Μια αποτίμηση για το Παμφθιωτικό συλλαλητήριο

Το πιο μαζικό συλλαλητήριο που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στην Λαμία ήταν το Παμφθιωτικό συλλαλητήριο, που έγινε μετά από ενωτικό κάλεσμα πάνω από 25 μαζικών φορέων (εργαζομένων, επαγγελματιών, εμπόρων, αγροτών). Περίπου 2.000 πολίτες, αριθμός πολύ σημαντικός για τα δεδομένα της Λαμίας (αρκεί να σκεφτεί κανείς τις απεργιακές συγκεντρώσεις των 100 ατόμων τον πρώτο καιρό των μνημονίων) και με δεδομένη την ευρύτερη κινηματική «άπνοια», πιο πολλοί ακόμη και από την μεγάλη συγκέντρωση στις 12 Φλεβάρη του 2012, συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Πάρκου. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, πολλοί από τους οποίους ίσως για πρώτη φορά να κατέβαιναν σε μια διαδήλωση.

Μετά τις ομιλίες έγινε πορεία η οποία διαμέσου της οδού Κολοκοτρώνη, της πλατείας Λαού, της πλατείας Ελευθερίας

και του πεζόδρομου της Ρήγα Φεραίου κατέληξε ξανά, στην πλατεία Πάρκου, όπου ακολούθησε συναυλία με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, ο οποίος αφιλοκερδώς προσφέρθηκε να ενισχύσει την κινητοποίηση.

Η  διοργάνωση του συλλαλητηρίου διήρκεσε ένα περίπου μήνα, με εβδομαδιαίες συσκέψεις των εκπροσώπων των μαζικών οργανώσεων, με εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς, στην παρέλαση της 25^ης Μαρτίου, σε γειτονίες και το κέντρο της Λαμίας, στις λαϊκές αγορές, με αφίσσοκόληση, δελτία τύπου, συνεχή παρουσία στα τοπικά ΜΜΕ.

Στην συγκέντρωση και στην διαδήλωση αισθητή ήταν η παρουσία της ΠΑΑΣ με δικό της μπλοκ, που έδωσε ιδιαίτερο πολιτικό τόνο με τα συνθήματά της. Στην συγκέντρωση έγινε μοίρασμα 500 προκηρύξεων, ενώ οι σύντροφοι –μέλη του κόμματος – διακίνησαν  και το Λαϊκό Δρόμο, με τα συμπεράσματα του 5^ο Συνεδρίου.

Στη σύσκεψη των εκπροσώπων των φορέων, που στήριξαν το συλλαλητήριο και έγινε την επαύριον της εκδήλωσης στο Εργατικό Κέντρο εκφράστηκε η βούληση να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια και ο συντονισμός να αποκτήσει πιο μόνιμα  και σταθερά χαρακτηριστικά. Επόμενο ραντεβού δόθηκε από τους εκπροσώπους των εργατικών οργανώσεων (Εργ. Κέντρο, πρωτοβάθμια σωματεία) για την διοργάνωση της πρωτομαγιάτικής απεργίας.

Πάντως δεν μπορεί να μην στηλιτεύσει κανείς τη διακριτική, αλλά σαφή, απόσταση που κράτησαν άλλες οργανώσεις και κόμματα της αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) άλλα και μεμονωμένοι αγωνιστές που επηρεάζονται από τις αντιλήψεις αυτών των δυνάμεων, από την στήριξη του συλλαλητηρίου. Μια στάση που αντανακλά τόσο λαθεμένες πολιτικές θέσεις κινηματικής «καθαρότητας» και θολών οργανωτικών σχημάτων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), που παραγνωρίζει τους υπαρκτούς συσχετισμούς στο μαζικό κίνημα και υποβαθμίζει την αναγκαιότητα της μετωπικής δουλειάς με τα «ρεφορμιστικά» συνδικάτα, όσο και μικροπολιτικές πρακτικές, ηγεμονισμούς και εσωκομματικούς διαγκωνισμούς (ΣΥΡΙΖΑ), ενόψει της ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων. Εννοείται βέβαια η απουσία του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ. 

 πηγή: Λαϊκός Δρόμος