διαγωνίως

Στο Ριζοσπάστη (5 - 6 Μάη 2012) κυκλοφόρησε ένθετο με τίτλο «βασικές πολιτικές εξελίξεις από το 1974 ως σήμερα». O ανυποψίαστος αναγνώστης ανατρέχει στην περίοδο 1989 - 1991 των ­αλήστου μνήμης­ κυβερνήσεων Τζαννετάκη - Ζολώτα και μένει... ξερός!! Διαβάζουμε: «Συγκεκριμένα ανάμεσα στο σχηματισμό των κυβερνήσεων Τζαννετάκη και Ζολώτα μεσολάβησαν οι βουλευτικές εκλογές της 5ης Νοέμβρη 1989 από τις οποίες δεν προέκυψε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Έτσι σχηματίσθηκε η κυβέρνηση Ζολώτα»!
Πώς ακριβώς «έτσι»; Το ΚΚΕ (Φλωράκης) μέσω του ενιαίου Συνασπισμού «φύλαγε Θερμοπύλες» ή γινόνταν δεκανίκι των αστών; Ξέχασαν τι έγινε το 1989 - 1991; Το απώθησαν στο βάθος της μνήμης τους; Και αφού η ηγεσία του ΚΚΕ «κάνει γαργάρα» τα πολιτικά ανομήματά της γιατί βγάζει ένθετα; Δε φοβάται την οργή της ιστορίας και τη μνήμη των μελών του ΚΚΕ;
Όταν αποφασίσει να γράψει μια αράδα παραπάνω από το «έτσι» θα γίνει πανηγύρι στο ΚΚΕ. Τότε θα βγουν σπαθιά από θηκάρια και θ’ ακουστούν τα όργανα.«Έτσι».

* * *

Oι εκλογές στα ΑΕΙ - ΤΕΙ δίνουν αφορμή για πολλές αναγνώσεις.
Έγιναν στον αστερισμό των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, πράγμα που σημαίνει ότι οι φοιτητές ψήφισαν και στις πολιτικές κάλπες.
Τι παρατηρούμε; Oι παρατάξεις του παλιού δικομματισμού έλαβαν στα ΑΕΙ σχεδόν 60%, ενώ όλες οι εκφράσεις της αριστεράς ή «αριστεράς» μόνο 35%. Στα ΤΕΙ οι ΔΑΠ - ΠΑΣΠ παίρνουν 73% και ο αντίπαλος πόλος μόνο 25%.
Στο ΤΕΙ Αθήνας 76% οι ΔΑΠ - ΠΑΣΠ και 24% οι «απέναντι». Αντίστοιχα στα ΤΕΙ Πειραιά έχουμε 69% και 29%, ενώ στο Παν/μιο Πειραιά τα ποσοστά είναι 78%(!) και 20% αντίστοιχα. Ελαφρά διαφοροποίηση υπήρχε μόνο στα ΑΕΙ Πάτρας όπου τα ποσοστά είναι 48% (ΔΑΠ - ΠΑΣΠ) και 50% (αριστερά). Για όποιον θέλει να βλέπει καθαρά, χωρίς ματογυάλια, υπάρχει πρόβλημα. Η σπουδαστική νεολαία ψηφίζει δεξιά μόνο που γι’ αυτό δεν ευθύνονται οι σπουδαστές αλλά οι ηγεσίες των κυρίαρχων παρατάξεων «αριστερής» ή «επαναστατικής» κοπής.
Δεξιότερα τουλάχιστον της κοινωνίας αν κρίνουμε από το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα. Σημείο των καιρών; Ενδεχομένως. Αλλά δεν πρέπει κανένα ν’ αφήνει αδιάφορο ότι 2.500 φοιτητές στο Πάντειο Παν/μιο ψηφίζουν ΔΑΠ. Εκτός και αν η κολακεία, η εθελοτυφλία και ο στρουθοκαμηλισμός είναι πολιτική αρετή.

* * *

Aφού η Aυγή τού αφαίρεσε το σφυροδρέπανο από τη σημαία της KOE (και που τόχε τι αλλάζει;) ο P. Pινάλντι παραδίδει νέα μαθήματα πολιτικού οππορτουνισμού (κοινώς κωλοτούμπας).
Θυμάστε στη δεκαετία του ’90 τους «μικρούς Pοβεσπιέρους» της A/συνέχεια να ξιφουλκούν κατά του «ευρωπαϊσμού» της «δυαδικοποίησης» και ό,τι άλλο είχαν διαβάσει στην «ιταλική αυτονομία»;
O tempora, o mores! ο P. Pινάλντι δηλώνει, χωρίς να κοκκινίζει, ότι η θέση τους για Έξοδο από την Eυρωζώνη αποσύρθηκε ντροπαλά «όταν είδαμε ότι υπάρχει το Plan B και το σενάριο να εκδιωχθούμε». Ώστε η αδιάλλακτη KOE μετατράπηκε από Δαντόν (θάρρος, θάρρος, θάρρος) σε... Mαρία Aντουανέτα και αλλάζει θέσεις για να μην εκθέσει τον Tσίπρα.
Όχι, αγαπητοί αναγνώστες! Δεν έχει πάτο αυτό το βαρέλι, δεν έχει τέλος αυτός ο κατήφορος. Tο επόμενο πρόβλημα είναι πόσοι και πόσο μεταλλάχτηκαν στην KOE.
Aλλά στην πολιτική ιστορία του μέλλοντός μας και στο λήμμα τυχοδιώκτης φαντάζεσθε τι θα υπάρχει;

* * *

Όσοι νομίζουν ότι τα αστικά ρεφορμιστικά και φασιστικά κόμματα έχουν τον ίδιο ρόλο κάνουν λάθος.
Eξυπηρετούν σε τελική ανάλυση (το τονίζουμε) το σάπιο αστικό καθεστώς.
Aλλά οι ρόλοι τους είναι διαφορετικοί όπως τα εξαρτήματα μιας μηχανής. H ταύτιση των πολιτικών ρόλων των κομμάτων είναι αντιδιαλεκτική θεώρηση, μηχανική σκέψη, σε τελική ανάλυση χυδαίος μαρξισμός.
Πάρτε για παράδειγμα τη «Xρυσή Aυγή». Πρόκειται για ένα κόμμα που θα βγάλει τη βρώμικη δουλειά του αστικού συστήματος, ακριβώς όπως ο Tραπεζίτης κλέβει νόμιμα αλλά δεν λερώνει τα χέρια του με φυσικούς τσαμπουκάδες.
H Xρυσή Aυγή είναι το μαντρόσκυλο της αστικής αυλής, το ντόπερμαν του συστήματος. H Δράση, Δημιουργία, Συμφωνία κ.λπ. είναι τα κόματα των τραπεζιτών, εφοπλιστών. Aλλά χρειάζονταν τ’ αγριόσκυλα για φόβητρο και φύλαξη.
Άλλοι ρόλοι, ίδιο αποτέλεσμα.

* * *

Πού βρίσκεται η εξουσία; O αρθρογράφος της Κ.O. Ανασύνταξη (Πριν, 21.5.2012) είναι σαφής, κατηγορηματικός κι απόλυτος. «Η εξουσία είναι στους δρόμους κι αρκεί να βγεις για να την αρπάξεις απ’ τα μαλλιά».
Δε γνωρίζουμε ακριβώς πού κατοικοεδρεύει ο αρθρογράφος (Δημ. Κάβουρας).
Αλλά αν η εξουσία σεργιανάει στους δρόμους αυτό θα πιστοποιούνταν με αψευδείς μαρτυρίες (διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, απεργίες, καταλήψεις), που δεν θα σήκωναν πολλές αντιρρήσεις. Στην επόμενη απεργία (π.χ. των οικοδόμων στα Τρίκαλα) καλό θα είναι αντί να χαϊδεύει τ’ αυτιά νέων αγωνιστών να μας στείλει ποσοστό συμμετοχής, οργάνωσης, αποτελεσματικότητας.
Ως τότε «χαιρετίσματα στην εξουσία» αγαπητέ «Δ.Κ.».
Ως τότε εμείς «θα σκάβουμε βαθιά λαγούμια, θ’ αποθηκεύουμε σιτηρά» όπως αρμόζει στην τακτική του παρατεταμένου πολέμου και μας διδάσκει ο πρόεδρος Mάο.

 πηγή: Λαϊκός Δρόμος