Μ-Λ ΚΚΕ:Η «αριστερή πλατφόρμα» συνεχίζει να σκορπά αυταπάτες και να εξωραΐζει το αντιλαϊκό περιεχόμενο της κυβερνητικής πολιτικής

Η υπογραφή του Αλ. Τσίπρα στη συμφωνία για ένα τρίτο μνημόνιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντιθέσεις  οξύνθηκαν απότομα, στο έδαφος του μεγάλου αναβρασμού που έφερε αυτή η εξευτελιστική υπογραφή στη βάση του κυβερνητικού κόμματος, στα μέλη, στους οπαδούς και στους ψηφοφόρους του, που είδαν την άλλοτε διακηρυσσόμενη υπόσχεση πως «η κυβέρνηση της Αριστεράς θα σκίσει όλα τα μνημόνια με ένα νόμο που θα ψηφίσει αμέσως» να μετασχηματίζεται «εν μια νυχτί» στο ακριβώς αντίθετο.

Το εκρηκτικό κλίμα που δημιούργησε αυτή η εξέλιξη αναθέρμανε τις παλιές εσωκομματικές αντιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά εκείνες των «αριστερών τάσεων» και άλλοτε «αριστερών συνιστωσών» του, οι οποίες είχαν καταλαγιάσει, ειδικά μετά το 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση, και ακόμα περισσότερο από τις παραμονές των εκλογών του 2015 όταν διαφαινόταν ισχυρό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδειχτεί σε κυβερνητικό κόμμα. Τα πράγματα κύλισαν μέσα στην ευφορία που έφερε «η συγκρότηση της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς», που διατυμπάνιζε όχι μόνον ο Αλ.Τσίπρας αλλά και όλες οι «αριστερές συνιστώσες», οι οποίες κατέλαβαν αρκετές βουλευτικές θέσεις, ειδικά η «Αριστερή Πλατφόρμα» και σημαντικές υπουργικές. Χάλασαν μόνο όταν η κυβερνητική πολιτική οδήγησε στην τραγωδία της κυβερνητικής συμφωνίας που περνά τρίτη μνημονιακή χειροπέδη στη χώρα. Τότε, μόνο, αξιώθηκαν οι βουλευτές της «Αριστερής Πλατφόρμας» και ορισμένων «αριστερών συνιστωσών» να πουν ένα «όχι» στη Βουλή, κι αυτό για τη συγκεκριμένη κατάπτυστη κυβερνητική πράξη.

Μετά και την απομάκρυνση των στελεχών της από τις υπουργικές θέσεις, η «Αριστερή Πλατφόρμα» εμφανίζεται με ένα αλλοπρόσαλλο δημόσιο λόγο απέναντι στην κυβέρνηση, από τη μια απορρίπτει την κυβερνητική συμφωνία και ισχυρίζεται ότι «υπήρχε εναλλακτική λύση» και, από την άλλη, δηλώνει στήριξη στην κυβέρνηση! Πώς να ερμηνευτεί αυτή η αντιφατική και παράλογη θέση; Μόνο σαν μια εντελώς οπορτουνιστική διαχείριση της κατάστασης. Η «Αριστερή Πλατφόρμα» δεν αμφισβητεί τη γενική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στην οποία εντάσσει και τη δική της «εναλλακτική λύση». Γι’ αυτό και το όχι που αντιπαραβάλλει στην κυβέρνηση είναι ρηχό. Αντιμετωπίζει τη μνημονιακή υπογραφή Τσίπρα περίπου σαν ένα «πολιτικό παράπτωμα» που θα παλέψει να το διορθώσει ή όπως το είπε ο Π. Λαφαζάνης «θ’ αγωνιστώ το νέο μνημόνιο να γίνει μικρή παρένθεση για την κυβέρνηση».

                Παρά το κοινοβουλευτικό «όχι» στη συμφωνία η «Αριστερή Πλατφόρμα» δεν μπορεί να εξαγνιστεί για τη συνέργεια που έχει επιδείξει στην πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που, για να σταθούμε μόνο στα τελευταία μνημονιακά χρόνια, εκφράστηκε, πριν να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, με την ανοχή των όλο και δεξιότερων μετατοπίσεων που έκανε η ηγεσία του. Ειδικά μετά τις εκλογές του 2012, δεν ακούσαμε κάποιο ηχηρό όχι της «Αριστερής Πλατφόρμας», όταν ο Τσίπρας με δηλώσεις και ταξίδια στο εξωτερικό προσάρμοζε την πολιτική του κόμματος στα «προαπαιτούμενα» που έθεταν ΕΕ και ΗΠΑ για να γίνει αποδεχτός ο ΣΥΡΙΖΑ σαν κυβέρνηση στην Ελλάδα.

                Μετά τις εκλογές του 2015 η «Αριστερή Πλατφόρμα» δεν ακούστηκε να θέτει κάποιο βέτο στο να συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση με το ακροδεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ. Δεν αρνήθηκε ούτε και την επιλογή της στήριξης και εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας από το κόμμα της ΝΔ. Η «Αριστερή Πλατφόρμα» υποστήριξε και το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», ένα πρόγραμμα που «κούρεψε» όσα έλεγε προηγούμενα το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Την είδαμε όταν πια ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση να αποδέχεται και τις «εκπτώσεις» ακόμα και από το ελαχιστοποιημένο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης».

                Όσο και να φωνασκεί τώρα η «Αριστερή Πλατφόρμας» πως η συμφωνία του είναι «ασύμβατη» με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ο παραλογισμός της ότι «δεν αποδέχεται τα μνημονιακά μέτρα αλλά στηρίζει την κυβέρνηση που τα εφαρμόζει» δείχνει, ακριβώς, την αλήθεια που δεν θέλει να παραδεχτεί: τη συμβατότητα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ με αυτό που έπραξε, τελικά, η κυβέρνησή του όταν πιέστηκε ασφυκτικά από τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα. Συμβατότητα, που με πιο καθαρά λόγια, ονομάζεται πολιτική του συμβιβασμού που σέρνει στην πολιτική υποταγή.

Δεν είναι, ασφαλώς, αυτή η κατάληξη αποκομμένη από τις πολιτικές και ιδεολογικές κατευθύνσεις που ασπάζεται από γεννησιμιού του ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, ακριβώς, ο πικρός καρπός αυτών των κατευθύνσεων. Γιατί όταν έχεις ορίσει σαν αμετάθετο προγραμματικό στοιχείο σου το «μέσα από την ΕΕ», είναι επόμενο όταν η ΕΕ σφίξει τα χαλινάρια και ασκήσει τους ιμπεριαλιστικούς εκβιασμούς της η πλάστιγγα θα γείρει στο «πάση θυσία μέσα στην ΕΕ». Όπως έκανε, ακριβώς, η κυβέρνηση Τσίπρα..

Όσο και αν η αντίθεση της «Αριστερής Πλατφόρμας» στο μνημονιακό κατρακύλισμα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έχει τη σημασία της, δεν είναι σε θέση να δώσει διέξοδο σ’ αυτό που έχει ανάγκη το αριστερό κίνημα και ο κόσμος της Αριστεράς. Στην ουσία, συντηρεί σε μια «αριστερή εκδοχή» την πολιτική και ιδεολογία που εξέθρεψε το σημερινό κατάντημα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και εμποδίζει αγωνιστές να απαγκιστρωθούν απ’ αυτές.

Μ-Λ ΚΚΕ

Γραφείο Τύπου

27/7/2015