Νέος κύκλος αντιλαϊκής επίθεσης

Θρασύτατη κυβερνητική προπαγάνδα για "δίκαιη ανάπτυξη" την ώρα που στενάζει ο λαός από τα νέα βάρβαρα μέτρα

Βασικός στόχος η αναζωογόνηση και το δυνάμωμα του αγώνα κόντρα στον ιδεολογικοπολιτικό αφοπλισμό του κινήματος

Η πρώτη αξιολόγηση έκλεισε με άκρως ταπεινωτικό -για την κυβέρνηση Α. Τσίπρα- τρόπο, με τους δανειστές να δίνουν 24ωρη προθεσμία για την επιβολή και της τελευταίας αποικιοκρατικού χαρακτήρα απαίτησής τους, προκειμένου να εγκριθεί η υποδόση των 7,5 δις, κονιορτοποιώντας και τα τελευταία υπολείμματα των περίφημων «κόκκινων κυβερνητικών γραμμών».

Αμέσως μετά, και αφού -με μια φωνή- ανώτατοι παράγοντες της ΕΕ και των ΗΠΑ επαίνεσαν και δήλωσαν τον «ενθουσιασμό» τους για τον Έλληνα πρωθυπουργό που κατάφερε να περάσει, κρατώντας συντεταγμένη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και χωρίς λαϊκές αντιδράσεις, τα θηριώδη αντιλαϊκά μέτρα ενός εκτρωματικού νομοσχεδίου 7.500 σελίδων(!), αποδεικνύοντας έμπρακτα τη «μεταρρυθμιστική ωριμότητά» του, άνοιξαν το νέο κύκλο εκβιασμών και πιέσεων για
την επερχόμενη δεύτερη -επίσης «απαιτητική», κατά τον Μοσκοβισί- αξιολόγηση του Σεπτεμβρίου.

Δεν άφησαν τους εδώ υποτακτικούς τους να πάρουν ανάσα. Αυτή είναι η αμείλικτη τακτική των επικυρίαρχων απέναντι στους κάθε λογής υποτελείς. Τους χρησιμοποιούν όταν και όσο τους είναι χρήσιμοι. Λένε καμιά «καλή κουβέντα» και, την ίδια στιγμή, ασκούν συντριπτικές πιέσεις, μη διστάζοντας να τους σύρουν στην έσχατη ταπείνωση.

Αυτή είναι και η αναπόφευκτη «κατάληξη» μιας κυβέρνησης που ξεκίνησε με τις περιβόητες δημαγωγικές διακηρύξεις περί «ιστορικής νίκης της Αριστεράς» και τα περίφημα μηνύματα «ελπίδας, περηφάνιας και αξιοπρέπειας» για να δώσει τελικά γην και ύδωρ στους ισχυρούς, προχωρώντας σε ένα πρωτοφανές -από συστάσεως του ελληνικού κράτους- γενικό ξεπούλημα της χώρας -για 99 ολόκληρα χρόνια(!)- παρέχοντας ταυτόχρονα ασυλία στα στελέχη του νέου υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων, ακυρώνοντας επιπλέον κάθε έννοια δημοκρατίας, εθνικής αξιοπρέπειας και κυριαρχίας και καταφέροντας νέα πολλαπλά ισχυρά χτυπήματα στο λαϊκό εισόδημα, στα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες.

Η επόμενη αξιολόγηση, λοιπόν, για να αποδεσμευτεί το υπόλοιπο της δόσης (2,8 δις), επιτάσσει την πλήρη κατεδάφιση των εργατικών κατακτήσεων. Οι ομαδικές απολύσεις -με το γενικό εισαγγελέα του Ευρωδικαστηρίου να σπεύδει να γνωμοδοτήσει πως η ελληνική νομοθεσία δεν είναι συμβατή προς το κοινοτικό δίκαιο, κρίνοντάς την προστατευτική για τους εργαζόμενους και περιοριστική για τους εργοδότες- βρίσκονται πλέον στο επίκεντρο των πιέσεων των δανειστών. Η νέα μείωση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου που θα επιφέρει ασφυκτικούς περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας, η επαναφορά του λοκ-άουτ (εργοδοτική ανταπεργία) που είχε καταργηθεί το 1982, η μεγαλύτερη «ελαστικοποίηση» των σχέσεων εργασίας, κ.ά., κ.ά., είναι προ των πυλών. Πρόκειται για σκληρή εφαρμογή των πανευρωπαϊκής διάστασης «βέλτιστων πρακτικών της ΕΕ», για τις οποίες επαίρονταν ο Έλληνας πρωθυπουργός, πριν ένα χρόνο, μετά την οριστική του συνθηκολόγηση…

Η αστική πολιτική μεταμφιεσμένη σε Αριστερά

Εδώ οδήγησε τη χώρα και το λαό, μετά από ενάμιση χρόνο, η διαβόητη κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστεράς». Στην εδραίωση και ισχυροποίηση του μνημονιακού εφιάλτη, συνεχίζοντας και κλιμακώνοντας την αντιλαϊκή επίθεση, ακολουθώντας πιστά την πολιτική των προκατόχων της. Η αστική προπαγάνδα επιχαίρει και εμφανίζεται δικαιωμένη για τις αντιδραστικές αυτές εξελίξεις. Πανηγυρίζει για την οριστική προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στις σκληρές μνημονιακές δυνάμεις, ερμηνεύοντάς την -γιατί έτσι τη βολεύει- σα χρεοκοπία της Αριστεράς και του «άλλου δρόμου».

Προσπαθεί, μάλιστα, να γελοιοποιήσει το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς και να διασύρει το ήθος και τις αξίες της, δείχνοντας την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καθώς βουλιάζει στο σάπιο και διεφθαρμένο πλέγμα της αστικής πολιτικής εξουσίας -με όλα τα συμπαρομαρτούντα- και το αναπαράγει προς ίδιον όφελος.

Τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης Α. Τσίπρα δεν έχουν καμιά σχέση με την Αριστερά. Αυτό που χρεοκόπησε, για άλλη μια φορά, δεν είναι η Αριστερά. Είναι η αστική πολιτική μεταμφιεσμένη σε Αριστερά και η τρέχουσα αντιδραστική εκδοχή της, αυτή της μνημονιακής υποδούλωσης της χώρας και του λαού. Γιατί σε αυτήν προσχώρησε και αυτήν υπηρετεί, με όλες της τις δυνάμεις, η καθοδηγητική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, προσφέροντας -ταυτόχρονα- στους αντιδραστικούς κύκλους της χώρας τη μοναδική ευκαιρία να επιχειρούν τη δυσφήμιση και την αμαύρωση του οράματος, της ιδεολογίας και της πολιτικής της Αριστεράς. Γι' αυτό εισπράττει το χειροκρότημα και τα εύσημα όχι μόνο από τους δανειστές επικυρίαρχους αλλά και από μεγάλα «ονόματα» της εγχώριας ολιγαρχίας, εφοπλιστές, τραπεζίτες, βιομήχανους, που -ανακουφισμένοι όλοι- στηρίζουν τον Α. Τσίπρα, αναγνωρίζοντας σε αυτόν τον πειθήνιο πολιτικό που μπορεί, ακόμη, να ακινητοποιεί και να αφοπλίζει το εργατολαϊκό κίνημα, ενώ συμμετέχει -από τον πρωθυπουργικό θώκο- στην εξελισσόμενη γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση.

Είναι όλοι τους συνένοχοι

Αυτήν τη χρεοκοπία, αυτή την ολοκληρωτική -πλέον- αποκάλυψη του πραγματικού, αντιλαϊκού και ξενόδουλου, χαρακτήρα της πολιτικής της, προσπαθεί -αγωνιωδώς- η κυβέρνηση Α. Τσίπρα να συγκαλύψει και να εξωραΐσει, καταφεύγοντας σε αμήχανες αναπροσαρμογές της προπαγάνδας της.

Οι δημαγωγίες περί «αλλαγής σελίδας», «καλύτερης επόμενης μέρας» και οικοδόμησης ενός νέου κοινωνικού κράτους «παντού, για όλους, για σήμερα και αύριο», το αφήγημα περί «δίκαιης ανάπτυξης» και η φιέστα στο Μουσείο Ακρόπολης, οι προετοιμασίες για θεσμικές αλλαγές (εκλογικός νόμος, αναθεώρηση του Συντάγματος) που θα εξαγγελθούν στις 24 Ιουλίου -καπηλευόμενη την ιδιαίτερη, συμβολική σημασία της ημερομηνίας αυτής-, όλη αυτή η φλυαρία και η επικοινωνιακή διαχείριση προσκρούουν στο έδαφος της σκληρής πραγματικότητας μιας υποδουλωμένης χώρας και ενός καθημαγμένου λαού και πέφτουν στο κενό.

Γι' αυτό και το μόνο που απομένει είναι η ανούσια, τεχνητή οξύτητα και οι κοκορομαχίες που επιστρατεύονται από το ΣΥΡΙΖΑ από τη μια πλευρά και από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, από την άλλη, με έναν και μόνο στόχο. Μέσα από μια επιχείρηση πλαστής αντιπαράθεσης πασχίζουν να θολώσουν τα νερά και να κρύψουν το κραυγαλέο γεγονός πως όλοι τους είναι στο ίδιο χαράκωμα, απέναντι από το λαό, όλοι τους είναι συνένοχοι και ιμάντες επιβολής των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας. Η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι ανάμεσα σε όλους αυτούς και το λαό. Τελεία και παύλα.

Σε αυτές τις συνθήκες, ζητούμενο είναι ένα ισχυρό, λαϊκό, αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο πάλης, ικανό να αποκρούσει τις συνεχείς αντιλαϊκές επιθέσεις και να προασπίσει αποτελεσματικά τα συμφέροντα των πλατιών λαϊκών μαζών, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες.

Μακριά και από τις φιλοκυβερνητικές συγκεντρώσεις της πλατείας Συντάγματος της πρώτης περιόδου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που σκόρπισαν σύγχυση και αποπροσανατολισμό, ενισχύοντας όχι τη διαπραγματευτική ισχύ της χώρας αλλά την ανάδειξη και εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ σε κυρίαρχη δύναμη της μνημονιακής επέλασης, στην παρούσα φάση, μακριά και από τις τρέχουσες αντικυβερνητικές συγκεντρώσεις, της πλατείας Συντάγματος και πάλι, τύπου «παραιτηθείτε», όπου ένα κράμα «εκσυγχρονιστών» και «νεοφιλελεύθερων», με μεταμφίεση «ακομμάτιστου», στην πραγματικότητα τροφοδοτούμενο και υποκινούμενο από τη ΝΔ πρωτίστως, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και όλο το παλιό χρεοκοπημένο μνημονιόδουλο μπλοκ, προετοιμάζει την επάνοδο της ΝΔ στην κυβερνητική εξουσία.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος