Διαβεβαιώσεις και διαπιστευτήρια προσφέρει διαρκώς ο ΣΥΡΙΖΑ στους ιμπεριαλιστές δυνάστες

Με την προσοχή στραμμένη στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, στις επικοινωνιακές  και κοινοβουλευτικές ταχτικές επηρεασμού του εκλογικού σώματος,  ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει  όλο το βάρος της δραστηριότητάς του στον εκλογικό μαραθώνιο που ξεκίνησε από την αρχή του χρόνου.

Η πρόσφατη αιφνίδια πρόταση μομφής στον υπουργό Οικονομίας Γ.Στουρνάρα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης  στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο, που ήλθε να επαναλάβει με άλλη μορφή την προηγούμενη  –πριν περίπου έξι μήνες- πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση που απορρίφθηκε, μέχρι το τελευταίο
αναμάσημα από τα χείλη του Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη του παλιού ΑνδρεοΠαπανδρεϊκού συνθήματος «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», δείχνουν μια ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που επιστρατεύει μια ευρεία γκάμα κινήσεων, ελιγμών και ηχηρών  λογοκοπιών - συχνά

παλαιοΠΑΣΟΚικής απομίμησης- με στόχο τη φθορά της κυβέρνησης Σαμαρά, τη δημιουργία εντυπώσεων στον κόσμο και την υποστήριξη του στόχου της «πολιτικής ανατροπής»,  που σύμφωνα  με το κεντρικό σύνθημα της  διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές μεταφράζεται στο «ψηφίζουμε και φεύγουν»!

Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εμφανισθεί σαν ο «μεγάλος αντίπαλος» της κυβερνητικής πολιτικής, στην πραγματικότητα και με την προεκλογική εκστρατεία του, διαδίδει με μεγαλύτερη ένταση στον κόσμο   τη χειρότερη αυταπάτη ότι με το «ψηφίζουμε» θα επέλθει «ανατροπή» της πολιτικής των μνημονίων, καλλιεργώντας μια  παθητική εκλογική αναμονή και ασκώντας σοβαρή παραλυτική  επίδραση σε όλη την προσπάθεια ανάπτυξης των αντιμνημονιακών μαζικών λαϊκών αντιστάσεων.

Η εξαπάτηση  των λαϊκών μαζών  για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να ανατραπούν  τα μνημόνια είναι το συμπλήρωμα και η  άλλη όψη  της πολιτικής του, που πίσω από  μια αντιμνημονιακή βιτρίνα ψηφοθηρίας, κατευθύνεται, ακριβώς, στην προσαρμογή και στην αποδοχή της πολιτικής που υπαγορεύει το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα, η ΕΕ και το ΔΝΤ.

Αν προσέξει, κανείς, πώς εκτυλίσσονται  οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ  στις ομιλίες του Αλ. Τσίπρα, στις τοποθετήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών του, στις δηλώσεις υποψηφίων του στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές  θα παρατηρήσει ότι κινούνται σε δυο επίπεδα: Σ’ ένα πρώτο που απευθύνεται στο λαϊκό ακροατήριο και διανθίζεται με τις γνωστές   «κορώνες» του για «πολιτική ανατροπή» και  «τέρμα στα μνημόνια». Και σε ένα δεύτερο, που έχει αποδέκτες κυρίως τα ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τα ντόπια κέντρα της ολιγαρχίας, τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, και συμπεριλαμβάνει επαναλαμβανόμενες και διευρυνόμενες διαβεβαιώσεις ότι μια ενδεχόμενη αυριανή  κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξεφύγει από  τα  «διατεταγμένα» όρια που τοποθετούνται ως  «κόκκινες γραμμές» του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος.

Σ’ αυτό το δεύτερο επίπεδο, που αποδίδει και τον ουσιαστικό χαρακτήρα  της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, «μαζεύονται» όλο και περισσότερο προηγούμενες θέσεις και συνθήματά του, πάνω στα οποία πάτησε και ανέβηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι θέσεις «καμία θυσία για το ευρώ», το «ευρώ δεν είναι φετίχ» έχουν αποσυρθεί και από καιρό πλέον δεν ακούγονται. Το ίδιο και τα περί «διαγραφής του χρέους», πολύ περισσότερο η «μονομερής διαγραφή του χρέους». Οι άλλοτε επικρίσεις από  τον ΣΥΡΙΖΑ  για τις  «διαρθρωτικές αλλαγές», τις  «μεταρρυθμίσεις» και «τα μέτρα ενθάρρυνσης της  επιχειρηματικότητας» που θεωρούνταν  εκφράσεις της «νεοφιλελεύθερης λαίλαπας»  έχουν  ξεχασθεί. Ακόμα  και η  πολιτική της «τάξης και της ασφάλειας» δεν  φαίνεται  να είναι  τώρα τόσο επιλήψιμη για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η «σύγκρουση με τη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη» του «ευρώ» και των «τραπεζιτών» ολοένα και περισσότερο πάει περίπατο  και αντικαθίσταται με τη  «διαπραγμάτευση» με το Διευθυντήριο της  ΕΕ  και  την «από κοινού αποτίμηση των μνημονίων» και «χάραξη του μέλλοντος» της Ελλάδας «στα πλαίσια της Ευρωζώνης». Είναι, από την άποψη αυτή, πολύ εύγλωττα αυτά που είπε  ο υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία Γ. Δραγασάκης  σε Γερμανούς βουλευτές, πριν λίγες μέρες, στην Βουλή: Ότι αν «ο λαός αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, θα ήθελα να διαβεβαιώσετε τον γερμανικό λαό ότι θα έχετε στην Ελλάδα μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία υποστηρίζει τον τερματισμό της λιτότητας και την έξοδο από την κρίση μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης». Ότι «στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η κρίση είναι δική μας, ότι πρέπει να κάνουμε βαθιές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στη Δημόσια Διοίκηση, στη λειτουργία του κράτους, στην αντιμετώπιση της διαφθοράς..». Ότι «είμαστε έτοιμοι, εάν υπάρχουν διαφωνίες, να βρούμε έναν τρόπο, ν' αποτιμήσουμε από κοινού τ' αποτελέσματα της πολιτικής…» (υπ.ΛΔ).

 Τα  λόγια  του Δραγασάκη με εμφανή απολογητισμό και  με έκδηλη την  πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ  να συνδιαλλαγεί,  ηχούν ως διαπιστευτήρια καλής διαγωγής του ΣΥΡΙΖΑ προς  τον γερμανό ηγεμόνα της ΕΕ. Οι διαβεβαιώσεις  προς τη Μέρκελ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αξιόπιστη κυβερνητική δύναμη, που αποδέχεται πως η  κρίση  είναι ευθύνη δική μας  και  την έξοδο από αυτήν  θα την αναζητήσει από κοινού με τη Γερμανία και την ΕΕ  μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης, προωθώντας  τις διαρθρωτικές αλλαγές,  είναι αρκετά αποκαλυπτικά για το πόσο ψεύτικος είναι ο  «αντιμερκελισμός» που διατυμπανίζει ο Αλ.Τσίπρας.

Τώρα για τον ΣΥΡΙΖΑ  το χρέος δεν είναι για διαγραφή αλλά για πληρωμή, αφού κατά τους οικονομικούς  επιτελάρχες του το 95% του χρέους «δεν είναι επαχθές» (Σταθάκης)  και επιπλέον ο ΣΥΡΙΖΑ «αποδέχεται το στόχο του μνημονίου να  υπάρχουν ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και πλεονάσματα» (Μηλιός). Όλα αυτά συνοψίσθηκαν στη πρόσφατη ρήση του Αλ.Τσίπρα  ότι «δεν είμαστε μπαταχτσήδες», που σημαίνει  ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα   αποπληρώσει  το χρέος. Πώς αλλιώς παρά  διαιωνίζοντας  τις συμβάσεις με τους ξένους δανειστές με τους συνεπακόλουθους όρους, που αν και θα οδηγούν σε ανανεωμένα ή τροποποιημένα μνημόνια δεν ονομάζονται έτσι.

 Άλλωστε ο Δραγασάκης, μιλώντας  στους Γερμανούς,  έδωσε τη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για «βαθιές αλλαγές», ενώ η Ρ.Δούρου, υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ για την Περιφέρεια Αττικής, πρόσφατα σε συνέντευξή της («Πρώτο Θέμα» 23.3.2014) «εξερράγη», λέγοντας: «Μη μου λες εμένα για μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμούς. Πες μου μία που έκαναν όλοι αυτοί; Καμία…Εμείς είμαστε οι αυθεντικοί μεταρρυθμιστές και εκσυγχρονιστές. Εμείς θα φτιάξουμε το αστικό κράτος μεταρρυθμιστικό»!

Αν σ’ όλα αυτά προσθέσει κανείς και τις τοποθετήσεις του Αλ.Τσίπρα υπέρ της «υγιούς επιχειρηματικότητας» που έχει επανειλημμένα διατυπώσει, με νόημα, προς τον ΣΕΒ, τις προτάσεις Σταθάκη για «νέο αναπτυξιακό νόμο» και «απλοποίηση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των επιχειρήσεων» (κίνητρα, δηλαδή, για τους επιχειρηματίες), τις δηλώσεις  της υποψήφιας Περιφερειάρχου Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ για «επιδοτούμενες θέσεις εργασίας», για «ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας από τους ανέργους», για «προγράμματα κατάρτισης ανέργων  συνδεόμενα με τη δημιουργία κοινωνικών επιχειρήσεων» κ.α. είναι φανερό πως οι «μεταρρυθμίσεις» και οι «διαρθρωτικές αλλαγές» με το περιεχόμενο που τους δίνει η ΕΕ αποτελούν πλέον μέρος της πολιτικής ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό το δεύτερο επίπεδο έκφρασης του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτυπώνει και το ουσιαστικό περιεχόμενο -προς τα πού θα βαδίσει- της  πολιτικής μιας αυριανής κυβέρνησής του, δεν αφήνει ανεπηρέαστο ούτε το πρώτο επίπεδο των βαρύγδουπων προεκλογικών υποσχέσεών του για «αντιμνημονιακή ανατροπή». Τον τελευταίο καιρό οι αναφορές σε συγκεκριμένες  καταργήσεις   μνημονιακών μέτρων από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ  γίνονται όλο και πιο αραιές, πιο λίγες, πιο αφηρημένες. Υποδόρια στο εκλογικό σώμα  διοχετεύεται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ  μια κατεύθυνση  συγκρατημού και περιορισμού των προσδοκιών του από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κουβέντες του Τσίπρα ότι «δεν μπορείς  να πατήσεις ένα κουμπί και να βρεθείς ως δια μαγείας, ξαφνικά, στην κατάσταση που ήμασταν» αυτό το νόημα έχουν. Ιδιαίτερα όταν επαναλαμβάνονται, όπως πρόσ­φατα στη διακαναλική συνέντευξη του αρ­χηγού του ΣΥΡΙΖΑ που επικαλέσθηκε τους «400 εφαρμοστικούς νόμους» των μνημονίων για να πει ότι «δεν θα αρκεί μέσα σε μια μέρα η κατάργηση κάποιων νόμων ή των νόμων που έφεραν στη Βουλή».  

Το ίδιο υποδήλωσε, με διαφορετικό τρόπο, ο Αλ.Τσίπρας σε συνέντευξή του στο ιταλικό κανάλι  RAI3 λέγοντας ότι «δεν μπορεί μόνο σε μια χώρα να πετύχεις την πολιτική αλλαγή, αν οι συσχετισμοί σε όλη την Ευρώπη δεν είναι τέτοιοι που να μπορέσουν να δεχτούν αυτή την πολιτική αλλαγή».

Το ίδιο, ακριβώς, υπονοεί και η δήλωση του υπευθύνου του τμήματος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γ.Μηλιού ότι «Η αντίληψη που επικρατεί στην πλειοψηφία της κοινωνίας είναι ότι …. η κυβέρνηση της Αριστεράς, καθώς θα έχει αναλάβει την κρατική εξουσία θα σταματήσει τον κατήφορο και θα ψηφίσει νόμους υπέρ των συμφερόντων των πολλών. Γνωρίζουμε όμως ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι …. Η ανάληψη της κυβέρνησης δεν ισοδυναμεί με τον άμεσο έλεγχο όλων των μηχανισμών του κράτους» (Εφημερίδα των Συντακτών» (31/3/2014).

Είναι φανερό ότι ενώ ψηφοθηρεί με υποσχέσεις η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ταυτόχρονα , προετοιμάζει το έδαφος και το άλλοθι για να κρατήσει  μικρό καλάθι το εκλογικό του ακροατήριο, καθώς η πολιτική του εξυφαίνεται στην κατεύθυνση του ψαλιδίσματος και της διάψευσης των προσδοκιών του. Η πολιτική του διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται για να είναι πιο συμβατή με τα δρομολογημένα του αστικού πολιτικού συστήματος σε μια λογική που υπακούει καθαρά στην παροχή εγγυήσεων για μια «αξιόπιστη» κυβερνητική διαχείριση, απόσπαση εμπι­στοσύνης, ανο­­­χής, στήριξης ή και συνεργασίας από ασ­τικά κέντρα και δυνάμεις. Και η πολιτική αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με τη διαχείριση της οικονομίας αλλά επεκτείνεται και σε άλλους τομείς  του πολιτικού συστήματος, όπως μαρτυρούν και τα λεγόμενα της ομιλητικότατης υποψήφιας του ΣΥΡΙΖΑ για την περιφέρεια Αττικής,  ότι  ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν πρόκειται να προβεί σε καμία μονομερή ενέργεια στο θέμα σχέσεων κράτους-εκκλησίας», ότι «οι κοινωνικές δράσεις της Εκκλησίας συγκλίνουν με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ», ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει  «την επιστροφή του αστυνομικού της γειτονιάς  με στόχο την καλυτέ­ρευση της ποιότητας ζωής, της επιχειρηματικότητας και της ασφάλειας των πολιτών»…

πηγή: Λαϊκός Δρόμος