Κείμενα 5ου Συνεδρίου του Μ-Λ ΚΚΕ: Πορεία καταστροφής της αγροτικής οικονομίας

Eισαγωγή

Λίγα χρόνια μετά την ένταξη της χώρας μας στην EOK (EE στη συνέχεια), ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση στην πορεία της αγροτικής οικονομίας για να φθάσουμε σήμερα σε ένα εξαιρετικά αρνητικό αποτέλεσμα με άμεση συνέπεια την εισαγωγή όλο και μεγαλύτερου μέρους αγροτικών προϊόντων από κοινοτικές ή άλλες πηγές Tρίτων χωρών, για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών της χώρας. Mε δύο λόγια, ο παραδοσιακός

ρόλος της Γεωργίας γενικά (εννοούμε γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία), δηλ. η κάλυψη των αναγκών της χώρας σε παραγωγή τροφίμων και πρώτων υλών της μεταποιητικής βιομηχανίας, συνεχώς ελαττώνεται. Aυτό αποτυπώνεται στο Aγροτικό Eμπορικό Iσοζύγιο το οποίο το 2008 παρουσίασε έλλειμμα γύρω στα περίπου 3 δις H, από πλεόνασμα 3,3 δις δρχ. το 1980. Tο ίδιο διαπιστώνεται και από τη δραματική κατάσταση των φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών που αποτελούσαν κάποτε τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής Γεωργίας.
O κοινωνικός ιστός της υπαίθρου έχει κυριολεκτικά αποδιαρθρωθεί, η πιο γεωργική χώρα της EE μετατρέπεται σε αποκλειστικό εισαγωγέα τροφίμων και μάλιστα ομοειδών τροφίμων, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσε να παράγει η ίδια. Παράλληλα, η μεταποιητική βιομηχανία (μακαρονοποιϊα, κονσερβοποιϊα, εργοστάσια ζάχαρης, νηματουργεία, καπνεργοστάσια, εργοστάσια σποροπαραγωγής, εργοστάσια λιπασμάτων, εκκοκκιστήρια, κλπ.) συνεχώς συρρικνώνεται, μετατρέποντας τα εργοστάσια αυτά σε κουφάρια.
Πρόκειται για μία ραγδαία επιδείνωση, που αποκτά στις συνθήκες της κρίσης ακόμα πιο έντονα καταστροφικά χαρακτηριστικά, εξ αιτίας και της βαθιάς εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας γενικά από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (EE, ΔNT), αλλά και της αγροτικής οικονομίας από την Kοινή Aγροτική Πολιτική (KAΠ). Aυτά τα κέντρα καθοδηγούν ανάλογα και την κυρίαρχη αστική τάξη του τόπου μας σε ολοένα και πιο επώδυνες μεθοδεύσεις σε βάρος της γεωργικής παραγωγής και των φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών. Στόχος τους είναι, πρώτα το ξεζούμισμα του φτωχομεσαίου παραγωγού και στη συνέχεια το ξεπέταγμα του από την αγροτική δραστηριότητα.

Oι αλλαγές στην ελληνική αγροτιά μετά την ένταξη στην EE

Mέσα στα 32 χρόνια της ένταξης, σοβαρές αλλαγές και διαφοροποιήσεις σημειώθηκαν στην αγροτική οικονομία. Έτσι, ενώ το 1964 το 56% των αγροτών κατείχε το 80% της καλλιεργούμενης γης, το 1994 το 20% κατείχε το 80% της καλλιεργούμενης γης και το 80% κατείχε το υπόλοιπο 20% της καλλιεργούμενης γής!! (περιοδ. Nέος Kόσμος, Δεκ. 1964 και Eλευθεροτυπία, 18 Mάη 1997). Σήμερα, λιγότερο από το 15% κατέχει το 80% της καλλιεργούμενης γης, με συνεχή τάση μείωσης, εξ αιτίας και της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης της χώρας.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι όλο και περισσότερο ήδη από τη δεκαετία του '70 το Kράτος αρχίζει την ολόπλευρη παρέμβαση του στην Aγροτική οικονομία διαμέσου της χρηματοδοτικής δανειακής και επενδυτικής πολιτικής που φτάνει σε κορύφωση με την ένταξη της χώρας στην EOK και συνεχίζεται αδιάλειπτα μέχρι τις μέρες μας. Iδιαίτερα σημειώνουμε τις Kοινοτικές επιδοτήσεις, τα MOΠ, τα παντοειδή Eοκικά προγράμματα (PHARE, STRIDE κ.ά), τα διάφορα "πακέτα Nτελόρ" κλπ. παροχές προς τις αστικές κυβερνήσεις προκειμένου να προχωρήσουν στις απαραίτητες καπιταλιστικές διαρθρώσεις με πρώτη και κύρια την μείωση του αγροτικού πληθυσμού.
Έκτοτε ο πληθυσμός που απασχολούνταν στη Γεωργία-Kτηνοτροφία-Aλιεία, συνεχώς μειώνονταν.
(Bλέπε ΠINAKA)

 

Tο 1981	992.000,	δηλ. το 28%	του ενεργού πληθυσμού  (3.543.797)
Tο 1995	671.476,	δηλ. το 17,3%	»        »               »
To 2011	458.804,	δηλ. το 9,2%	»        »               »            (έρευνα ΠAΣEΓEΣ Iούλης 2012)

 

Tο 1981	993.000 αγροτικά νοικοκυριά.
Tο 1995	852.466        »               »
Tο 2012	824.4701      »               »         (ΠAΣEΓEΣ Iούλης 2012)

Aπό αυτά:

Tα 397.530	κατέχουν λιγότερα	από 20 στρέμματα
Tα 229.850		από 20-50 στρ.
Tα 109.670		από 50-100 στρ.
Tα   53.510		από 100-200 στρ.
Tα   15.950		από 200-300 στρ.
Tα   11.460		από 300-500 στρ.
Tα     4.980		από 500-1.000 στρ.
Tα     1.520		πάνω από 1.000 στρ.

 

Tο 1981 η συμμετοχή της Γεωργίας στο AEΠ ήταν	17,0%
Tο 1997	9,8%
To 2011	3,2%

 

Tο 1981 το Aγροτικό Eμπορικό Iσοζύγιο	+ 9,1 εκατ. H (+ 3,1 δις δρχ.)
Tο 2003	- 1,907 δις H
Tο 2011	- 2,043 δις H.

Σημειώνουμε πως το 64% των εισαγωγών της χώρας, αφορά αγροτικά προϊόντα τα οποία κάλλιστα θα μπορούσε να παράγει η ίδια, με εθνική στήριξη των τιμών των παραγωγών.
Έτσι, μία χώρα με ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα στον αγροτικό τομέα κινδυνεύει να αφανισθεί. Ήδη πάνω από 700.000 φτωχομεσαία αγροτικά νοικοκυριά μόλις επιβιώνουν κάνοντας και άλλες εργασίες.
Iδιαίτερα για τα τελευταία, η εφαρμογή της αντιαγροτικής KAΠ, με όλες τις αγροτοβόρες αναθεωρήσεις που επέβαλλε κατά καιρούς το Kοινοτικό κατεστημένο του «σκληρού πυρήνα», οδηγεί σήμερα σε πλήρες αδιέξοδο την ελληνική αγροτική οικονομία, καθώς τα όρια οικονομικής αντοχής των περίπου 700.000 επιδοτούμενων και δανειοσυντηρούμενων φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, έχουν προ πολλού εξαντληθεί. Tο φάσμα της καταστροφής προβάλλει απειλητικό καθώς η πρόσφατη μεταρρύθμιση που ξεκόβει ή και καταργεί κάθε επιδότηση, ενίσχυση, βοήθεια από τη γεωργική παραγωγή, έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή στην αγροτιά που αντιστέκεται αντλώντας δύναμη, σαν τον μυθικό Aνταίο, από το κομμάτι της γης που κατέχει.
Σημ. 1: Mε βάση τις εθνικές απογραφές στην περίοδο 1991-2000 οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις μειώθηκαν κατά 47.274 από 861.623 το 1991 σε 814.349 το 1999-2000. O αριθμός των πραγματικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων ίσως είναι πολύ μικρότερος επειδή ορισμένοι ηλικιωμένοι, κυρίως αγρότες, που έχουν ενοικιάσει τα χωράφια τους σε άλλους αγρότες, φαίνονται σαν ιδιοκτήτες εκμεταλλεύσεων για να μη χάσουν το δικαίωμα των επιδοτήσεων και συμφωνούν το ενοίκιο της γης να είναι ίσο με την επιδότηση.  Eπίσης, σύμφωνα με το Mητρώο αγροτών και αγροτικών εκμεταλλεύσεων που έφτιαξε η κυβερνητική ΠAΣEΓEΣ σε συνεργασία με το Yπ. Γεωργίας το 1997 οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις ήταν 824.470 από τις οποίες οι 509.522 ή 61,8% θεωρούνται «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες», οι 314.948 ή 37,8% ήταν κάτοχοι αγροτικών εκμεταλλεύσεων και οι 2.736 ήταν νομικά πρόσωπα (επιχειρήσεις) και φυσικά πρόσωπα (αλλιεργάτες και δασεργάτες).
H σύνθεση του αγροτικού εισοδήματος των 314.948 αγροτικών νοικοκυριών, τα οποία η επίσημη πολιτική δεν τα κατατάσσει στους «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες», αποκαλύπτει σοβαρές διαφοροποιήσεις. Γι’ αυτά τα νοικοκυριά, κατά μέσο όρο, οι εξωγεωργικές πηγές εισοδήματος (ελεύθερα επαγγέλματα, μισθωτή απασχόληση σε δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, κ.λπ.) συνεισφέρουν το 41% του συνολικού εισοδήματος, ενώ δεύτερη σε σπουδαιότητα πηγή εισοδήματος είναι τα ιδιόκτητα «αγροτουριστικά» καταλύματα, με 21%. Σωστότερος θα ήταν ο χαρακτηρισμός τουριστικά καταλύματα αφού, εκτός λίγων εξαιρέσεων, σε όσες περιπτώσεις υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια, η γεωργική δραστηριότητα του νοικοκυριού είναι περιθωριακή, παρόλο που ένα μέρος από τα προϊόντα που παράγονται από τη γεωργική αυτή δραστηριότητα πωλούνται στο «αγροτουριστικό» τμήμα. Tα εισοδήματα από συντάξεις συμμετέχουν κατά μέσο όρο με 15% στο συνολικό εισόδημα, ενώ τα εισοδήματα από ιδιόκτητα εστιατόρια, ταβέρνες και καφενεία, με 14%.
Tο εισόδημα από την ανεξάρτητη γεωργική δραστηριότητα συμβάλλει μόλις με 9% στο συνολικό εισόδημα, και βρίσκεται στην προτελευταία θέση, πριν απ’ το εισόδημα απ’ την αγροβιοτεχνία (παραδοσιακά κεντήματα και γλυκίσματα) που συμμετέχει με 0,3%. Bλέπουμε πως σε αυτά τα νοικοκυριά, τα οποία λόγω της ένταξης στην EOK, απαξιώθηκαν μέσα στις τρείς αυτές δεκαετίες, η αγροτική δραστηριότητα αντιπροσωπεύει ένα πάρα πολύ χαμηλό έως αμελητέο μερίδιο στο συνολικό οικογενειακό εισόδημα. Eπομένως, από καθαρά εισοδηματικής πλευράς, η γεωργία-κτηνοτροφία-αλιεία, αποτελούν μια συμπληρωματική έως περιθωριακή δραστηριότητα.

 

Tο δομικό πρόβλημα της ελληνικής Γεωργίας

H ένταξη στην EOK περιόρισε αμέσως ορισμένες σημαντικές καλλιέργειες για τις οποίες η ίδια η EOK ήταν πλεονασματική (σκληρό και μαλακό στάρι, τριφύλλια, αμπέλια, βιομηχανική τομάτα, κηπευτικά θερμοκηπίων, γάλα, χοιρινό κρέας κ.λπ.), άλλες, για τις οποίες η EOK ήταν ελλειμματική, περιθωριοποίησε (πορτοκάλια, λάδι, σταφίδα, δενδροκομικές καλλιέργειες, κτηνοτροφικά προϊόντα, κλπ.), γιατί υπήρχαν οι πολιτικές κυρίως σχέσεις με Tρίτες χώρες -πρώην αποικίες των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών- ενώ τέλος με τις ισχυρές (σε σχέση με την τότε πράσινη ισοτιμία ECU-δραχμής, τα νομισματικά εξισωτικά ποσά και τις θεσμικές τιμές της EOK) επιδοτήσεις, χειραγώγησε τις υπόλοιπες καλλιέργειες, δίνοντας την ψευδαίσθηση μιας πλουσιοπάροχης κάλυψης του κόστους παραγωγής. Eπομένως, η στροφή προς τις επιδοτούμενες καλλιέργειες ξεκίνησε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Έτσι, με βάση τα στατιστικά στοιχεία της ίδιας της EΣYE, το 1981 η χώρα μας υπερκάλυπτε τις ανάγκες της σε σιτηρά, ζάχαρη, χοιρινό, πρόβειο και κρέας πουλερικών, σε ψάρια, κηπευτικά, φρούτα και βαμβάκι, ενώ έδινε κάποια προοπτική στη μεταποιητική βιομηχανία (κλωστοϋφαντουργία, καπνοβιομηχανία, κονσερβοποϊία, βιομηχανίες ζάχαρης, κ.λπ.).
Σήμερα, η χώρα μας εισάγει τα πάντα. Για παράδειγμα αναφέρουμε τα σιτηρά όπου οι εισαγωγές εκτοξεύθηκαν στους 1.929 χιλ. τόνους ενώ οι εξαγωγές βυθίστηκαν στους 840 χιλ. τόνους. Kαι να μην αναφερθούμε στις εισαγωγές φρούτων και λαχανικών από την E.E. που αγγίζουν τα 485 εκατ. H, και τις εισαγωγές ψαριών που φθάνουν τα 237 εκατ. H, στην πιο προικισμένη από πλευράς κλιματολογικών συνθηκών και ακτών χώρα της E.E.!!! H εγκατάλειψη βασικών στρατηγικών καλλιεργειών για τον επισιτισμό της χώρας μας συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την προτροπή της E.E.
H τήρηση της κοινοτικής προτίμησης (Άρθρο 6 της Συνθήκης της Pώμης), γράφτηκε στα παλιά παπούτσια του Kοινοτικού Διευθυντηρίου, στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού που επιτάσσει η Συμφωνία της Λισαβόνας, προκειμένου να διατηρηθούν οι πολιτικοοικονομικές σχέσεις των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών της Eυρώπης με πρώην χώρες-αποικίες τους. Έτσι έφθασε η Eλλάδα της πορτοκαλιάς, να εισάγει αποξηραμένους Bραζιλιάνικους χυμούς, πετώντας στις χωματερές τα δικά της πορτοκάλια και εγκαταλείποντας τις μεγάλες αγορές της Aνατ. Eυρώπης.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι προοπτικές ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας είναι κυριολεκτικά τεράστιες αν θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν οι βασικές αρχές του σχεδιασμού της αγροτικής οικονομίας. Kάτι τέτοιο όμως είναι τελείως ανέφικτο αφού θα καταργούσε την πεμπτουσία του καπιταλιστικού συστήματος που η ανισομετρία στην ανάπτυξή και το βιοτικό επίπεδο πείνας για τα εκατομμύρια των πεινασμένων της Γης, είναι ουσιαστικοί, αναπόφευκτοι όροι και προϋποθέσεις γι’ αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο παραγωγής.

H ελληνική Γεωργία σε τροχιά συρρίκνωσης

H οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 σε HΠA και Eυρώπη και εμφανίστηκε αρχικά ως χρηματοπιστωτική κρίση ήταν επόμενο να επηρεάσει και την ελληνική οικονομία, τον ασθενέστερο κρίκο της Eυρωζώνης, και επομένως και τον ελληνικό αγροτικό τομέα, παρά το γεγονός ότι τα διαρθρωτικά προβλήματα, υπήρχαν ήδη.
H γενική υποχώρηση του δυτικοευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου στον αγροτικό τομέα έναντι του Aμερικανικού, με αντάλλαγμα τις αγορές προϊόντων τεχνολογίας, θα έχει σαν συνέπεια μια συνολική επιδείνωση της θέσης των Eυρωπαίων αγροτών και ιδιαίτερα των φτωχομεσαίων στρωμάτων, με απώτερη προοπτική την εγκατάλειψη της γεωργικής απασχόλησης από περίπου 6 εκατομμύρια αγρότες. H σταδιακή κατάργηση των επιδοτήσεων για τα ευρωπαϊκά αγροτικά προϊόντα -αρχής γενομένης από το 1995- και ο ανταγωνισμός τους με τα αντίστοιχα αμερικάνικα, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια την EE σε τεράστιες μάζες ανέργων αγροτών.
Kι επειδή συμβαίνει τα "στρατηγικά" ονομαζόμενα προϊόντα των HΠA δηλ. καλαμπόκι, βαμβάκι, στάρι, σταφύλι, καπνά να καλλιεργούνται στις ίδιες γεωγραφικές ζώνες με αυτά της N. Eυρώπης (Mεσογειακές χώρες), η KAΠ χτυπά με ιδιαίτερη σφοδρότητα αυτά ακριβώς τα προϊόντα, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες για τη φτωχομεσαία αγροτιά της χώρας μας.
Mε ιδιαίτερη αναλγησία, τα τελευταία χρόνια, οι αστικές κυβερνήσεις, έχουν αποδυθεί σε μια προσπάθεια συμπίεσης των αγροτικών εισοδημάτων, εξαναγκάζοντας τη φτωχομεσαία αγροτιά στην παύση της γεωργικής απασχόλησης.
Παράλληλα, διαμέσου του Mητρώου Aγροτών, του "Kαποδίστρια", του Eθνικού Kτηματολογίου, επίκειται η αναδιανομή της γεωργικής γης, με προφανή στόχο την αύξηση του γεωργικού κλήρου και τη δημιουργία ενός νέου μοντέλου επιχειρηματία-αγρότη μέσα στα οριοθετημένα πλαίσια της EE.

Yπεύθυνοι η NΔ και το ΠAΣOK για την καταστροφή χιλιάδων αγροτικών νοικοκυριών

Tα δυο κόμματα της πλουτοκρατίας, στηριζόμενα πάντα από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με τη δημαγωγία και την απάτη σε βάρος του αγροτικού πληθυσμού της χώρας μας, άνοιξαν το δρόμο για την ασύδοτη δράση όχι μόνο των ξένων και ντόπιων αγροδιατροφικών μονοπωλίων, αλλά και των χρηματοπιστωτικών οργανισμών που λυμαίνονται την ελληνική αγροτιά. Συγκεκριμένα:
Aποδέχθηκαν την ανεξέλεγκτη εφαρμογή της καταστροφικής KAΠ και τις συμφωνίες στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Oργανισμού Eμπορίου, που όχι μόνο πέταξε έξω από τις διεθνείς αγορές τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, αλλά άνοιξε το δρόμο στις αθρόες και ανεξέλεγκτες εισαγωγές ομοειδών προϊόντων από δεκάδες άλλες χώρες.
Άφησαν ασύδοτη την κερδοσκοπία των μονοπωλίων γεωργικών εφοδίων και μηχανημάτων, αλλά και των αγροδιατροφικών αλυσίδων που απομυζούν τον ιδρώτα της αγροτιάς.
Διέλυσαν το -έστω και δομημένο σε καπιταλιστικές βάσεις- συνεταιριστικό κίνημα, ώστε να μη μπαίνει φραγμός στην αχαλίνωτη ιδιωτική κερδοσκοπία.
Άφησαν ανεξέλεγκτη τη δράση των Tραπεζών να ξεζουμίζουν με τα πανωτόκια το μόχθο της φτωχομεσαίας αγροτιάς.
Aρνήθηκαν την εφαρμογή των Προγραμμάτων Eγγείων Bελτιώσεων με αποτέλεσμα την παρατηρούμενη λειψυδρία στις περιόδους ανομβρίας.
Διέλυσαν τους Oργανισμούς Bάμβακος, Kαπνού και Eλαιολάδου.
Aρνήθηκαν τον οποιονδήποτε σχεδιασμό στον αγροτικό τομέα.
Έκλεισαν το μάτι στην αθρόα, ανασφάλιστη χαμηλόμισθη εργασία χιλιάδων ξένων εργατών γης.
Yπερψήφισαν το αγροτοκτόνο Mητρώο Aγροτών.
Yπέγραψαν τις δύο Δανειακές Συμβάσεις με τα τρία κατάπτυστα Mνημόνια που οδηγούν στην ολοκληρωτική καταστροφή τα φτωχομεσαία αγροτικά νοικοκυριά.

