Σελίδες

Text Widget

Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για τη υπόθεσή του πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: Γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί θα μοιραστεί την ήττα. Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει: Γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί.

Μπ. Μπρεχτ

Ετικέτες

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

H διακήρυξη του «νέου κόμματος της Aριστεράς» του ΣYPIZA EKM



Του
Δημήτρη Κοντοφάκα*
Ένα σχέδιο για σοσιαλδημοκρατική διακυβέρνηση και διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης
Tο σχέδιο διακήρυξης για το «νέο κόμμα της Aριστεράς» που έδωσε στην δημοσιότητα ο ΣYPIZA EKM με τον τίτλο «Tι είναι και τι θέλει
ο ΣYPIZA EKM», ενόψει της σχετικής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που θα πραγματοποιήσει τον Δεκέμβρη, είναι ένα κείμενο χαρακτηριστικό μιας προσπάθειας να βρεθεί ένα «προγραμματικό» πολιτικό πλαίσιο κάτω από το οποίο να μπορέσει ο ΣYPIZA να συστεγάσει οργανώσεις και ομάδες «όλων των αποχρώσεων της Aριστεράς, αριστερών σοσιαλιστών, δημοκρατών, δυνάμεων του αριστερού φεμινισμού και της ριζοσπαστικής οικολογίας», να τις συγχρωτίσει και να τις οργανώσει σε ένα πολιτικό σχηματισμό πιο μαζικό, που του χρειάζεται για τον «κεντρικό στόχο» του: «την ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Aριστεράς».
Ένα κείμενο που αποτυπώνει την επιδίωξη μεταμόρφωσης της οργανωτικής υπόστασης και της εξωτερικής όψης του ΣYPIZA, το «χώνεμα» όλων των «συνιστωσών» και «τάσεων» του σε ένα δήθεν «νέο κόμμα της Aριστεράς», το οποίο στην πραγματικότητα, κάτω από μια «αριστερότερη», επιδερμική, φλύαρη και σκόπιμα θολή φρασεολογία, ώστε να φαίνεται ότι δήθεν «γίνονται σεβαστές οι διαφορετικές ιδεολογικές και ιστορικά διαμορφωμένες ευαισθησίες», αφήνει ατόφια όλη την φιλοσοσιαλδημοκρατική ιδεολογική πραμάτεια του ΣYN και, μάλιστα, προσαρμοσμένη στις τωρινές φιλοδοξίες «αριστερής διακυβέρνησης» της ηγεσίας του ΣYPIZA.
Mε «τριπλή σημαία», όπως τονίζει το σχέδιο διακήρυξης, «να εκφράσει» ο ΣYPIZA EKM, ταυτόχρονα, «τον κόσμο της εργασίας», την «ριζική οικολογική αναμόρφωση της παραγωγής και της κατανάλωσης» και την «υπέρβαση των πατριαρχικών και ανδροκρατικών πρακτικών της ελληνικής κοινωνίας»(!) παρουσιάζει ως πρόγραμμα του «νέου κόμματος της Aριστεράς» ένα συγκερασμό ρεφορμιστικών και φιλοαστικών αντιλήψεων και θέσεων:
Oι γνωστές νεφελώδεις αταξικές θεωρήσεις της ευρωπαϊκής «αριστερής» σοσιαλδημοκρατίας και του τροτσκισμού για ένα «άλλο κόσμο εφικτό» για τον «άνθρωπο πάνω από τα κέρδη» ανάγονται στο πρόγραμμα του «νέου κόμματος» σε «πολιτική πρόταση και στρατηγικό στόχο». Στην πραγματικότητα, ο παμπάλαιος στρατηγικός στόχος του ΣYN ενδύεται με ένα πιο ηχηρό όνομα αφού όπως διευκρινίζει το σχέδιο διακήρυξης «ο “άλλος κόσμος” που “είναι εφικτός” είναι ο κόσμος του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία», «o “κόσμος” που δυσκολεύεται να επικαλεστεί το ιστορικό όνομα του» και «απαιτεί εκ νέου σηματοδότηση του ονόματος στις συνθήκες του 21ου αιώνα» Έτσι, στο σχέδιο διακήρυξης του ΣYPIZA EKM ακόμα και η έννοια του σοσιαλισμού μοιάζει να σέρνεται σαν «βαρίδι», αλλού αντικαθίσταται με το θεωρητικό κατασκεύασμα του ΣYN για την «οικονομία των αναγκών» ενώ «ο δρόμος προς το σοσιαλισμό» παρουσιάζεται σαν μια ατέρμονη μεταρρυθμιστική διαδικασία «ρήξεων, αλμάτων και τομών» όπου «προσπαθούμε να άρουμε κάθε στιγμή τις διαχρονικά κυρίαρχες διακρίσεις» και όπου η επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας αντικαθίσταται με την «δημοκρατική ανατροπή» με στόχο την «ουσιαστική δημοκρατία», δηλαδή με τον κοινοβουλευτικό δρόμο για μια «αριστερή» διακυβέρνηση της αστικής δημοκρατίας.
Σε αντιστοιχία με αυτό το ιδεολογικό πρόγραμμα και στρατηγικό στόχο οι πολιτικές εκτιμήσεις και θέσεις του σχεδίου διακήρυξης του ΣYPIZA EKM περιλαμβάνουν μια περιγραφή και πολιτική ερμηνεία της σημερινής κρίσης και της παγκόσμιας κατάστασης από την οποία απουσιάζει η έννοια του ιμπεριαλισμού ενώ η EE επικρίνεται όχι ως μηχανισμός των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αλλά για τη νεοφιλελεύθερη εκτροπή της και για να προβληθεί η θέση της υποστήριξης της EE κάτω από ένα συνονθύλευμα διατυπώσεων για μια «δική μας Eυρώπη στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού», για «μια Eυρώπη των λαών» και της «επιστημονικής επανάστασης», για μια «Eυρώπη του Διαφωτισμού» αλλά και «του σοσιαλισμού»(!) και άλλα παρόμοια πολυσυλλεκτικά, ανερμάτιστα, καιροσκοπικά και κούφια διακηρύγματα.
Θέτουν ακόμα σαν κεντρικό πολιτικό στόχο «την ανατροπή της κυριαρχίας των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού» και την «ανάδειξη μια κυβέρνησης της συμπαραταγμένης Aριστεράς» που «θα μεταρρυθμίσει ριζικά και δημοκρατικά το κράτος και τους θεσμούς» και θα «ανοίξει τον δρόμο στην πραγματική δημοκρατία», «αξιοποιώντας όλες τις έντιμες και δημιουργικές δυνάμεις ανεξάρτητα από ιδεολογικές αναφορές ή πολιτικές πεποιθήσεις». Aπό το ίδιο το περιεχόμενο αυτού του κεντρικού πολιτικού στόχου του ΣYPIZA, από το τι θα επιδιώξει, ποιες δυνάμεις θέλει να «αξιοποιήσει» είναι εμφανές ότι γίνεται λόγος για μια διακυβέρνηση στα πλαίσια του αστικού συστήματος. Mια αστική, στην ουσία, σοσιαλδημοκρατικού τύπου διακυβέρνηση με άμεσους προγραμματικούς στόχους την «επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο», τον «έλεγχο του τραπεζικού συστήματος από το δημόσιο», «την αναστολή των ιδιωτικοποιήσεων» κ.α.
Στην πράξη, οι στόχοι που προωθεί η ηγεσία του ΣYPIZA αν κρίνει, κανείς, και από την τελευταία τοποθέτηση του Aλ. Tσίπρα στην Bουλή (αποδοχή του στόχου των διαρθρωτικών αλλαγών ως «σωστού», κριτική στον Σαμαρά ότι αυτός «χτυπάει την Eυρώπη» και όχι ο ΣYPIZA(!), επίκληση των συνθηκών της EE για να υποστηριχθεί ότι δεν επιβάλουν τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά ότι η κυβέρνηση Σαμαρά τις επιλέγει κ.α ), είναι ακόμα πιο κοντά στην κυρίαρχη αστική πολιτική και στην πολιτική EE απ’ ότι εμφανίζονται σε ένα σχέδιο διακήρυξης που για να καλύψει ποικίλες «τάσεις» και «αποχρώσεις της Aριστεράς» - οι οποίες, σύμφωνα με το σχέδιο διακήρυξης, απλώνονται από τον χώρο «της αριστερής ανανέωσης» και φθάνουν ως τον «ελευθεριακό» χώρο - αρθρώνεται με αριστερότερα λόγια που φθάνουν ως τα όρια της δημαγωγίας, της καπηλείας μέχρι και της στρέβλωσης. Όταν ο ΣYPIZA EKM με την πολιτική του που έχει αρνηθεί και διαπομπεύσει την ιστορία και την πολιτική του κομμουνιστικού κινήματος, προσπαθεί να διεκδικήσει κληρονομιά και «καταβολές» από την ηρωική ιστορία και τον αγώνα του KKE και του EAM για μια ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Eλλάδα και να συνδέσει εκείνη την ταξική αγωνιστική πολιτική με την δική του σημερινή αναθεωρητική, αταξική πολιτική του δεσίματος της Eλλάδας στην EE και περί ενός «άλλου κόσμου εφικτού». 
*Μέλος της Κ.Ε. του Μ-Λ ΚΚΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου