Μόνιμη και σταθερή επιδίωξη του Κυρ. Μητσοτάκη το τέλος του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του σχολείου

Πελάτες ή μαθητές; Ο κ. Μητσοτάκης από το βήμα του 10ου Συνεδρίου του κόμματος του ήταν σαφής για το πώς εννοεί τη δική του μεταρρύθμιση στο χώρο της παιδείας: «Μία παιδεία βασισμένη στον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ πολλαπλών επιλογών με γνώμονα πάντα την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών σκεπτόμενοι πρώτα από όλα, τους μαθητές, τους πραγματικούς πελάτες της παιδείας».

Θα μπορούσε να πει κανείς το αρχαιοελληνικό «Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;» κ. Πρόεδρε της ΝΔ; (Ιλιάδα Δ' 360. μτφρ: τι λόγος ξέφυγε από τα δόντια  σου;).

Πώς το είπε ο κ. Μητσοτάκης; Τι είναι οι μαθητές; Πελάτες λέει. Οι μαθητές είναι οι πελάτες των σχολείων. Δεν υπάρχει, πιο χαρακτηριστική φράση δυσφήμισης της εκπαίδευσης, όταν ο μαθητής μετατρέπεται σε καταναλωτή, σε πελάτη, και όταν η μόρφωση υποβαθμίζεται σε αγοραία διαδικασία και εμπόρευμα. Και αυτό δεν ειπώθηκε από τον κ. Μητσοτάκη, «εν τη ρύμη του λόγου του» σε συνέντευξη τύπου, ειπώθηκε με το βάρος της Εισηγητικής Ομιλίας του, στο 10ο Συνέδριο της Ν.Δ.

Και κάνουμε αυτή την επισήμανση γιατί αν γνωρίζει κανείς, στοιχειωδώς, τις απόψεις για την εκπαίδευση της ΝΔ και του Προέδρου της καταλαβαίνει αμέσως ότι όσα είπε ο τελευταίος «για τους μαθητές – πελάτες» κάθε άλλο παρά «ανορθογραφία» αποτελούν στο όραμά του για την Παιδεία.

Kάτω από την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού σχεδιάζεται και υλοποιείται μια εκπαιδευτική πολιτική σύμφωνα με την οποία το σχολείο λειτουργεί με τα βασικά χαρακτηριστικά μιας ανταγωνιστικής επιχείρησης, μετατρέποντας ουσιαστικά τη γνώση σε εμπόρευμα. Όλα μετριούνται. H γνώση κατέχεται και ελέγχεται, αγοράζεται και πωλείται. Tα άτομα που κατέχουν γνώση ή θραύσματα γνώσης κατέχουν δύναμη. H γνώση έτσι μετατρέπεται σ' ένα νόμισμα, σ' ένα μέσο για τη συμμετοχή στο παιχνίδι του συστήματος.

 Έτσι, κάτω από την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού, σχεδιάζεται και υλοποιείται μια εκπαιδευτική πολιτική σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που επιδιώκει να «βιομηχανοποιήσει» το σχολείο, προσδίδοντάς του τα βασικά χαρακτηριστικά μιας ανταγωνιστικής επιχείρησης.

Οι επιδόσεις των υποκει­μένων της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων χρησιμοποιούνται ως μονάδες μέτρησης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. H λογική αυτή οδηγεί στην εφαρμογή μοντέλων αξιολόγησης και ελέγχου με «πιστοποιητικά ποιότητας» σύμφωνα με τα πρότυπα της βιομηχανίας και του εμπορίου. Χαρακτηριστική είναι η χρήση του διεθνούς εμποροβιομηχανικού προτύπου ISO 9000 ως πιστοποιητικού ποιότητας για την ικανοποίηση των μαθητών και των γονέων που αντιμετωπίζονται σαν «καταναλωτές», «πελάτες».

 πηγή: antitetradia.gr