ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ του Μ-Λ ΚΚΕ για τις Ευρωεκλογές της 25ης Μάη

Πλατιά καταδίκη της συγκυβέρνησης

Η δυσαρέσκεια  και αγανάκτηση  των εργαζομένων πρέπει να βρει ουσιαστική έκφραση  κόντρα στις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ για "αριστερή" κυβέρνηση

1. Εκατομμύρια εργαζόμενοι εκφράζοντας τη συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση ενάντια στα βάρβαρα μνημόνια, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας  και της υποτέλειας αποδοκίμασαν και καταδίκασαν στις ευρωεκλογές της 25ης Μάη τα κυβερνητικά  κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οδηγώντας τα σε μεγάλη εκλογική καθίζηση και πολιτική  ήττα.
Ξεπερνώντας τόσο τα τρομoκρακτικά διλήμματα και τους εκβιασμούς περί εξόδου από την ευρωζώνη και μετεκλογικού χάους, όσο  και τις κάλπικες δημαγωγίες  περί “ανά­πτυξης”, “εξόδου στις αγορές” και “κοινωνικού μερίσματος”, πάνω από 800 χιλιάδες ψη­φο­φόροι που είχαν ψηφίσει τα δύο κυβερνητικά κόμ­ματα στις εκλογές  του Ιούνη 2012, αποδεσμεύτηκαν  και ήρθαν να προστεθούν στα εκατομμύρια ψηφοφόρων που έχουν στρέψει τις πλάτες τους στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ την τελευταία πενταετία.

Τα 5,2 εκατομμύρια ψηφοφόροι που στήριξαν  τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές  εκλογές του 2009, έπεσαν στις εκλογές του Ιούνη 2012 στα 2,6 εκατομμύρια και τώρα στις ευρωεκλογές έπεσαν παρακάτω, στο ένα εκατομμύριο επτακόσιες  πενήντα χιλιάδες, καταδεικνύοντας σε όλη την έκταση την εκλογική τους καταβαράθρωση, τον  κατακερματισμό  του κυρίαρχου αστικού  πολιτικού σκηνικού, το βάθεμα και την όξυνση της πολιτικής κρίσης, τις πυρετώδεις δι­ερ­­γασίες των αστικών επιτελείων για τη χειραγώγηση όλου αυτού του κόσμου που αποδεσμεύεται και τον εγκλωβισμό  του σε νέα αναχώματα, για την αναμόρφωση  συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος.

Δύο χρόνια μετά τις διπλές εκλογές του Μάη – Ιούνη 2012, η κυβέρνηση Σαμαρά, σε κατάσταση οριακής κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας, καταψηφίζεται  και κλυδωνίζεται   κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής της πολιτικής. Το μεγάλο στένεμα και η διαρκής  συρρίκνωση της εκλογικής βάσης  των κυβερνητικών  κομμάτων  που απέμειναν  δύο, πριν ένα χρόνο,  ύστερα από την αποχώρηση  της ΔΗΜΑΡ, επιτείνουν τις συνθήκες  πολιτικής αστάθειας  και ρευστότητας, επιβεβαι­ώνοντας  πως καμιά αντιδραστική “τάξη” και σταθερότητα δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω στην πείνα και την εξαθλίωση  του λαού και προδιαγράφοντας πιο έντονες  και οξυμμένες πολιτικές αναμετρήσεις την αμέσως επόμενη περίοδο ενόψει των βουλευτικών εκλογών που φαίνεται ότι σύντομα επέρχονται.

Η κυβέρνηση τώρα  επιχειρεί να εκτονώσει τη λαϊκή πίεση και να κατευνάσει την οργή και την αγανάκτηση, προαναγγέλλοντας κυβερνητικό  ανασχηματισμό, και προκειμένου να καταφέρει να περάσει τα νέα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα του Μεσοπρόθεσμου που ψήφισε  πρόσφατα στη βουλή και δεσμεύτηκε στα μεγάλα αφεντικά της να τα εφαρμόσει απαρέγκλιτα.

2. Οι κυρίαρχοι  κύκλοι της μεγαλοαστικής τάξης και τα προπαγανδιστικά  επιτελεία  τους εφόσον αδυνατούν  να αποτρέψουν  τη λαϊκή δυσαρέσκεια, αποδοκιμασία και καταδίκη της κυβερνητικής  πολιτικής, επιδιώκουν  να τη χειραγωγήσουν, να την εκτονώσουν και να την εκτρέψουν σε ανώδυνες για το σύστημα  κατευθύνσεις. Σε μια τέτοια κατεύθυνση  δούλεψαν όλη τη μακριά  προεκλογική περίοδο, παράγοντες, μεγαλοεκδότες, δυνάμεις της ολιγαρχίας για να διοχετεύσουν  τη λαϊκή διαμαρτυρία σε δημοσκοπικά προκατασκευασμένες επιλογές, αρχικά στην “κίνηση των 58”, στη  συνέχεια  στο “Ποτάμι”, ακόμη και στην “Ελιά”  που την εμφάνισαν  σαν νέο και άφθαρτο  υποκατάστατο  του χρεοκοπημένου ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι ίδιοι, που πριν δύο χρόνια, φούσκωσαν τα πανιά της ΔΗΜΑΡ για να κατασκευάσουν  το “αριστερό” άλλοθι της συγκυβέρνησης, μόλις αυτή αποχώρησε πριν ένα χρόνο, ξεκίνησαν την κατεδάφισή της, οδηγώντας την τώρα στα πρόθυρα της πολιτικής εξαφάνισης, παροχετεύοντας  την εκλογική της επιρροή στο “Ποτάμι” και εξαναγκάζοντας τα υπολείμματά της να συρθούν πίσω  από τις πρωτοβουλίες του Βενιζέλου. Πέρα από αυτές τις κατευθυνόμενες  μετακινήσεις στα πλαίσια αναμόρφωσης  της λεγόμενης κεντροαριστεράς, σημαντικό επίσης κομμάτι της δυσαρέσκειας κατευθύνθηκε  σε δυνάμεις που αποτελούν εφεδρείες του συστήματος, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των εκτός Βουλής  κομμάτων που πήραν μέρος στις ευρωεκλογές  και συγκέντρωσαν ένα ποσοστό της τάξης του 15% , κοντά στις 800.000 ψήφους,  είναι δυνάμεις  - εφεδρείες  της Δεξιάς (Καρατζαφέρης, Πολύδωρας, Τζήμερος, κ.λ.π.).

Ιδιαίτερα αρνητικό γνώρισμα  των ευρωεκλογών που σηματοδοτεί  επικίνδυνες  εξελίξεις για το λαό αποτελεί η μεγάλη εκλογική  ενίσχυση  της φασιστικής Χρυσής Αυγής που αναδείχθηκε τρίτο κόμμα και ενώ προηγήθηκε  λίγους μήνες πριν η δολοφονική δράση της. Το πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή δεν είναι μόνο οι τραμπούκικες, φασιστικές, δολοφονικές  επιθέσεις της, η σύμπλεξή της με τους κατασταλτικούς κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς και οι σκοτεινοί  δίαυλοι επικοινωνίας και μηχανορραφίας με τις κυρίαρχες δυνάμεις όπως αποκαλύφθηκε  από τη δράση των κά­θε λογής Μπλατάκων,  αλλά η ανάδειξή της σε μια φασιστική  πολιτική  δύναμη κρούσης, που μπορεί όταν χρειαστεί να αξιοποιηθεί από τις πιο  αντιδραστικές δυνάμεις, πέρα  από τον εκφοβισμό και την τρομοκράτηση του λαϊκού κινήματος, σαν  πολιτικός μοχλός ανοιχτά αντιδημοκρατικών, αντικομουνιστικών, φασιστικών  εκτροπών και εξελίξεων.

3. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός πως τα “αντισυστημικά”, στην πραγματικότητα ρατσιστικά, ξενοφοβικά και φασιστικά κηρύγματά της, βρίσκουν  απήχηση πέρα από τα κατεστραμμένα μικροαστικά στοιχεία, στις εκατοντάδες χιλιάδες  άνεργης και περιθωριοποιημένης νεολαίας, σε φτωχά, εξαθλιωμένα στρώματα των λαϊκών συνοικιών.

4. Αν και η αποχή υπήρξε  μικρότερη (41%)  από τις ευρωεκλογές του 2009 (48%)  και συγκρινόμενη  με αυτή των ευρωπαϊκών χωρών είναι πολύ μειωμένη, δεν παύει  σε απόλυτους αριθμούς  να βρίσκεται σε ιδιαίτερα  ψηλά επίπεδα. Στην αποχή συνοψίζεται  αντιφατικά η γενικευμένη δυσαρέσκεια, διαμαρτυρία και αποδοκιμασία προς την ΕΕ και προς την ασκούμενη  κυβερνητική  πολιτική των βάρβαρων  μνημονίων, αλλά επίσης και η απογοήτευση μπρο­στά στη δύσκολη κατάσταση, η πολιτική  απάθεια και φυγή, η απόρριψη  και απαξίωση γενικά της πολιτικής.

Το ιδιαίτερα  υψηλό ποσοστό της αποχής, των άκυρων  και λευκών ψηφοδελτίων διαμορφώνουν ένα πλατύ ανομοιογενές  ρεύμα, που στα πλαίσιά του  συνυπάρχουν  αντιφατικές τάσεις και συμπεριφορές  και το οποίο εκφράζεται  σταθερά σε όλες  τις ευρωεκλογές της τελευταίας  εικοσαετίας. Καθώς  όμως στερείται στοιχειωδών  ιδεολογικοπολιτικών  θέσεων συγκρότησης, είναι ευάλωτο και εύκολα αφομοιώσιμο στο μεγάλο μέρος του από τα αστικά και ρεφορμιστικά  κόμματα, όπως φάνηκε σε αντίστοιχες περιπτώσεις  το προηγούμενο διά­στημα.

Οι δυνάμεις της Κομμουνιστικής Αριστεράς θα πρέπει  να επιδιώξουν να ασκήσουν μια θετική επίδραση στο πιο ζωντανό και αγωνιστικό τμήμα  αυτού του κόσμου και να συμβάλουν στο ανέβασμα  της πολιτικής του συνείδησης.

5. Δίνοντας δημοψηφισματικό  χαρακτήρα στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ,  αξιοποιώντας τις αντικυβερνητικές  διαθέσεις πλατιών λαϊκών στρωμάτων και την πόλωση που διαμορφώθηκε από τα εκβιαστικά διλήμματα, πέρασε  μπροστά και αναδείχθη­κε πρώτο κόμμα, ενώ ταυτόχρονα  κέρδισε  στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών  την περιφέρεια Αττικής που συγκεντρώνει πάνω από  το 1/3 του εκλογικού σώματος. Όμως η εκλογική του επικράτηση  δεν ήταν αποτέλεσμα της αύξησης των ψήφων  του και της εκλογικής  του επιρροής αλλά της εκλογικής καθίζησης  της ΝΔ. Πιο συγκεκριμένα, η νίκη  του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε  γιατί η ΝΔ έχασε σε σχέση με τις εκλογές  του Ιούνη 2012 πολύ περισσότερους ψήφους (500.000) απ' όσους  έχασε αυτός (140.000).

Αξιοποιώντας ο ΣΥΡΙΖΑ τη δραματική θέση που βρίσκονται εκατομμύρια  εργαζόμενοι  και άνεργοι και την ανάγκη τους για μιαν ανάσα, κατάφερε  να εγκλωβίσει με δημαγωγικές υποσχέσεις  για κατάργηση των μνημονίων  και των εξοντωτικών  μέ­τρων ένα μεγάλο τμήμα  του δημοκρατικού, προοδευτικού και αριστερού κόσμου στα πλαίσια της σοσιαλδημοκρατικής του πολιτικής, υποσχόμενος “κυβέρνηση της Αριστεράς”.

Ένας  φορέας που για δεκαετίες οι κυρίαρχες δυνάμεις  που τον  συγκροτούν, ορκίζονται στο όνομα της ΕΕ και του ευρώ, της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας, της απόρριψης της επαναστατική ιδεολογίας και της υποταγής  στην αστική πολιτική, όχι μόνο δεν μπορεί να εκφράσει  και να υπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού, να σταθεί αντιμέτωπος  με την πολιτική που εκπορεύεται από την ΕΕ, που πεμπτουσία  της είναι η βάρβαρη  πολιτική των μνημονίων, αλλά αξιοποιείται σαν ο κατάλληλος σοσιαλδημοκρατικός φορέας που με τη νέα “κοινωνική  συμφωνία” του θα έρθει να ελέγξει  και να ενσωματώσει τη λαϊκή αγανάκτηση  και να διαχειριστεί  την οικονομική  και πολιτική κρίση του καθεστώτος της εξάρτησης  και της υποτέλειας προς όφελος  της ντόπιας ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού. Η βασική θέση  που πρόβαλλε  σε  όλη την προεκλογική περίοδο απέναντι στις “κατηγορίες” ότι με την πολιτική του οδηγεί  τη χώρα έξω από την ΕΕ, είναι πως με τη δική του πολιτική  εξασφαλίζεται η σταθερή παραμονή  της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη.

Σε αυτές τις συνθήκες, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ  με το αριστερό προσωπείο του προετοιμάζεται μεθοδικά και η ηγεσία του υποβάλλει τα διαπιστευτήριά  της στους εκπροσώπους των μεγάλων ιμπεριαλιστικών  δυνάμεων των ΗΠΑ και της Ευρωζώνης, δίνει όρκους πίστης  και διαβεβαίωσης  για την αδιατά­ρακτη παραμονή της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, προκειμένου να εξασφαλίσει  την εύνοια και τη στήριξή τους, και ο αρχηγός του τρεις μέρες μετά τις εκλογές  επισκέπτεται τη  Γ.Σ. των βιομηχάνων και από το βήμα της προσκαλεί σε μια  “κοινωνική συμφωνία”, αποσπώντας τα εύσημά τους, αποτελεί βασικό  καθήκον  να δυναμώσει α­πο­φασιστικά η πάλη  ενάντια στη φιλοαστική, φιλοϊμπεριαλιστική   πολιτική του ΣΥ­ΡΙΖΑ, να αποκαλυφθεί ο ψευτοαριστερός  σοσιαλδημοκρατικός χαρακτήρας της πολιτικής του, να καταπολεμηθούν  οι αυταπά­τες  και οι ψεύτικες ελπίδες  που καλλιεργεί σε πλατιές λαϊκές μάζες για μια δήθεν αριστερή κυβέρνηση.

Στις σημερινές  συνθήκες, όπως διαμορφώθηκαν  μετά τις εκλογές,  οι δυσκολίες  για μια πιο ουσιαστική και σε βάθος  στροφή των λαϊκών μαζών που αποδεσμεύονται  από την επιρροή των αστικών κομμάτων είναι μεγάλες,  αφού ο βασικός  φορέας, ο ΣΥΡΙΖΑ,  που εμφανίζεται τώρα και δύο χρόνια  σαν ο εκφραστής  των διαθέσεων και προσδοκιών  αυτού του κόσμου, όχι μόνο δεν μπορεί να τον τραβήξει  στο δρόμο του αγώνα, να τον μαχητικοποιήσει  και να του εξυψώσει   το επίπεδο  συνειδητότητας και οργανωτικότητας, αλλά αντίθετα με τον ευρύτερο  ιδεολογικοπολιτικό  προσανατολισμό που τον χαρακτηρίζει, την αποθέωση του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, αναδεικνύεται σε βασικό μοχλό χειραγώγησης  και ενσωμάτωσης  της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης της τελευταίας πενταετίας, μέσω του οποίου  επιχειρούν κύκλοι  των κυρίαρχων  δυνάμεων να αναμορφώσουν  και να σταθεροποιήσουν το αστικό πολιτικό σκηνικό.

6. Αν και η ηγεσία του ΚΚΕ κατάφερε να επανασυσπειρώσει ένα τμήμα του κόσμου που έχασε στις εκλογές του Ιούνη 2012 και από το 4,5% τότε (το μικρότερο που έχει πάρει τις τελευταίες δεκαετίες) να ανέβει τώρα στο 6%, κερδίζοντας σε απόλυτους αριθμούς 60 χιλιάδες ψήφους, διαπιστώνεται πως όχι μόνο δεν είναι σε θέση με την πολιτική του να αποσπάσει  δυνάμεις, δημοκρατικό και προοδευτικό κόσ­μο από την επιρροή της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά εξακολουθεί να λεηλατείται εκλογικά από το ΣΥΡΙΖΑ, πληρώνοντας το τίμημα όλων εκείνων των θεωριών, όπως εκείνη  του “μικρότερου κακού” που καλλιέργησε δεκαετίες ο ρεβιζιονισμός μέσα στο κίνημα αλλά   και τις συνέπειες  της αλλοπρό­σαλλης πολιτικής του.

Θεωρίες και πολιτικές  που έκαναν ευάλωτο τον κόσμο της Αριστεράς στις πιέσεις  και τους εκβιασμούς της σοσιαλδημοκρατίας και στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες  των άμεσων λύσεων.

Η ηγεσία του ΚΚΕ πληρώνει και το αντίτιμο της σεχταριστικής της πολιτικής μέσα στο μαζικό κίνημα και τα κοινωνικά μέτωπα πάλης, που τη συγκαλύπτει με “αντεπιθέσεις ς” και μια κούφια “ταξική” αντικαπιταλιστική συνθηματολογία, όπως “ο πλούτος στα χέρια των εργατών” , εγκαταλείποντας τόσο την πάλη για τα άμεσα φλέγοντα αιτήματα  των εργαζομένων και εκχωρώ­ντας την στην ασύστολη δημαγωγία  του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και τους μεγάλους  αντιιμπεριαλιστικούς στόχους του αριστερού και κομμουνιστικού  κινήματος για την ανατροπή  της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, εκχωρώντας στους κάθε λογής αντιδραστικούς  εθνικιστές και πατριδοκάπηλους το δι­καίωμα να κάνουν λαθρεμπόριο, να καπηλεύονται και να λεηλατούν τα πατριωτικά αισθήματα  και διαθέσεις του λαού, τον αγώνα για να σπάσουν  τα ιμπεριαλιστικά δεσμά.

7. Σε μια περίοδο  που οι φορείς του συμβιβασμού και της υποταγής  στην αστική πολιτική, αναζητούν πρωταγωνιστικό  ρόλο στα πλαίσια του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος και προετοιμάζονται  να επαναλάβουν  με άλλους όρους και σε διαφορετικές  συνθήκες, αλλά με τις ίδιες  ή και χειρότερες συνέπειες, το φιάσκο του 1989 -90, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους  στην άρχουσα τάξη, θα πρέπει να ενταθεί  η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση  και να προβληθούν  οι πραγματικά διαχωριστικές γραμμές μέσα από την πάλη αρχών, αναδεικνύοντας  τους ριζικά  διαφορετικούς προσανατολισμούς.

Ενώ τώρα η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώνουν τα εκβιαστικά διλήμματα και τις αμοιβαίες αντιπαραθέσεις με σκοπό η πρώτη να κρατηθεί όσο γίνεται περισσότερο και ο δεύτερος  να αναρριχηθεί όσο γίνεται  γρηγορότερα  στην κυβερνητική εξουσία  χρειάζεται ακόμα πιο επίμονα να προβληθεί ανάμεσα στις λαϊκές μάζες η αδιάψευστη  από τη ζωή θέση:

Το πραγματικό πρόβλημα  για το λαό και τον τόπο δεν είναι ποια αστικά κόμματα και ποιου είδους φιλοευρωπαϊκός  συνασπισμός  κομμάτων  θα κληθεί να συνδιαχειριστεί  την κρίση, αλλά αν ο λαός θα είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα ζωτικά του συμφέροντα, όποιο από τα κόμματα αυτά  είτε σαν “βασικός κορμός” χωριστά είτε σαν μεγάλος συνασπισμός θα βρίσκονται στην εξουσία.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι αν ο λαός, η εργατική τάξη, η αγροτιά, τα πλατιά  λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, η νεολαία θα μπορούν  να αντιτάξουν  απέναντι  στη βάρβαρη πολιτική  των κυρίαρχων  εκμεταλλευτριών  τάξεων και του ιμπεριαλισμού, τη δική τους πολιτική  που μάχεται για την ανατροπή των μνημονίων, της φτώχειας, της ανεργίας και της υποτέλειας, για μια ριζική αλλαγή στη ζωή του λαού, για ειρήνη, δουλειά, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία,  για τη σοσιαλιστική αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα, και σ' αυτό, το Μ-Λ ΚΚΕ επιδιώκει με όσες δυνάμεις διαθέτει, σταθερά και αταλάντευτα να συμβάλλει με τη δράση του.

