Ανακοίνωση του Εκπαιδευτικού Όμιλου Ημαθίας
Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι
Η 8η Μάρτη είναι μια
καλή αφορμή να σκεφτούμε όλοι , με μάτι κριτικό , αυτό που ονομάζουμε γυναικείο
ζήτημα , τους αγώνες του , τα υπέρ και τα κατά αυτών των αγώνων , σ’ όλη την
περίοδο που αυτό υπάρχει.
8 Μάρτη 1857 οι
εργαζόμενες γυναίκες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης , πραγματοποιούν μεγάλη
απεργία , διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας (10ωρο-εξίσωση μισθών
ανδρών και γυναικών). Η απεργία αυτή αντιμετωπίστηκε με τα όπλα.
Στα 1910 με πρόταση
της Κλάρας Τσέτκιν καθιερώνεται η 8 του Μάρτη , ως Παγκόσμια ημέρα της
Γυναίκας.
Από το 1857 ως σήμερα
, έγιναν δεκάδες αγώνες για την ισοτιμία γυναικών και ανδρών. Πολλοί απ’ αυτούς
βάφτηκαν κόκκινες από το αίμα των γυναικών που χύθηκε άφθονο.
Όμως οι θυσίες
φέρνουν αποτέλεσμα. Σήμερα οι γυναίκες παλεύουν από μια καλύτερη θέση. Μέσα απ’
τους πολύχρονους και δύσκολους αγώνες βελτίωσαν τη θέση τους.
Είναι όμως απαραίτητο
να ξέρουν καλά τις αιτίες , να γνωρίζουν , κι αν δε γνωρίζουν να γνωρίσουν
σήμερα , τις ρίζες και τη διαδρομή της πορείας που οδήγησε ως εδώ.
Είναι απαραίτητη η
γνώση της ιστορίας του γυναικείου κινήματος , τόσο από τις γυναίκες όσο και από
τους άντρες.
Στις σημερινές
συνθήκες κρίσης , βάρβαρων κυβερνητικών μέτρων ανεργίας , φτώχειας και
εξαθλίωσης των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων , η ανεργία στις γυναίκες φτάνει
το 30% (24% στους άνδρες).
Σειρά
πολυδιαφημισμένων ενεργειών , που υποτίθεται βελτιώνουν την κατάσταση της
γυναικείας υπόστασης , όπως η «Βοήθεια στο σπίτι» ή τα «Κέντρα Δημιουργικής
Απασχόλησης», αποδεικνύονται απάτες , ψέματα.
Η σημερινή θέση της
γυναίκας σε πολύ λίγα μοιάζει με την εικόνα του παρελθόντος. Η γυναίκα πέρασε
γρήγορα από την αποκλειστικά οικιακή και οικονομική βάση της οικογένειας στην
παραγωγή. Συμμετέχει άξια σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής.
Στη μετάβαση αυτή
όμως , η ταξική μας κοινωνία χάλκευσε και χαλκεύει καθημερινά νέα
δεσμά(ελάχιστες για παράδειγμα είναι οι εργαζόμενες γυναίκες που καταφέρνουν να
φτάσουν σε διευθυντική θέση σε οποιοδήποτε χώρο εργασίας-το ίδιο ισχύει και στο
χώρος της εκπαίδευσης).
Σήμερα οι γυναίκες
βιώνουν μία πολυεπίπεδη συστημική καταπίεση σε συνδυασμό με μια τραυματισμένη
εικόνα του εαυτού τους και της προσωπικότητάς τους από τα ΜΜΕ.
Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι
Αν στοχαστεί κανείς
το παρελθόν θα διαπιστώσει πως υπάρχουν στρατιές γυναικών που έδωσαν τη ζωή
τους για να γυρίσει ο ήλιος , ν’ ανοίξουν νέοι ορίζοντες , πιο φωτεινοί.
Γυναίκες
επαναστάτριες(Τσέτκιν , Κολοντάι , Λούξεμπουργκ , Ηλέκτρα Αποστόλου κ.α).
Γυναίκες
συγγραφείς(Βιρτζίνια Γουλφ , Μέλπω Αξιώτη , Σιμόν ντε Μποβουάρ , Ρόζα Ιμβριώτη
κ.α).
Γυναίκες
ριζοσπάστριες φεμινίστριες(Άννα Παν Χερστ).
Μα πάνω απ’ όλα ,
δίπλα τους χιλιάδες , εκατομμύρια ανώνυμες εργάτριες , αγρότισσες , μάνες ,
νοικοκυρές , υπάλληλοι , νοσοκόμες , στρατιωτίνες , πολεμίστριες κι αγωνίστριες
στους κοινωνικούς αγώνες για να γίνει πράξη το σύνθημα «Ισότητα για
όλους».
Η σύγχρονη
καπιταλιστική κοινωνία κατοχύρωσε τυπικά , όχι ουσιαστικά την ισοτιμία της
γυναίκας.
Υψώνει διαρκώς
φραγμούς στις γυναίκες , σε κάθε επίπεδο. Στις κοινωνικές σχέσεις , την εργασία
, τη μόρφωση.
Προωθούνται για να
επιβληθούν , με όργανο τα ΜΜΕ , αντιλήψεις υποτιμητικές , όπως
ανόητη-όμορφη-νοικοκυρά γυναίκα .Γυναίκα που ζει στη σκιά του επιτυχημένου
άντρα.
Η πραγματική άρση της
ανισοτιμίας γυναικών – ανδρών , πραγματώνεται με τον ενιαίο αγώνα γυναικών και
ανδρών για μια κοινωνία απελευθερωμένη και χειραφετημένη για όλους τους
καταπιεζόμενους, ενάντια στους πραγματικούς καταπιεστές τους.
Η επίτευξη της
ισοτιμίας δεν έρχεται κοντά , με αδιέξοδους αγώνες ενάντια στο άλλο φύλο ούτε
πολύ περισσότερο με την αδιέξοδη ουτοπία κι αυταπάτη για πραγματική και σταθερή
βελτίωση εντός των πλαισίων της κόλασης που όλοι βιώνουμε , γυναίκες και
άνδρες.
Ο αγώνας για ισοτιμία των γυναικών στη σημαία του γράφει
αλληλεγγύη-συντροφικότητα-ανατροπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου