Η ιστορική διαδήλωση στις 22 Μαΐου στο Μόντρεαλ

Σε έναν μεγαλειώδη αγώνα για πάνω από 100 ημέρες, με απεργίες, καταλήψεις διαδηλώσεις έχουν επιδοθεί οι φοιτητές του Κεμπέκ, για την ανατροπή των σχεδίων της τοπικής κυβέρνησης του Ζαν Σαρέτ για αύξηση των διδάκτρων  κατά 75% (από 2.200 σε 3.800 καναδικά δολάρια).

Παράλληλα παλεύουν και ενάντια στον φασιστικής έμπνευσης ειδικό νόμο 78 που  προβλέπει σειρά πολύ σκληρών μέτρων όπως την απαγόρευση κατάληψης πανεπιστημιακών χώρων ή τη «διακοπή» μαθημάτων, επιβάλλει επίσης την υποβολή σχεδίου και χρονοδιαγράμματος όσον αφορά τις διαδηλώσεις. Μέτρο που ουσιαστικά συνιστά κατάργηση του δικαιώματος του συναθροίζεσθαι και κατά συνέπεια ουσιαστική απαγόρευση των διαδηλώσεων, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στις ΗΠΑ.

Παρόλα αυτά στην Τρίτη 22 Μαίου στην επέτειο της συμπλήρωσης 100 ημερών από την έναρξη του αγώνα των φοιτητών, χιλιάδες άνθρωποι (η εκτίμηση είναι για περίπου 250.000), φοιτητές, μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι, συμμετείχαν σε μια ιστορική διαδήλωση στο Μόντρεαλ, κόντρα στην απαγόρευση της τοπικής κυβέρνησης που είχε κρίνει την συγκέντρωση παράνομη.

Επίσης το βράδυ της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε η 29 νυχτερινή διαδήλωση, η πέμπτη από την εφαρμογή του νόμου «εκτάκτου» ανάγκης. Η αστυνομία εξοπλισμενη με την νέο νόμο επιτέθηκε στην διαδήλωση, που ξεκίνησε ειρηνικά, με βομβίδες κρότου λάμψης και την χρήση γκλοπς και χημικών και προχώρησε στην σύλληψη περίπου 700 διαδηλωτών. Σημειώνεται ότι των τελευταίο μήνα έχουν συλληφθεί πάνω από 2.500 διαδηλωτές.

Μια ανάγλυφη περιγραφή για την ιστορική διαδήλωση της 22ας Μαίου μας δίνει η εφημερίδα TML DAILY του Κομμουνιστικού Κόμματος Καναδά (Μαρξιστικού – Λενινιστικού):

«Στις 22 Μαΐου, στην ιστορική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ για την υποστήριξη των φοιτητών στην αντίθεσή τους στις αυξήσεις των διδάκτρων που επιβάλλονται από την κυβέρνηση Σαρέτ και για να καταδικαστεί ο ειδικός νόμος της κυβέρνησης, ο οποίος αναστέλλει τις πολιτικές ελευθερίες, η TML DAILY πήρε συνεντεύξεις από ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα για τις ανησυχίες τους και γιατί ήταν στη διαδήλωση. Φοιτητές, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, καλλιτέχνες, εκπρόσωποι των κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών οργανώσεων, των μικρών επιχειρήσεων και κάθε δυνατή συλλογικότητα είπε με μια φωνή: «Δεν θα κάνουμε πίσω». Από το σημείο συγκέντρωσης στην Place des Festivals, μέχρι την Sherbrooke Street, και κάτω στην Peel, κατά μήκος της René-Levesque στο Berri και μέχρι την Parc Lafontaine, ο λαός σαν ένα σώμα συμμετείχε στην πορεία που διοργανώθηκε από τους φοιτητές για τον εορτασμό των 100 ημερών απεργίας τους, κατά  της αύξησης των διδάκτρων και για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στον ειδικό νόμο 78.

Κατά τις 1:30 μ.μ., το μετρό ήταν πλημμυρισμένο με τους ανθρώπους που πήγαιναν στον τόπο της συγκέντρωσης. Λεωφορεία από το Βόρεια Μόντρεαλ και άλλες περιοχές γέμισαν με διαδηλωτές, οι οποίοι είχαν αποβιβαστεί στις παρυφές του κέντρου της πόλης, επειδή τα λεωφορεία είχαν αρνηθεί να τους πάνε στο κέντρο γιατί θα μπορεί να κολλούσαν για ώρες. Στο σταθμό του μετρό Berri-UQAM, η κεντρική πλατεία ήταν γεμάτη από φοιτητές που μαζεύονται για να συμπορευτούν μέχρι το χώρο της κεντρικής συγκέντρωσης. Φοιτητές από τα Cegeps (δημόσια κολλέγια) και πανεπιστημιουπόλεις από όλο το Κεμπέκ ήρθαν με το λεωφορείο για να συγκλίνουν στο Μόντρεαλ για την περίσταση. Στο Ste-Catherine Street, στη θέση des Festivals, χιλιάδες και χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν από νωρίς με τα πανό τους, τα συνθήματά τους και αμφιέσεις όλων των ειδών, το καθένα πιο εφευρετικό από το άλλο, εκφράζοντας τη συλλογική κοινωνική συνείδηση ​​των ανθρώπων του Κεμπέκ. Περήφανοι, προκλητικοί, προοδευτικοί, αξιοπρεπείς, αποφασιστικοί, νέοι και γέροι, όλοι μαζί σε μια λαοθάλασσα επιβεβαίωσε αυτό που αντιπροσωπεύουν και παλεύουν, την καρδιά και την ψυχή τους.

Πολλές πόλεις του Κεμπέκ εκπροσωπήθηκαν, μικρές και μεγάλες, συμπεριλαμβανομένων των Κεμπέκ, Rimouski, Sherbrooke, Joliette, Gatineau, Trois-Rivières, Shawinigan, Berthierville, για να αναφέρουμε μερικές. Οι φοιτητές του Κεμπέκ προέρχονταν από τα Πανεπιστήμια Laval, CEGEP de Limoilou και FX Garneau και άλλες σχολές. Ενώθηκαν με τα λεωφορείων που ήταν γεμάτα από μαθητές λυκείων από διάφορες πόλεις. Πολλοί άνθρωποι πήραν ρεπό από την εργασία τους ή έφυγαν νωρίτερα, έτσι ώστε να μην χάσουν το ιστορικό γεγονός. Οι άνθρωποι ήταν εκεί για να υποστηρίξουν τους φοιτητές, όπως είπαν, αλλά και για να καταδικάσουν τον ειδικό νόμο και την διαφθορά της κυβέρνησης Σαρέτ. “Η διαφθορά δεν είναι μόνο θέμα καφέ φακέλων γεμάτους με μετρητά που κυκλοφορούν κρυφά, είπαν. Είναι θέμα των ιδιωτικών συμφερόντων, που η κυβέρνηση εξυπηρετεί και πώς θα κάνει τους ανθρώπους να πληρώσουν για τα σχέδια της να παραδώσει τον πλούτο του έθνους του Κεμπέκ σε αυτά τα ιδιωτικά συμφέροντα.”

"Ο νόμος 78 είναι μια επίθεση σε όλα τα θεμελιώδη δικαιώματά μας», δήλωσε ένας συνταξιούχος δάσκαλος. "Εμείς δεν θα σιγήσουμε. Και θέλουμε να κερδίσουμε."

Οι μαθητές γυμνασίων ήταν έντονα θορυβώδεις. "Σήμερα το πρωί συμπαραταχθήκαμε με τους γονείς μας για να στηρίξουμε τον αγώνα κατά της αύξησης των διδάκτρων. Ο αγώνας συνεχίζεται, αυτό είναι το μήνυμά μας σήμερα”, δήλωσαν μαθητές από το γυμνάσιο Sophie-Barat στο Ahuntsic του Μόντρεαλ.

"Στις 22 Μαρτίου, λάβαμε μια ομόφωνη απόφαση να στηρίξουμε τον αγώνα κατά της αύξησης των διδάκτρων. Η διοίκηση του σχολείου έγραψε στους γονείς μας, δύο φορές ζητώντας τους να μας αποτρέψουν από την υποστήριξη της απεργίας. Εμείς δεν θα κάνουμε πίσω,” δήλωσαν κάποιες μαθητές γυμνασίου από το Λονγκέιγ,. “Είμαστε εδώ σήμερα για να δείξουν την υποστήριξή μας στους φοιτητές και τα δημόσια πανεπιστήμια που βρίσκονται σε απεργία. Είναι για μας που το έκαναν αυτό και γι 'αυτό έχουν γίνει αντικείμενο επίθεσης. Εμείς σπουδάζουμε σε ιδιωτικά σχολεία, έτσι δεν ήμασταν σε θέση να ενταχθούν στην απεργία, αλλά κάναμε πολλές δράσεις για την υποστήριξη της. Είναι καθήκον μας να είμαστε εδώ σήμερα για να υποστηρίξουμε τους φοιτητές που αγωνίζονται για μας.” “Όλοι πρέπει να τους υποστηρίξουμε”, μια άλλη ομάδα φοιτητών πρόσθεσε.

Εκπρόσωποι των γενεών που είχαν ξαναέρθει ήταν επίσης παρόντες σε πολύ μεγάλους αριθμούς. Ένας από αυτούς το έθεσε πολύ λακωνικά όταν είπε στην TML: ".. Αν υπάρχει ένα πράγμα που αγωνιστήκαμε  για όλη τη ζωή μας ήταν να διασφαλίσουμε ότι οι νέοι μας θα έχουν ένα μέλλον. Εμείς δεν πρόκειται να δεχθούμε ότι αυτό το μέλλον πρέπει να καταστραφεί."

Πολλοί εργαζόμενοι ήταν παρόντες και έκαναν αισθητή την υποστήριξή τους με πολλούς τρόπους. Για παράδειγμα, τα φορτηγά που μπλέχτηκαν στο πλήθος κορνάριζαν όλη την ημέρα, προς τέρψη των διαδηλωτών που ποζάριζαν για φωτογράφιση με τους οδηγούς και τους χειροκροτούσαν δυνατά καθώς περνούσαν. Οι εργαζόμενοι είπαν στην TML ότι και αυτοί έχουν αντιμετωπίσει πολλούς νόμους που απαγορεύουν την άσκηση των δικαιωμάτων τους. Αρνούνται να σιωπήσουν λόγω της καταστολής και τους ειδικούς νόμους. “Είναι πολύ σημαντικό να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, του πώς ο νόμος χρησιμοποιείται για να καταστείλει τα δικαιώματα του λαού”, είπαν.

“Αυτός ο Ειδική Νόμος έρχεται κατευθείαν για να  καταστείλει την εργατική νομοθεσία. Κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε διαταγές, ανταπεργίες, ειδικούς νόμους. Το δικαίωμά μας να παλέψουμε για τα αιτήματά μας και για να διεκδικήσουμε οποιεσδήποτε απαιτήσεις δέχεται επίθεση, αλλά ο νόμος αυτός πηγαίνει πέρα ​​από όλους τους ειδικούς νόμους που έχουν περάσει για τον ένα ή τον άλλο τομέα. Πρόκειται για μια επίθεση εναντίον των θεμελιωδών δικαιωμάτων όλων στο Κεμπέκ. Είμαστε εδώ ως εργαζόμενοι και ως πολίτες για να σταματήσει αυτό”, είπε  ένας ταχυδρομικός υπάλληλος του Μόντρεαλ στην TML.

Άλλοι άνθρωποι σχολίασαν επίσης την ιστορική σημασία της διαδήλωσης.

«Η σημερινή διαδήλωση είναι η ισχυρή έκφραση της λαϊκής βούλησης. Η κυβέρνηση Σαρέτ δεν έχει άλλη επιλογή. Πρέπει να κάνει πίσω. Πρέπει να καταργήσει ειδικό νόμο της. Εμείς δεν θα κάνουμε πίσω", είπε ένας διαδηλωτης στη TML.

Η Chloé-Domingue Bouchard από το CLASSE, η οποία κάλεσε την διαδήλωση, χαιρέτησε τους διαδηλωτές κατά την έναρξη της διαδήλωσης και χειροκροτήθηκε έντονα όταν δήλωσε:

“Στο πρόσωπο του ειδικού νόμου 78, σήμερα, είμαστε όλοι οι φοιτητές. Αυτή η κυβέρνηση προσπάθησε να μας περιθωριοποιήσει. Έχει αποτύχει. Στην προσπάθειά της να μας διαιρέσει, μας οδήγησε στο κάλεσμα μας για ενότητα.  Αυτή είναι μια κυβέρνηση που έχει αποτύχει.”

Από την αρχή μέχρι το τέλος, οι άνθρωποι δήλωσαν ότι "ο αγώνας αυτός είναι για μια δημοκρατία που να αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα του Κεμπέκ»