Πορεία: Για την ενότητα των αγωνιζόμενων κομματιών της εκπαίδευσης, για την ενότητα των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας

Από τις εκατοντάδες καταργήσεις νηπιαγωγείων, δημοτικών, γυμνασίων-λυκείων,
μέχρι το οριστικό λουκέτο σε 155 (από τα 534) τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ,
από τις χιλιάδες απολύσεις-μη ανανεώσεις συμβάσεων αναπληρωτών καθηγητών
και τις «κινητικότητες» μόνιμων καθηγητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση,
μέχρι τη «διαθεσιμότητα» 1.500 διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων,
από το βαθύ ταξικό σάρωμα των μαθητών στο «Νέο» Λύκειο,
και τον μικρότερο αριθμό εισακτέων της 10ετίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση,
μέχρι τις οριστικές διαγραφές φοιτητών που υπερβαίνουν τα «ορισμένα» έτη σπουδών,
από τα κυβερνητικώς καθοδηγούμενα μαθητοδικεία στα Γιάννενα και τη Λάρισα,
και τις πολιτικές επιστρατεύσεις των καθηγητών πριν καν εξαγγείλουν την απεργία τους,
μέχρι τους εισαγγελείς που ετοιμάζονται να επέμβουν για να ανοίξουν τα πανεπιστήμια,
ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα έχει κατανοήσει την «εξυγίανση» των μνημονίων.


Σε ό,τι αφορά καταρχάς στο φοιτητικό-σπουδαστικό κίνημα, πρέπει να αναφερθεί ότι η περασμένη ακαδημαϊκή χρονιά χρωματίστηκε από τους σημαντικούς αγώνες που αναπτύχθηκαν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά» και την υποβάθμιση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ένας μεγάλος αριθμός σχολών σε όλη την επικράτεια μπήκε σε κύκλο κινητοποιήσεων. Φοιτητές και σπουδαστές πλαισίωσαν μαζικά τις γενικές συνελεύσεις των σχολών τους και υπερασπίστηκαν τις σπουδές τους κόντρα στις απειλές τού υπουργείου παιδείας για «απώλεια εξεταστικής» και «απώλεια εξαμήνου». Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, τμήματα που μπόρεσαν να παρουσιάσουν τη μεγαλύτερη δυνατή μαζικότητα και αποφασιστικότητα στον αγώνα τους, πέτυχαν να αλλάξουν κάποιες από τις καταστροφικές μεταρρυθμίσεις του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου, το οποίο τελικά εγκρίθηκε τροποποιημένο μέσα στο κατακαλόκαιρο από το ΣτΕ.
Για την προάσπιση της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ιδιαίτερης αξίας θα πρέπει να θεωρείται ο απεργιακός αγώνας των καθηγητών στις αρχές του τρέχοντος σχολικού έτους. Επιτάχθηκαν τον περασμένο Μάιο, και δεν μπόρεσαν να δώσουν στη συγκεκριμένη εκείνη χρονική περίοδο τη μάχη τους ενάντια στις προωθούμενες απολύσεις-κινητικότητες, ενάντια στις καταργήσεις δεκάδων ειδικοτήτων στην τεχνική εκπαίδευση, ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς για το λεγόμενο Νέο(-φιλελεύθερο) Λύκειο. Οι καθηγητές όμως επανήλθαν τον Σεπτέμβριο για να παλέψουν κόντρα στα ίδια προβλήματα, και έδωσαν για πολλές απεργιακές ημέρες ηχηρό αγώνα ενάντια στην κυβερνητική λάσπη και συκοφάντηση, ενάντια στις συμβιβασμένες ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, ενάντια στην καλλιέργεια ηττοπάθειας και υπόσκαψη της απεργίας από την πλευρά του ΠΑΜΕ. Η δολοφονία του αντιφασίστα Φύσσα ασφαλώς είχε την επίδρασή της στην εξέλιξη της απεργιακής μάχης.
Τις ημέρες που διανύουμε, τη σκυτάλη των αγωνιστικών κινητοποιήσεων στην εκπαίδευση έχουν πάρει οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων. Οκτώ συνεχείς εβδομάδες απεργίας είναι η απάντησή τους στα σχέδια της κυβέρνησης: για περίπου 1.500 από αυτούς προβλέπεται άμεσα ο προθάλαμος της βέβαιης ανεργίας, αυτό που εύγλωττα ονομάζεται από την κυβέρνηση «διαθεσιμότητα». Το υπουργείο παιδείας και η ηγεσία του, η οποία έχει γράψει τη δική της αντιπαιδαγωγική ιστορία απειλών και εκβιασμών, όχι μόνο καταπάτησαν (για μία ακόμη φορά) το Σύνταγμα, παραβιάζοντας το αυτοδιοίκητο το πανεπιστημίων, αλλά προχώρησαν σε άσκηση ανοιχτής τρομοκρατίας προς τους διοικητικούς υπαλλήλους: υπό την απειλή τής «αργίας» ανάγκασαν ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων να απογραφεί, και να θέσει έτσι την υποψηφιότητά του για ένταξη στις μακρές λίστες ανέργων. Με τροπολογία που πέρασε από τη Βουλή, όσοι εργαζόμενοι δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς, κινδυνεύουν άμεσα με απόλυση.
Ο αγώνας τον διοικητικών ασφαλώς δεν έχει τελειώσει! Καμία ευρωπαϊκή επιταγή και καμία εγχώρια κοινοβουλευτική τροπολογία δεν στέκεται πάνω από το δικαίωμα των διοικητικών στην εργασία! Κανένας κυβερνητικός σχεδιασμός δεν στέκεται πάνω από το δικαίωμα των φοιτητών να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια ικανά να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις εκπαιδευτικές απαιτήσεις, ως προς την οργάνωση και λειτουργία τους.
Ζητούμενο στους εκπαιδευτικούς αγώνες που έρχονται, οι οποίοι «προκαλούνται» από την κυβερνητική μνημονιακή, αντι-εκπαιδευτική και αντι-κοινωνική πολιτική, είναι να μπορέσουν να πετύχουν σε οργάνωση, μαζικότητα, διάρκεια. Τα αγωνιζόμενα κομμάτια φοιτητών, δασκάλων και καθηγητών, εργαζομένων στην εκπαίδευση, καλούνται αφενός να απομονώσουν τις φωνές, τις πολιτικές και τις πρακτικές εκείνες που τα διαιρούν, τα διασπούν και τα αποδυναμώνουν, αφετέρου να αναπτύξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους προς όλους τους εμπλεκομένους στην εκπαιδευτική διαδικασία που επιθυμούν να συμπορευτούν αγωνιστικά μαζί τους.
Στη συντονισμένη επίθεση τρόικας και κυβέρνησης, ο ελληνικός λαός και η νεολαία, όλα τα κομμάτια της κοινωνίας που πλήττονται βάναυσα από τις νέο-αποικιακές μνημονιακές πολιτικές, όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης, πρέπει αντίστοιχα να απαντήσουν συντονισμένα! Να αναπτύξουν δίκτυο αλληλεγγύης που θα αποτρέπει την προσαγωγή μαθητών στα δικαστήρια «για παραδειγματισμό και συμμόρφωση», θα εμποδίζει την τιμωρητική και ρεβανσιστική απώλεια φοιτητικών εξαμήνων και εξεταστικών, θα μπορεί να σταθεί ανάχωμα στις κινητικότητες, διαθεσιμότητες και απολύσεις.

Κάτω οι αντιεκπαιδευτικές, αντικοινωνικές πολιτικές!
Αγώνας μαζικός, ενιαίος, πανεκπαιδευτικός!
Καμία απόλυση-διαθεσιμότητα!
Δεν περισσεύει κανείς στην εκπαιδευτική διαδικασία!
Να παλέψουμε για δημόσια και δωρεάν Παιδεία!

πηγή: Πορεία