"Οι πόνοι της Παναγιάς" Βάρναλης

Πόσο τρυφερό! Πόσο διαφορετική η διάσταση κι συμβολισμός της Παναγιάς!Οι πόνοι μιας απλής γυναίκας, μιας απλής , λαϊκής, διπλανής σε όλους μας Μάνας! Μάνα που γεννά, που θηλάζει, προστατεύει, θέλει να προστατεύσει, να φροντίσει , να αναθρέψει, να δει άντρα το μονάκριβο γιο της!

Πόσος λυρισμός, πόσα αληθινά συναισθήματα-όχι πλαστά, κίβδηλα που ‘χει γεμίσει ο κόσμος μας- μπορούν να γεννήσουν ετούτοι οι στίχοι. Κι ο συμβολισμός τους απαράμιλλος. Σύμβολο ευρύ η Παναγιά κι η Μάνα, για τον ποιητή του λαού, για το λαό τον ίδιο. Ο Κ.Βάρναλης δημιουργεί, ποιητής, μια εικόνα  άλλη από αυτήν που μπορεί να έχουν στο μυαλό, στη σκέψη τους άλλοι, με διαφορετικές αντιλήψεις από αυτόν...τον άθεο, τον κομμουνιστή...που ποιεί εν τέλει ένα από τα ωραιότερα ποιήματα που γράφτηκαν κι ακούστηκαν για το θέμα αυτό!

Αποτελούν πρόκληση για τη σκέψη οι στίχοι του , προξενώντας διαδοχικούς συνειρμούς κι ανατριχίλα με τα λόγια της Μάνας -Παναγιάς..."χίλιες φορές να γεννηθείς", υπαινισσόμενος όχι τους προσωπικούς πόνους, τις ωδίνες ενός προσωπικού, ατομικού τοκετού, όχι τις προσωπικές αγωνίες ,σκέψεις για το μέλλον του γιου αλλά ένα πανανθρώπινο συναίσθημα, της αδικίας. Κι η αδικία αυτή δεν είναι γενική, αόριστη μα συγκεκριμένη, με αιτίες και αίτιους, ενόχους, υπεύθυνους.

Οι "Πόνοι της Παναγιάς" δοσμένοι μέσα από κομμουνιστική γραφίδα αποτελούν ένα ακόμα σύμβολο για τον καθένα μας, για όλους όσοι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο, μέλλον, κόσμο!

Από κοντά και ο "αρχάγγελος" Νίκος Ξυλούρης που τραγουδά την , επίσης, αρχαγγελική μελοποίηση του Λουκά Θάνου!

Είναι δεκάδες τα σύμβολα κι οι συμβολισμοί, πολλά όσα θα μπορούσαμε να πούμε για το ποίημα, τον ποιητή, το έργο του, τη σημασία του για το λαό μας...αρκούν όμως οι παραπάνω αράδες...

Γ.Μ.

Οἱ πόνοι τῆς Παναγιᾶς

Ποῦ νὰ σὲ κρύψω, γιόκα μου, νὰ μὴ σὲ φτάνουν οἱ κακοί;

Σὲ ποιὸ νησὶ τοῦ Ὠκεανοῦ, σὲ ποιὰ κορφὴν ἐρημική;

Δὲ θὰ σὲ μάθω νὰ μιλᾷς καὶ τ᾿ ἄδικο φωνάξεις.

Ξέρω πῶς θἄχεις τὴν καρδιὰ τόσο καλή, τόσο γλυκή,

ποὺ μὲ τὰ βρόχια τῆς ὀργῆς ταχιὰ θενὰ σπαράξεις.

Σὺ θἄχεις μάτια γαλανά,θἄχεις κορμάκι τρυφερό,

θὰ σὲ φυλάω ἀπὸ ματιὰ κακὴ κι ἀπὸ κακὸν καιρό,

ἀπὸ τὸ πρῶτο ξάφνισμα τῆς ξυπνημένης νιότης.

Δὲν εἶσαι σὺ γιὰ μάχητες, δὲν εἶσαι σὺ γιὰ τὸ σταυρό.

Ἐσὺ νοικοκερόπουλο -ὄχι σκλάβος ἢ προδότης.

Τὴ νύχτα θὰ συκώνομαι κι ἀγάλια θὰ νυχοπατῶ,

νὰ σκύβω τὴν ἀνάσα σου ν᾿ ἀκῶ, πουλάκι μου ζεστὸ

νὰ σοῦ ῾τοιμάζω στὴ φωτιὰ γάλα καὶ χαμομήλι,

κ᾿ ὕστερα ἀπ᾿ τὸ παράθυρο μὲ καρδιοχτύπι νὰ κοιτῶ

ποὺ θὰ πηγαίνεις στὸ σκολιό με πλάκα καὶ κοντύλι.

Κι ἂν κάποτε τὰ φρένα σου μ᾿ ἀλήθεια, φῶς τῆς ἀστραπῆς,

χτυπήσει ὁ Κύρης τ᾿ οὐρανοῦ, παιδάκι μου νὰ μὴ τὴν πεῖς!

Θεριὰ οἱ ἀνθρώποι, δὲ μποροῦν τὸ φῶς νὰ τὸ σηκώσουν!

Δὲν εἶν᾿ ἀλήθεια πιὸ χρυσὴ σὰν τὴν ἀλήθεια τῆς σιωπῆς.

Χίλιες φορὲς νὰ γεννηθεῖς, τόσες θὰ σὲ σταυρώσουν!

πηγή:edraekpaideutikwn.blogspot.gr