Η κυβέρνηση προχωρά ακάθεκτη στη διαγραφή 290.000 φοιτητών

 

Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος ενάντια στις διαγραφές

Σε ολοένα και μεγαλύτερες αντιδράσεις φαίνεται πως προσκρούει η προσπάθεια της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας να εφαρμόσουν το μέτρο των διαγραφών 290.000 φοιτητών που δε συγκεντρώνουν τις δύο προϋποθέσεις που ορίστηκαν για την παραχώρηση παράτασης σπουδών κατά έναν χρόνο. Οι δύο αυτές προϋποθέσεις αφορούν τους φοιτητές που μπήκαν από το 2016 και προηγούμενα και συνίστανται στην επιτυχή συμμετοχή σε εξεταστικές τα τελευταία δύο χρόνια και στο πέρασμα του 70% του συνόλου των πιστωτικών μονάδων, των λεγόμενων ECTS. Το κάθε μάθημα αντιστοιχεί σε έναν ορισμένο αριθμό πιστωτικών μονάδων, ο οποίος όμως σε πολλές περιπτώσεις δε φτάνει το 70%, αλλά το 67% ή το 68% και σε αυτή την περίπτωση ο φοιτητής διαγράφεται κανονικά.

Πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι οι φοιτητές που χρωστούν ελάχιστα μαθήματα, αλλά επειδή δε συμμετείχαν επιτυχώς σε κάποια εξεταστική τα τελευταία δύο χρόνια, επίσης διαγράφονται το Δεκέμβριο, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έχει ορίσει το υπουργείο Παιδείας. Ταυτόχρονα, άμεση απειλή διαγραφής αντιμετωπίζουν χιλιάδες φοιτητές, παρά την επιτυχή συμμετοχή τους σε εξεταστικές τα τελευταία χρόνια, ακριβώς επειδή δεν πέρασαν το 70% των πιστωτικών μονάδων που ορίζει το υπουργείο.

Σε αυτό το σημείο έχει σημασία να επισημάνουμε πως δεν είναι λίγες οι σχολές που σε βασικά μαθήματα που εξετάστηκαν τον Σεπτέμβρη, πάνω από το 25% των φοιτητών που συμμετείχαν στις εξετάσεις μπήκαν στο πανεπιστήμιο πριν το 2016. Από την άλλη, οι φοιτητές που μπήκαν από το 2017 μέχρι το 2021, που απειλούνται με διαγραφή το 2026 και το 2027, επίσης αποτέλεσαν πάνω από το 40% των συμμετεχόντων στις τελευταίες εξεταστικές σε έναν μεγάλο αριθμό σχολών. Αυτό σημαίνει πρακτικά πως σε αρκετές σχολές πάνω από το 60% των ενεργών φοιτητών αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της άμεσης διακοπής των σπουδών τους τα επόμενα δύο χρόνια, με το σύνολο του φοιτητικού πληθυσμού να αλλάζει δραματικά.

Διαγραφές και στο βάθος …πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια

Τον πραγματικό στόχο που υπηρετούν οι διαγραφές για την κυβέρνηση της ΝΔ τον αποκαλύπτει η πρόβλεψη που υπάρχει στην υπουργική απόφαση που ψηφίστηκε στα τέλη Οκτώβρη, σύμφωνα με την οποία οι φοιτητές που θα διαγραφούν το Δεκέμβρη, θα μπορούν με βάση τον αριθμό των πιστωτικών μονάδων που θα έχουν συγκεντρώσει μέχρι τότε, να «συνεχίσουν» τις σπουδές τους σε κάποιο από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια(!) που άνοιξαν το Σεπτέμβριο ή αναμένεται να ανοίξουν τους επόμενους μήνες. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, μέχρι τώρα, τουλάχιστον, δεν έχουν θεσπίσει ανώτατο όριο φοίτησης, καθώς λειτουργούν πρώτα απ’ όλα με όρους καπιταλιστικής κερδοφορίας και κάθε παράταση σπουδών σημαίνει περισσότερα χρήματα. Όχι μόνο, δηλαδή, απειλούνται να πεταχτούν βίαια και απότομα τόσοι χιλιάδες φοιτητές από το πανεπιστήμιο, αλλά ταυτόχρονα η στόχευση είναι να δημιουργηθεί μια διευρυμένη υποψήφια πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που θα παρέχουν πλήρως αμφισβητούμενης αξίας και περιεχομένου τίτλους σπουδών, οι οποίοι, ωστόσο, θα ισοδυναμούν με τα πτυχία των δημοσίων πανεπιστημίων.

Ο ταξικός και αντιεκπαιδευτικός
χαρακτήρας του μέτρου

Ταυτόχρονα, η θέσπιση του μέτρου των ορίων σπουδών στα ν+2 χρόνια για τις σχολές τετραετούς φοίτησης και στα ν+3 στις σχολές πενταετούς φοίτησης διαμορφώνει ένα πλήρως ασφυκτικό, εντατικοποιημένο και αυστηροποιημένο πλαίσιο σπουδών για τους φοιτητές που είτε μπήκαν στο πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια είτε θα μπουν τα επόμενα. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς τι θα σημάνει αυτό για τμήματα τετραετούς φοίτησης με μέσο όρο περάτωσης σπουδών τα 6.5, 7 ή και τα 7.5 χρόνια όπως είναι αρκετά τμήματα των Φυσικομαθηματικών σχολών και άλλων.

Οι διαγραφές φοιτητών αποτελούν έναν διαχρονικό πόθο όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων και συνιστούν ένα από τα πιο βαθιά ταξικά, αντιεκπαιδευτικά και άδικα μέτρα που έχουν επιχειρήσει να εφαρμόσουν. Θυμίζουμε πως οι υποτιθέμενοι «ανενεργοί» φοιτητές το 2010 ήταν μόλις 100.000, ενώ το 2015 δεν ξεπερνούσαν τους 160.000 και σήμερα φτάνουν περίπου τους 330.000. Ο αριθμός αυτός δεν τριπλασιάστηκε και διπλασιάστηκε μέσα σε δεκαπέντε και δέκα χρόνια αντίστοιχα επειδή τόσες γενιές φοιτητών σταμάτησαν ξαφνικά να «ενδιαφέρονται» για τις σπουδές τους, όπως υποτιμητικά και απαξιωτικά αναφέρουν στελέχη της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας.

Πρόκειται για χιλιάδες νέους που αναγκάστηκαν να φύγουν για να σπουδάσουν ή να δουλέψουν στο εξωτερικό τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Για χιλιάδες φοιτητές που υποχρεώθηκαν να δουλέψουν από τα πρώτα χρόνια των σπουδών τους, καθυστερώντας εκ των πραγμάτων να πάρουν το πτυχίο τους. Για χιλιάδες νέους που δουλεύουν στις τουριστικές σεζόν του τρόμου, χάνοντας υποχρεωτικά τις εξεταστικές του Ιουνίου και του Σεπτεμβρίου.

Για χιλιάδες παιδιά που αποκλείστηκαν από τις εστίες, παρά το γεγονός πως δικαιούνταν δωμάτιο. Για χιλιάδες φοιτητές που οι ίδιοι και οι οικογένειές τους δεν μπόρεσαν να υποστηρίξουν οικονομικά τις σπουδές σε άλλη πόλη από εκείνη της καταγωγής τους. Για χιλιάδες νέους, τέλος, που είτε καθυστέρησαν ή σταμάτησαν τις σπουδές τους λόγω αυξημένης δυσκολίας των μαθημάτων είτε το έκαναν επειδή στερήθηκαν και στερούνται την προοπτική της αξιοπρεπούς εργασίας πάνω στο αντικείμενό τους. Εκεί έχει οδηγήσει η πολιτική της απαξίωσης των πτυχίων, των ταξικών φραγμών και της διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης.

Πόσο κοστίζουν τελικά
οι «αιώνιοι» φοιτητές;

Η βασική επωδός του υπουργείου όλη αυτή την περίοδο είναι πως «έδωσε την ευκαιρία» τον τελευταίο χρόνο σε 330.000 φοιτητές να πάρουν πτυχίο, όμως οι 290.000 «δεν ενδιαφέρθηκαν» και έτσι θα διαγραφούν «αυτοδικαίως» το Δεκέμβριο. Πρόκειται για έναν πλήρη αντιπαιδαγωγικό και ταξικό διαχωρισμό «ενεργών» και «ανενεργών» φοιτητών για να δικαιολογηθούν στα μάτια της κοινής γνώμης οι διαγραφές. Εκτός από το γεγονός πως τα στοιχεία που επικαλείται το υπουργείο είναι ψευδή, καθώς είναι υπερπολλαπλάσιος ο αριθμός των φοιτητών που έδωσε μαθήματα τα τελευταία χρόνια, κυβερνητικά στελέχη επικαλούνται το γεγονός πως υπάρχουν περίπου 30.000 φοιτητές που είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους των πανεπιστημίων και εισήχθησαν σε αυτά τη δεκαετία του 1970. Αν το πρόβλημα της κυβέρνησης ήταν πράγματι οι συγκεκριμένοι φοιτητές, θα προχωρούσε σε μία ρύθμιση που θα αφορούσε αποκλειστικά εκείνους και δε θα θέσπιζε ούτε τόσο ασφυκτικά όρια σπουδών, ούτε θα διέγραφε σχεδόν έναν στους τρεις ενεργούς φοιτητές.

Οι λεγόμενοι «αιώνιοι» φοιτητές όχι μόνο δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα στο ελληνικό δημόσιο, καθώς δε δικαιούνται καμία φοιτητική παροχή, όπως δωρεάν σίτιση, στέγαση και συγγράμματα, αλλά ταυτόχρονα δεν επηρεάζουν πουθενά στα κριτήρια που θέτουν διεθνείς οίκοι αξιολόγησης των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων, με βάση τους οποίους αρκετά ελληνικά πανεπιστήμια βρίσκονται αρκετά ψηλά στις λίστες τους.

Η κυβέρνηση επιστρατεύει ξανά
την καταστολή και τον αυταρχισμό

Από την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς σε αρκετές σχολές πραγματοποιήθηκαν γενικές συνελεύσεις περιορισμένης μαζικότητας, ορισμένοι σύλλογοι στην Αθήνα προχώρησαν σε ολιγοήμερες καταλήψεις, ενώ τα φοιτητικά συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν τον Οκτώβρη είχαν επίσης σχετικά μικρή μαζικότητα. Απέναντι στις δίκαιες αντιδράσεις του φοιτητικού κινήματος, η κυβέρνηση επιστράτευσε για πολλοστή φορά την κρατική καταστολή και τρομοκρατία.

Αστυνομική εισβολή και εκκένωση της κατάληψης της Αρχιτεκτονικής στον ιστορικό χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου και την οποία ακολούθησαν οι συλλήψεις 15 φοιτητών του συλλόγου, προκλητική εισβολή της ΟΠΚΕ στην Πανεπιστημιούπολη ενώ πραγματοποιούνταν κατάληψη στο Βιολογικό και ήταν προγραμματισμένη παράσταση διαμαρτυρίας του φοιτητικού συλλόγου Μαθηματικού, συγκρότηση πειθαρχικών συμβουλίων στα ιδρύματα όλης της χώρας και διώξεις φοιτητών για πολιτικοσυνδικαλιστική δράση. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο κοσμήτορας των Μεταλειολόγων του ΕΜΠ περνάει από ΕΔΕ διότι αρνήθηκε να καλέσει την αστυνομία για εκκένωση της κατάληψης που πραγματοποιήθηκε στη σχολή, ενώ χιλιάδες διοικητικοί, πρόεδροι και διοικήσεις τμημάτων και σχολών απειλούνται με πειθαρχικές διώξεις που φτάνουν μέχρι την απόλυση, σε περίπτωση άρνησής τους να εφαρμόσουν το μέτρο των διαγραφών. Όλα τα παραπάνω αποτελούν τρανταχτή απόδειξη πως η όξυνση της αστυνομικής βίας και του αυταρχισμού απέναντι στο αγωνιζόμενο φοιτητικό κίνημα αποτελεί αναγκαίο συμπλήρωμα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής του χτυπήματος των μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων της νεολαίας.

Η στάση της ΠΚΣ και των ΕΑΑΚ υπονομεύει τον αγώνα

Όλο αυτό το διάστημα, οι δυνάμεις της ΠΚΣ, της φοιτητικής παράταξης του ΚΚΕ, που σε κάθε ευκαιρία τονίζει την «πρωτιά» της, απουσιάζουν τόσο από τις συλλογικές διεργασίες των φοιτητών, όπως τις συνελεύσεις τους. Όπου, μάλιστα, η ΠΣΚ διαθέτει αυτοδυναμία, δεν έχει καλέσει καμία συνέλευση, ενώ ενδεικτικός της στάσης της είναι -εκτός από την απουσία από κάθε αγωνιστική διεργασία στις σχολές- ο προγραμματισμός παραταξιακού συλλαλητηρίου με την ταμπέλα των φοιτητικών συλλόγων στις 6 Νοέμβρη. Και όλα αυτά την ώρα που οι διαγραφές απειλούν τόσες χιλιάδες φοιτητές, ιδρύονται ιδιωτικά πανεπιστήμια, την ώρα που στήνονται φοιτητοδικεία και καλούνται φοιτητές να «απολογηθούν» σε πειθαρχικά συμβούλια. Η στάση αυτή είναι απόρροια της συνολικής πολιτικής συμβιβασμού της ηγεσίας του ΚΚΕ, η οποία, εκτός των άλλων, έχει οδηγήσει τις φοιτητικές δυνάμεις της ΚΝΕ να καλούν «να μη διαγραφεί κανένας φοιτητής που θέλει να ολοκληρώσει τις σπουδές του», αίτημα που αποδέχεται επί της αρχής τον απαράδεκτο διαχωρισμό του υπουργείου σε ενεργούς και μη ενεργούς φοιτητές και κλείνει το μάτι στις διαγραφές φοιτητών.

Από την άλλη πλευρά, οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ, αφού όλη την περσινή χρονιά καλλιέργησαν τον εφησυχασμό παρουσιάζοντας ως «νίκη» του φοιτητικού κινήματος τις μετριοπαθείς ανακοινώσεις πρυτανικών αρχών και διοικήσεων σχολών που έκαναν λόγο για «προβληματισμό» απέναντι στις διαγραφές, κάτω από την πίεση της όξυνσης της καταστολής και της εισόδου στον αγώνα εκατοντάδων φοιτητών που κινδυνεύουν με διαγραφή, υποχρεώθηκαν να συρθούν σε συνελεύσεις και κινητοποιήσεις, παρά το γεγονός πως στην αρχή της χρονιάς δε συμμετείχαν σε αγωνιστικές διεργασίες παρά σε ελάχιστες σχολές και αυτό κάτω από την πίεση πρωτοβουλιών άλλων δυνάμεων, ανάμεσα σε αυτές και η Φοιτητική Πορεία που έχει κινηθεί δραστήρια όλο αυτό το διάστημα ενάντια στις δρομολογούμενες διαγραφές.

Οι σύμμαχοι της κυβέρνησης
στις σχολές και η πάλη των φοιτητών

Απέναντι στη σιγή ιχθύος και τον αυταρχισμό που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση στο φοιτητικό κίνημα, υπάρχουν πολλοί καλοθελητές και «πρόθυμοι» στις σχολές, πέρα από τους μονοφωνικούς «παπαγάλους» στα ΜΜΕ. Από την κυβερνητική ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και την ΠΑΣΠ, μέχρι πρυτάνεις και διοικήσεις σχολών, όπως στο ΕΜΠ, το ΑΠΘ, τους Ηλεκτρολόγους και αλλού. Παρόλα αυτά, οι πρόσφατες κινητοποιήσεις έχουν ήδη αποδώσει καρπούς, με το ΕΚΠΑ να προχωρά στη θέσπιση εμβόλιμης εξεταστικής, που σε πρώτη φάση αποτελεί μια πρώτη ακύρωση του μέτρου, καθώς οι λίστες που ζητά το υπουργείο Παιδείας αφορούν τους φοιτητές που έδωσαν εξετάσεις μέχρι και τον περασμένο Σεπτέμβρη. Παράλληλα, οι ανακοινώσεις των συλλόγων μελών ΔΕΠ της Φιλοσοφικής και της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΕΚΠΑ, που κάνουν λόγο για άρνηση εφαρμογής των διαγραφών, αποτελούν επίσης θετική εξέλιξη.

Αποτελεί ζητούμενο η πύκνωση των συλλογικών διεργασιών την επόμενη περίοδο, η πραγματοποίηση νέων γύρων γενικών συνελεύσεων των συλλόγων, οι παραστάσεις διαμαρτυρίας στις διοικήσεις των τμημάτων και των σχολών για τον άμεσο ορισμό εμβόλιμων εξεταστικών, οι κινητοποιήσεις κεντρικού χαρακτήρα, η συμπόρευση με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της ακαδημαϊκής κοινότητας και η αγωνιστική κλιμάκωση πανελλαδικά με στόχο να παρθεί πίσω το μέτρο των διαγραφών. Σε αυτή την κατεύθυνση καταθέτει τη δική της αγωνιστική συμβολή η Φοιτητική Πορεία στους συλλόγους και τις σχολές που παρεμβαίνει.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος