ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Ατέλειωτη αντικαπιταλιστική φλυαρία, απουσία κάθε αναφοράς στον ιμπεριαλισμό

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για όσους γνωρίζουν τα πολιτικά πράγματα είναι ένα άδειο τσόφλι. Εμφανίζεται ως μετωπικό σχήμα (πρακτικά είναι η συνεννόηση των ΝΑΡ – ΣΕΚ – ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ) με θολό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, όπου το ΝΑΡ έχει αναλάβει τον πολιτικο-εργατικό τομέα, το ΣΕΚ τον αντιρατσισμό και οι ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ ένα τμήμα των ΕΑΑΚ – φοιτητές..

Αυτή η κατάτμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να δημιουργεί διαλυτικό πολυκεντρισμό, καπετανάτα και τοπικούς ηγετίσκους, ωστόσο κρύβει τα πολιτικά ζητήματα κάτω από την κουρελού των μεγάλων λόγων της φαντασιοκοπίας και του μαξιμαλισμού. Από άποψη μέτρου η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η αριστερίστικη συνεννόηση της υπερβολής. Από άποψη πολιτικής δεν έχει καμία συνεισφορά αφού οι περισσότερες πράξεις των μελών και των συνιστωσών της έχουν συμβολικό παρά ουσιαστικό χαρακτήρα.

Αλλά οι επικείμενες εκλογές αφαίρεσαν τα όποια προσχήματα από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία υποχρεώθηκε να παρουσιάσει την εκλογική της διακήρυξη.

Μεγάλα λόγια, απουσία του ιμπεριαλισμού και της εξάρτησης, ψάρεμα στα θολά νερά, αντικαπιταλισμός χωρίς όρια και μέτρο. Αυτά είναι τα βασικά όπλα της επαναστατημένης λογοκοπίας. Ταυτόχρονα όμως εκλογολαγνεία χωρίς μέτρο. “Στις τριπλές εκλογές του Μαΐου θα κριθεί αποφασιστικά ...” Τι ακριβώς θα κριθεί αποφασιστικά μόνο οι ανυπόμονοι μικροαστοί μπορούν να αποδείξουν. Διότι το επαναστατικό κίνημα λέει και διακηρύσσει πως το δίκιο κρίνεται στους δρόμους του αγώνα και πως μόνο με ταξικό εξωκοινοβουλευτικό και παρατεταμένο αγώνα ο λαός μας μπορεί να αποσπάσει νίκες.

Πολύ υπολογίζουν στις εκλογές οι φίλοι “μας” και αυτό αφενός διαπαιδαγωγεί λεγκαλιστικά (κοινοβουλευτικά) τον κόσμο , αφετέρου καλλιεργεί φρούδες ελπίδες στα μέλη τους.     

Εκείνο που πραγματικά εντυπωσιάζει στην εκλογική διακήρυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η παντελής έλλειψη  αναφοράς στον ιμπεριαλισμό. Με ανοιχτές  τις πληγές του Ιράκ – Αφγανιστάν – Λιβύης – Μάλι και Ουκρανίας, με το σπαθί πάνω από Συρία – Βενεζουέλα – Β. Κορέα οι επαναστάτες της φράσης δεν βρίσκουν ούτε μια αράδα να γράψουν για τον ματοβαμμένο ιμπεριαλισμό. Πρόκειται πραγματικά για μια κατάπτωση που δεν πρέπει να αφήσει αδιάφορους τους αγωνιστές της αριστεράς.

Η διακήρυξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να είναι στις τσέπες των επαναστατών – κομμουνιστών και να επιδεικνύεται αντιπαραθετικά σε κάθε περίσταση.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε την παγκοσμιοποίηση για να κρύψει το φιλοευρωπαϊκό  - φιλοϊμπεριαλιστικό του πρόσωπο, το ΚΚΕ τον αντικαπιταλισμό για να δικαιολογήσει μια πολιτική σεχταρισμού, απομονωτισμού και μουμιοποίησης, οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξαφάνισαν τον ιμπεριαλισμό για να φέρουν τη ζωή στα μέτρα  τους. Αυτό δεν μπορεί να περάσει ούτε απαρατήρητο ούτε πολιτικά ατιμώρητο. Όταν μάλιστα η “συνεισφορά” του ΣΕΚ για το ρατσισμό, τους φασίστες, το Φαρμακονήσι, τη Λαμπεντούζα είναι πληθωρική. Γράφουν οι υπερφίαλοι αντικαπιταλιστές μας: “Αυτό το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα  βγαίνει μέσα από την εμπειρία των μεγάλων κινημάτων”, “ο άλλος δρόμος απαιτεί μια άλλη αριστερά μετωπική, αντικαπιταλιστική και επαναστατική”, “της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής για να τελειώσει με τη στρατηγική. Για να περάσει επιτέλους η ιδιοκτησία και  η εξουσία από το κεφάλαιο στον κόσμο της εργασίας”. Ιδού λοιπόν! Η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκτίθεται στις εκλογές όχι με πολιτικό πρόγραμμα αλλά με τα κομμουνιστικά οράματά της. Φλυαρώντας, ψιλολογώντας, λογοκοπώντας.

Για να μην τους αδικούμε όμως  φρόντισαν προηγουμένως.

- Να εθνικοποιήσουν τις τράπεζες με εργατολαϊκό έλεγχο.

- Να απαγορεύσουν τις απολύσεις.

- Να τιμωρήσουν όσους συνεργάστηκαν με την τρόικα.

- Να στηρίξουν όργανα άμεσης εργατικής δημοκρατίας.

Και άλλα παρόμοια στα οποία δεν υπάρχει τέλος αφού η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σκόπιμα συγχέει τον καπιταλισμό, το σοσιαλισμό και το ενδιάμεσο  μεταβατικό πρόγραμμα για το οποίο μιλούν και γράφουν συνιστώσες και στελέχη της και το οποίο “σεμνά” αποσύρθηκε όταν κατέρρευσε η πολιτική σύμπραξη με τον Αλαβάνο και το Σχέδιο Β.

Οι καλοπροαίρετοι αγωνιστές, εκτός και αν φορούν ματογυάλια, οφείλουν με σοβαρότητα, επάρκεια και σχολαστικότητα να τοποθετηθούν για τον αριστερισμό της  ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Απουσία ιμπεριαλισμού, εξάρτησης και κομμουνιστικού κόμματος. Απουσία των φλεγόμενων κέντρων του πλανήτη για να αποφύγουν την αντιιμπεριαλιστική  πάλη. Αδυναμία να χαρακτηρίσουν την ΕΕ. Αδυναμία να "σαρκωθεί" η έξοδος από την ΕΕ με τη γραμμή του αδύναμου κρίκου. Μπορεί η Ελλάδα να σταθεί έξω από την λυκοσυμμαχία. Ατελείωτη αντικαπιταλιστική φλυαρία. Απουσία του αντιρεβιζιονιστικού μετώπου αντιπαράθεσης.

 πηγή: Λαϊκός Δρόμος