Το Μ-Λ ΚΚΕ  έδωσε μια σκληρή πολιτική μάχη προβάλλοντας χωρίς περιστροφές το σύνολο της ιδεολογικοπολιτικής του γραμμής πάνω στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει   ο λαός και η χώρα και τα ζητήματα που απασχολούν το αριστερό και κομμουνιστικό  κίνημα.

Στο διάστημα αυτό, χάρις στο αγωνιστικό πνεύμα όλων των συντρόφων  του κόμματος και της νεολαίας, των συναγωνιστών και φίλων αντιμετωπίστηκε  αρχικά το σοβαρό  οικονομικό πρόβλημα, οι δυσβάστακτες οικονομικές απαιτήσεις  του εκλογικού  αγώνα. Πραγματοποιήθηκαν  δεκάδες πολιτικές  συγκεντρώσεις, συσκέψεις και συζητήσεις, περιοδείες και εξορμήσεις σε όλη τη χώρα, παλεύοντας  να φθάσει  όσο γίνεται πιο πλατιά το αγωνιστικό μήνυμα  του Μ-Λ ΚΚΕ, να σπάσει  το φράγμα  της φίμωσης  και των αποκλεισμών, των μεταμεσονύκτιων  εμφανίσεων στην τηλεόραση  στις δύο – τρεις  τελευταίες ημέρες πριν τις εκλογές.

Στη διάρκεια αυτού του προεκλογικού αγώνα  δυνάμωσαν και αναζωογονήθηκαν οι δεσμοί μας με εργαζόμενους, αγωνιστές  του λαϊκού και αριστερού κινήματος, δημιουργήσαμε  σχέσεις  με νέους αγωνιστές, βάλαμε μια σοβαρή υποθήκη για τους αυριανούς αγώνες. Το εκλογικό αποτέλεσμα των 10786 ψήφων του Μ-Λ ΚΚΕ σε συνθήκες εκβιαστικών διλημμάτων “δημοψηφισματικού” χαρακτήρα απ' την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και μεγάλης πίεσης από τις θεωρίες του “μικρότερου κακού”, της “χαμένης” ή της “χρήσιμης” ψήφου, θεωρούμε ότι είναι καλό, θετικό αποτέλεσμα που δείχνει τη δυνατότητα απεύθυνσης  και απήχησης της γραμμής του  Μ-Λ ΚΚΕ, όπως επίσης και τη σταθεροποίηση  της πολιτικής και εκλογικής του επιρροής σε ένα τμήμα  εργαζομένων, κόσμου της Αριστεράς, διάσ­παρ­του σε ολόκληρη τη χώρα.

Και αποτελεί αυτός ο κόσμος μια βάση, ένα έρεισμα  μέσα στο λαϊκό, αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα που πρέπει να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο, να μετασχηματιστεί από εκλογική στήριξη σε ενεργητική πολιτική παρέμβαση, να συσπειρωθεί ουσιαστικά, να διευρυνθεί και να δυναμώσει.

Το πολιτικό βάρος  αυτής της ψήφου πρέπει να εκτιμηθεί  ανάλογα, αν λάβουμε υπόψη πως το Μ-Λ ΚΚΕ δε μάσησε τα λόγια του, μίλησε  ανοιχτά και καθαρά, έθεσε  στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα το κεντρικό  του σύνθημα “ Έξω  η Ελλάδα από ΕΕ – ΝΑΤΟ” που καμιά άλλη δύναμη δεν  πρόβαλε, όπως επίσης  έθεσε και τα μεγάλα ιδεολογικοπολικά προβλήματα του αριστερού και κομμουνιστικού  κινήματος σε αντιπαράθεση με τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τη ρεβιζιονιστική γραμμή του ΚΚΕ, για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος και την αναδημιουργία του κόμματος της εργατικής τάξης.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως στις φτωχές εργατικές συνοικίες των μεγάλων  αστικών κέντρων της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και σε πολλούς νομούς της χώρας με αριστερή  παράδοση και συγκριτικά ψηλά εκλογικά ποσοστά της Αριστεράς, εκεί το εκλογικό ποσοστό  του Μ-Λ ΚΚΕ είναι ιδιαίτερα ανεβασμένο και διπλασιάζεται από το μέσο πανελλαδικό ποσοστό του.

8. Το Μ-Λ ΚΚΕ στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση  στήριξε το συνδυασμό της “Αριστερής Πρωτοβουλίας” στο Δήμο της Ηλιούπολης και κάλεσε σε όλους τους άλλους δήμους και τις περιφέρειες τα μέλη του κόμματος, κάθε δημοκράτη, αγωνιστή της Αριστεράς να απορρίψει τα εκβιαστικά διλήμματα και να ρίξει τόσο στον πρώτο όσο και στο δεύτερο γύρο, παντού, Λευκό στις κάλπες.

Το αποτέλεσμα που κατέγραψε η “Αριστερή  Πρωτοβουλία” με τους 1.128 ψήφους  και ποσοστό 3,11%, επανεκλέγοντας τον επικεφαλής του συνδυασμού σ. Γιώργο Σόφη στο δημοτικό συμβούλιο, είναι επίσης ένα καλό, θετικό αποτέλεσμα που πιστοποιεί τη δημοτική συνοικιακή δουλειά που αναπτύσσουμε με επιτυχία στην Ηλιούπολη, την απόκτηση δεσμών με έναν ευρύτερο κόσμο πάνω στη βάση των λαϊκών προβλημάτων και της πολιτικής μας παρέμβασης, κατοχυρώνοντας την παρουσία μας στην περιοχή.

Το Μ-Λ ΚΚΕ έδωσε μια δύσκολη πολιτική μάχη, σε συνθήκες έντονης πόλωσης, πήγε κόντρα  στο ρεύμα των αυταπατών  που σκορπούσε ο ΣΥΡΙΖΑ για μια “αριστερή” κυβέρνηση και βγήκε  δυναμωμένο και ενισχυμένο, συνεχίζοντας σταθερά  τον αγώνα του για την υπεράσπιση  των λαϊκών συμφερόντων.

Η μάχη των εκλογών, ένα συγκεκριμένο επεισόδιο  της πολιτικής πάλης τελείωσε και ξανοίγεται μπροστά μας ο αγώνας σε όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και ταξικά μέτωπα.

Κόντρα στους εκβιασμούς και τις σειρήνες των αστικών και ρεφορμιστικών  δυνάμεων, μακριά από εκλογικίστικες αυταπάτες και κούφιους πανηγυρισμούς, καταγράφοντας τις δυνατότητες, τις αντοχές, αλλά και  τις αδυναμίες και παραλείψεις μας, όλος ο προσανατολισμός της δράσης του Μ-Λ ΚΚΕ πρέπει να στραφεί ακόμα πιο αποφασιστικά  εκεί που ζουν, δουλεύουν  και παλεύουν οι εργαζόμενοι, να δυναμώσει την παρουσία στα συνδικάτα  και το εργατικό κίνημα, στις αγροτικές περιοχές και ιδιαίτερα στη νέα γενιά, πασχίζοντας  για το δυνάμωμα του μαζικού, λαϊ­κού εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, του μόνου δρόμου που μπορεί να βάλει φραγμό στη βάρβαρη, αντιλαϊκή  πολιτική κυβέρνησης  - ολιγαρχίας  - ΕΕ – ΔΝΤ.

Και ταυτόχρονα  θα συνεχίσει  σταθερά και απο­­φασιστικά τον αγώνα του για την ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, δυναμώνοντας την ιδεολογικοπολιτική  αντιπαράθεση ενάντια στη συμβιβαστική, σοσιαλδημοκρατική  πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τη ρεβιζιονιστική γραμμή του ΚΚΕ, για την αναγέννηση μιας πραγματικής Αριστεράς, την αναδημιουργία ενός αυθεντικού κομμουνιστικού κόμματος, που χωρίς την ύπαρξη, την οικοδόμηση και τη δράση τους, η εργατική τάξη  και οι πλατιές λαϊκές μάζες θα παραμένουν αφοπλισμένες και αδύναμες και ο αγώνας τους θα μετατρέπεται  σε διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια μιας νεόκοπης σοσιαλδημοκρατίας για να πλασαριστεί στην κυρίαρχη αστική πολιτική σκηνή.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος