Ένας χρόνος από την επιβολή του τρίτου βάρβαρου μνημονίου

Νέα αντεργατικά, φοροληστρικά μέτρα αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος

Βασικός στόχος για το μαζικό κίνημα η αναζωογόνηση και το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα

Ένας χρόνος κλείνει, αυτές τις μέρες, από τις δεύτερες βουλευτικές εκλογές του 2015 και την περιβόητη «δεύτερη ευκαιρία» του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας χρόνος εδραίωσης και ενίσχυσης του μνημονιακού εφιάλτη. Το τέλος των μνημονίων και της τρόικας δεν ήρθε. Το ιδεολογικό και πολιτικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ χρεοκόπησε ολοκληρωτικά. Ένα τρίτο θηριώδες μνημόνιο, που φέρει την υπογραφή της κυβέρνησης Α. Τσίπρα, είναι σε εξέλιξη, ισο­πεδώνοντας όσες εργατολαϊκές κατακτήσεις έχουν απομείνει από τη λαίλαπα των δύο πρώτων μνημονίων. Μετά τα εκατοντάδες προαπαιτούμενα που ψηφίστηκαν στη Βουλή εν ριπή οφθαλμού, με εξευτελιστικές "κατεπείγουσες" διαδικασίες, και στη διάρκεια του χρόνου αυτού, καταλύοντας κάθε έννοια δημοκρατίας, νέα σκληρότατα πλήγματα κατά του λαού μεθοδεύονται. 

Πάνω στα εξαθλιωμένα, λεηλατημένα, πλατιά εργατολαΐκά στρώματα εξαπολύεται η αγριότερη φοροεπιδρομή της μνημονιακής περιόδου ολοκληρωτικής αφαίμαξης των τελευταίων υπολειμμάτων του λαϊκού εισοδήματος, ενώ οι συντάξεις μειώνονται, οι μισθοί πείνας και οι "ευέλικτες σχέσεις" εργασίας γενικεύονται, η ανεργία θερίζει ιδιαίτερα τη νεολαία, οι πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας και οι κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών κλιμακώνονται, ο δρόμος για την παράδοση των "κόκκινων δανείων" στα αρπακτικά funds ανοίγει διάπλατα και το πρωτοφανές -από συστάσεως του ελληνικού κράτους- γενικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, για 99(!) ολόκληρα χρόνια, επιταχύνεται.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σπεύδει να υλοποιήσει τα προαπαιτούμενα της πρώτης αξιολόγησης που εκκρεμούν ακόμη και να προχωρήσει στη δεύτερη αξιολόγηση, η οποία απειλεί με ολοσχερή εξαφάνιση τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Οι επερχόμενες αντιδραστικές ανατροπές περιλαμβάνουν τις ομαδικές απολύσεις, νέα μείωση του κατώτατου μισθού, κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου που θα επιφέρει ασφυκτικούς περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας, την επαναφορά του λοκ-άουτ (εργοδοτική ανταπεργία) που είχε καταργηθεί το 1982, μεγαλύτερη "ελαστικοποίηση" των σχέσεων εργασίας, κ.ά., κ.ά. Πρόκειται για σκληρή εφαρμογή των πανευρωπαϊκής διάστασης "βέλτιστων πρακτικών της ΕΕ". Η περίφημη έξοδος από τα μνημόνια "επιχειρείται" δια της πιστής, ολοένα επεκτεινόμενης και εντεινόμενης, εφαρμογής τους… Πρόκειται για ολετήρες ολκής!

Οι μύθοι στέρεψαν

Την οριστική προσχώρησή της στο αντιδραστικό μπλοκ των δυνάμεων της υποταγής στους ιμπεριαλιστές και της γενικευμένης επίθεσης ενάντια στο λαό, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα επιχειρεί να τη συσκοτίσει με την επιστράτευση βαρύγδουπων καταγγελιών κατά του πλέγματος της διαπλοκής και συναλλαγής του «παλιού» πολιτικού συστήματος με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, με την πρόταξη του αφηγήματος περί "δίκαιης ανάπτυξης" και της περίφημης "συμμαχίας των χωρών του Νότου", με την επικείμενη -τάχα- "ρύθμιση" του χρέους, με το υποτιθέμενο "κοινωνικό πρόσημο" της πολιτικής της και την προβολή μιας κίβδηλης εικόνας επιτυχιών και οικονομικής ανάκαμψης.

Πρόκειται για διάτρητες και αμήχανες αναπροσαρμογές μιας προπαγάνδας που αδυνατεί, πλέον, να επινοήσει μυθεύματα και ιδεολογήματα ικανά να σπείρουν νέες αυταπάτες στις λαϊκές μάζες, εγκλωβισμένη αμετάκλητα στο έδαφος της μνημονιακής προσαρμογής. Οι συριζαίικοι μύθοι και πλάνες χρεοκόπησαν και στέρεψαν. Όλη αυτή η φλυαρία και η επικοινωνιακή διαχείριση προσκρούουν στο έδαφος της σκληρής πραγματικότητας που βιώνει ο λαός και πέφτουν στο κενό.

Το "τελειωτικό χτύπημα στη διαπλοκή και τη διαφθορά" και η "εξυγίανση" του ραδιοτηλεοπτικού σκηνικού είναι προφανές πως αποτελούν το όχημα για τη δημιουργία ενός νέου συστήματος διαπλοκής, έμπνευσης και κοπής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που θα ελέγχει, κατά το δυνατόν, την εκπεμπόμενη προπαγάνδα, αναγκαία συνθήκη για τον εξωραϊσμό της πολιτικής της και την επιβράδυνση της πολιτικής της φθοράς. 

Παράλληλα, η κυβέρνηση Α. Τσίπρα επιχειρεί τη δημιουργία συμμαχιών και προνομιακών σχέσεων με μερίδες της πλουτοκρατίας τροποποιώντας το συσχετισμό των δυνάμεων στους κόλπους της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας και δημιουργώντας νέες ισορροπίες και μέτωπα, προς όφελός της.
Όσο για τη "δίκαιη ανάπτυξη", το "κοινωνικό πρόσημο" και τη "συμμαχία των χωρών του Νότου", τόσο η εφαρμοζόμενη πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης όσο και αυτή των "σύμμαχων χωρών" δεν επιτρέπουν αυταπάτες. Πρόκειται για τη ίδια βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που εκτινάσσει την καπιταλιστική βαρβαρότητα, στην Ελλάδα, στο Νότο και σε ολόκληρη την ΕΕ, είτε κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε οι σοσιαλδημοκράτες, είτε κεντρώα κόμματα, είτε δεξιά. 

Στο ίδιο αντιλαϊκό χαράκωμα

Στον έβδομο χρόνο μνημονιακής επέλασης, η βαθιά κρίση και τα αδιέξοδα που χαρακτηρίζουν το εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα -που τώρα έχει ενσωματώσει πλήρως και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ- συνεχίζουν και εντείνονται. Κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και τα μικρότερα μνημονιόδουλα κόμματα, βιώνουν το καθένα τη δική του κρίση. Όλοι μαζί συναποτελούν ένα πολιτικό σκηνικό εξαιρετικά ασταθές και ρευστό.

Μετά την οδυνηρή διάψευση των λαϊκών προσδοκιών, το πολιτικό κεφάλαιο του Α. Τσίπρα συρρικνώνεται με γοργούς ρυθμούς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει, πλέον, μπει οριστικά σε τροχιά φθοράς. Τα πλατιά λαϊκά στρώματα που τη στήριξαν απομακρύνονται από την επιρροή της. Η ΝΔ προβάλλει, τώρα, σαν ο ισχυρός διεκδικητής της κυβερνητικής εξουσίας. Οι δημοσκοπήσεις τής δίνουν, σταθερά, την πρωτιά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κοκορομαχίες ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, έχουν ένα και μόνο στόχο. Μέσα από την τεχνητή όξυνση και μια πλαστή αντιπαράθεση και πόλωση, πασχίζουν να θολώσουν τα νερά και να κρύψουν το προφανές, πως όλοι τους είναι συνένοχοι και ιμάντες επιβολής των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας, πως όλοι τους είναι στο ίδιο χαράκωμα, απέναντι από το λαό. Το χάσμα ανάμεσα στο λαό και τον ιμπεριαλισμό, την εγχώρια ολιγαρχία και το πολιτικό τους προσωπικό δε γεφυρώνεται, αυξάνεται συνεχώς. Το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης δεν μπορεί και δεν πρόκειται να εξασφαλίσει συνθήκες πολιτικής σταθερότητας όσο διαρκεί αυτή η ανελέητη επίθεση στο λαό και τη χώρα.

πηγή: ΛαΪκός Δρόμος