Γέφυρα διαιώνισης της αντιλαϊκής πολιτικής

Κινήσεις εντυπωσιασμού, με προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα, επιχείρησε η συγκυβέρνηση των Τσίπρα-Καμμένου. Τροποποιώντας τη μία εκδοχή μετά την άλλη, μετακινώντας συνεχώς ήδη διατυπωμένες θέσεις, παίζοντας με τις λέξεις, χρησιμοποιώντας επικοινωνιακά ακόμα και την ενδυματολογική  εμφάνιση, πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών, προσπάθησαν να εμφανίσουν μία υπερδραστήρια «λαϊκή» εικόνα, απευθυνόμενη κυρίως προς το εσωτερικό της χώρας και προς το θυμικό ενός λαού, που μετά μια πενταετία ταπεινώσεις και εξευτελισμούς, μεγάλο τμήμα του, έχει τώρα την ψευδαίσθηση πως αποκαθίσταται πλέον  η καταρρακωμένη του αξιοπρέπεια και κατοχυρώνεται η εθνική του περηφάνια. Το ότι η νέα συγκυβέρνηση δεν αναγνωρίζει δήθεν την τρόικα, αλλά θα συνομιλεί εφεξής με τους θεσμούς δηλ. ΕΚΤ, Κομισιόν και ΔΝΤ, προβάλλεται σαν το απαύγασμα της κυβερνητικής αντίστασης απέναντι στο «μερκελισμό», σαν ο πολιορκητικός κριός κατά της πολιτικής της αέναης λιτότητας.

Οι μεγαλοστομίες περί της «Ελλάδας που δεν εκβιάζεται», «που δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί την εθνική κυριαρχία», κ.α. παρόμοια, είναι οι διαβεβαιώσεις του Τσίπρα που σπεύδει ωστόσο να τις συμπληρώσει με τα παρακάτω σεβάσμια:  «Μας ζητούν βέβαια να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας. Τους απαντάμε: Μας δεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ. Θα τους σεβαστούμε αν και διαφωνούμε και θα εργαστούμε για να τους αλλάξουμε. Αλλά θα τους σεβαστούμε. Θα σεβαστούμε τον κανόνα για πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Ξεκάθαρα όμως πράγματα, η λιτότητα δεν αποτελεί κανόνα της Ευρώπης». Εξάλλου χαρακτηριστική και σημαδιακή  παραμένει η  δήλωση Βαρουφάκη ότι: «…από τις μεταρρυθμίσεις των μνημονίων ο ΣΥΡΙΖΑ θα στήριζε το 60-70%,...»,  που αποδίδει ξεκάθαρα τις προθέσεις της συγκυβέρνησης –παρά τις δήθεν φιλολαϊκές κορώνες της-, να κινηθεί πάνω στους αντιδραστικούς  μνημονιακούς άξονες. Δηλώνοντας ξεκάθαρα την προσήλωσή της επίσης    στις αντιδραστικές Συνθήκες του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, της Νίκαιας και της Λισαβόνας, καθώς και τα απορρέοντα απ’ αυτές Σύμφωνο Σταθερότητας, Σύμφωνο για το Ευρώ και Κανονισμούς 472 & 473/25.05.2013.

Όλ’ αυτά μαζί αποτελούν τη σιδερένια φτέρνα του ευρωπαϊκού χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτοί οι «κανόνες» και οι πρόσφατες «δεσμεύσεις» των Μνημονίων, μέσα σε μία πορεία 34 χρόνων ενταξιακού καθεστώτος, οδήγησαν το λαό μας στις συνθήκες κρίσης  στη μεγαλύτερη μεταπολεμική κατάρρευση του βιοτικού του επιπέδου, με την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να καταγράφουν πρωτοφανή παγκόσμιου επιπέδου, ποσοστά.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δηλώνει πως «θα σεβαστεί τους κανόνες της ΕΕ» δηλ. τους ισοσκελισμένους Προϋπολογισμούς, την ανταγωνιστικότητα, την εποπτεία και την επιτήρηση, τις «μεταρρυθμίσεις» σε εργασιακά, ασφαλιστικά και αγορά εργασίας, τα δημοσιονομικά ελλείμματα, κλπ., κλπ. και παράλληλα διατυμπανίζει  «το τέλος της λιτότητας και των Μνημονίων». Ο σεβασμός όμως όλων των παραπάνω δεν υποδηλώνουν παρά μόνο  προσπάθεια παραπλάνησης του λαού.

Και άραγε πώς συμβιβάζεται η μη διαπραγμάτευση της «εθνικής κυριαρχίας» με το σεβασμό των κανόνων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, που προδικάζουν τη συνέχιση και το βάθεμα της εξάρτησης; Γιατί είναι απολύτως κατανοητό πως εξάρτηση και εθνική κυριαρχία είναι δύο έννοιες αλληλοαναιρούμενες.

Μία τέτοια πολιτική  επιδιώκει εξάλλου να "αξιοποιήσει" τάχα προς όφελος της χώρας, τις αντιθέσεις ΗΠΑ - Γερμανίας. Στην πράξη εξυπηρετεί επίσης τους στόχους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να αλλάξει ο συσχετισμός σε βάρος της Γερμανίας, χωρίς όμως να διαλυθεί η Ευρωζώνη. Άλλωστε η αμερικανική διγλωσσία αποκαλύφθηκε με τις προτροπές του πρέσβη Ντ. Πιρς, ο οποίος δήλωσε ότι: «…η Ελλάδα πρέπει να πραγματοποιεί μεταρρυθμίσεις που την καθιστούν πιο ελκυστική σε ξένες επενδύσεις, ώστε η χώρα να μπορεί να τηρήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να επανέλθει στην ευημερία (…) Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι είναι πολύ σημαντικό η Ελληνική Κυβέρνηση να συνεργασθεί με τους Ευρωπαίους εταίρους της καθώς και με το ΔΝΤ».

★★★

Η επανάληψη από τον υπουργό Οικονομικών  ότι η κυβέρνηση συμφωνεί με το 70% του Μνημονίου, δεν αποτελεί ευθεία αποδοχή της συνέχισης των αντιλαϊκών μέτρων και θυσιών του λαού μας στο βωμό νέων κερδών για ντόπιο και ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο; Προς τι λοιπόν ο πρωθυπουργός ζητά τη στήριξη του λαού; Να σημειώσουμε πως οι συνεχείς αναφορές στην «ανθρωπιστική κρίση» και στα «άμεσα μέτρα», σημαίνουν στην ουσία  πως οι τεράστιες απώλειες των λαϊκών εισοδημάτων όλης αυτής της πενταετίας (σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβερνητικής ΕΛΣΤΑΤ,  το διαθέσιμο εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών μέσα στην πενταετία 2009-2014 μειώθηκε, λόγω της περιοριστικής πολιτικής, κατά 48,4 δις €  που ήταν 170,6 δις € το 2009. Οι απώλειες αυτές οφείλονται τόσο στη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, όσο και στη μείωση των κοινωνικών παροχών), θα πρέπει να ξεχαστούν οριστικά. Εκεί παραπέμπει ο υπερτονισμός της «αξιοπρέπειας», από τους διάφορους κυβερνητικούς παράγοντες, σε συνδυασμό με την ωμή πραγματικότητα του «λιτού βίου».

Χωρίς καμία αμφιβολία, όποτε και σε όποιους συμβιβασμούς κι αν καταλήξει η διαβόητη «διαπραγμάτευση», η εξάρτηση από τους «θεσμούς», δηλ. τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα, θα είναι αυτή που θα εξακολουθεί να καθορίζει την πολιτική, οικονομική, στρατιωτική, ακόμα και την κοινωνική και πολιτιστική πορεία της χώρας.

Ωστόσο, θα πρέπει να παρατηρήσουμε πως υπάρχει "κατανόηση" της ΕΕ προς τη συγκυβέρνηση σε ό,τι αφορά στη  φορολογία του  ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου, το οποίο  πράγματι μέχρι σήμερα, μέσα στην κοσμοχαλασιά της κρίσης δεν έχει επιβαρυνθεί ούτε στο ελάχιστο. Το αντίθετο μάλιστα. Γιατί η ντόπια ολιγαρχία σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, αλλά και στα 34 χρόνια της ένταξης σε ΕΟΚ-ΕΕ, συσσώρευσε ασύλληπτο πλούτο, ίσο σχεδόν με το δημόσιο χρέος που η ίδια δημιούργησε, μέσω των κοινοτικών προγραμμάτων και κοινοτικών πλαισίων στήριξης, των εξοπλιστικών προγραμμάτων, των Ολυμπιακών αγώνων, των κραυγαλέων φοροελαφρύνσεων και φοροαπαλλαγών, των κατά συρροήν «αναπτυξιακών» νόμων, των αθρόων επιδοτήσεων, κλπ., κλπ. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί και πάλι να «επανεκκινήσει» την καπιταλιστική οικονομία με επικεφαλής τους «υγιείς επιχειρηματίες» και να καταπολεμήσει και πάλι τη διαφθορά (ίδε Κων/νος Καραμανλής, Α.Παπανδρέου, Κ.Καραμανλής), διαχωρίζοντάς την τάχα, από το ίδιο το σύστημα που τη γεννά!

★★★

Είναι χαρακτηριστικά τα όσα επισημαίνει  ο εκφραστής της ντόπιας ολιγαρχίας, πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ.Φέσσας, σε συνέντευξή του στη γερμανική «Χάνσεμπλαντ» : «Η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει μια ισορροπία μεταξύ της προεκλογικής της ρητορικής και της δύσκολης κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας. Προσπαθεί να ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους της και ταυτόχρονα να διασφαλίσει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Σχετικά με τη διαπραγμάτευση, η ελληνική πλευρά έχει, ήδη, προβεί σε εμφανείς παραχωρήσεις. Δεν μιλάει πια για κούρεμα, αλλά για αναδιάρθρωση του χρέους. Έχει επίσης διαμηνύσει ότι δέχεται ένα μεγάλο μέρος των δράσεων του προηγούμενου προγράμματος προσαρμογής. Αυτά είναι τα πρώτα βήματα για έναν συμβιβασμό και μιας λύσης. Αν δεν υπάρξει συμφωνία, θα χάσουν όλοι. Σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση του σημερινού μνημονίου, σε ορισμένα σημεία έχει αποτύχει, σε άλλα πέτυχε. Ειδικά στον τομέα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως αποτυπώνεται στο πρωτογενές πλεόνασμα που πετύχαμε τα δυο προηγούμενα χρόνια. Αλλά το πρόγραμμα εφαρμόσθηκε με λάθος προτεραιότητες. Έπρεπε να έχουν προταχθεί οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Τέλος σε ό,τι αφορά τις επενδυτικές ευκαιρίες, ανοίγονται μεγάλες δυνατότητες στον τουρισμό, την υψηλή τεχνολογία, την ενέργεια και τα logistics καθώς και πολλούς άλλους κλάδους της βιομηχανίας. Πραγματικά πιστεύω ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι η Φλόριντα και η Καλιφόρνια της Ευρώπης».

πηγή: Λαϊκός Δρόμος