Κείμενο παρέμβασης του Λαμιώτη σ. Βασίλη Ζούμπου όπως δημοσιεύτηκε στο αριστερό blog
Δεν έκανε ποτέ επιλογή στη βάση του τι θα είναι πιο αρεστό και πιο δημοφιλές στην κοινωνία. Επέλεγε πάντοτε να μιλήσει με σαφήνεια και ειλικρίνεια για τους τρόπους με τους ο λαός πρέπει να παλέψει για να βγάλει τον εαυτό του από το τέλμα μέσα στο οποίο τον βυθίζουν οι περιοδικές κρίσεις του παγκόσμιου, του περιφερειακού ή του εθνικού καπιταλισμού.
Μια τέτοια κρίση βιώνουμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Στα πλαίσια των παγκόσμιων καπιταλιστικών ανακατατάξεων και προσπαθώντας να ανταγωνιστεί πλέον οικονομίες όπως της Ινδίας και της Κίνας, και με πρώτο μέλημα να διατηρήσει και να συνεχίσει να αυξάνει τα περιθώρια του κέρδους του, το Ευρωπαϊκό κεφάλαιο εξαπέλυσε μια συντεταγμένη επίθεση στον κόσμο της εργασίας σε όλη την ευρωπαϊκή περιφέρεια, χρησιμοποιώντας ως μοχλό αυτής της επίθεσης το δημόσιο χρέος. Η ακραία αυτή επιθετικότητα του χρηματοπιστωτικού και βιομηχανικού κεφαλαίου της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, που πήρε τη μορφή φονταμεταλιστικών, χρονικά συμπυκνωμένων νεοφιλελευθέρων μεταρρυθμίσεων, χρησιμοποίησε σαν όχημα για αυτή την επίθεση την Ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και βέβαια το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Σε τούτη την ιστορική στιγμή, μια μεγάλη μερίδα του λαού είναι στην Ελλάδα μετά από πολλά χρόνια διατεθειμένη να ακούσει όσα έχει να της πει η αριστερά. Η αριστερά, ακολουθώντας τον αξιακό της κώδικα, έχει υποχρέωση να μη δημιουργεί αυταπάτες στο λαό. Έχει υποχρέωση να πει ξεκάθαρα στον κόσμο πως υπάρχει αντικειμενικά μια μεγάλη πιθανότητα εξόδου από την ευρωζώνη εάν επιχειρηθεί η πραγματική ακύρωση του Μνημονίου. Όσο δεν προετοιμάζει τον κόσμο για την επώδυνη αυτή επιλογή, τόσο θα δημιουργεί μια ωρολογιακή βόμβα, αυτή της εξόδου από την ευρωζώνη χωρίς τον λαό προετοιμασμένο γι’ αυτό το ενδεχόμενο, που θα είναι έτοιμη να εκραγεί στα χέρια της. Εάν ευοδωθεί το σενάριο διακυβέρνησης της χώρας από την αριστερά και επιχειρηθεί η ουσιαστική ακύρωση του Μνημονίου και η χώρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βρεθεί εκτός Ευρωζώνης, χωρίς η κυβερνώσα αριστερά να έχει δώσει έστω ένα περίγραμμα για την αντιμετώπιση αυτού του ενδεχόμενου, η αντίδραση, ο πανικός και η απογοήτευση του κόσμου ενδέχεται να είναι τέτοια που να τον στρέψει πίσω στις δυνάμεις του πρώην δικομματισμού, όπως αυτές θα είναι τότε διατεταγμένες, ή ακόμα χειρότερα να τον στρέψει προς την άκρα δεξιά.
Ο λαός στράφηκε μετά από αμέτρητα χρόνια στις 6 Μάη προς την αριστερά. Εάν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει, οι πιέσεις του αστικού κόσμου για να στραφεί προς τα δεξιά από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο μέχρι την Αθήνα, θα είναι τεράστιες. Το μόνο που μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο σε αυτές τις πιέσεις και να τον στρέψει προς τα αριστερά, είναι οι μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις του λαού. Από την έκβαση αυτής της διελκυστίνδας εξαρτάται εάν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα συγκρουστεί με τα μεγάλα τραπεζικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που καταστρέφουν τη ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την ήπειρο, ή θα διαχειριστεί την κατάσταση άτολμα, χωρίς πραγματικές τομές, χωρίς να συγκρουστεί με τα συμφέροντα των τραπεζών - και λοιπών αντι-δημοκρατικών δυνάμεων - και βέβαια θα αποτύχει να ανακουφίσει τον λαό από τα βάρη του μνημονίου.
Η μάχη αυτή που έχει μπροστά της η αριστερά, μπορεί και πρέπει να αφυπνίσει και να ριζοσπαστικοποιήσει την πολιτική σκέψη και πράξη πλατιών στρωμάτων της κοινωνίας που τόσα χρόνια βρίσκονταν σε ύπνωση. Εκείνο που θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο μέσα στο μυαλό κάθε αριστερού αγωνιστή είναι πως είτε κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είτε οι Μνημονιακές δυνάμεις, οι τύχες του ελληνικού λαού στο άμεσο και στο απώτερο μέλλον περνάνε μέσα από τα δικά του χέρια. Περνάνε μέσα από το χτίσιμο ενός μαχητικού λαϊκού και εργατικού κινήματος, το οποίο θα διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή και θα επιβάλει στην κυβέρνηση τη θέληση του, ακόμα και για ζητήματα όπως η συμμετοχή στην ευρωζώνη και στην ευρωπαϊκή ένωση.
Βασίλης Ζούμπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου