Η απεργία των χαλυβουργών έδειξε το δρόμο Να δυναμώσουν οι αγώνες του λαού και των εργαζόμενων

Η συνέλευση των χαλυβουργών αποφάσισε τελικά τη λήξη της απεργίας μετά από 272 ημέρες αγώνα. Ενός αγώνα που έσπασε ρεκόρ στη διάρκεια του και προκάλεσε ένα πανελλαδικό ρεύμα αλληλεγγύης. Η κυβέρνηση απέναντι σε αυτό το μεγαλειώδη αγώνα αποφάσισε να δώσει ένα τρομοκρατικό χτύπημα. Ο ίδιος ο Σαμαράς πήρε την πολιτική ευθύνη της καταστολής της απεργίας, στέλνοντας μήνυμα στους ιμπεριαλιστές της τρόικα και στο ντόπιο κεφάλαιο ότι και αυτή η κυβέρνηση θα συνεχίσει στο δρόμο της εφαρμογής του μνημονίου.
Στους εννέα μήνες αυτής της ηρωικής απεργίας, οι εργάτες της χαλυβουργίας αντιμετώπισαν τους στημένους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς του Μάνεση, την εκστρατεία συκοφάντησης του αγώνα από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, ακόμα και τις αποφάσεις της “ανεξάρτητης” και “αδέκαστης” δικαιοσύνης. Κι όμως δεν λύγισαν. Στηριγμένοι στα δίκαια αιτήματα τους και στην αλληλεγγύη του λαού και των εργαζόμενων, ξεπέρασαν όλες αυτές τις δυσκολίες και προχώρησαν. Χρειάστηκε η επέμβαση των ΜΑΤ από τη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ για να ανοίξει το εργοστάσιο στους απεργοσπάστες, δημιουργώντας τετελεσμένο για τους απεργούς. Η κυβέρνηση του μεγάλου ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και τα κόμματα της αφού πέρασαν το σκόπελο των εκλογών, έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο. Πλήρης εφαρμογή των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων και τσάκισμα με βία όλων των αντιστάσεων που αμφισβητούν την πολιτική του μνημονίου. Για να ανοίξει ο δρόμος για το νέο γύρο επίθεσης στους εργαζόμενους. Για να τσακιστούν οι αντιστάσεις του λαού. Για να μαζευτούν από τον κόπο και τον ιδρώτα του λαού και του εργάτη, τα 11,6 δις ευρώ που απαιτεί άμεσα η τρόικα.

Ο αγώνας των χαλυβουργών εκδηλώθηκε μέσα σε έναν πολύ αρνητικό συσχετισμό ανάμεσα στις λαϊκές και εργατικές δυνάμεις και το σύστημα. Έφτασε μέχρι εδώ χάρη στην αγωνιστική ενότητα των εργαζόμενων και στην πολύπλευρη αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε και που πήρε πανελλαδική και πολύ μαζική διάσταση. Και θα μπορούσε να έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερη, αν δεν εκδηλώνονταν λογικές “αποκλειστικής” σύνδεσης του αγώνα αυτού με τα “γνήσια ταξικά σωματεία” όπως εκφράστηκαν από το ΠΑΜΕ. Σε τέτοιους αγώνες, ιδιαίτερα μάλιστα όταν δίνονται μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες και αρνητικούς συσχετισμούς, πρέπει να επιδιώκεται η ευρύτερη αλληλεγγύη και σύνδεση με τις λαϊκές και εργαζόμενες μάζες.

Ο αγώνας των χαλυβουργών στάθηκε με μεγάλη αποφασιστικότητα απέναντι στην αντεργατική πολιτική. Η παρακαταθήκη που αφήνει είναι πολύ σημαντική για τη συνέχεια των λαϊκών και εργατικών αγώνων. Γιατί κατοχύρωσε στις συνειδήσεις των εργαζόμενων την αξία της αλληλεγγύης και έθεσε ουσιαστικά την ανάγκη να συνολικοποιηθούν και να μαζικοποιηθούν οι αντιστάσεις. Τα όποια συμπεράσματα και προβληματισμοί θα πρέπει άμεσα να αξιοποιηθούν απέναντι στην εξέλιξη της επίθεσης που δεν περιμένει. Η συνέχεια θα δοθεί στους αγώνες που θα ξεσπάσουν αμέσως το επόμενο διάστημα. Αγώνες που θα είναι ενισχυμένοι από το παράδειγμα των χαλυβουργών.

Ταξική Πορεία