Σελίδες

Text Widget

Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα. Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει: Γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.

Μπ. Μπρεχτ

Ετικέτες

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Ένας χρόνος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έφερε μεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωση, χάλκευσε νέα δεσμά ιμπεριαλιστικής εξάρτησης

http://www.aksioprepeiakantoxh.com/images/feb-16/05.jpg

Στις 25 του Γενάρη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την κυβερνητική διαχείριση, με μεγάλη δόση λαϊκισμού και δημαγωγίας, επιδιδόμενος σε ένα αχαλίνωτο λαθρεμπόριο ελπίδας, κατακλύζοντας με αυταπάτες το λαό πως – τάχα – θα βάλει οριστικό τέλος στη βάρβαρη πολιτική των Μνημονίων, αλώνοντας και εγκλωβίζοντας τις συνειδήσεις χιλιάδων αριστερών και αγωνιστών που έστρεψαν τις ελπίδες τους προς αυτόν.
Από τότε μέχρι σήμερα κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια και δεν ανέτρεψε την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα επισφράγισε τη συνέχιση με αμείωτη ένταση της πολιτικής των Μνημονίων, επιβάλλοντας ένα νέο
ακόμα σκληρότερο τρίτο μνημόνιο διάρκειας τριών χρόνων, κάτω από τις ασφυκτικές και αχαλίνωτες πιέσεις και εκβιασμούς των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.

Μέσα στο διάστημα του ενός χρόνου της διακυβέρνησής του, μαζί με το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ, επιβεβαιώνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον καλύτερο στυλοβάτη του αστικού πολιτικού συστήματος και ταυτόχρονα ανάχωμα στην ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος ενάντια στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών μνημονίων. Από το περίφημο «go back κα Μέρκελ», τους «ζουρνάδες και τα νταούλια» των αγορών, ο ΣΥΡΙΖΑ σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα πέρασε στην αντίπερα όχθη. Μόλις πριν από μερικούς μήνες δήλωνε ο Α. Τσίπρας πως «…είμαστε ευτυχείς να δηλώσουμε ότι βρισκόμαστε σε ευθεία συμφωνία με την πρωτοπόρα έρευνα των διεθνών οργανισμών όπως το ΔΝΤ και ο ΟΟΣΑ», για να εξωραΐσει το πραγματικό πρόσωπο των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ταυτόχρονα να εκφράσει τη συνέχιση της πολιτικής της πρόσδεσης της χώρας στο άρμα των αμερικανό-ΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών.
Στο διάστημα από το Γενάρη έως και τον Ιούλη του 2015, επιχείρησε να συγκαλύψει και να αποκρύψει από τις λαϊκές δυνάμεις τη βίαιη προσαρμογή και υποταγή της στις απαιτήσεις και τα κελεύσματα των ιμπεριαλιστικών επιτελείων της ΕΕ και του ΔΝΤ. Τα επιτεύγματα της υποτιθέμενης «έντιμης διαπραγμάτευσης» με τους «Θεσμούς» -όπως ξαναβάφτισε την τρόικα για να τη νομιμοποιήσει στην κοινή συνείδηση- ήταν η τετράμηνη παράταση του προηγούμενου Μνημονίου της κυβέρνησης Σαμαρά. Όχι μόνο, λοιπόν, δεν το κατήργησε – και μάλιστα με ένα νόμο – αλλά αντίθετα επέκτεινε την ισχύ του μέχρις ότου να δημιουργήσει τους κατάλληλους όρους και προϋποθέσεις για την επιβολή του τρίτου, ακόμα πιο αντιλαϊκού μνημονίου, καταμεσίς του θέρους μαζί με τα μνημονιόδουλα κόμματα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι.
Όλη η πορεία της υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους δανειστές, σηματοδοτήθηκε από τη σταδιακή προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις και τις προσταγές των ξένων αφεντικών. Με την «έντιμη» συμφωνία του Φλεβάρη ’15 ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε πως δεν θα προβεί σε καμία μονομερή ενέργεια απέναντι στους εταίρους του, τους ιμπεριαλιστές δυνάστες, βάζοντας οριστικό τέλος στην προηγούμενη δημαγωγία του περί ανατροπής των μνημονίων. Στο ίδιο διάστημα άλλωστε κατέρρευσε όλη η κίβδηλη κυβερνητική προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, καταδείχθηκαν όλα τα αδιέξοδα και η χρεοκοπία της γραμμής του, διαλύθηκαν όλα τα ρεφορμιστικά ιδεολογήματα. Σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, την ώρα που οι ιμπεριαλιστές δανειστές εξαπολύουν νέο κύμα αντιλαϊκής επέλασης για να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους, αποδείχθηκε πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία «έντιμη διαπραγμάτευση» και κανένας «έντιμος συμβιβασμός». Δεν μπορεί να υπάρξει καμία φιλολαϊκή και «αριστερή» διακυβέρνηση εντός του πλαισίου της αντιδραστικής ΕΕ και του ΔΝΤ.
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, στο διάστημα αυτό, έκανε φύλλο και φτερό όλες τις προηγούμενες προεκλογικές του δεσμεύσεις για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την επαναφορά της 13ης σύνταξης, την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας κλπ. Μετέτρεψε σε κουρελόχαρτο το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αποδεικνύοντας πως στην κόλαση των μνημονίων δεν μπορούν να υπάρξουν «παράλληλα προγράμματα». Αντί αυτών, μόλις λίγες ημέρες πριν από το δημοψήφισμα, κατέθετε στους Ευρωπαίους το δικό του μνημόνιο που περιελάμβανε αντιλαϊκό πακέτο μέτρων ύψους 8 δις ευρώ. Αυτό ήταν και είναι το μέγεθος της γονυκλισίας, της υποτέλειας και της υποταγής του στα ξένα αφεντικά.
Βέβαια οι ιμπεριαλιστές δανειστές τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα. Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος, που έγινε μέσα σε συνθήκες ανελέητης τρομοκρατίας όλων των εγχώριων κύκλων της ολιγαρχίας και ασφυκτικών πιέσεων και εκβιασμών των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, το κλείσιμο των τραπεζών και τα καθημερινά σενάρια για χρεοκοπία, και πολύ περισσότερο η επόμενη μέρα, βρήκαν το λαό σε πολύ χειρότερη θέση. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε κλίμα «εθνικής ομοψυχίας και ενότητας», αφού αποτίναξε όλα τα βαρίδια από πάνω της, πήρε το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος και σε μια νύχτα μαζί με το στρατόπεδο του «ΝΑΙ» (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι) προσυπέγραψε και επέβαλε στο λαό το τρίτο μνημόνιο, συνοδευόμενο από εκατοντάδες προαπαιτούμενα μέτρα και εφαρμοστικούς νόμους.
Με την αποχώρηση της αυτοαποκαλούμενης «αριστερής πλατφόρμας» του Λαφαζάνη, καθώς και των διαφόρων παραγόντων (Ζ. Κωνσταντοπούλου, Γ. Βαρουφάκης κλπ) από το εσωτερικό του, ο ΣΥΡΙΖΑ απαλλάχτηκε απ’ τα ψευτοαριστερά δεκανίκια για να αποκαλύψει το πραγματικό πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατικής του πολιτικής και να προχωρήσει ανενόχλητος στην εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων του τρίτου μνημονίου. Στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΝΔ, τον δεύτερο πυλώνα του αστικού συστήματος, έστησε ένα νέο σκηνικό κάλπικης αντιπαράθεσης για να χειραγωγήσει ένα μεγάλο τμήμα δημοκρατικών δυνάμεων και να το εγκλωβίσει εκ νέου σε πλαστά διλήμματα και αυταπάτες, ώστε να διασφαλίσει τους καλύτερους όρους για την πιστή εφαρμογή της πολιτικής του τρίτου μνημονίου.
Το διάστημα που μεσολαβεί από τις εκλογές του Σεπτέμβρη μέχρι και σήμερα οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωποι με την επιβολή εκατοντάδων μέτρων που καθημερινά αφαιμάσσουν οικονομικά το λαϊκό εισόδημα. Ένταση της φορομπηχτικής πολιτικής με την επιβολή νέων φόρων, συνέχιση του ληστρικού ΕΝΦΙΑ, πλειστηριασμοί κατοικιών, περικοπές στις συντάξεις, δημιουργούν ασφυκτικό καθεστώς στα ήδη επιβαρυμένα λαϊκά νοικοκυριά και εισοδήματα. Ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ υπογράφει την υποτελή συμφωνία ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και την ίδια στιγμή τα κυβερνητικά στελέχη πανηγύριζαν για το γεγονός ότι η έδρα του φορέα αποκρατικοποιήσεων θα βρισκόταν τελικά στην Αθήνα και όχι στο Λουξεμβούργο, όπως αρχικά είχε ορισθεί!
Η ένταση και η ταχύτητα με την οποία επιβάλλονται τα αντιλαϊκά μέτρα, το ένα μετά το άλλο, δημιουργούν τριγμούς και κλυδωνισμούς στον κυβερνητικό σχηματισμό. Η πλειοψηφία των 153 βουλευτών είναι πλέον εύθραυστη και ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά στηρίγματα και συμμαχίες στις δυνάμεις του μνημονιακού στρατοπέδου (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι – Έν. Κεντρώων), ώστε να διασφαλιστεί η απαρέγκλιτη και πιστή εφαρμογή των μέτρων του τρίτου μνημονίου, όπως απαιτούν οι ιμπεριαλιστές αλλά και η ντόπια ολιγαρχία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα, ένα χρόνο μετά, καλείται να επιβάλει το πιο βάρβαρο σκληρό και αντιλαϊκό σχέδιο για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης. Έχει προηγηθεί η εκ νέου ανατροπή των ορίων ηλικίας, εκτινάσσοντάς τα στα 67 έτη και στα 40 χρόνια εργασίας! Το νέο σχέδιο δια χειρός Κατρούγκαλου προβλέπει τη σύνθλιψη όλων των συντάξεων, με τη θέσπιση της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης», η οποία κυμαίνεται στα όρια της εξαθλίωσης έτσι που να μην μπορεί κανένας συνταξιούχος να εξασφαλίσει ακόμα και τα απολύτως απαραίτητα για την επιβίωσή του. Την ίδια στιγμή το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει τη μετατροπή της κοινωνικής ασφάλισης προς την ανταποδοτική στην αγοραία λογική του «ό,τι πληρώνεις παίρνεις». Το σχέδιο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που ενσωματώνει όλα τα μέχρι τώρα αντιασφαλιστικά μέτρα, έρχεται να επιφέρει ένα νέο συντριπτικό χτύπημα στην κοινωνική ασφάλιση, θα «κουρέψει» κύριες – επικουρικές συντάξεις και εφάπαξ, θα καταργήσει κοινωνικά και προνοιακά επιδόματα ενώ θα αυξήσει τις ασφαλιστικές εισφορές. Παρά την αντιπολιτευτική στάση τους, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι στηρίζουν την πολιτική αυτή και θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αν παραστεί η ανάγκη και το απαιτήσουν τα ξένα αφεντικά τους.
Αλλά και στο σοβαρότατο μέτωπο του προσφυγικού ζητήματος ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει καθημερινά εξετάσεις υποταγής προς τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Η πολιτική του εξωραΐζει τους θύτες που σπέρνουν τον πόλεμο σε όλη τη Μέση Ανατολή και οι οποίοι είναι οι υπεύθυνοι για το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι θαλασσοπνίγονται στα νερά του Αιγαίου. Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ συντηρεί φράχτες, αφήνει χιλιάδες ανθρώπους να χάνονται καθημερινά, επιδιώκει να στήσει σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων, αφήνει το στρατό της FRONTEX να αλωνίζει στα σύνορα της χώρας και όλα αυτά σύμφωνα με τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.
Μέσα σε αυτό το καθεστώς της συνέχισης των μνημονίων, της διαιώνισης του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος τις γνώριμες τακτικές της ΠΑΣΟΚικής σοσιαλδημοκρατίας, επιχειρεί να αποσπάσει τη μέγιστη δυνατή κοινωνική συναίνεση. Έτσι δεν διστάζει ακόμα και να στήνει κακόγουστες φάρσες κοινωνικού διαλόγου, να παρουσιάζεται με φιλολαϊκό προφίλ, να καλεί στις απεργίες και τις διαδηλώσεις ώστε να αξιοποιήσει – δήθεν – τις κινητοποιήσεις ως «διαπραγματευτικό χαρτί». Στην πραγματικότητα όμως θέλει να δημιουργήσει ένα τοπίο ερήμου σε επίπεδο μαζικού κινήματος ώστε να επιβάλλει τα δυσβάσταχτα μέτρα του μνημονίου με τους λιγότερους τριγμούς.
Στην κατεύθυνση αυτή δεν δίστασε την περασμένη Άνοιξη να καλέσει το λαό και τους εργαζόμενους σε διαδηλώσεις στήριξης της κυβέρνησης(!!) στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους, στην οποία προσχώρησαν εύκολα και οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για να σπείρουν ξανά και νέες αυταπάτες, που πολύ γρήγορα μετατράπηκαν σε νέα βαθύτερη απογοήτευση, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε και επέβαλε το τρίτο μνημόνιο. Μέχρι και σήμερα επιδιώκει να μετατρέψει τα συνδικάτα και τα σωματεία σε ουραγούς της κυβερνητικής πολιτικής για να τα υποτάξει, να κάμψει και να σβήσει τη γενικευμένη λαϊκή αγανάκτηση και να τη διοχετεύσει προς ανώδυνες κατευθύνσεις.
Ο ένας χρόνος της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αρκετός για να βγουν όλα τα αναγκαία συμπεράσματα και μάλιστα με τραγικό τρόπο για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σήμερα στον πιο πιστό εκφραστή των συμφερόντων της ντόπιας ολιγαρχίας, στον καλύτερο υπηρέτη της πολιτικής των Ευρωπαίων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Η «ωρίμανσή» του μέσα στην κυβερνητική πορεία κατέδειξε πως όποιος ισχυρίζεται – όπως ο ΣΥΡΙΖΑ – πως μπορεί να εφαρμόσει «αριστερή» και «φιλολαϊκή» πολιτική μέσα στο πλαίσιο της αντιδραστικής ΕΕ, λέει ψέματα, δημαγωγεί ασύστολα σπέρνοντας αυταπάτες και πλάνη στο λαό, τον παραδίδει αφοπλισμένο στους δυνάστες και τους εκμεταλλευτές του.
Μέσα σε συνθήκες έντασης της αντιλαϊκής επίθεσης, που γενικεύεται η φτώχεια και η εξαθλίωση, που βαθαίνει το καθεστώς της ξένης εξάρτησης, που χαλκεύονται νέα δεσμά υποδούλωσης της χώρας ο μόνος δρόμος για την επιβίωση του λαού είναι η πιο πλατιά αντίσταση και πάλη.
Μέσα σε αυτό το καθεστώς αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ως εκφραστής των συμφερόντων της ντόπιας ολιγαρχίας και υπηρέτης των Ευρωπαίων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Στη σημερινή περίοδο είναι ανάγκη να υπάρξει σταθερός και επίμονος αγώνας για τη διαρκή αποκάλυψη του πραγματικού και παραπλανητικού περιεχομένου της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα, η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα πρέπει να μπουν ξανά σε τροχιά αγωνιστικών κινητοποιήσεων στην κατεύθυνση του παλλαϊκού ξεσηκωμού. Έχοντας ως κεντρικό στόχο την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – ολιγαρχίας. Διατηρώντας σταθερό προσανατολισμό στην υπεράσπιση όλων των δικαιωμάτων και κατακτήσεων καθώς και τον επίμονο αγώνα για την επανακατάκτηση όλων εκείνων που καταργήθηκαν, σε σύνδεση  με τα γενικότερα αιτήματα πάλης για την ανατροπή, συνολικά, της κυβερνητικής  πολιτικής, τον αγώνα για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ  και το γκρέμισμα  της ιμπεριαλιστικής  κυριαρχίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου