Πρώτο βήμα για την προώθηση της ΠΑΑΣ στην Λαμία

Ένα πρώτο θετικό βήμα για την συγκρότηση της ΠΑΑΣ στη Λαμία έγινε την Κυριακή 3 Φλεβάρη. Ικανοποιητικός αριθμός συναγωνιστών ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και συζήτησε ουσιαστικά πάνω στα ζητήματα που αφορούν το λαό, τους εργαζόμενους και την νεολαία. Ενθαρρυντική ήταν η παρουσία των νέων που βοήθησαν να "γειωθεί" η κουβέντα στα άμεσα
ζητήματα που απασχολούν την νεολαία. Αποτυπώθηκε η βούληση να προχωρήσει η συγκρότηση της ΠΑΑΣ στην Λαμία και ανανεώθηκε το ραντεβού για νέα συνάντηση στο άμεσο μέλλον, στην κατεύθυνση να αποκτήσουν οι συναντήσεις αυτές μόνιμο χαρακτήρα.

Στην συνέχεια παραθέτουμε την εισήγηση που έγινε στην συζήτηση:

 Εισήγηση στην εκδήλωση για την συγκρότηση Π.Α.Α.Σ. στη Λαμία (03-02-2013)

Το νέο-τρίτο κατά σειρά- μνημόνιο άνοιξε μια νέα μαύρη σελίδα στην ιστορία του τόπου μας, κλιμακώνοντας  με μεγαλύτερη  σφοδρότητα την  επίθεση στις  κατακτήσεις και στα δικαιώματα του λαού μας, που  ζει «στο πετσί του» τις καθημερινές μαζικές απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, τη φορομπηξία και τα χαράτσια ,την διάλυση της ασφάλισης, της  πρόνοιας, της υγείας, και της παιδείας. Η ανεργία στη χώρα χτύπησε την πρωτιά σε όλη την Ευρώπη και πάνω από 1 στους 2 νέους είναι άνεργος. Ο πλούτος της χώρας βγαίνει στο σφυρί και όλη η Ελλάδα μετατρέπεται σε ειδική οικονομική ζώνη.

Οι ιμπεριαλιστές δανειστές καταλύουν, απροκάλυπτα τη ναρκοθετημένη εθνική κυριαρχία επιβάλλοντας ασφυκτικό διεθνή έλεγχο και επιτήρηση και υπαγορεύουν ωμά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Παράλληλα οι ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, στο έδαφος της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται, ενώ στην γειτονία μας οι ιμπεριαλιστές προωθούν ολοταχώς το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής τους, στην ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, μακελεύοντας το λαό της Συρίας, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να μπλέκουν το λαό μας στα πολεμικά σενάρια, οδηγώντας τη χώρα στο μάτι του κυκλώνα.

Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ συνεχίζει την ίδια ξενόδουλη πολιτική της υποτέλειας κλιμακώνοντας  το καταστροφικό έργο των μνημονίων, με τα αντιδημοκρατικά πραξικοπήματα, τον αυταρχισμό των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου και τις επιστρατεύσεις απεργών. Θωρακίζει την αντιδραστική πολιτική της  με μέτρα αντιλαϊκής καταστολής και τρομοκρατίας. Στοχοποιεί τους λαϊκούς, εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες, τις διαδηλώσεις, τις απεργίες και κάθε άλλη μορφή εργατικής και λαϊκής αντίστασης. Η κατεύθυνση του εκφασισμού  της κρατικής πολιτικής συμβαδίζει με την  αξιοποίηση  και του φασιστικού φαινόμενου, της ναζιστικής  συμμορίας της «Χρυσής Αυγής», που χρησιμοποιείται σαν εφεδρική δύναμη εκφοβισμού και χτυπήματος του εργατικού, λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.

Οι μεγάλες μάχες που έχει δώσει ο λαός μας απέναντι σε αυτή λαίλαπα, από την 5η Μάη του 2010 ως την 12η Φλεβάρη του 2012 και τις απεργίες ενάντια στο 3^ο μνημόνιο, οι σπουδαίοι εργατικοί αγώνες όλου του προηγούμενου διαστήματος, παρά την προσωρινή κάμψη, δεν αποτελούν ένα ξέσπασμα που μπορεί να το καταπνίξει η κλιμάκωση της βαρβαρότητας. Ο ξεσηκωμός αυτός τροφοδοτείται ξανά και ξανά από την επίθεση, από τα τεράστια αδιέξοδα στα οποία αυτή οδηγεί την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία. Ήδη σημάδια μιας νέας αγωνιστικής αφύπνισης αρχίζουν να φαίνονται στον ορίζοντα (αγρότες, κλαδικές απεργίες, Γενική απεργία στις 20 φλεβάρη) .

Μέσα σε αυτό το καμίνι της ταξικής πάλης μπορεί και πρέπει να ανασυγκροτηθεί το εργατικό, λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα,  να σπάσει τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, να ανατρέψει την αστική τάξη, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του, με την εργατική τάξη στο τιμόνι για την οικοδόμηση μιας ανεξάρτητης και σοσιαλιστικής πατρίδας.

Απέναντι σ’ αυτή την πολιτική, αυτό που παρουσιάζεται σαν «κυρίαρχη» Αριστερά δεν υπηρετεί τις πολιτικές αναγκαιότητες και προτεραιότητες που, κατά τη γνώμη μας, θα έπρεπε να τίθενται για το κίνημα και για την ταξική πάλη. Και οι δύο τάσεις της «κυρίαρχης» Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, παρά τις διαφορές που τις χαρακτηρίζουν, αποδείχτηκαν με την πολιτική που εφαρμόζουν πως δεν μπορούν να εκφράσουν, να οργανώσουν, να στηρίξουν, να ευνοήσουν την αντίσταση του λαού στην άγρια επίθεση.

Είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το ότι μέχρι στιγμής ο λαός δεν έχει πετύχει νίκες και δεν έχει κατορθώσει να προκαλέσει ρήγματα στην επίθεση. Παράλληλα, έπαιξαν και το ρόλο του πυροσβέστη τρομάζοντας μπροστά στη λαϊκή οργή και αγανάκτηση.

Πέρα όμως από την άμεση απόκρουση της κυβερνητικής επίθεσης και την προσπάθεια ανατροπής των βάρβαρων μέτρων, το βασικό ζήτημα που προβάλλει είναι σε ποια γενική κατεύθυνση πρέπει να στραφεί η λαϊκή πάλη, ποιοι πρέπει να είναι οι ευρύτεροι στόχοι της και ποια η προοπτική της. Πιστεύουμε πως ο δρόμος αυτός δεν ανοίγεται από ειδικούς, από «μεσσίες», δεν ανοίγεται μέσω των εκλογών και μέσω ποσοστών. Ο δρόμος αυτός ανοίγεται από τις μάζες και για τις μάζες και βρίσκεται σε ανειρήνευτη αντίθεση με το σύστημα της εξάρτησης, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Στη βάση αυτών των γενικών κατευθύνσεων και στόχων μπορούν να οικοδομηθούν μέτωπα και κεντρικές πολιτικές συνεργασίες δυνάμεων και στη βάση αυτή, επίσης, χαράσσονται διαχωριστικές γραμμές πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στις διάφορες δυνάμεις.

H κάθε ξεχωριστή δύναμη που αναφέρεται στην Αριστερά, έχει τις δικές της απαντήσεις σ' αυτά τα βασικά ερωτήματα:

- Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκτόξευση των ποσοστών του στις εκλογές, προαλείφεται κυβερνητικές θέσεις και με την λεγόμενη «υπεύθυνη αντιπολίτευση» δίνει τις απαραίτητες εγγυήσεις. Ορκίζεται για την παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και στο ευρώ  και για την «τήρηση των δεσμεύσεων» προς την ΕΕ. Προτείνει «επαναδιαπραγμάτευση» της δανειακής σύμβασης, υπόσχεται πολιτική «παρόμοια» με του Ομπάμα (!) και συστήνει αναμονή μέχρι τις επόμενες  εκλογές «για να προκύψει αριστερή διακυβέρνηση».

- Το ΚΚΕ με την αλλοπρόσαλλη πολιτική του, με την περιφρόνηση και την καταδίκη του «αντιμνημονιακού αγώνα», με τις ψευδεπίγραφες «αντεπιθέσεις» και  την κομματική περιχαράκωση δείχνει ανεμπιστοσύνη στο λαϊκό παράγοντα και υποτίμηση των μαζικών λαϊκών αγώνων αντίστασης. Δεν  αναγνωρίζει την  ιμπεριαλιστική εξάρτηση της Ελλάδας και εναντιώνεται  στην πάλη κατά της πολιτικής της υποτέλειας. Η υιοθέτηση των θεωριών περί «αλληλεξάρτησης» και περί δήθεν ιμπεριαλιστικής Ελλάδας, υπονομεύουν την αντιιμπεριαλιστική πάλη και τον αγώνα του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία.

- Στους κόλπους της εξωκοινοβουλευτικής και όχι μόνο Αριστεράς έχουν «ανθίσει», οι λογικές των «εναλλακτικών προτάσεων» και τον «μεταβατικών προγραμμάτων», που συνοψίζονται σε αιτήματα όπως «παύση πληρωμών», «διαγραφή» του χρέους, «εθνικοποίηση των τραπεζών», «κρατικοποιήσεις με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο», «έξοδος από την ONE και το ευρώ». Μέτρα που δεν αμφισβητούν, στην ουσία του, το εκμεταλλευτικό σύστημα, μέτρα που δεν παίρνουν υπόψη τους τον σημερινό πολιτικό-ταξικό συσχετισμό και αντιστοιχούν σε ένα άλλο επίπεδο, πολύ ανώτερο, συγκρότησης του εργατικού-λαϊκού παράγοντα. Που προϋποθέτουν την κατάχτηση της πραγματικής πολιτικής εξουσίας. Προτάσεις που υποβαθμίζουν το αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση της Ελλάδας.

- Η  πολιτική του αναρχικού και αντι-εξουσιαστικού χώρου, δρα τυχοδιωκτικά και διαλυτικά σε βάρος  της μαζικής κινητοποίησης του λαού, ενώ παράλληλα προβάλει την αυταπάτη της λεγόμενης «αυτοδιαχείρισης», μέσα στο έδαφος του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος.

Σε διαχωρισμό από αυτές τις  κατευθύνσεις,  ως Πρωτοβουλία για Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία (ΠΑΑΣ), θέλουμε να δυναμώσει μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα ο προσανατολισμός της μαζικής πάλης και του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.   Πεποίθησή μας είναι ότι, το πραγματικό ζήτημα που προβάλλει δεν είναι να προσανατολιστεί ο λαός και η Αριστερά στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι και στην αναζήτηση δήθεν αριστερών κυβερνήσεων, αλλά να στραφεί σταθερά στο δρόμο του λαϊκού, εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, για να ανατραπεί η πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Σαν αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα του λαού μας για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤO, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για Δουλειά, Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία.

Ενάντια  στην πολιτική των εξοντωτικών αντιλαϊκών μέτρων και της ξένης υποτέλειας  χρειάζεται να  υψωθεί ένα παλλαϊκό μέτωπο αγωνιστικής-συντονισμένης-μαζικής αντίστασης για την απόκρουση και την ανατροπή της.

Για την ανάληψη και την προώθηση της πρωτοβουλίας αυτής, το προηγούμενο διάστημα ξεκίνησε ένας γύρος δημόσιων τοποθετήσεων, διμερών επαφών και συναντήσεων όπου συμμετείχαν με μόνιμο και σταθερό τρόπο το ΚΚΕ(μ-λ), το Μ-Λ ΚΚΕ, καθώς και αγωνιστές της επαναστατικής Αριστεράς. Οι δυο οργανώσεις συμφώνησαν να στηρίξουν ανοιχτά την πρωτοβουλία αυτή και, μαζί με ανένταχτους αγωνιστές που επίσης συμφωνούν με το χαρακτήρα της πρωτοβουλίας, να αποτελέσουν αυτούς που άμεσα, στις σημερινές συνθήκες θα προωθήσουν ευρύτερα την πρόταση αυτή. Έγινε η πρώτη δημόσια ανοιχτή συγκέντρωση στο Ακροπόλ τον Απρίλη του 2012, μεσολάβησε η παύση των εκλογών όπου η δύο οργανώσεις συμμετείχαν από κοινού και από το φθινόπωρο άρχισε σταδιακά η συγκρότηση των σχημάτων της ΠΑΑΣ. Στην Αθήνα ήδη λειτουργεί και το Παναττικό συντονιστικό. Επόμενο βήμα είναι η πανελλαδική δικτύωση και ο συντονισμός της πρωτοβουλίας.

Στόχος είναι η συνένωση στα πλαίσια μιας μετωπικής πολιτικής συνεργασίας όλων των δυνάμεων και των αγωνιστών που συμφωνούν στο γενικότερο πλαίσιο των θέσεων της ΠΑΑΣ. Συνεργασία που θα εξασφαλίζει μια σταθερή προοπτική σε πανελλαδικό επίπεδο, παρεμβαίνοντας με ένα μόνιμο και όχι ευκαιριακό τρόπο στις πολιτικές εξελίξεις και στην αναπτυσσόμενη λαϊκή, αντιιμπεριαλιστική πάλη.

Σκοπός μας είναι να αποκτήσει σάρκα και οστά η προσπάθεια αυτή και να μπορέσει να αγκαλιάσει τις πλατειές λαϊκές μάζες και την νεολαία.  Να επεκταθεί σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε πόλη, σε κάθε συνοικία. Να διαμορφώσει  ένα ορατό ρεύμα, μέσα στην κοινωνία.

Προφανώς αυτή η υπόθεση δεν αφορά μόνο εμάς.

Αφορά κάθε δύναμη, κάθε ανένταχτο αγωνιστή, κάθε εργαζόμενο και άνεργο που χτυπιέται άγρια από την ολομέτωπη επίθεση του ιμπεριαλισμού και της άρχουσας τάξης και αναζητά διέξοδο στο δρόμο του κοινού λαϊκού-αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Με όλους αυτούς που θέλουν να κινηθούν σε αυτή την κατεύθυνση, ενάντια στην υποτέλεια και την εξάρτηση, ενάντια στην πείνα, το φασισμό και τον πόλεμο, για δουλειά Ειρήνη, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, εμείς οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να βαδίσουμε μαζί στα πλαίσια της ΠAAΣ. Να βρούμε τρόπους και μορφές που θα διευκολύνουν και θα προσελκύουν αυτό τον κόσμο στον κοινό μας αγώνα.

Με βάση αυτές τις θέσεις και τους προβληματισμούς σας καλέσαμε σήμερα να συζητήσουμε. Για να προχωρήσουμε μαζί στο δύσκολο δρόμο του αγώνα.