Με τρομοκρατικά και κατασταλτικά μέτρα ο Ραχόι επιδιώκει να ματαιώσει το δημοψήφισμα στην Καταλονία

(Σχόλιο ΑσΦ:Το άρθρο γράφτηκε πριν τη διεξαγωγή του χθεσινού δημοψηφίσματος στην Καταλονία)

Κάτω από σοβαρά προβλήματα που απειλούν και την κρατική της ενότητα βρίσκεται η Ισπανία καθώς την 1η Οκτωβρίου η τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας έχει εξαγγείλει την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος με ερώτημα «θέλετε η Καταλονία να γίνει κράτος ως δημοκρατία;»

Το δημοψήφισμα στην αυτόνομη περιοχή της Καταλονίας έρχεται μετά από το προηγούμενο συμβολικό και μη δεσμευτικού χαρακτήρα δημοψήφισμα που έγινε το 2014 με τη συμμετοχή του 40% των ψηφοφόρων και την επικράτηση με 80% του «ναι», αλλά και μετά την πλειοψηφική επικράτηση το 2015 στο τοπικό κοινοβούλιο των ετερόκλητων κομμάτων που τάσσονται υπέρ της απόσχισης. Η αντίθεση μεταξύ της Καταλονίας και της κεντρικής διοίκησης της Μαδρίτης δεν είναι η μόνη στην Ισπανία, αντίστοιχα υπάρχει τουλάχιστον και αυτή των Βάσκων, και ούτε είναι τωρινή. Στον ισπανικό εμφύλιο η Βαρκελώνη και η Καταλονία αποτέλεσαν τα προπύργια των δημοκρατικών και αντιφασιστικών δυνάμεων και καθ' όλη τη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας του Φράνκο η Καταλονία υπέστη σοβαρή πολιτική και εθνική καταπίεση.

Παρά την ύπαρξη μιας ορισμένης αυτονομίας που στα πρόσφατα χρόνια παραχωρήθηκε στην Καταλονία, οι Καταλανοί αυτοπροσδιορίζονται ως ξεχωριστή εθνότητα με ιδιαίτερα και διαφορετικά εθνικά στοιχεία, γλώσσα και κουλτούρα, διεκδικώντας την εθνική τους αυτοδιάθεση και αυτό δε μπορεί παρά να αποτελεί αίτημα που πρέπει να υποστηριχτεί από κάθε δημοκρατική και προοδευτική φωνή.

Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος αποτελεί μέσο έκφρασης της επιθυμίας του Καταλανικού λαού για αυτοδιάθεση, όπως αποτυπώθηκε και στην ογκώδη διαδήλωση στις 11 Σεπτέμβρη στη Βαρκελώνη στην εθνική γιορτή των Καταλανών. Ταυτόχρονα όμως εκφράζει και τις πολιτικές και οικονομικές διεκδικήσεις των αστικών δυνάμεων που ηγεμονεύουν στο κίνημα της αυτοδιάθεσης.

Στο πλαίσιο ιδιαίτερα της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε με δριμύτητα στην Ισπανία η αστική τάξη της εύπορης και ανεπτυγμένης καπιταλιστικά Καταλονίας (6,3% των ισπανικών εδαφών, 16% του πληθυσμού και 20% του ισπανικού ΑΕΠ)  ασφυκτιά κάτω από τους οικονομικούς και πολιτικούς περιορισμούς της κεντρικής διοίκησης και αξιοποιώντας τα λαϊκά αισθήματα προβάλλει τις διεκδικήσεις για μεγαλύτερη οικονομική αυτονομία.

Δεν είναι τυχαίο που το ζήτημα των φόρων έχει αναχθεί σε μείζον ζήτημα της «προεκλογικής» περιόδου, αποτυπώνοντας τις οικονομικές διεκδικήσεις που οι αστικές δυνάμεις προβάλλουν.

Με την ανακήρυξη του δημοψηφίσματος, η ισπανική κυβέρνηση μέσω του Συνταγματικού δικαστηρίου το έκρινε παράνομο και με μια  σειρά αντιδημοκρατικών και κατασταλτικών ενεργειών κλιμακώνει τις αντιδράσεις της για την παρεμπόδισή του.

Το προηγούμενο διάστημα ενεργοποιώντας τον δικαστικό μηχανισμό, πέρασε σε κύμα εκβιασμών, απειλών και ποινικοποίησης δημάρχων και παραγόντων των Καταλανικών περιοχών, ενώ παράλληλα απαγόρευσε συγκεντρώσεις, πέρασε σε κατασχέσεις προπαγανδιστικού υλικού και κατάργηση ιστοτόπων που τάσσονταν  υπέρ του δημοψηφίσματος.

Με παρέμβασή του ο Γιούνκερ αναφερόμενος στο Καταλανικό δημοψήφισμα κατέστησε σαφές ότι με πιθανή ανεξαρτητοποίησή της η Καταλονία θα βρεθεί εκτός Ε.Ε. και θα πρέπει να ξεκινήσει εκ νέου ενταξιακές διαπραγματεύσεις, ενώ αντίστοιχα σε παρόμοια κατεύθυνση κινδυνολογίας και τρομοκράτησης οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, τα εργαλεία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με εκθέσεις τους απειλούν με μεγάλες οικονομικές συνέπειες στο ενδεχόμενο της αυτοδιάθεσης.

Ωστόσο η στάση  πυγμής της κυβέρνησης Ραχόι πέρασε σε άλλο επίπεδο  το πρωί της  20ης  Σεπτέμβρη, όταν δυνάμεις καταστολής κατέλαβαν το Καταλανικό υπουργείο Οικονομικών και ταυτόχρονα συνέλαβαν υψηλόβαθμα στελέχη της Καταλανικής κυβέρνησης, επιβάλλοντας τον αποκλειστικό έλεγχο των οικονομικών της Καταλονίας από τη Μαδρίτη, καταλύοντας έτσι την αυτονομία της περιοχής. Ενώ ενέτειναν παράλληλα την κατασταλτική δράση για την αποτροπή της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος.

Η όξυνση που επέλεξε η κυβέρνηση πυροδότησε την αγανάκτηση του Καταλανικού λαού που κατέβηκε και βρίσκεται μαζικά  στο δρόμο, σε συγκεντρώσεις σε πλατείες και στα κυβερνητικά κτίρια, αποδοκιμάζοντας την πολιτική του αυταρχισμού και της εθνικής καταπίεσης της κυβέρνησης και του κράτους, οδηγώντας την Ισπανία σε σοβαρή κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

Ακόμη:

Μια σύντομη τοποθέτηση για τη στάση του ΚΚΕ στο δημοψήφισμα στην Ισπανία

Ο «αντικαπιταλισμός» του ΚΚΕ

Ενώ δονείται η Ισπανία με επίκεντρο την Καταλονία, μετά την επίδειξη αυταρχισμού της δεξιάς κυβέρνησης του Ραχόι, την ωμή κατάλυση της αυτονομίας της Καταλονίας, τις συλλήψεις κυβερνητικών στελεχών, την κατάληψη κτιρίων από την ισπανική αστυνομία και το ξέσπασμα μαζικών κινητοποιήσεων των Καταλανών εν όψει του δημοψηφίσματος, ο Ριζοσπάστης της επόμενης μέρας επέλεξε μέσα σε τρεις αράδες να προσπεράσει ως κάτι ασήμαντο το γεγονός, χωρίς όμως να είναι αυτό το χειρότερο.  Αλλά είναι αυτό που γράφει.

Συγκεκριμένα αναφέρει στο φύλλο του στις 21/9: «Το ζήτημα της απόσχισης της Καταλονίας από την Ισπανία έχει εξελιχθεί σε σημείο σφοδρής ενδοαστικής αντιπαράθεσης, που καταφέρνει να εγκλωβίζει και απλούς ανθρώπους. Οι πολλές εθνότητες της Ισπανίας, οι διαφορετικές γλώσσες, ήθη και έθιμα αξιοποιούνται από την αστική τάξη, μαζί με τα περί «αυταρχικής κεντρικής κυβέρνησης», για να αποπροσανατολίζονται οι εργαζόμενοι από την πραγματική αιτία των δεινών τους, που δεν είναι άλλη από την ίδια την καπιταλιστική εξουσία.»

 Στο όνομα ενός κούφιου αντικαπιταλισμού επιλέγει το ΚΚΕ όχι να αποδοκιμάσει την πολιτική του Ραχόι,  την πολιτική της καταπάτησης της δημοκρατικής έκφρασης και της εθνικής καταπίεσης, του αυταρχισμού και της αστυνομοκρατίας αλλά …  αντικαπιταλιστικά να τη διευκολύνει. Αφού «τα περί αυταρχικής κεντρικής κυβέρνησης» (που ο Ριζοσπάστης τα βάζει σε εισαγωγικά) αποδίδονται όχι στην πραγματικότητα και στα γεγονότα που στρέφονται ενάντια στο λαό, αλλά σε αυτά που αξιοποιεί η Καταλανική αστική τάξη για να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους.

Προφανώς και στο κίνημα αυτοδιάθεσης της Καταλονίας υπάρχει ζήτημα για το ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις ηγούνται και δίνουν τον τόνο, αλλά πώς αντιμετώπιζε ο Λένιν το ζήτημα αυτό, στον οποίο κατά τα άλλα το  ΚΚΕ συνεχίζει και αναφέρεται;

«... η αστική τάξη των καταπιεζόμενων εθνών μόνο φλυαρεί για εθνική εξέγερση, ενώ στην πράξη έρχεται σε αντιδραστικές συναλλαγές με την αστική τάξη του καταπιεστικού έθνους, πίσω από την πλάτη και ενάντια στο λαό της, στις περιπτώσεις αυτές η κριτική των επαναστατών μαρξιστών πρέπει να στρέφεται όχι ενάντια στο εθνικό κίνημα, αλλά ενάντια στον εκφυλισμό, στον εκχυδαϊσμό, στη μετατροπή του σε μικροκαβγά».

Λένιν: «Σχετικά με τη Γελοιογραφία του Μαρξισμού και τον "Ιμπεριαλιστικό Οικονομισμό"».

Και αλλού: «Όσο η αστική τάξη του καταπιεζόμενου έθνους παλεύει ενάντια στο έθνος που καταπιέζει, τόσο είμαστε πάντα και σε κάθε περίπτωση και πιο αποφασιστικά απ' όλους υπέρ, γιατί είμαστε οι πιο τολμηροί και συνεπείς εχθροί της καταπίεσης. Εφ' όσον η αστική τάξη του καταπιεζόμενου έθνους είναι υπέρ του δικού της αστικού εθνικισμού, εμείς είμαστε κατά. Πάλη ενάντια στα προνόμια και τη βία του έθνους που καταπιέζει και καμιά ανοχή της επιδίωξης προνομίων από μέρους του καταπιεζόμενου έθνους»

Λένιν: «Για το Δικαίωμα Αυτοδιάθεσης των Εθνών».

Και : «Σε κάθε αστικό εθνικισμό καταπιεζόμενου έθνους υπάρχει πανδημοκρατικό περιεχόμενο ενάντια στην καταπίεση κι αυτό ακριβώς το περιεχόμενο το υποστηρίζουμε χωρίς όρους, ξεχωρίζοντας αυστηρά την τάση προς την εθνική του αποκλειστικότητα …»

Λένιν: «Για το Δικαίωμα Αυτοδιάθεσης των Εθνών».

πηγή: Λαϊκός Δρόμος