Ο ΕΛΑΣΙΤΗΣ

“Πες στους γονιούς μου χαιρετίσματα
και πες τους πια για μένα μη νοιαστούν.
Τα νιάτα μου τα χάρισα στολίσματα
του Λαϊκού Στρατού. Και κει ας συρτούν

κι οι σκέψεις των γερόντων αν δειλιάν
κι άθλια για το γυιό άθλιας ζωής
μοιρολογούν μιαν ώρα και χαλάν
το κόνισμα τ’ αντάρτη της τιμής.

Δεν έχει ο αντάρτης σπίτι ούτε γονιούς,
μόνο στα στήθια μια ιδέα τρανή.
Κι από χαρές και πόθους αλγεινούς
κρατεί μονάχα «τη νίκη ή τη θανή».

Απ’ του Λαού τα σπλάχνα πήρε αντρειά.
Κι ο γιός σου μάνα και πατέρα αυτός,

ο αντρειωμένος μ’ άρματα βαριά
ανήκει όπου τον πρόσταξε ο Λαός.”

(Δώρης Άνθης)

Ο Δώρης Άνθης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Νίκου Ζωγραφόπουλου) ήταν ένας νεαρός Ευρυτάνας ποιητής από την Τατάρνα, φοιτητής της Νομικής και διαλεχτός μαχητής του ΕΛΑΣ. Παιδί παπά, ήταν από τους πρώτους αντάρτες που ακολούθησαν τον Άρη Βελουχιώτη με το παρατσούκλι «Ιωσήφ» (βλ. εδώ). Από μαθητής, ακόμη, γράφει σπουδαία ποιήματα (για τα οποία θα κάνουμε λόγο και σε άλλες μελλοντικές μας αναρτήσεις) αληθινά αριστουργήματα εμπνευσμένα από τη χάρη του έρωτα, από τις σπάνιες ομορφιές της βουνίσιας φύσης, από τα βάσανα και τις αγωνίες του φτωχού και αδικημένου Ευρυτανικού Λαού, καθώς και από τη μεγάλη εποποιία της Αντίστασης. Τον ονόμασαν «νέο Κρυστάλλη»! Ακόμη και ο μεγάλος Ζαχαρίας Παπαντωνίου τον εκθείασε για το πηγαίο ταλέντο του. Οι συνθήκες της τότε εποχής δεν επέτρεψαν να εκδοθούν οι συλλογές του Δώρη Άνθη, όμως κάποιοι παλιοί συναγωνιστές και φίλοι του (ανάμεσά τους ο εξαίρετος Μιχάλης Σταφυλάς) συγκέντρωσαν και έκαμαν γνωστά όσα μπόρεσαν να διασωθούν! Ο Δώρης Άνθης διετέλεσε και καπετάνιος του 42ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ και σκοτώθηκε από τα Αγγλικά τανκς, στις μάχες των Δεκεμβριανών της Αθήνας στις 3-1-1945, όταν μπροστάρης/παλικάρι, και για να προστατέψει τα παιδιά του λόχου του, στάθηκε ολόρθος μπροστά στις εγγλέζικες ερπύστριες! Ήταν μόνο 24 ετών…

πηγή: "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"