Μόνος δρόμος για τα Συνδικάτα ο συλλογικός – συντονισμένος – μαζικός αγώνας ενάντια στην κυβερνητική φίμωση και τα αντεργατικά μέτρα

 

Μπροστά στα νέα απεργοσπαστικά δεδομένα

Αμέσως μετά την επιστροφή από τις θερινές διακοπές, το Υπουργείο Εργασίας δεν καθυστέρησε «να βάλει τάξη» στα εργασιακά, με βάση τον ψηφισμένο Νόμο Χατζηδάκη. Έτσι, εξέδωσε σχετική εγκύκλιο και Υπουργική Απόφαση, δίνοντας τις κατευθυντήριες γραμμές που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι από εδώ και στο εξής, ώστε να εξασφαλίσει την άμεση εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου 4808/2021.

Διόλου τυχαία, η κυβέρνηση ξεκινά την εφαρμογή του νόμου εξειδικεύοντας στη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων και χτυπώντας το δικαίωμα στις συλλογικές διαδικασίες. Παράλληλα προχωρούν και οι υπόλοιπες αντεργατικές διατάξεις του εν λόγω νόμου: η εφαρμογή της 10ωρης εργασίας, οι απλήρωτες υπερωρίες, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας.
Αναλυτικότερα, το Υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε ότι από 01.01.2022 ενεργοποιούνται τα Μητρώα Συνδικαλιστικών Οργανώσεων και Οργανώσεων Εργοδοτών: στην εγκύκλιο περιγράφεται λεπτομερώς η διαδικασία έτσι ώστε όλες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να καταχωρήσουν τα στοιχεία τους (π.χ. έδρα οργάνωσης και νόμιμοι εκπρόσωποι, στοιχεία καταστατικού, σύνθεση οργάνων διοίκησης, αριθμός ψηφισάντων, σειρά εκλογής εκλεγμένων μελών, οικονομική κατάσταση, κ.ά.) στην πλατφόρμα που θα διατηρείται στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ και που θα είναι, από εδώ και στο εξής, στη διάθεση του Υπουργείου. Για όσες οργανώσεις δεν εγγραφούν, αναστέλλεται το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης και της κατάρτισης Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας – πρακτικώς, ακυρώνεται η νομιμότητά τους!
Από την άλλη πλευρά, άμεση είναι η εφαρμογή του νόμου για τις απεργίες στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα: η εγκύκλιος αναφέρεται στην «υποχρέωση διατήρησης προσωπικού Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας» κατά τη διάρκεια απεργιών σε επιχειρήσεις δημοσίου χαρακτήρα ή κοινής ωφελείας (υπενθυμίζουμε ότι αυτό ορίζεται στο προσωπικό που απαιτείται για να παράγεται το 1/3 του παρεχόμενου έργου!) και εφαρμόζεται πλέον σε μια ευρεία γκάμα κλάδων (νοσηλευτικά ιδρύματα, εταιρίες διανομής νερού-ρεύματος-αερίου, παραγωγή ή διύλιση πετρελαίου, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ταχυδρομεία, αποχέτευση και απαγωγή λυμάτων, αποκομιδή και εναπόθεση απορριμμάτων, φορτοεκφόρτωση και αποθήκευση στα λιμάνια, Τράπεζα της Ελλάδας, Πολιτική Αεροπορία).
Επιπλέον, το άρθρο 93, πίσω από τη διατύπωση της «προστασίας του δικαιώματος στην εργασία», προβλέπει την απαγόρευση πραγματοποίησης απεργιών που έχουν κηρυχθεί παράνομες από τα δικαστήρια, την αστική ευθύνη συνδικαλιστών που ασκούν σωματική ή ψυχολογική βία σε όσους επιθυμούν να εργαστούν (δηλαδή, ακυρώνει στην πράξη την περιφρούρηση της απεργίας), καθώς και τις υποχρεώσεις έγγραφης ειδοποίησης του εργοδότη για απεργίες και στάσεις εργασίας τουλάχιστον 24 ώρες πριν την πραγματοποίησή τους (4 ημέρες πριν για τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας) και της υποχρέωσης διεξαγωγής πρότερου δημόσιου διαλόγου μέσω ΟΜΕΔ με την εργοδοσία, κατά τη διάρκεια του οποίου αναστέλλεται η άσκηση του δικαιώματος της απεργίας. Προβλέπει μια δέσμη, δηλαδή, μέτρων που θέτουν κάθε είδους προσκόμματα σε οποιαδήποτε προσπάθεια απεργιακής κινητοποίησης.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση δεν χρονοτριβεί: θέτει σε εφαρμογή το νέο πλαίσιο για τις απεργίες και τα μητρώα των συνδικαλιστικών οργανώσεων ως πρώτη προτεραιότητα, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στους εργαζόμενους, καθώς πολλές ψηφισμένες διατάξεις έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα καταστατικά των συνδικαλιστικών οργανώσεων και με ειλημμένες αποφάσεις τους. Με άλλα λόγια, επιδιώκει να εφαρμόσει άμεσα και κατά γράμμα έναν από τους πιο αντεργατικούς-αντιλαϊκούς νόμους των τελευταίων ετών, να αδρανοποιήσει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, να συνθλίψει τα δικαιώματα των εργαζομένων και να εξαλείψει κάθε προσπάθεια αντίδρασης.
Η απάντηση των εργαζομένων θα πρέπει να είναι αντίστοιχη της επίθεσης που δέχονται: μαζική και αγωνιστική. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις, χωρίς αυταπάτες για τα δικαστήρια και τις νομικές ατραπούς του αστικού συστήματος, να συναντηθούν στα σωματεία και τους συλλόγους τους, να οργανώσουν τον αγώνα τους συλλογικά, να αντισταθούν ενάντια σε κάθε προσπάθεια φίμωσης και καταπίεσής τους. Θα πρέπει να δουν άμεσα πώς θα αντιμετωπίσουν συλλογικά, μαζικά, συντονισμένα τα νέα αντεργατικά-αντισυνδικαλιστικά-αντιαπεργιακά δεδομένα.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να ανοίξει μια προοπτική εξουδετέρωσης και ανατροπής τους.

πηγή: e-prologos.gr, Λαϊκός Δρόμος