Για το ουσιαστικό περιεχόμενο του προγράμματος Τσίπρα
Η ομιλία Τσίπρα στο συνέδριο του Economist στις 5 Σεπτεμβρίου, μία μέρα πριν την ομιλία Μητσοτάκη στο πλαίσιο της ΔΕΘ, αποτέλεσε για μια ακόμη φορά ένα βήμα επανεπιβεβαίωσης των διαπιστευτηρίων του πρώην πρωθυπουργού στην εγχώρια ολιγαρχία και τους ξένους προστάτες της. Μιλώντας για τους 9 στόχους του «Εθνικού Σχεδίου Ανάταξης» («Ισχυρό και δίκαιο κράτος, Αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, Στήριξη της εργασίας, Ανθεκτικότητα και ενεργειακή ασφάλεια, Δημογραφική ανθεκτικότητα, Μείωση ιδιωτικού χρέους, τεχνολογική αναβάθμιση και ψηφιακή αυτονομία, Αναδιανομή και Εθνικό Ταμείο Σύγκλισης, Εθνική Ασφάλεια»), ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ανάγκη ενός «μεγάλου αναπτυξιακού σοκ, εφάμιλλου των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου».
Δεν προσπερνάμε το γεγονός πως πρότυπα του άλλοτε «πρώτου αριστερού πρωθυπουργού» αποτελούν δύο πολιτικοί ηγέτες της πλουτοκρατίας που βούτηξαν τη χώρα και το λαό στη φτώχεια και τα χρέη, που ο ένας εκ των δύο (Βενιζέλος) επέβαλε το «Ιδιώνυμο», στη βάση του οποίου χιλιάδες κομμουνιστές και λαϊκοί αγωνιστές βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν. Μεγάλη σημασία έχει ωστόσο το ουσιαστικό περιεχόμενο του λεγόμενου «προγράμματος» Τσίπρα. Η υποτιθέμενη «ανάπτυξη», λοιπόν, που ευαγγελίζεται ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει σε τίποτα επί της ουσίας να ζηλέψει από την πολιτική της ΝΔ, στην οποία ο ίδιος και το κόμμα του άνοιξαν το δρόμο. Άλλωστε, ποιον από τους 9 στόχους του «Σχεδίου» Τσίπρα θα είχαν πρόβλημα να προσυπογράψουν ο Μητσοτάκης, ο Ανδρουλάκης και όλα τα αστικά κόμματα μαζί;
Στην πραγματικότητα, όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ντόπιας
μεγαλοαστικής τάξης, των «μεγάλων παικτών» όπως τους αποκαλεί ο Τσίπρας,
αναπαράγουν λίγο-πολύ τα ίδια φληναφήματα για την «αναπτυξιακή πορεία»
της χώρας. Έτσι και ο πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, τάζει «μια άλλη Ελλάδα […] της δημιουργίας, της αλληλεγγύης και του φιλότιμου. Του γνήσιου πατριωτισμού».
Ο «νέος πατριωτισμός» που ευαγγελίζεται ο Αλέξης Τσίπρας και στον οποίο
αναφέρθηκε πολλές φορές στην ομιλία του συμπυκνώνεται στη δημιουργία
ενός «ταμείου», στο οποίο οι ολιγάρχες του πλούτου θα βάζουν ένα ισχνό
μέρος («πατριωτική εισφορά») από τα υπερκέρδη τους για το «μέλλον της
χώρας». Το πρόβλημα για τον Τσίπρα, λοιπόν, δεν είναι το γεγονός πως μία
ελάχιστη μειοψηφία πλουτοκρατών και ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων
λυμαίνεται τον παραγόμενο κοινωνικό πλούτο, αλλά ότι δε δίνουν την
«πατριωτική εισφορά» τους.
Αυτός είναι ο «πατριωτισμός» των
εκπροσώπων του ιμπεριαλισμού και της εγχώριας ολιγαρχίας. Ξένες
«επενδύσεις» και εισφορές απ’ τα υπερκέρδη της κεφαλαιοκρατίας.
Στρατιωτικές και πολιτικές συνεργασίες με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ.
Αμερικανονατοϊκές βάσεις από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη. Ενδοτισμός και
υποχωρητικότητα απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα και προκλητικότητα.
Η «πατριωτική» πολιτική Τσίπρα και Μητσοτάκη διαφέρει όσο δύο σταγόνες
νερό. Γι’ αυτό κιόλας δεν αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης ανάμεσά
τους.
Περί «εντιμότητας» ο λόγος…
Ανάμεσα στις δημαγωγίες, την αλαζονεία, την έπαρση, την άρνηση οποιασδήποτε ουσιαστικής αυτοκριτικής για το διάστημα που ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε διακυβέρνηση συνεχίζοντας και βαθαίνοντας την πολιτική των μνημονίων, της φτώχειας και της ξένης ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στην εντιμότητα, «ένα τεράστιο ηθικό ζήτημα που στις μέρες μας έχει γίνει κυρίαρχο πολιτικό, κοινωνικό, αλλά και οικονομικό ζητούμενο», όπως χαρακτηριστικά τόνισε. Αναμφίβολα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εκτός όλων των άλλων, είναι βουτηγμένη σε ένα βούρκο πολιτικών σκανδάλων, ρεμούλας και διαφθοράς, που δυναμώνει διαρκώς την έλλειψη εμπιστοσύνης προς αυτήν και οξύνει την πολιτική απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει.
Αλλά πραγματικά αποτελεί πρόκληση να μιλά ο πρώην αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για εντιμότητα. Αυτός που υποσχόταν πως θα «καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο, σε ένα άρθρο», αυτός που θα «βάραγε το νταούλι και θα χόρευαν οι αγορές» είναι που έφερε το τρίτο μνημόνιο, ψήφισε και εφάρμοσε εκατοντάδες αντεργατικούς και αντιλαϊκούς νόμους. Αυτός που φώναζε «Go back κυρία Μέρκελ, go back κύριε Σόιμπλε», όχι μόνο δεν «έστειλε πίσω» τους ιμπεριαλιστές, αλλά στο όνομα, μάλιστα, της Αριστεράς ενίσχυσε την πολιτική τής υποδούλωσης στον ιμπεριαλισμό, με δεκάδες συμφωνίες με τους Αμερικάνους και Ευρωπαίους «προστάτες» του. Μιλά για εντιμότητα αυτός που μέσα σε μια νύχτα μετέτρεψε το «όχι» του λαού σε ένα μεγάλο «ναι» στα μνημόνια. Αυτός που, ενώ παραιτήθηκε από αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει χώρο σε νέες ηγεσίες, ενώ παραμένει βουλευτής του ίδιου κόμματος, χαράσσει τη δική του πολιτική, προτείνει τα δικά του «σχέδια», έχει το δικό του «πρόγραμμα» και περιφέρεται σε ομιλίες και περιοδείες, σαν αρχηγός ενός άλλου κόμματος.
«Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί», λέει η λαϊκή παροιμία. Όλα αυτά τα φαινόμενα της πολιτικής σήψης, των γυρολόγων, των συνεργασιών έξω από αρχές και αξίες, δεν έχουν καμία σχέση με το ήθος, τους αγώνες και τα οράματα της Αριστεράς απ’ την οποία έχουν πάρει πολλά χρόνια διαζύγιο ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλο το ρεβιζιονιστικό και ευρωκομμουνιστικό ρεύμα που τους γέννησε. Αυτές είναι πρακτικές των χειρότερων εκπροσώπων των αστικών κομμάτων και όταν μάλιστα αναπαράγονται από πολιτικούς (πρώην και νυν) ηγέτες που αναφέρονται στην Αριστερά, το μόνο που υπηρετούν είναι να σέρνουν στα μάτια του λαού το όνομά της στη λάσπη τής υποδούλωσης στο μεγάλο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου