Όχι στις συλλήψεις και τις απελάσεις των Τούρκων αγωνιστών

Από τις 15 έως τις 18 Απρίλη, 13 Τούρκοι αγωνιστές συνελήφθησαν σε Γερμανία, Ελλάδα, Γαλλία και Ελβετία, κατηγορούμενοι για τρομοκρατική δράση ως μέλη και στελέχη του TKP/ML.

Από αυτούς 4 συνελήφθησαν στην Ελλάδα, με εντάλματα που εξέδωσαν η Γερμανία, η Τουρκία ή και οι δύο μαζί κατά περίπτωση. Τον γενικό συντονισμό της επιχείρησης φαίνεται να τον έχει η Γερμανία, στο έδαφος της οποίας συνελήφθησαν οι 7, ενώ είναι και το κράτος που εξέδωσε το σύνολο των ενταλμάτων με εξαίρεση ένα που προέρχεται μόνο από την Τουρκία.

Οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες είναι γνωστοί για τη δράση τους στο εργατικό και  συνδικαλιστικό κίνημα (μέλη της ΑΤΙΚ-Συνομοσπονδία Τούρκων Εργατών στην Ευρώπη) με πολλά χρόνια φυλακή στη πλάτη τους ακόμη και στα λευκά κελιά του τούρκικου κράτους. Εξωθημένοι στην πολιτική προσφυγιά, βρέθηκαν στις χώρες της «δημοκρατικής» Ευρώπης να διώκονται για τον ίδιο λόγο που τους διώκει το τούρκικο κράτος. Ως μέλη αριστερών οργανώσεων. Όσο για τους 4 (3 άντρες και 1 γυναίκα) που συνελήφθησαν από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είχαν από τον Δεκέμβρη του 2014 αιτηθεί πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα. Κατά παράβαση κάθε συνθήκης από αυτούς που κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχουν βρεθεί στις ελληνικές φυλακές και μάλιστα με τις τούρκικες αρχές να γνωρίζουν ήδη τα στοιχεία τους.

Πέρα από τα πολλά νομικά ζητήματα και την καταπάτηση των διεθνών συνθηκών για τα ανθρώπινα δικαιώματα που συνοδεύουν τις πολιτικές διώξεις, καθώς και τις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει η κάθε μια από τις δεκατρείς συλλήψεις, οφείλουμε να σταθούμε στο πολιτικό περιεχόμενο της τρομοκρατίας που υιοθετεί και εισάγει ο γερμανικός πρώτα και κύρια ιμπεριαλισμός και τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται.

Στην Τουρκία οι αριστερές οργανώσεις είναι εκτός νόμου. Αρκεί δηλαδή να θεωρηθεί κάποιος μέλος μιας οργάνωσης για να στοιχειοθετηθεί κατηγορία εναντίον του. Υποτίθεται ότι για αυτά ακριβώς τα ζητήματα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών, δεν προχωρούν οι σχέσεις και οι διαδικασίες αποδοχής της από την ΕΕ. Στην Ευρώπη, στα πλαίσια των αντιτρομοκρατικών διατάξεων, μια σειρά οργανώσεις έχουν ενταχθεί σε μια διεθνή λίστα τρομοκρατών (στην οποία παρεμπιπτόντως το TKP/ML δεν συμπεριλαμβάνεται) και με βάση το εκάστοτε νομικό πλαίσιο σε χώρες όπως η Γερμανία διώκονται τα μέλη τους. Η κατηγορία και στις δυο περιπτώσεις η ίδια.

Στην Ελλάδα κανένας νόμος δεν απαγορεύει (ακόμα) την ένταξη σε αριστερές οργανώσεις. Να όμως, που με τις «αντιτρομοκρατικές συμφωνίες» οι νόμοι ενός φασιστικού, ή ιμπεριαλιστικού κράτους  μπορεί να μετατραπούν σε διεθνείς κανόνες, να οριστούν ως διεθνές δίκαιο. Με αποτέλεσμα το ελληνικό κράτος να φυλακίσει πολίτες για πράξεις που στην χώρα μας, ευτυχώς, αποτελούν αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα του καθένα. Γιατί αυτοί είναι οι πραγματικοί στόχοι της αντιτρομοκρατικής υστερίας και των αναρίθμητων αντιτρομοκρατικών νόμων. Η φίμωση του αριστερού και εργατικού κινήματος και η κάμψη των αντιστάσεων, ειδικά στην κοινωνικά εύφλεκτη περίοδο της οικονομικής κρίσης.

Οι κοινές ημερομηνίες των συλλήψεων, το πανομοιότυπο περιεχόμενο των κατηγοριών και ο ρόλος του γερμανικού κράτους σε αυτές, καταδεικνύουν ένα καλά σχεδιασμένο, από τη γερμανική πολιτική ηγεσία, πογκρόμ διώξεων με πολλούς στόχους. Πρώτα από όλα η ύπαρξη τριών εκατομμυρίων, εργατών κατά βάση, Τούρκων στη Γερμανία αποτελεί σίγουρα πρόβλημα για την κυβέρνηση Μέρκελ. Ειδικά στο βαθμό που κάτω από την παρέμβαση των δεκάδων χιλιάδων πολιτικών προσφύγων, η τούρκικη κοινότητα οργανώνεται, συνδικαλίζεται και συχνά αποκτά ιδιαίτερο ρόλο στις εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις. Δεν είναι τυχαίο που η ΑΤΙΚ έχει παραρτήματα εκτός από τη Γερμανία, σε πολλές ακόμη χώρες της Ευρώπης. Οι συλληφθέντες είναι κατά βάση στελέχη της ΑΤΙΚ, με κύρος στο συνδικαλιστικό κίνημα της Γερμανίας. Στόχος του γερμανικού ιμπεριαλισμού ακόμη, είναι να επιβάλει στην Ευρώπη τον νόμο του ισχυρού, απαιτώντας πολιτική υποταγή σε μια ακραία επιχείρηση διώξεων. Μπροστά στο βάθεμα και τις συνέπειες της κρίσης, η γερμανική αστική τάξη οχυρώνεται και στο εσωτερικό της χώρας της, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση την οποία μετατρέπει με γοργούς ρυθμούς σε αυλή της. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γερμανία απαγορεύτηκε στα ΜΜΕ να γίνει η οποιαδήποτε αναφορά στο συγκεκριμένο ζήτημα. Όλα αυτά στην ατμομηχανή, τον σκληρό πυρήνα της «δημοκρατικής» Ε.Ε.

Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση αφού καλείται να εκδώσει 4 Τούρκους αγωνιστές με την κατηγορία ότι είναι μέλη αριστερής οργάνωσης. Και αν για το ένταλμα που έρχεται από το τουρκικό κράτος, μπορεί να καθυστερήσει και όπως συνέβη και στο παρελθόν να αρνηθεί την έκδοση, για τα εντάλματα που εξέδωσε η γερμανική κυβέρνηση δεν μπορεί νομικά να κάνει τίποτα. Για τις χώρες που είναι εντός Ε.Ε., οι τρομονόμοι δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης των λόγων των διώξεων. Τυπικά, δηλαδή, το ελληνικό κράτος δεν έχει λόγο επί του περιεχομένου της δίωξης, ακόμη και αν αυτή συνιστά μια εξόφθαλμα κατάφορη παραβίαση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων. Για όσους σκεφτούν ότι απέναντι στους ευρωπαϊκούς νόμους είναι όλοι ίσοι, υπενθυμίζουμε ότι εντάλματα σύλληψης τα οποία εξέδωσε η Ελλάδα, όπως αυτό για τον Χριστοφοράκο, η Γερμανία τα έχει κάνει κουρελόχαρτα και δεν συζητάει σε καμία περίπτωση την έκδοση του «χρυσού» παιδιού της.

Όλα αυτά βέβαια δεν απαλλάσσουν σε καμία περίπτωση μια κυβέρνηση (ιδιαίτερα που επιμένει να λέγεται αριστερή) από τις ευθύνες της, για αυτές τις διώξεις. Οι συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν ακαριαία μετά την έκδοση των ενταλμάτων (δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ήταν προϊόν πολιτικής απόφασης ή επιλογή  που προέρχεται από το «βαθύ» κράτος), δημιουργούν τετελεσμένα. Και αν η ελληνική  κυβέρνηση εκδώσει στη Γερμανία ή στην Τουρκία, τους Τούρκους αγωνιστές, θα έχει διαπράξει ένα ανοσιούργημα σε βάρος της  αριστεράς  και όλου του δημοκρατικού κόσμου, σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως οι ίδιοι διαρκώς επαναλαμβάνουν.

Με πρωτοβουλία του γερμανικού ιμπεριαλισμού, εγκαινιάζονται (επανέρχονται πιο σωστά) στην Ευρώπη οι μαύρες πρακτικές των διώξεων της πολιτικής σκέψης, του λόγου και της δράσης των μελών αριστερών οργανώσεων. Απέναντι σε αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα, ο δημοκρατικός κόσμος της Ελλάδας και της Ευρώπης θα πρέπει να υψώσει έναν πύργο αντίστασης. Κανένα άλλοθι δε επιτρέπεται να δοθεί  στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να διαπράξει ένα τέτοιο έγκλημα στη σκιά της επικαιρότητας της διαπραγμάτευσης.

Να αφεθούν ελεύθεροι τώρα και να δοθεί πολιτικό άσυλο στους Τούρκους αγωνιστές.

πηγή: Μ-Λ ΚΚΕ