Σελίδες

Text Widget

Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα. Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει: Γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.

Μπ. Μπρεχτ

Ετικέτες

Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε σταθερή τροχιά συνεχών μεταλλάξεων και προσαρμογών προς το αστικό πολιτικό σύστημα


http://asset.tovima.gr/vimawebstatic//59F076A37E55D17C2826E4C889F497FA.jpgΜέρα με τη μέρα εξελίσσεται η  προσαρμοστικότητα και δίνονται απανωτές οι «εξετάσεις» στην ντόπια μεγαλοαστική τάξη και στην ΕΕ, από τα στελέχη και τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.
• Η «κυβέρνηση της Αριστεράς» έγινε «κυβέρνηση «μεγάλου πολιτικού εύρους».

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Real news» ο Αλ. Τσίπρας αναφέρει: «Θα προσπαθήσουμε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να εκφράζει όλα τα παραγωγικά στρώματα και τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας... Θα κληθούν να αναλάβουν ευθύνες και προσωπικότητες που δεν
ανήκουν κομματικά στον ΣΥΡΙΖΑ... έχουμε προχωρήσει σε βολιδοσκοπήσεις αρκετών τέτοιων προσωπικοτήτων και βρίσκουμε θερμή ανταπόκριση... Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα εκπλ­ήξει... και με το πολιτικό εύρος της».
Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ προκύπτει σαφώς, ότι σε μια πιθανή κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ», δεν αποκλείεται να συμμετάσχουν παράγοντες του αστικού πολιτικού συστήματος, από τον χώρο του «υγιούς», κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρηματικού κόσμου ή και μέλη και στελέχη από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ ή ακόμη και της ΝΔ. Οι δηλώσεις Τσίπρα : «εμείς είμαστε ανοιχτοί στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ αλλά και σε στελέχη του» και «η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ακροδεξιό περιβάλλον Σαμαρά», αφήνουν πολύ πιθανό ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ανοιχτός εξωραϊσμός  των αστικών πολιτικών κομμάτων και πρόγευση του μείγματος αστικής πολιτικής διαχείρισης που θα εφαρμόσει.
Με άλλες δηλώσεις του, διευρύνει πιο πολύ τον κύκλο του κυβερνητικού σχήματος, όταν  προαναγγέλλει  ότι «θα σχηματίσει κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας που δεν θα απευθύνεται μονάχα στους αριστερούς και τις αριστερές (...) είναι όρος εθνικής επιβίωσης».  
Οι αλλεπάλληλες άλλωστε υποψηφιότητες Δημάρχων, Περιφερειαρχών, προερχομένων από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, (μετά τον Βουδούρη στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας ορίστηκε υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Φθιώτιδας στέλεχος του ΠΑΣΟΚ γραμματέας της οργάνωσής του, ενώ συζητείται προσέγγιση με τον περιφερειάρχη Κλ. Περγαντά που τα «έσπασε» με το ΠΑΣΟΚ), προαναγγέλλουν τι θα γίνει και σε ένα πιθανό κυβερνητικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ. «Θα γελάσει ο κάθε πικραμένος» ή κυβέρνηση με «κάθε καρυδιάς καρύδι» και όχι μόνον από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από τη ΝΔ. Γιατί αλλιώς τι νόημα έχουν οι δηλώσεις Παπαδημούλη όταν καλεί τον Α. Σαμαρά να «καλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου» τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και να του πει «αυτή είναι η θέση της κυβέρνησης για το χρέος, αυτή για το μνημόνιο, έλα να συζητήσουμε, παρά τις διαφορές μας, μήπως βρούμε κάποιο σημείο να συνεννοηθούμε».
• Συνεχείς μετατοπίσεις στο ζήτημα του χρέους
Από τη «διαπραγμάτευση» στην «επαναδιαπραγμάτευση», από τη «μονομερή διαγραφή» στη «συνεννόηση με τους εταίρους», από το «κούρεμα» στην «αναστολή πληρωμής» και τελικά στην πληρωμή του χρέους του «επαχθούς» ή μη, όπως θα αποφανθούν επιτροπές ελέγχου, αφού είναι αδύνατον νομικώς να αμφισβητηθεί, το χρέος από θέμα που αφορούσε την Ελλάδα έγινε θέμα που αφορά όλο τον ευρωπαϊκό νότο και επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτά ακριβώς σηματοδοτούν οι αλλεπάλληλες δηλώσεις Τσίπρα:
Από το Δουβλίνο: «Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για το Χρέος», όπου «θα τεθεί ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ως δανειστή ύστατης καταφυγής», «θα αξιολογηθούν εναλλακτικές στρατηγικές απομείωσης της καθαρής παρούσας αξίας του συσσωρευμένου χρέους για κάθε χώρα» με την «καθιέρωση ρήτρας ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπόλοιπου μέρους».
Από την Αλεξανδρούπολη : «Αυτό το οποίο θα θέσουμε σε διαπραγμάτευση είναι μία λύση βιώσιμη που θα αφορά όλη την Ευρώπη για το χρέος (...) Δεν θα το αφήσουμε γιατί εμείς δεν είμαστε μπαταχτσήδες».
Με άλλες δηλώσεις του στη «Real news»:  «Διεθνής διάσκεψη για το χρέος, συνολική λύση στην Ευρώπη…Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και όχι ελληνικό. Και αυτό το είπαμε στην αρχή της κρίσης. Η λύση θα είναι συνολική». Βέβαια στην αρχή της κρίσης, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μονομερής διαγραφή όλου ή μέρους του χρέους.
• Αναδίπλωση στην ακατάσχετη υποσχεσιολογία
Επειδή οι πολλές και κίβδηλες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα φανούν σύντομα ότι είναι χωρίς αντίκρυσμα, στη συνάντησή του στην Αλεξανδρούπολη με δημοτικούς υπαλλήλους και σχολικούς φύλακες, που τους υποσχέθηκε επαναπρόσληψη, διευκρίνισε ότι «η προοπτική της ανασυγκρότησης δεν είναι μια εύκολη και απλή υπόθεση, δεν μπορείς να πατήσεις ένα κουμπί και να βρεθείς ως διά μαγείας, ξαφνικά, στην κατάσταση που ήμασταν πριν ξεκινήσει αυτός ο πόλεμος».
Εν τω μεταξύ μέσα από την περιοδεία του για την Προεδρία της ΕΕ, συνεχίζεται η καλλιέργεια αυταπατών για τον ρόλο της ΕΕ, που μπορεί, κατά τον Τσίπρα, να «αναδιοργανωθεί δημοκρατικά» μέσω της «διεύρυνσης της δυνατότητας παρεμβάσεων και συμμετοχής των πολιτών της Ευρώπης στις αποφάσεις που τους αφορούν και αποδίδοντας στα εθνικά Κοινοβούλια το βασικό δημοσιονομικό τους ρόλο»! Και με στόχο την αλίευση της λαϊκής ψήφου, διευκρινίζει ότι  «η ψήφος των πολιτών μπορεί ν' αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς (...) Και μια τέτοια αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών θα καθορίσει και τον τρόπο με τον οποίο θα επιχειρήσει η Ευρώπη να ξεπεράσει την κρίση».
Τέλος οι συναντήσεις με εκπροσώπους της American Jewish Committee, του Αμερικάνικου Εβραϊκού λόμπυ, που έγιναν στα κρυφά, όπως είχε γίνει η συνάντησή του το 2012, με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Σιμόν Πέρεζ και που αποκαλύφτηκαν αργότερα, στέλνουν ένα σαφές μήνυμα για τους δεσμούς που θέλει να έχει η κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» ή «μεγάλου πολιτικού εύρους» με τους υπερατλαντικούς προστάτες και το μακρύ τους χέρι στην περιοχή μας.
Φαίνεται λοιπόν ότι παρά τα λεκτικά τερτίπια ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να γίνει ο επόμενος διαχειριστής του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού και για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του, οδηγείται σε ένα συνεχές «ξεμασκάρεμα», δίνει τα διαπιστευτήριά του ένθεν και εκείθεν του Ατλαντικού, εμφανίζεται σαν η εφεδρεία του συστήματος, έτοιμος να διαχειριστεί για λογαριασμό του, τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου