Oρισμένα ζητήματα σχετικά με την Λαϊκή Aντίσταση Aριστερή Aντιιμπεριαλιστική Συνεργασία

Όταν δυο ή περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ), αναγνωρίζουν την ανάγκη και τη δυνατότητα πολιτικής συνεργασίας τους, αυτό σημαίνει πως δεσμεύονται να προωθήσουν τους καθορισμένους πολιτικούς στόχους που έχουν συμφωνήσει και οι οποίοι συγκροτούν την κοινή πολιτική βάση της συνεργασίας τους, επιδιώκοντας να ενισχύσουν μέσα στο κίνημα και τους αγώνες του λαού τον πολιτικό προσανατολισμό που συνδέεται με αυτούς τους
στόχους πάλης. Προφανώς ο σκοπός της πολιτικής συνεργασίας μας είναι να αναδείξουμε αυτά που μας ενώνουν και αποτελούν τον καρπό της πολιτικής συνεργασίας και όχι αυτά που μας χωρίζουν πάνω σε πολιτικά ή ιδεολογικά ζητήματα.

Πρόκειται για στοιχειώδη και αυτονόητα ζητήματα σχετικά με το τι σημαίνει πολιτική συνεργασία δυνάμεων και σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε το Μ-Λ ΚΚΕ τα τελευταία δύο χρόνια, όταν άνοιξε το ζήτημα της συνεργασίας με το ΚΚΕ (μ-λ).

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής συνεργασίας ήταν η δημιουργία πριν ενάμιση χρόνο της ΠΑΑΣ. Αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη οι δυο οργανώσεις διαμόρφωσαν το βασικό πολιτικό περιεχόμενο και τους στόχους πάλης της ΠΑΑΣ, έχοντας την πεποίθηση πως αυτά ανταποκρίνονται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις του κινήματος και μπορεί να συμβάλλουν στην προώθηση των κοινών στόχων και επιδιώξεων. Και σωστά έπραξαν. Oι πολιτικές πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται κεντρικά και οι πολιτικές δυνάμεις που τις παίρνουν, αναλαμβάνουν και την πολιτική ευθύνη για το προχώρημά τους στη ζωή, για το περιεχόμενο και τους στόχους που θέτουν στα πλαίσιά της και έτσι θα κριθούν από το κίνημα. Η ΠΑΑΣ, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της, διαμόρφωσε και πρόβαλε μια κεντρική μετωπική πολιτική κατεύθυνση με τις θέσεις της πάνω σε βασικά πολιτικά ζητήματα και στα σημαντικά προβλήματα του λαϊκού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.

Πρόταξε σαν κεντρικό πολιτικό στόχο τον αγώνα για Ειρήνη, Δουλειά, Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, προσδιορίζοντας έτσι το πολιτικό περιεχόμενο και τους πρωταρχικούς στόχους πάλης της. Την πάλη, δηλαδή, για την ανατροπή των βάρβαρων αντεργατικών μέτρων της πείνας, της ανεργίας, της υποτέλειας και της τρομοκρατίας, για την ανατροπή, συνολικά, της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής που επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές και η ντόπια πλουτοκρατική ολιγαρχία, σε στενή σύνδεση με το γενικότερο αγώνα για την έξοδο από την ΕΕ, το ΝΑΤO και το διώξιμο των αμερικάνικων βάσεων, για την ανατροπή της κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.

Στη βάση αυτή ανέπτυξε τη δράση της η ΠΑΑΣ μέσα στους αγώνες του λαού μας όλο το προηγούμενο διάστημα και παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετώπισε έκανε βήματα μπροστά, συγκροτήθηκε σε δεκάδες πόλεις και περιοχές της χώρας, συσπείρωσε ένα αγωνιστικό δυναμικό που αποτελεί μια αξιόλογη βάση στήριξης για τα επόμενα βήματα.

* * *

Η πανελλαδική Σύσκεψη του Oκτώβρη θα μπορούσε να δώσει μια πολύ πιο ισχυρή ώθηση στην κοινή προσπάθεια αν επικεντρώνονταν η συζήτηση πάνω στις θέσεις της πολιτικής εισήγησης του Παναττικού Συντονιστικού, αν το σώμα και οι ομιλητές στήριζαν το πολιτικό περιεχόμενο της εισήγησης και το νέο όνομα στο οποίο είχαμε από κοινού καταλήξει. Φυσικά ο κάθε σύντροφος και συναγωνιστής έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράσει τις θέσεις και τις απόψεις του, τις συμφωνίες και τις διαφωνίες του πάνω σε όλα τα ζητήματα που μπήκαν για συζήτηση. Όμως είναι γνωστό πως κεντρικά οι σ. του ΚΚΕ (μ-λ) μια εβδομάδα πριν τη Σύσκεψη, μέσα από την «Προλεταριακή Σημαία» με μια σειρά κείμενα έθεσαν πληθώρα ζητημάτων που αφορούσαν το πολιτικό περιεχόμενο, τον πολιτικό προσανατολισμό και το νέο όνομα της ΠΑΑΣ, που συμπυκνώνονταν στη θέση - πρόταση ότι θα πρέπει να μπει στον τίτλο το αντικαπιταλιστικό στοιχείο για να εκφράσει το αντικαπιταλιστικό - αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο του αγώνα του νέου Σχήματος. Και συνδέθηκε η επιχειρηματολογία για τη στήριξη αυτής της θέσης με ιδεολογικά ζητήματα (για την κατάσταση που βρίσκεται το κομμουνιστικό κίνημα), με ζητήματα στρατηγικού προσανατολισμού (φθάνοντας μέχρι το χαρακτήρα της «Ιρανικής επανάστασης 1979») και με θεωρητικά προβλήματα (για «την εκ νέου συγκρότηση του προλεταριάτου σε τάξη για τον εαυτό της»). Θεωρούμε πως ήταν λάθος των συντρόφων να μπουν αυτά τα ζητήματα μια εβδομάδα πριν τη Σύσκεψη.

Γιατί αντί η Σύσκεψη να επικεντρωθεί πάνω σε έναν ουσιαστικό απολογισμό της δράσης της, στο ξεπέρασμα των δυσκολιών και αδυναμιών που αντιμετωπίζουμε στη σύνδεσή μας με τα προβλήματα και τους αγώνες των εργαζομένων, στο ξεδίπλωμα της δράσης της «Λαϊκής Αντίστασης - Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας» (ΛΑ-ΑΑΣ) στα κοινωνικά μέτωπα πάλης πάνω στη βάση της υπεράσπισης και στήριξης των θέσεων της εισήγησης του Παναττικού Συντονιστικού, διαμορφώνοντας ένα πνεύμα αγωνιστικής συσπείρωσης και αισιοδοξίας για την επόμενη μέρα, η συζήτηση εκ των πραγμάτων περιστράφηκε σε μεγάλο βαθμό γύρω από το πολιτικό περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της πάλης της ΛΑ-ΑΑΣ στη βάση των ζητημάτων που τέθηκαν μια εβδομάδα πριν, δημιουργώντας την εντύπωση ότι υπάρχουν περισσότερες διαφορές παρά συμφωνίες και την ανάγκη να αποσαφηνιστούν οι πολιτικές βάσεις οικοδόμησης της ΛΑ-ΑΑΣ.

Φυσικά ήταν θετικό το γεγονος πως και όταν καταγράφονταν με ένταση οι διαφορές απόψεων πάνω σε σημαντικά ζητήματα, απηχούσαν τη διάθεση των συντρόφων να αποσαφηνιστούν και να ξεκαθαριστούν τα προβλήματα, να εντοπιστεί και να γίνει κατανοητή η ουσία των διαφορών και η δυνατότητα αντιμετώπισής τους, με σοβαρότητα και ειλικρίνεια, με επιχειρήματα και σεβασμό στη διαφορετική άποψη, χωρίς αρνητικές φορτίσεις και πνεύμα πολεμικής. Εξίσου θετικό στοιχείο που κυριάρχησε στη Σύσκεψη ήταν η διάθεση των εκατοντάδων συντρόφων και συναγωνιστών να προχωρήσει σταθερά και αποφασιστικά μπροστά η κοινή μας προσπάθεια και το στοιχείο αυτό ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο προς το τέλος των εργασιών της Σύσκεψης όταν εγκρίθηκε και επικυρώθηκε η εισήγηση του Παναττικού και το νέο όνομα και συγκροτήθηκε το Πανελλαδικό Συντονιστικό Όργανο της ΛΑ-ΑΑΣ.

Ανεξάρτητα βέβαια από την επικύρωση της εισήγησης και των βασικών ντοκουμέντων της ΠΑΑΣ, το πραγματικό πρόβλημα είναι αν έχει λυθεί με ουσιαστικό τρόπο το ζήτημα του κεντρικού πολιτικού προσανατολισμού και των κατευθύνσεων της ΛΑ-ΑΑΣ ή απλώς μετατέθηκαν και θα επανέρχονται το επόμενο διάστημα προκαλώντας μια άγονη διαπάλη στο εσωτερικό της.

Και από την άποψη αυτή καθόλου δε βοηθά η θέση που διατυπώνεται σε βασικό άρθρο της «Π.Σ.», μια εβδομάδα μετά τη Σύσκεψη για το «από δω και μπρος», όπου σημειώνεται ότι: «Μια σημαντική και αναντικατάσταση διάσταση που θα κρίνει μαζί με άλλα ζητήματα το αν η Λαϊκή Αντίσταση θα κινηθεί αποφασιστικά και αποτελεσματικά στην προώθηση των στόχων που θέτει, είναι η διαρκώς ανοιχτή συζήτηση και διαπάλη που πρέπει να υπάρχει σχετικά με τα χαρακτηριστικά της, σχετικά με το «τι είναι» και πώς παλεύει»! (Υπογρ. «Π.Σ.»).

Τι υποδηλώνει όμως μια τέτοια τοποθέτηση; Πως σημαντικά ζητήματα που αφορούν τη ΛΑ-ΑΑΣ, τα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία της, το τι είναι και πώς παλεύει παραμένουν ανοιχτά και αποτελούν αντικείμενο διαρκούς ανοιχτής συζήτησης και διαπάλης και μάλιστα από την έκβαση αυτής της διαπάλης θα κριθεί η υπόθεση της ΛΑ-ΑΑΣ! Παραπέμπει μια τέτοια τοποθέτηση σε πολιτική συνεργασία δυνάμεων που δεσμεύονται με σοβαρό τρόπο να παλέψουν από κοινού στη βάση ενός σταθερού πολιτικού προσανατολισμού αμοιβαία αποδεκτού;
Πάντως σίγουρα όταν το Μ-Λ ΚΚΕ αποφάσιζε να προχωρήσει σε μετωπική πολιτική συνεργασία με το ΚΚΕ (μ-λ) και να συμβάλει στη δημιουργία της ΠΑΑΣ και της ΛΑ-ΑΑΣ δεν αναζητούσε ένα χώρο, ένα φόρουμ που θα βρίσκεται διαρκώς σε μια συζήτηση και εσωτερική διαπάλη για το τι είναι και τι θέλει, αλλά ένα μετωπικό πολιτικό εργαλείο πάλης που θα προωθεί μέσα στους λαϊκούς αγώνες αυτά που αποτελούν την κοινή βάση της συνεργασίας, που θα συνενώνει τις δυνάμεις μας σε κοινούς στόχους πάλης και θα προσδίδει αξιοπιστία στο κοινό εγχείρημα.

Στη βάση αυτή πορεύτηκε και θα πορευτεί από δω και μπρος το Μ-Λ ΚΚΕ στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ, θεωρώντας πως και ο πολιτικός προσανατολισμός της και τα πολιτικά χαρακτηριστικά της και το τι είναι, και το τι δεν είναι, και το πώς παλεύει και συγκροτείται έχουν απαντηθεί από την ίδια τη ΛΑ-ΑΑΣ και δεν χρειάζονται τέτοιες και τόσες ερμηνείες.

Από κει και πέρα όχι μόνο δεν έχουμε αντίρρηση, αλλά είναι αναγκαίο και χρήσιμο, ταυτόχρονα και  παράλληλα με την κοινή πάλη μας στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση ανάμεσα στις δυο οργανώσεις για μια σειρά ζητήματα που απασχολούν το αριστερό και κομμουνιστικό κίνημα και τα οποία θεωρούμε πως ήταν λάθος να συνδεθούν με την υπόθεση της ΠΑΑΣ.

Να συζητήσουμε για τον ευρύτερο προσανατολισμό του κινήματος στη χώρα μας σε σχέση με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, τις ταξικές σχέσεις και κοινωνικές αντιθέσεις που τη χαρακτηρίζουν και στη βάση αυτή να δούμε το ταξικό περιεχόμενο του αντιιμπεριαλιστικού ή αντικαπιταλιστικού αγώνα και τι αυτό σημαίνει αντίστοιχα για τον πολιτικό αγώνα της εργατικής τάξης και των κοινωνικών συμμάχων της και την προοπτική του κομμουνιστικού και του ευρύτερου επαναστατικού κινήματος.

Να συζητήσουμε για το πώς θα συγκροτηθεί η εργατική τάξη σαν τάξη για τον εαυτό της ­αν εννοούμε δηλαδή σαν τάξη με συνείδηση της ιστορικής της αποστολής­ άρα μια συγκρότηση ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική και κατά πόσο αυτή θα γίνει στη χώρα μας γενικά στην πάλη ενάντια στην αστική τάξη και τον καπιταλισμό, ή πρωταρχικά στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη ντόπια μεγαλοαστική τάξη, ενάντια στο ξένο και ντόπιο μονοπωλιακό κεφάλαιο και σε άμεση και καθοριστική σχέση με τους στόχους του κομμουνιστικού κινήματος που αποτελεί το πιο πρωτοπόρο τμήμα της εργατικής τάξης , αυτό που μάχεται να την εκφράσει πολιτικά, να την οργανώσει και να την καθοδηγήσει σε αποφασιστικές αναμετρήσεις με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. 

Να συζητήσουμε για την κατάσταση που βρίσκεται στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, το κομμουνιστικό κίνημα και τι ακριβώς σημαίνει η θέση - εκτίμηση περί «αποσύνθεσης του κομμουνιστικού κινήματος» και σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με όσους υποστηρίζουν πως έχει ενταφιαστεί και αποσυντεθεί το κομμουνιστικό κίνημα τι είναι αυτό που θα το αντικαταστήσει.

Να συζητήσουμε για την κατάσταση που βρίσκεται το λαϊκό κίνημα και για το αν η λαϊκή αντίσταση για την απόκρουση των βάρβαρων αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης ­πρωταρχική προϋπόθεση για τη σύνδεση με τους εργαζόμενους και την ενίσχυση των αγώνων για τα άμεσα, ζωτικά αιτήματά τους­ συγκροτεί από μόνη της πολιτική γραμμή, χωρίς αυτή η πάλη να συνδέεται και να εντάσσεται στους γενικότερους σκοπούς του αγώνα, τόσο σε αντιπαράθεση με τους πολιτικούς εκπροσώπους του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, όσο και σε αντιπαράθεση με το περιεχόμενο της γενικής πολιτικής γραμμής της νεόκοπης σοσιαλδημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ ­αυριανής ενδεχόμενα κυβέρνησης­, του ρεβιζιονιστικού ΚΚΕ και του μικροαστικού «αντικαπιταλισμού» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

* * *

Επιδίωξή μας είναι να συζητήσουμε σε συναγωνιστικά πλαίσια, ουσιαστικά και με ειλικρίνεια πάνω σε αυτά και άλλα ζητήματα που αφορούν την υπόθεση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, σε σύνδεση πάντα με την ασίγαστη πάλη του λαού μας, μακριά από πνεύμα εμπάθειας και προκαταλήψεων.

Γιατί δυστυχώς ένα τέτοιο πνεύμα διαπνέει το άρθρο της τελευταίας «Π.Σ.» με τίτλο «Στις μάχες, μέσα στο λαό και με το λαό θα κριθεί η πορεία της!», όταν ισχυρίζεται πως «απόψεις που ακούστηκαν και στην πανελλαδική σύσκεψη ότι το εγχείρημα “δεν θα κριθεί στους αγώνες”, ότι “δεν θα πρέπει να αναζητήσει όρους παρουσίας και παρέμβασης στους μαζικούς χώρους των εργαζομένων και της νεολαίας” οδηγούν στον εγκλωβισμό του εγχειρήματος στα όρια ενός «κόκκινου φάρου» (Υπογρ. «Π.Σ.»). Oι παραπάνω ανυπόστατοι και εξωφρενικοί  ισχυρισμοί του συντρόφου της «Π.Σ.» πως υπήρχαν απόψεις - προφανώς μελών του Μ-Λ ΚΚΕ στην Πανελλαδική Σύσκεψη που έλεγαν ότι η ΠΑΑΣ «δεν θα κριθεί στους αγώνες» και «δεν θα πρέπει να αναζητήσει όρους παρουσίας και παρέμβασης στους μαζικούς χώρους των εργαζομένων και της νεολαίας» και να τις βάζει μάλιστα και σε εισαγωγικά, ωσάν να ειπώθηκαν έτσι ακριβώς από κάποιους συντρόφους μας, όχι μόνο δεν βοηθούν στην ανάπτυξη συναγωνιστικών σχέσεων ανάμεσά μας αλλά τις οξύνει και τις υπονομεύει.

Βρεθήκαμε και παρακολουθήσαμε τις εργασίες της Σύσκεψης 400 περίπου άνθρωποι. Ποιος άκουσε αλήθεια αυτές τις απόψεις; Κανένας, εκτός από τον συντάκτη του άρθρου. Ποιο μήνυμα θέλει να στείλει σε όλο το δυναμικό των συντρόφων του ΚΚΕ (μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ; Ότι οι πρώτοι είναι των «δρόμων» και οι δεύτεροι είναι των «διακηρύξεων», «μακριά από την παρέμβαση στους μαζικούς χώρους των εργαζομένων και της νεολαίας». Έτσι ακριβώς. Μα νοιάζεται αλήθεια ο σύντροφος αυτός για τη συνεργασία των δύο οργανώσεων όταν κακοποιεί τόσο βάναυσα τις απόψεις των άλλων;

Όμως αυτοί οι ισχυρισμοί γίνονται χειρότεροι γιατί έχουν και συνέχεια. Γράφει αμέσως παρακάτω το άρθρο. «Ας είμαστε, λοιπόν, συγκεκριμένοι και σαφείς σχετικά με το ερώτημα της δυναμικής και της προοπτικής του εγχειρήματος. (Υπογρ. δική μας). Το δυναμικό εκείνων των αγωνιστών που δε θέλει ή δεν πιστεύει στην ανάγκη και τη δυνατότητα άμεσης εμπλοκής της Λαϊκής Αντίστασης στα προβλήματτα των εργαζομένων και της νεολαίας βάζει φρένο και λειτουργεί αντικειμενικά ως ισχυρός ανασταλτικός παράγοντας στην υπόθεση που έχουμε αναλάβει» (Υπογρ. «Π.Σ.»).

O συντάκτης του κειμένου είναι πολύ «σαφής και συγκεκριμένος». Αφού ανακαλύπτει ένα δυναμικό αγωνιστών που δεν θέλει να εμπλακεί η Λαϊκή Αντίσταση στα προβλήματα των εργαζομένων, που βάζει φρένο και λειτουργεί ως ισχυρός ανασταλτικός παράγοντας, ποιο μήνυμα στέλνει και σε ποια κατεύθυνση σπρώχνει τον κόσμο, αν όχι πως πρέπει να απαλλαγούμε άμεσα από αυτά τα «βαρίδια»;

Ας γίνουμε και εμείς συγκεκριμένοι και σαφείς από την πλευρά μας.

Εμείς ούτε ζητούμε από κανένα, ούτε δίνουμε σε κανένα πιστοποιητικά αγωνιστικότητας. Πολύ περισσότερο δε ζητάμε και δε δίνουμε τέτοια πιστοποιητικά σε οργανώσεις και συντρόφους που αποφασίσαμε να συνεργαστούμε και να αγωνιστούμε μαζί τους για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα του λαού μας. Oι σχέσεις που θέλουμε να οικοδομήσουμε μαζί τους είναι σχέσεις συμμαχητών, σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού, εντιμότητας και αγωνιστικής ηθικής. Αν κάποιος θέλει πιστοποιητικά αγωνιστικότητας για να συνεργαστεί μαζί μας ας κοιτάξει αλλού και όχι στο Μ-Λ ΚΚΕ. Τα μέλη και τα στελέχη του Μ-Λ ΚΚΕ, άλλα έχουν περάσει τις πιο σκληρές δοκιμασίες του εμφυλιακού και μετεμφυλιακού κράτους, άλλα τις δοκιμασίες του αντιδικτατορικού αγώνα, άλλα τους αγώνες της μεταπολίτευσης, άλλα τους σημερινούς αγώνες και όλοι, μα όλοι, στέκονται σήμερα όρθιοι και μπροστά στο καμίνι των λαϊκών αγώνων. Την ίδια ακριβώς εκτίμηση έχουμε για τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ (μ-λ).

Αν πραγματικά θέλουμε να οικοδομήσουμε συναγωνιστικές σχέσεις ανάμεσά μας για να προχωρήσουμε σταθερά και αποφασιστικά μπροστά, και πιστεύουμε πως αυτό θέλει η συντριπτική πλειοψηφία των συντρόφων και συναγωνιστών των δύο οργανώσεων, πρέπει απερίφραστα να αποδοκιμαστούν και να απομονωθούν τέτοιες απόψεις, όπως αυτές του συντρόφου αρθρογράφου της «Π.Σ.», που όχι μόνο δε συμβάλλουν στο ξεδίπλωμα και στην ανάπτυξη του κοινού μας αγώνα στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ, αλλά μας σπρώχνουν προς τα πίσω και αναβιώνουν αρνητικές καταστάσεις που δε βοηθούν κανένα μας.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος