κάτω από δυσμενείς συνθήκες για το λαϊκό κίνημα.

Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό  και η απόκρουση των επιθέσεων του δεν μπορεί να γίνει με κάλπικα δημοψηφίσματα που εγκλωβίζουν και παγιδεύουν το λαό σε ολέθριες αυταπάτες, οδηγώντας τελικά στο συμβιβασμό, τη συνθηκολόγηση και την παράδοση ή ακόμα και στην εκπαραθύρωση αυτών που το προκήρυξαν.

Μόνο ο οργανωμένος πανεργατικός – παλλαϊκός αγώνας μπορεί να σπάσει τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών μνημονίων, της εξάρτησης και της υποτέλειας και να ανοίξει το δρόμο για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την εφαρμογή ριζικών κοινωνικών μετασχηματισμών στη ζωή του τόπου, για μια Ειρηνική, Δημοκρατική, Ανεξάρτητη και Σοσιαλιστική Ελλάδα.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες

Μπροστά στο νέο κύμα αντιλαϊκής επίθεσης που έρχεται από Δευτέρα  είτε με το «ναι», είτε με το ψευδεπίγραφο «όχι», μπροστά στο νέο διετές μνημόνιο που ήδη έχει προσυπογράψει η κυβέρνηση και στις απειλές μιας ακόμα πιο συντριπτικής σύνθλιψης του λαϊκού εισοδήματος, με νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του ΕΚΑΣ, με εκτίναξη της φοροληστείας του ΦΠΑ και της μονιμοποίησης του ΕΝΦΙΑ, με τις νέες απολύσεις που θάρθουν  και το μαζικό εξευτελιστικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν άλλο δρόμο να επιλέξουν για να υπερασπιστούν  την επιβίωσή τους παρά να ξεσηκωθούν σε μαζικούς αγώνες. Οι πλατιές λαϊκές μάζες που  καταδικάζονται να ζήσουν μέσα σε ένα αντιδραστικό καθεστώς πείνας, φτώχειας και στερήσεων πρέπει να βρουν τη δύναμη και το σθένος να βγουν ξανά στο δρόμο του αγώνα παραμερίζοντας τις σειρήνες των εύκολων λύσεων και των ψευδαισθήσεων, της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας.

Όπως καμιά λύση δεν ήρε από την κάλπικη διαπραγμάτευση, έτσι δεν πρόκειται να προκύψει καμιά λύση για το λαό και τα μεγάλα προβλήματα που τον ταλανίζουν από ένα ναρκοθετημένο  δημοψήφισμα.

Όσες αυταπάτες σκόρπισε ο ΣΥΡΙΖΑ τους προηγούμενους πέντε μήνες, πως θα δώσει λύσεις στα προβλήματα του λαού διαπραγματευόμενος με τους εταίρους του, άλλες τόσες και περισσότερες σκορπά σήμερα όταν εμφανίζει το δημοψήφισμα σα σωτηρία του λαού που θα του λύσει  τα προβλήματα. 

Οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα δεν μπορούν να σώσουν κανένα λαό. Καμιά διέξοδος δεν μπορεί  να προκύψει για το λαό χωρίς τον ίδιο το λαό και τους αγώνες του.

Αυτή την κατεύθυνση πρέπει να υπηρετήσουν οι κομμουνιστές, οι λαϊκοί αγωνιστές στο μαζικό κίνημα, στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα και τους συλλόγους, στις λαϊκές γειτονιές.

Αυτή την κατεύθυνση υπηρέτησαν και υπηρετούν οι δύο οργανώσεις μας, το ΚΚΕ(μ-λ)  και το Μ-Λ ΚΚΕ, τόσο πριν όσο ιδιαίτερα  μετά το δημοψήφισμα της Κυριακής, όταν θα ξεδιπλωθεί μια νέα καταιγιστική επίθεση από τους ιμπεριαλιστές και τα ανδρείκελά τους. Η πείρα  από την εργατική και λαϊκή αντίσταση στα βάρβαρα μέτρα των μνημονίων έχει επιβεβαιώσει πως η ανάπτυξη των μαζικών λαϊκών αγώνων είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να υψώσει εμπόδια και να γίνει φραγμός στην πολιτική των κάθε λογής κυβερνήσεων που πέρασαν, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Ήρθε ξανά η ώρα για το ξεδίπλωμα μεγάλων πανεργατικών απεργιακών αγώνων και κινητοποιήσεων.

Κανένας πολιτικός εκβιασμός  από τους ιμπεριαλιστές δυνάστες και τα ντόπια όργανά τους  και καμιά κάλπικη ή πραγματική απειλή περί Grexit  και χρεοκοπίας δεν πρέπει να υποστείλει τον αγώνα του λαού μας για την ανατροπή των μνημονίων, την απαλλαγή  του από τα δεσμά της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας.

Ο λαός πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του, να δυναμώσει την πάλη του για να αποκρούσει τις επιθέσεις και τα τελεσίγραφα των ιμπεριαλιστών , για την ανατροπή των αντεργατικών  μέτρων που πέρασαν και την αντίκρουση αυτών που έρχονται, τη σταθερή διεκδίκηση και επανακατάκτηση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που καταργήθηκαν, σε σύνδεση με τα γενικότερα αιτήματα πάλης για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και το γκρέμισμα του καθεστώτος της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.

Είναι ο μόνος  δρόμος σωτηρίας για το λαό και οφείλουμε με όλες μας τις δυνάμεις να δώσουμε τη δική μας συμβολή στον αγώνα του λαού μας ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες και εκμεταλλευτές και τα πολιτικά τους φερέφωνα.

Για να μη γίνουν οι εργαζόμενοι σύγχρονοι δούλοι του καπιταλισμού και η Ελλάδα ένα νεοαποικιοκρατούμενο  προτεκτοράτο.

πηγή: Μ-Λ ΚΚΕ