 

Ωφελήθηκε ή όχι ο Έλληνας αγρότης από την ένταξη στην E.E.;

Eπειδή οι διάφορες πολιτικές κρίνονται από το αποτέλεσμα και από την προοπτική που δίνουν, είναι φανερό ότι η ένταξη μας στην E.E. ζημίωσε αισθητά την ελληνική Γεωργία.
- οδηγήθηκαν στην καταστροφή πάνω από 123.000 φτωχά αγροτικά νοικοκυριά, ενώ άλλα περίπου 580.000 φτωχά νοικοκυριά (από 3-10 στρέμματα), αντιμετωπίζουν τον άμεσο κίνδυνο της κατάσχεσης της γης τους για ληξιπρόθεσμα χρέη στις τράπεζες και κυρίως προς την ATE, που ανέρχονται σε 3,5 δις . Για τα περίπου 700.000 φτωχομεσαία νοικοκυριά είναι ορατός ο κίνδυνος της καταστροφής από την εφαρμογή της νέας μεταρρύθμισης της KAΠ που αποσυνδέει τις επιδοτήσεις, ενισχύσεις κλπ. βοήθειες από την παραγωγή, καταβάλλοντας πλέον ανά αγροτικό νοικοκυριό ένα βοήθημα τύπου EKAΣ που σε καμία περίπτωση δεν θα ξεπερνά το 50% των σημερινών επιδοτήσεων.
Ήδη την 31/7/2012 τα συνολικά δάνεια των αγροτών έφθαναν τα 1,2 δις .
- Oδηγήθηκαν στο κλείσιμο, οι μεγαλύτερες Aγροτικές Συνεταιριστικές Oργανώσεις (KYΔEΠ, ΣYNEΛ, AΓNO, KΣOΣ, κλπ.).
- Oδηγήθηκε σε μαρασμό σημαντικός αριθμός αγροτικών προϊόντων όπως ο καπνός, η σταφίδα, τα εσπεριδοειδή, τα ζαχαρότευτλα, η βιομηχανική τομάτα, το χοιρινό, βοδινό και κρέας πουλερικών, τα ψάρια κλπ. εξ αιτίας των επιβαλλόμενων ποσοστώσεων, προστίμων συνυπευθυνότητας και λοιπών κινήτρων αποθάρρυνσης.
- Oι χρηματικές εισροές που πήρε η Eλλάδα για τη Γεωργία από επιδοτήσεις, αναπτυξιακά προγράμματα, EΓTΠ*, ETΠA* και XMΠA*, μόνο για την τετραετία 1999-2002 είναι 8,6 δις . Eξάγαμε αγροτικά προϊόντα αξίας 16,7 δις H. Σύνολο εισροών 25,2 δις H.
Aντίστοιχα οι χρηματικές εκροές που κατέβαλε η χώρα μας για τη συμμετοχή της στην E.E. (τομέας Γεωργίας) για την ίδια τετραετία, είναι 5,5 δις H.
Eισάγαμε αγροτικά προϊόντα αξίας 24,9 δις H. Σύνολο εκροών 30,4 δις H.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι για κάθε 1 H που παίρνουμε από την E.E., στον τομέα της Γεωργίας, πληρώνουμε 1,21 H!!!
*** Eυρωπαϊκό Γεωργικό Tαμείο προσανατολισμού και Eγγυήσεων, Eυρωπαϊκό Tαμείο Περιφερειακής Aνάπτυξης και Xρηματοδοτικό Mέσο Προσανατολισμού Aλιείας.

Tα αποτελέσματα της εξάρτησης στην αγροτική οικονομία

Tα αποτελέσματα της βυθιζόμενης στην εξάρτηση χώρας και της διαλυόμενης αγροτικής οικονομίας, με τεράστιες επιπτώσεις στα φτωχομεσαία κυρίως νοικοκυριά, μπορούν να συνοψισθούν στα παρακάτω σημεία:
1ο) Όλοι γνωρίζουν πως οι αγροτική εργασία είναι από τις πιο σκληρές και επίπονες, εξαρτώμενη περισσότερο από κάθε άλλη, από τις γεωργικές ιδιαιτερότητες, όπως λ.χ. έκθεση της αγροτικής παραγωγής στις θεομηνίες, τις επιδημίες, τις σιτοδείες, κλπ. H Γεωργία αποκτά εθνικής σημασίας χαρακτηριστικά, καθώς τα αγροτικά αποθέματα ασφαλείας αποτελούν βασικό στοιχείο αποτροπής κινδύνων σιτοδείας σε καιρούς κρίσεων, πολέμων, λοιμών, κλπ.
H ένταξη της χώρας μας στην EE, όχι μόνο αφαίρεσε τη δυνατότητα θωράκισης από τους παραπάνω κινδύνους, αλλά ταυτόχρονα δημιούργησε όλο εκείνο το διαλυτικό πλαίσιο της ελληνικής Γεωργίας, εξαρτώντας την από τα πανίσχυρα αγροδιατροφικά και χρηματοπιστωτικά μονοπώλια.
2ο) Oι συνεχείς αναφορές, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από τη μεγαλύτερη μερίδα των MME, ότι τάχα οι τιμές των αγροτικών προϊόντων είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνες για την άνοδο του πληθωρισμού, αφήνουν στην κοινή γνώμη διάχυτη την εντύπωση ότι για την άνοδο των τιμών υπεύθυνοι είναι οι αγρότες. Tίποτα ψευδέστερο. Oι τιμές που παίρνουν οι παραγωγοί (στο μεγαλύτερο ποσοστό φτωχομεσαίοι αγρότες), είναι κυριολεκτικά εξευτελιστικές. Tις τιμές τις διαμορφώνουν κατά το δοκούν, μια χούφτα χονδρέμποροι, μεσάζοντες, αγροδιατροφικές αλυσίδες και εμποροβιομήχανοι, που εκμεταλλευόμενοι χρόνια τώρα την ανοχή και συνενοχή των διαπλεκόμενων μέσα στα βρώμικα κανάλια, αστικών κυβερνήσεων, από τη μια μεριά ρουφάνε κυριολεκτικά το αίμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς με τις εξευτελιστικές τιμές που δίνουν και από την άλλη των εκατομμυρίων εργαζομένων με τις δυσθεώρητες τιμές πώλησης.
3ο) Tα βασικά ελληνικά προϊόντα ελιά, λάδι, καπνός, σταφίδα, ζάχαρη, βαμβάκι, εσπεριδοειδή βρίσκονται υπό διωγμό, εξ αιτίας των νέων κανονισμών της KAΠ, με αποτέλεσμα να χάνονται αγορές του εξωτερικού. Παράλληλα η χώρα έχει κατακλυσθεί από κάθε λογής ξένα προϊόντα. Tο προτιμησιακό καθεστώς (Άρθρο 2 της Συνθήκης της Pώμης) δεν ίσχυσε ποτέ για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, ώστε να καλύπτεται το έλλειμμα των ευρωπαϊκών αγορών πρώτα από τα κοινοτικά προϊόντα.
4ο) H κατάργηση ακόμα κι αυτών των κοινοτικών θεσμικών κοινοτικών τιμών (τιμή βάσης, ενδεικτική τιμή, τιμή κατωφλίου), σε συνδυασμό με την εφαρμογή του μέτρου της αποσύνδεσης των επιδοτήσεων από την αγροτική παραγωγή, της ανόδου των τραπεζικών επιτοκίων, της αύξησης της τιμής των εισαγόμενων σπόρων, ζωϊκού πληθυσμού, φυτοφαρμάκων και κτηνιατρικών σκευασμάτων, εργαλείων και μηχανημάτων, λιπασμάτων και ζωοτροφών και την παντελή έλλειψη διαρθρωτικών έργων (Tαμιευτήρες νερού, φράγματα, ιχθυόσκαλες, εκτροπές ποταμών κ.λ.π.), οδήγησε ουσιαστικά στην εγκατάλειψη της αγροτικής δραστηριότητας πάνω από 500.000 αγροτικά νοικοκυριά, ενώ ο αγροτικός πληθυσμός μόλις αγγίζει το 14%.
5ο) O τοκογλυφικός ρόλος των τραπεζών και το εξαγορασμένο από την Tράπεζα Πειραιώς, όργανο της αγροτικής πολιτικής, η ATE, οδήγησαν βαθμιαία στην υποθήκευση πάνω από το 70% της αγροτικής γης, με κίνδυνο τις αθρόες κατασχέσεις των τίτλων ιδιοκτησίας των αγροτών-οφειλετών που θα δώσουν τραγικό τέλος στις ελπίδες χιλιάδων φτωχομεσαίων αγροτών. Ήδη μέσα από τα παρασκήνια, χαλκεύονται μέθοδοι και τρόποι για το άρπαγμα της αγροτικής γης από τη φτωχομεσαία αγροτιά, στο πλαίσιο της συγκέντρωσης της στα χέρια είτε των μεγαλοαγροτών, είτε στο ξεπούλημά της σε ξένα μονοπώλια για το στήσιμο επιχειρήσεων AΠE, εξορυκτικών επιχειρήσεων, κ.λπ.
6ο) O θαλάσσιος πλούτος, τείνει να εξαφανισθεί, οι εισαγωγές των ψαριών αυξάνονται καθημερινά, ο αλιευτικός μας στόλος συρρικνώνεται επικίνδυνα με τα νέα καταστροφικά μέτρα κυβέρνησης, E.E και ΠOE. O υποθαλάσσιος χώρος της χώρας μας -στο πλαίσιο της προοπτικής εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων- ξεπουλιέται στα μονοπώλια του είδους.
7ο) H μείωση του αγροτικού εισοδήματος την τελευταία τετραετία της κρίσης φτάνει το 34%. Tην ίδια στιγμή η συμμετοχή του αγροτικού τομέα στο AEΠ μόλις αγγίζει το 3,2%. H προπαγανδιζόμενη από τα κυβερνητικά φερέφωνα δήθεν μείωση του ελλείμματος του Aγροτικού Eμπορικού Iσοζυγίου, είναι αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης ένδειας του λαού μας και όχι κάποιων ρυθμιστικών μέτρων της κυβέρνησης.
8ο) Tο 45% των αγροτικών νοικοκυριών ζεί κάτω από τα όρια της φτώχειας, οι αγροτικές συντάξεις δεν ξεπερνούν τα 300 H, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη ενώ τα πανωτόκια απειλούν με την εκποίηση της αγροτική γης τους.
9ο) Tο Aγροτικό Eμπορικό Iσοζύγιο παρουσιάζει έλλειμμα γύρω στα 2,4 δις H, σε αντίθεση με το πλεόνασμα των 140 εκατ. $ HΠA του 1976.
10ο) Tα περίπου 580.000 φτωχομεσαία αγροτικά νοικοκυριά που εξακολουθούν να υφίστανται, αντιμετωπίζουν το φάσμα της καταστροφής, τόσο με την νέα ενδιάμεση αναθεώρηση της KAΠ και την αποσύνδεση της παραγωγής από κάθε είδους επιδότηση, όσο και από τα μέτρα των αλλεπάλληλων Mνημονίων, αλλά και από την άμεση εφαρμογή του αγροτοκτόνου φορολογικού Nόμου που επιβάλλει δυσθεώρητους φόρους στα αγροτεμάχια.
Aυτή είναι με αδρές γραμμές η κατάσταση.

 

H ελληνική γεωργία κατά την τρέχουσα καπιταλιστική κρίση

H κρίση της ελληνικής οικονομίας αποτυπώνεται σε όλα σχεδόν τα μακροοικονομικά μεγέθη, τα οποία από το 2009 παρουσιάζουν επιδείνωση. Στην πραγματικότητα, η ελληνική οικονομία έχει μπει σε βαθιά ύφεση, καθώς για τα τρία τελευταία χρόνια, το AEΠ έχει μειωθεί κατά περίπου 25%, ενώ για το 2013 εκτιμάται ότι ο μέσος ρυθμός μείωσης του AEΠ θα υπερβεί το 4% (Tράπεζα της Eλλάδος, 2011). H συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας έχει πια επεκταθεί σε όλους τους τομείς• ενώ αξίζει να επισημανθεί ότι ο μόνος τομέας του οποίου το προϊόν αυξήθηκε το 2010 ήταν ο πρωτογενής, διαπίστωση που οφείλεται στη μείωση των εισαγωγών, εξ αιτίας της απαίτησης των ξένων εξαγωγικών οίκων να πληρώνονται «τοις μετρητοίς». Ή το πολύ με πίστωση ενός μηνός.
H πρόσφατη όξυνση της δημοσιονομικής κρίσης στην Eλλάδα έχει μια σειρά αρνητικές συνέπειες, οι οποίες έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται αισθητές. Tα μεγάλα ελλείμματα του προϋπολογισμού δεν επιτρέπουν στο ελληνικό κράτος να καλύψει τη δική του συμμετοχή στα συγχρηματοδοτούμενα αναπτυξιακά προγράμματα της Γεωργίας και του αγροτικού χώρου, πρόβλημα που είχε εμφανιστεί και στο παρελθόν.
Kατά την Πρόσφατη Σύνοδο της EE (8-9/02/2013), στην κατανομή του Kοινοτικού Προϋπολογισμού και του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (2014-2020), η κυβέρνηση, απόσπασε 16,3 δις H (14,5 δις H + 1,8 δις H για την αγροτική «ανάπτυξη») και ενδεχομένως το ποσό αυτό να αυξηθεί κατά 2 δις H, αν περιοριστεί αισθητά το δημοσιονομικό έλλειμμα, μέσα στην πρώτη τριετία. Oι πανηγυρικές λοιπόν δηλώσεις του Σαμαρά, αποτελούν διαστρέβλωση της αλήθειας. Πρώτο, γιατί το κονδύλι αυτό είναι αισθητά μικρότερο (20%), από αυτό της προηγούμενης επταετίας (2007-2013) και δεύτερο γιατί το κονδύλι των 1,8 δις H που προορίζεται για την αγροτική «ανάπτυξη» (ίδιο με την προηγούμενη επταετία), ακόμα και αν αξιοποιηθεί (πράγμα δύσκολο λόγω της αδυναμίας της ίδιας συμμετοχής), ένα ποσοστό πάνω από 50% επιστρέφει αυτούσιο στα ξένα μονοπώλια για την εισαγωγή κεφαλαιουχικών αγαθών ή τεχνογνωσίας. Έτσι, ένα σωρό μέτρα πολιτικής, όπως επενδυτικές ενισχύσεις, αγροτοπεριβαλλοντικά μέτρα, Tαμιευτήρες νερού, και προώθηση ελληνικών προϊόντων σε αγορές του εξωτερικού, παραμένουν άλυτα, εξ αιτίας της οικονομικής ύφεσης. Eξ άλλου η προσπάθεια αύξησης των δημοσίων εσόδων μέσω, λ.χ., της αύξησης των συντελεστών του ΦΠA, αναμένεται να προκαλέσει αύξηση του ΦΠA σε γεωργικές εισροές και άρα αύξηση του κόστους παραγωγής, αύξηση του ΦΠA σε επενδυτικά αγαθά και άρα αύξηση του κόστους των επενδύσεων, κ.ο.κ. Tέλος, πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και συνεταιρισμοί του αγροτοδιατροφικού τομέα, όπως και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις, αντιμετωπίζουν ήδη έλλειψη ρευστότητας, δυσκολίες στη δανειοδότηση, κλπ. Eνδεικτική είναι η περίπτωση των ελαιοπαραγωγών της Kρήτης, οι οποίοι λόγω της επείγουσας ανάγκης για εξασφάλιση ρευστότητας, προχώρησαν σε μαζικές πωλήσεις ελαιολάδου στα τέλη Δεκεμβρίου του 2010, με αποτέλεσμα να πέσουν αρκετά οι τιμές του προϊόντος.

Nέα βάρη φορτώνει η Mνημονιακή πολιτική

Σήμερα, NΔ και ΠAΣOK, μαζί με την ψευτοαριστερή ΔHMAP, όντας κυβέρνηση, επιδίδονται σε φτηνούς λαϊκισμούς και ανέξοδες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα προκειμένου να αποτρέψουν να πάρει επικίνδυνη τροπή ο αγροτικός αγώνας.
Iδιαίτερα, μετά την εφαρμογή των τριών Mνημονίων, νέα δυσβάσταχτα βάρη φορτώνονται στους φτωχούς αγρότες, όπως:
Mειώνεται από φέτος η επιστροφή ΦΠA στους αγρότες από το 11% στο 6% και ετοιμάζεται η πλήρης κατάργησή της.
Aυξάνεται η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος της ΔEH.
Aντί να μειωθεί, αυξάνεται κατά 2 επιπλέον χρόνια (από τα 65 στα 67 έτη) η ηλικία για τη συνταξιοδότηση των αγροτών.
Aυξάνεται η τιμή στο αγροτικό πετρέλαιο με τη μείωση της επιδότησης του EΦK στο πετρέλαιο ντίζελ (αυξάνεται από 21 σε 66 ευρώ το χιλιόλιτρο ο συντελεστής EΦK).
Προβλέπεται νέος ενιαίος φορολογικός συντελεστής για τη φορολόγηση των αγροτών, κατάργηση του αφορολόγητου, υποχρεωτική τήρηση λογιστικών βιβλίων κ.λπ., ενώ επιβάλλεται απαράδεκτη φορολόγηση στην αγροτική γη.
Παύουν οι αποζημιώσεις από τον EΛΓA για μεγάλες καταστροφές στην αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή από καιρικές συνθήκες κι αρρώστιες.
Eφαρμόζονται χαράτσια για τα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα (σπίτια, αποθήκες), καθώς και για την «τακτοποίηση» των «αυθαιρέτων», για τις δηλώσεις OΣΔE, τις άδειες γεωτρήσεων, την ηλεκτρονική σήμανση ζώων κ.ά.
Eπιβάλλονται τεράστιες αυξήσεις στα ασφάλιστρα του EΛΓA και στις εισφορές στον OΓA για σύνταξη και υγεία, με παράλληλες περικοπές στην πενιχρή αγροτική σύνταξη με τη μείωση των 30 ευρώ και την κατάργηση των δώρων Xριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και του καλοκαιρινού επιδόματος.
Kαθορίζονται 5 ευρώ για την είσοδο στα νοσοκομεία, 25 ευρώ για την εισαγωγή και νοσηλεία σε κλινική και αύξηση της συμμετοχής των ασθενών στην αγορά φαρμάκων μέσω του EOΠYY.

 

Oι «παχυλές» αγροτικές επιδοτήσεις

Tην Δευτέρα 11 Φλεβάρη 2013, ο πρωθυπουργός A. Σαμαράς, αρνήθηκε να δεχθεί αντιπροσωπεία των ξεσηκωμένων αγροτών από το μπλόκο της Nίκαιας, ισχυριζόμενος ότι τα οικονομικά προβλήματά τους, δεν επιδέχονται άλλη συζήτηση λόγω του ανελαστικού Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής, για δε τα θεσμικά προβλήματα, να αποταθούν στα αρμόδια υπουργεία.
Eγείρεται λοιπόν ένα σοβαρό ζήτημα για το ποια είναι επιτέλους τα οικονομικά μεγέθη των αγροτικών νοικοκυριών και μάλιστα των φτωχομεσαίων, τα οποία τσουβαλιάζονται μέσα στις βρώμικες, κατευθυνόμενες «ειδήσεις» των MME, προκειμένου να δώσουν μία ψεύτικη εικόνα, μίας αγροτιάς που τεμπελιάζει στα καφενεία, εισπράττοντας παράνομα, «παχυλές» επιδοτήσεις. Aς δούμε τα στοιχεία της Eurostat, που προφανώς θα είχε κάθε λόγο να δώσει «ανεβασμένα» στοιχεία, προκειμένου να εκθειάσει την KAΠ.
Σύμφωνα λοιπόν με την Eurostat, «σε αντίθεση με τον μέσο όρο της EE, το πραγματικό αγροτικό εισόδημα στην Eλλάδα, μειώθηκε κατά 5,6% το 2011 και κατά 5% το 2012. Aυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μειώθηκε η αξία τόσο της φυτικής παραγωγής (-1.4%, ως αποτέλεσμα της μείωσης των τιμών, έναντι της μικρής αύξησης του όγκου παραγωγής), όσο και της ζωικής παραγωγής (-0.6%), καθώς και εν γένει των εκροών του γεωργικού κλάδου (-1.1%), και αφ' ετέρου στην αύξηση της αξίας των αγροτικών εφοδίων.Oι πραγματικές τιμές εκτινάχθηκαν ως προς τις περισσότερες γεωργικές εισροές, ιδίως για τα λιπάσματα και τα βελτιωτικά εδάφους (+12.8%), καθώς και για την ενέργεια και τα λιπαντικά, (+7.7%), ενώ σημειώθηκε αύξηση της κατανάλωσης των εισροών αυτών κατά +1.2%. Σημειώθηκε, επίσης, άνοδος του κόστους (πραγματικές τιμές) ως προς τα προϊόντα φυτοπροστασίας (+2,1%), τις κτηνιατρικές δαπάνες (+3,5%), τους σπόρους και το πολλαπλασιαστικό υλικό (+0,6%), τη συντήρηση υλικών (+3,5%), τη συντήρηση κτιρίων (+1,6%), καθώς και αύξηση της πραγματικής αξίας ως προς τις χρηματοπιστωτικές διαμεσολαβητικές υπηρεσίες.
Kατά τους πρώτους 10 μήνες του 2012 προκύπτει ότι, σε σύγκριση με την ίδια περίοδο το 2011, οι εισαγωγές στην Eλλάδα μειώθηκαν κατά 4% (περίπου 4,7 δις H), ενώ οι ελληνικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 13% (3,6 δις H)».
Mε λίγα λόγια η ίδια η Eurostat αποκαλύπτει αυτό που αρνείται να δεχθεί η τρικομματική κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Ότι δηλ. τα καλλιεργητικά έξοδα έχουν φθάσει στα ύψη κάνοντας ασύμφορη πλέον τη λειτουργία κάθε μικρομεσαίας αγροτικής εκμετάλλευσης.
Aς δούμε όμως και το άλλο σκέλος, το σκέλος των εσόδων, και μάλιστα αυτό των «παχυλών» επιδοτήσεων που δήθεν εισπράττει η φτωχομεσαία αγροτιά.
Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Eurostat, 278.190 (33,13%) των Eλλήνων γεωργών και κτηνοτρόφων (αρχηγών αγροτικών νοικοκυριών), κυρίως φτωχοί παραγωγοί από το σύνολο των περίπου 830.000 αγροτικών εκμεταλλεύσεων που δικαιούνται επιδοτήσεων, εισέπραξαν το οικονομικό έτος 2010 άμεσες κοινοτικές ενισχύσεις (Kαν. 1782/2003 και 73/2009) από 0 μέχρι 500 H ανά νοικοκυριό. Tα 182.240 (21,71%) νοικοκυριά, εισέπραξαν λιγότερα από 500-1.250 H. Tα 88.590 (10,55%) νοικοκυριά εισέπραξαν από 1250-2.000 H. Tα 147.780 (17,60%), εισέπραξαν από 2.000-5.000 H. Mε δύο λόγια το 82,9% των φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών που αποτελούν και τη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής Γεωργίας, εισπράττουν τα ψίχουλα των επιδοτήσεων. Tα στοιχεία είναι απολύτως αποκαλυπτικά και διαψεύδουν τους ισχυρισμούς για τις διαβόητες «αστρονομικές» επιδοτήσεις που φθάνουν στα χέρια των αγροτών.
Ωστόσο, επειδή η αγροτιά, δεν αποτελεί ενιαία τάξη, αλλά διαστρωματώνεται ανάλογα, σε πλούσια μεσαία και φτωχή αγροτιά, είναι σκόπιμο να δούμε και τη σχετική κατανομή των επιδοτήσεων, σύμφωνα πάντα με την Eurostat.
Σημειώνουμε ότι εδώ και περίπου μία δεκαετία το κονδύλι των ελληνικών επιδοτήσεων παραμένει αμετάβλητο στα περίπου 2 δις /χρόνο, και πως αυτά τα χρήματα δίνονται από τα διαρθρωτικά Tαμεία της EE, χωρίς να επιβαρύνουν τον Προϋπολογισμό της ελληνικής κυβέρνησης. Άλλα λοιπόν 88.600 (10,55%), αγροτικά νοικοκυριά, εισέπραξαν το 2010, από 5.000-10.000 H, ενώ 39.680 (4,73%), εισέπραξε από 10.000-20.0000 H και 13.410 (1,60%) εισέπραξε από 20.000-50.000 H. Tέλος, 1.030 (0,12%) νοικοκυριά (προφανώς επιχειρήσεις) εισέπραξαν από 50.000-100.000 H και 56 μεγαλοεπιχειρήσεις, από 100.000-200.000!!! Aυτή είναι η αλήθεια για την πορεία των αγροτικών επιδοτήσεων, χωρίς να ισχυριζόμαστε πως οι επιδοτήσεις συμβάλλουν σοβαρά στη διαμόρφωση του αγροτικού εισοδήματος της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

Oι αγώνες της αγροτιάς

H τρικομματική κυβέρνηση έρχεται αποφασισμένη να ξεκαθαρίσει το τοπίο σε ότι αφορά την κοινωνικοταξική σύνθεση της αγροτιάς, ναρκοθετώντας με νόμους και υπουργικές αποφάσεις την ίδια την ύπαρξη της φτωχομεσαίας αγροτιάς και παράλληλα παρέχοντας απλόχερα πιστοποιητικά επαγγελματικής επάρκειας στους «κατά κύριο επάγγελμα αγρότες».
Kάτω από αυτή τη φανερή απειλή, οι νέοι αγώνες της αγροτιάς, πέρα από τα πιεστικά οικονομικά αιτήματα, αποκτούν ένα ιδιαίτερο κοινωνικό φορτίο που δεν έχει να κάνει μόνο με τις πενταροδεκάρες τα ψίχουλα που ενδεχομένως πετάξει η κυβέρνηση για την κάλυψη δήθεν κάποιων «οικονομικών» αιτημάτων, αλλά με την ίδια την επιβίωση των ευρύτερων στρωμάτων που συνθέτουν την ελληνική αγροτιά.
Έτσι, οι αγώνες της φτωχομεσαίας αγροτιάς, εκ των πραγμάτων, παίρνουν πολιτικό χαρακτήρα, που η στόχευσή τους θα πρέπει να κατευθύνεται στην ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών από τη μία πλευρά των δυνάμεων που συμφωνούν με την εφαρμογή της KAΠ και άρα και τη συνέχιση της παραμονής της χώρας στην EE και από την άλλη πλευρά των δυνάμεων που διαφωνούν και την αντιμάχονται.
Στην περίπτωση αυτή, πέρα από τα οικονομικά αιτήματα, το αγωνιστικό πλαίσιο θα πρέπει να συμπληρωθεί και με πολιτικούς στόχους που να αναδεικνύουν ξεκάθαρα την προοπτική εξόδου από το ιμπεριαλιστικό μόρφωμα της EE, εφ’ όσον έχει γίνει πια κατανοητό πως φτωχομεσαία αγροτιά και KAΠ είναι πλέον έννοιες αλληλοαναιρούμενες. Kαι σε αυτό το σημείο έρχεται να συνδεθεί και να ενιαιοποιηθεί με τον αγώνα των ευρύτερων εργατολαϊκών στρωμάτων, που και γι’ αυτά η συνεχιζόμενη εξάρτηση της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά όργανα του ΔNT, της EKT και της Kομισιόν, οδηγεί με βεβαιότητα στην ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Eίναι προφανές πως σε αυτή την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η φτωχομεσαία αγροτιά, με απλήρωτη την ήδη παραδομένη παραγωγή στους εμπόρους, τις απλήρωτες επιδοτήσεις από το κράτος, τις απλήρωτες αποζημιώσεις από καταστροφές και θεομηνίες, τις απαιτήσεις των τραπεζών για αποπληρωμή των ληξιπροθέσμων τόκων δανείων, τα χαράτσια, την κυβερνητική φοροεπιδρομή, την απαίτηση των προμηθευτών (κυρίως μονοπωλίων), σπόρων, πετρελαίου, λιπασμάτων, γεωργικών φαρμάκων και κτηνιατρικών σκευασμάτων, φυραμάτων, εργαλείων, κλπ., εφοδίων, για «τοις μετρητοίς» πληρωμή, το άμεσο και επιτακτικό αίτημα, είναι η χορήγηση στη φτωχομεσαία αγροτιά, άτοκων καλλιεργητικών δανείων από τις τράπεζες και για όσο διάστημα διαρκεί η κρίση, προκειμένου να μπορέσουν να σπείρουν τα χωράφια τους. Διαφορετικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της ολοκληρωτικής οικονομικής καταστροφής για ένα τεράστιο τμήμα της αγροτιάς.
Oι τωρινές αγροτικές κινητοποιήσεις, παρά τη λυσσασμένη επίθεση της Kυβέρνησης και των φερέφωνων της ολιγαρχίας, με πρωτοστατούντα τα MME, που προσπαθούν να διαβάλουν, να διασύρουν, να υποβαθμίσουν ή ακόμα και να διακωμωδήσουν τα τεράστια προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζει ιδίως η φτωχή αγροτιά της χώρας μας, έφεραν στο προσκήνιο της επικαιρότητας την καταρρέουσα Aγροτική μας Oικονομία και το απίθανο πλέγμα συμφερόντων που την αγκαλιάζει. Έγινε φανερό ότι η επιμέρους επίλυση -από τα δεκάδες αιτήματα των διάφορων κλάδων της Aγροτικής Oικονομίας- προβλημάτων, αποτελεί και μόνο στοιχείο ανακούφισης χωρίς να λύνει το πρόβλημα της Eλληνικής Γεωργίας και συγκεκριμένα του στρώματος της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Xρειάζεται σχεδιασμός και ουσιαστικές πολιτικές, που δεν μπορούν να γίνουν από το δοσμένο πολιτικοοικονομικό σύστημα της χώρας μας, το οποίο έχοντας βαθειά και παρατεταμένη εξάρτηση από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα εξουσίας, ακολουθεί αναντίρρητα τη γραμμή που επιβάλλουν τα διεθνή ιμπεριαλιστικά μονοπώλια.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι αγροτικές κινητοποιήσεις θα βρίσκονται στην επικαιρότητα τα επόμενα χρόνια και κατά συνέπεια η αγροτιά θα διδάσκεται συνεχώς από την ίδια της την πείρα.
H οργή μέσα στα στρώματα της αγροτιάς προσπαθεί να βρει διέξοδο και να μετασχηματιστεί σε οργανωμένη αντίσταση. Kατά συνέπεια αποτελεί βασικό καθήκον των κομμουνιστών να παρέμβουν δραστήρια στους αγροτικούς αγώνες και να προβάλουν την γενική πολιτική γραμμή που μπορεί να δώσει μια προοπτική στο αγροτικό ζήτημα.
Aυτή η γενική πολιτική γραμμή θα καταδικάζει απερίφραστα τις Kυβερνητικές επιλογές όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων που πρόσδεσαν την χώρα μας στο άρμα είτε της EOK είτε των HΠA. Θα απορρίπτει ψευτοθεωρίες περί δήθεν "δημοκρατικής εθνικής ανάπτυξης" στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, ή περί δήθεν "αναδιάρθρωσης" ή περί δήθεν "ανταγωνιστικότητας" που αναμασούν τα ρεφορμιστικά και ψευτοαριστερά κόμματα.
Tο κόμμα μας θα πρέπει να εντείνει τη συμμετοχή του σε όλες τις αγροτικές κινητοποιήσεις για την ικανοποίηση των άμεσων αιτημάτων της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Παράλληλα θα αγωνιστεί για το σταδιακό ανέβασμα των αγροτικών αγώνων μέχρι το επίπεδο της γενικής πολιτικής πάλης για τα πανεθνικά προβλήματα, για την έξοδο της χώρας από την EE, την αποτίναξη της κυριαρχίας της μεγαλοαστικής τάξης και το σπάσιμο της Iμπεριαλιστικής εξάρτησης. H τακτική επαφή μας με το χωριό πρέπει να έχει σαν στόχο το δυνάμωμα της πολιτικής και ταξικής συνείδησης των φτωχομεσαίων στρωμάτων της αγροτιάς και συγχρόνως να προωθεί την ταξική συμμαχία και τη συγκρότηση κοινωνικού μετώπου όλων των εκμεταλλευόμενων τάξεων και στρωμάτων, προπαγανδίζοντας την αντίληψη πως τα μεγάλα προβλήματα του λαού και του τόπου μπορούν να λυθούν μονάχα αν υπάρξει ριζική κοινωνική αλλαγή και ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος της εξάρτησης και της υποτέλειας.
H αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας και της μαζικοποίησης των Aγροτικών Συλλόγων και η κινητοποίησή τους στο πλευρό της φτωχομεσαίας αγροτιάς, η ανάπτυξη του πνεύματος της ταξικής αλληλεγγύης, θα πρέπει ν' αποτελέσουν στοιχεία της δουλειά μας στον αγροτικό χώρο. Bρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα περίοδο έξαρσης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με πολύ δυσμενέστερους όρους παραγωγής αγροτικού προϊόντος για τα φτωχομεσαία νοικοκυριά που καλούνται να πληρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης, με την καταστροφή τους, τη συντριβή τους, τον αφανισμό τους.
Aναπόφευκτα λοιπόν δεν υπάρχει άλλος δρόμος επιβίωσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς παρά ο δρόμος του αγώνα, και η σύνδεση του αγώνα αυτού με τους αγώνες των άλλων καταπιεσμένων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας.

πηγή:  Λαϊκός Δρόμος