Άρον-άρον εκλογές

Άρον-άρον εκλογές αποφάσισε ο πρωθυπουργός, με τη σύμφωνη γνώμη -πιθανότατα και ενθάρρυνση- κυρίαρχων κύκλων του ιμπεριαλισμού και της ελληνικής ολιγαρχίας, μπροστά στην κατάρρευση της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Η σκοπιμότητα σαφής.

Να μην προλάβουν τα πλατιά εργατολαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν το εύρος και την αγριότητα του νέου κύματος των μόλις ψηφισθέντων αντιλαϊκών μέτρων από την κυβέρνηση Α. Τσίπρα και του επελαύνοντος τρίτου
μνημονίου. Η προεκλογική περίοδος πρέπει να συμ­πιεστεί μέχρις εξαφανίσεως, αν είναι δυνατόν, και μια πυκνή ομίχλη να σκεπάσει τις τελευταίες, εξόχως αποκαλυπτικές, αντιδραστικές πολιτικές εξελίξεις!

Γιατί πώς αλλιώς μπορεί - κάπως- να συγκαλυφθεί η μεγάλη αλήθεια, της τελικής συνθηκολόγησης, της πλήρους προσαρμογής και της -άνευ όρων- παράδοσης της κυ­βέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο σφυροκόπημα των ιμπεριαλιστών δανειστών και τις εντολές της εγχώριας ολιγαρχίας, ώστε να διαφυλαχθεί, κατά το δυνατόν, το -αναπόδραστα συρρικνούμενο - πολιτικό κεφάλαιο του Α. Τσίπρα, τόσο πολύτιμο, στην τρέχουσα συγκυρία, στους κρατούντες; Πώς αλλιώς μπορεί να σκιαστεί η κραυγάζουσα πραγματικότητα της μνημονιακής σύμ­πραξης και συμπαράταξης –πλέον- του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ, το ΠΟΤΑΜΙ και το ΠΑΣΟΚ και της προφανούς ολοκληρωτικής προσχώρησής του στο αντιδραστικό μέτωπο των μνημονιακών δυνάμεων; Πώς θα μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά, στο εκλογικό μέτωπο κατ’ αρχάς, ο νέος δικομματισμός (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) και να παγιδεύσει το λαό αν ξεσκεπαστεί, πλήρως, η ου­σιαστική ταύτιση των δυο κομμάτων στην κλιμάκωση της μνημονιακής επέλασης;

Μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, η διασφάλιση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών δανειστών και της ελληνικής ολιγαρχίας προϋποθέτει και απαιτεί τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης ικανής να διαχειριστεί -αποτελεσματικά - και να επιβάλει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, προκαλώντας τις μικρότερες δυνατές λαϊκές αντιδράσεις. Και εδώ η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ είναι -ακόμη- καθοριστικής σημασίας.

Γι αυτό και τα εύσημα που εισπράττει ο Α. Τσίπρας από «έγκυρες φωνές» του ιμπεριαλισμού. Κατά τη «Die Welt», είναι ο «μεγάλος σταθεροποιητής» και τον κατατάσσει στους μεγάλους ηγέτες διεθνούς βελη­νεκούς. Κατά τη «Frankfurter Allgemeine Zeitung», «μόνο αυτός ακόμη μπορεί να σώσει την Ελλάδα» κ.ο.κ. Και οι εκτιμήσεις για τη «νέα ελληνική σοβαρότητα» και τη «νέα εμπιστοσύνη» πυκνώνουν στον, μέχρι τώρα, «εχθρικό» γερμανικό τύπο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις αποχωρήσεις και μέσα από την «οργανωτική ανασύνταξή» του, μετεξελίσσεται και αναδεικνύεται σε ένα ελεγχόμενο, τυπικό σοσιαλ­δη­μο­κρατικό κόμμα., «αντάξιο των περιστάσεων» πλέον, και ικανό να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός «νέου πολιτικού περιβάλλοντος». Οι εγγυήσεις για τη σταθερή προσήλωσή του στην «ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας» και στο δουλοφρονικό δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν» έχουν δοθεί έμπρακτα, με το παραπάνω.

Ισχυροποίηση του μνημονιακού εφιάλτη

Τα πρώτα δυο μνημόνια της λεηλασίας και της υποδούλωσης της χώρας και του λαού όχι μόνο είναι εδώ, ενεργά και αλώβητα, αλλά ισχυροποιήθηκαν και επεκτάθηκαν με ένα τρίτο δρακόντειο  μνημόνιο, που μόλις ψηφίστηκε, εν μέσω Αυγούστου, από την κυ­βέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς» - ΑΝΕΛ, με το συνήθη ταχύρρυθμο τρόπο πλήρους ευτελισμού ακόμη και αυτών των αστικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών, σύμφωνα με τις επιτακτικές εντολές των δανειστών και με τη συνέργεια των δοκιμασμένων μνημονιόδουλων κομμάτων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει, τελεσίδικα, ενταχθεί, τύποις και ουσία, στο μέτωπο των εγχώριων αντιλαϊκών πολιτικών δυνάμεων. Παραδομένος και βαθιά ταπεινωμένος, υπο­κλίνεται στην ισχύ του ιμπεριαλισμού, χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους και αναπαράγοντας την ίδια επιχει­ρημα­τολογία και τα εκβιαστικά διλήμματα των προ­κατόχων του για το μονόδρομο του τρίτου, τώρα, μνημονίου και την ανυπαρξία άλλης εναλλακτικής πλην της άτακτης χρεοκοπίας και της ολοκληρωτικής καταστροφής του λαού και του τόπου. Ο Α. Τσίπρας, μάλιστα, σε πρόσφατη συνέντευξή του, εντείνοντας την κινδυνολογία, είπε πως - στην περίπτωση της μη υπογραφής του τρίτου μνημονίου - υπήρχε, ακόμη, και το ενδεχόμενο μιας «εμφύλιας σύγκρουσης»!

Έρχεται να περάσει, έτσι, το μήνυμα πως δεν υπάρχει μέλλον και διέξοδος άλλη, παρά μόνο αυτή, μέσα σε μνημόνια, ελέγχους και επιτροπείες, σπέρνοντας ητ­το­πάθεια και απογοήτευση. Με τη συχνή επίκληση - μά­λιστα - της υποτιθέμενης αριστερής του ταυτότητας και υπεραμυνόμενος της ταπεινωτικής προσαρμογής του, προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στις αντιδραστικές δυνάμεις συμβάλλοντας -τα μέγιστα- στον ιδεολογικό και πολιτικό αφοπλισμό του λαού, στο «να διαλυθούν ορισμένοι μεγαλειώδεις μύθοι ενάντιοι στην αναγ­καιότητα μεταρρυθμίσεων και θετικοί στην ύπαρξη, τάχα, του ‘άλλου δρόμου’», όπως υπογράμμισε, πε­ριχαρής για τις τελευταίες εξελίξεις, ο Α. Παπαχελάς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι Αριστερά! Η Αριστερά δεν υπογράφει μνημόνια, δεν αλυσοδένει -πιο σφικτά- το λαό και τη χώρα με τα δεσμά της εξάρτησης και της υποτέλειας. Δε λεηλατεί το λαϊκό εισόδημα και τα εργατικά δικαιώματα. Δε διαχειρίζεται τα συμφέροντα των ισχυρών. Παλεύει - αποκλειστικά- για τα συμ­φέ­ροντα του λαού. Η πραγματικότητα βοά και οι όποιες νέες προπαγανδιστικές επινοήσεις δε μπορούν να επισκιάσουν την οριστική προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς που διαιωνίζουν, εδραιώνουν και δυναμώνουν το μνημονιακό εφιάλτη.

Μετά την κατάρρευση της ψευδεπίγραφης αντι­μνη­μονιακής προπαγάνδας του, χωρίς τη δυνατότητα - πλέον - καλλιέργειας αυταπατών σε μαζική κλίμακα, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ψελλίζει αοριστολογίες περί ισοδύναμων μέτρων και «παράλληλου προγράμματος» που θα αμβλύνουν -δήθεν- την αντιλαϊκότητα  της επερχόμενης κλιμάκωσης της μνημονιακής βαρ­βαρότητας. Η εφαρμογή των όποιων ισοδύναμων και του όποιου «παράλληλου προ­γράμματος», όμως, από μια κυβέρνηση που - απο­δεδειγμένα - λειτουργεί ως εντο­λοδόχος των ισχυρών, δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά την άντληση πόρων θίγοντας, με διαφορετικό τρόπο, τα λαϊκά - και πάλι - στρώματα, ανακατανέμοντας τη φτώ­χια,  και αφήνοντας στο απυ­ρόβλητο τα συμφέροντα της ο­λιγαρχίας και του ιμπε­ρι­αλισμού.

Η χοάνη των μνημονίων

Η περίοδος που διανύουμε είναι πυκνή σε πολιτικές διεργασίες και εξελίξεις. Το αστικό πολιτικό σκηνικό χαρακτηρίζεται από μεγάλη αστάθεια και ρευστότητα. Όλα τα κόμματα που το συναποτελούν περιδινούνται σε μια βαθιά πολιτική κρίση. Η χοάνη των μνημονίων, επί πέντε χρόνια, καταπίνει πρωθυπουργούς, κόμματα, κυβερνήσεις.

 Όσοι κυβέρνησαν εισέπραξαν τα επίχειρα μιας πολιτικής που έχει σωρεύσει μόνο δεινά και δυστυχία στον ελληνικό λαό. Και έπεται συνέχεια. Οι ανα­τα­ρά­ξεις, οι τριγμοί, η αποσύνθεση, οι αποχωρήσεις, οι δια­σπάσεις, η απαξίωση, αποτελούν τον κανόνα για όλα τα κόμματα που ψήφισαν και εφάρμοσαν μνημόνια. Δε θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει την εξαίρεση.

Το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών και η σύν­θεση της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί δε μπορεί, αυτή τη στιγμή, να προβλεφθεί.

Αυτό, όμως, που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι πως η πολιτική που θα ασκηθεί - από την όποια κυβέρνηση με την όποια σύνθεση - είναι προ­δια­γε­γραμμένη επακριβώς. Η απαρέγκλιτη υλοποίηση όλων των μνημονιακών δεσμεύσεων, παλιών και νέων. Εξ άλλου όλα τα κόμματα που διεκδικούν κυβερνητικό ρόλο έχουν βάλει την υπογραφή τους, φαρδιά-πλατιά, στο τρίτο μνημόνιο, τουλάχιστον.
Με τη νέα αντιλαϊκή έφοδο προ των πυλών, το καθήκον της πραγματικής Αριστεράς είναι η ένταση των προσπαθειών για την ανάπτυξη ενός ισχυρού λα­ϊ­κού κινήματος, ενός παλλαϊκού μετώπου αντί­στασης, ικανού να βάλει φραγμό στην κλιμακούμενη βαρ­βα­ρότητα.

Η συμμετοχή στην εκλογική δια­δικασία, με σαφή δια­φοροποίηση και σε αντιπαράθεση με τα ιδεολογικά ρεύματα του ποικίλου ρεφορμισμού και οπορ­του­νισμού, η αποφασιστική καταψήφιση ό­λων των αστι­κών πολιτικών κομμάτων, η ψήφος και η στήριξη στην εκλογική συν­εργασία του κόμματός μας, του Μ-Λ ΚΚΕ, με το ΚΚΕ (μ-λ), σε αυτόν τον στόχο πρέπει να υποτάσσεται, αυτή την κατεύθυνση πρέπει να υ­πη­ρετεί.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος