Ο κύβος ερρίφθη. Με επίκεντρο το πολυσυζητημένο βιβλίο του Τσίπρα με τίτλο «Ιθάκη», που συμβολίζει την επιστροφή, συντελούνται σημαντικές πολιτικές εξελίξεις στο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Ο Τσίπρας επισημοποιεί την ολική επαναφορά του στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό επιδιώκοντας να παίξει κεντρικό ρόλο και να ξεβαλτώσει, για μια ακόμα φορά, το αστικό πολιτικό σύστημα από τη σοβούσα κρίση με την οποία είναι αντιμέτωπο. Είναι πλέον εξόφθαλμη η στήριξη την οποία έχει από κυρίαρχους κύκλους της ντόπιας ολιγαρχίας. Αφού πρώτα πέρασε με επιτυχία τις δοκιμασίες σε ΗΠΑ και ΕΕ (βλ. τις επισκέψεις σε Χάρβαρντ και Σορβόννη) παίρνοντας ξανά την έγκριση από τους αμερικανο-ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, τώρα ντόπια αστικά επιτελεία τον πριμοδοτούν και τον προωθούν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο.
Ένας ολόκληρος προπαγανδιστικός μηχανισμός έχει στηθεί για λογαριασμό του πρώην αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, που θέτει στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης το βιβλίο του και όσα γράφει σε αυτό, με μοναδικό στόχο να τον ξεπλύνει και να τον αναβαπτίσει, να τον παρουσιάσει ως μετανοημένο για την πολιτική που εφάρμοσε ως κυβέρνηση το 2015-19 αλλά και όσα έκανε ως αντιπολίτευση το 2019-23, πότε ανεχόμενος και πότε συμπλέοντας με την κυβέρνηση της ΝΔ.
Άλλωστε και ο ίδιος ο Τσίπρας σε μια πρόσφατη συνέντευξή του είχε δηλώσει πως η «Ιθάκη» είναι η «κάθαρση» για τον ίδιο και πως μέσα από αυτό επιχειρεί μια «επαναπροσέγγιση της αλήθειας και των γεγονότων» αναφερόμενος προφανώς στην περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως όμως αποκαλύπτεται μέσα από τις 760 σελίδες, η «αυτοκριτική» και οι «μετάνοιες» του Τσίπρα δεν αφορούν στη μεγάλη επιχείρηση εξαπάτησης του λαού, στην καλλιέργεια των αυταπατών για την κατάργηση των μνημονίων «με ένα νόμο και ένα άρθρο». Δεν αφορούν καν το τρίτο μνημόνιο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, με αρχηγό τον Τσίπρα και τις πλάτες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ούτε βέβαια κάνει την αυτοκριτική του που αμαύρωσε το όνομα, τους αγώνες και τα ιδανικά της Αριστεράς την οποία επικαλέστηκε αναρίθμητες φορές για να εξαπατήσει τα λαϊκά στρώματα. Δεν κάνει δηλαδή καμία αυτοκριτική για όλα εκείνα που φούσκωσαν τα πανιά της Δεξιάς, που την ανέστησαν και την επανέφεραν δικαιωμένη στο τιμόνι της κυβερνητικής εξουσίας.
Όχι μόνο δεν στέκεται αυτοκριτικά απέναντι στην πολιτική που εφάρμοσε με το ΣΥΡΙΖΑ στο τιμόνι της διακυβέρνησης, αλλά αντίθετα την δικαιώνει κιόλας. Επικροτεί το περίφημο «ανήκουμε στο δυτικό πλαίσιο», τον «διαβολικά καλό Τράμπ», τη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο με την παραχώρηση βάσεων (Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο, Σούδα κλπ), την αμερικανόπνευστη συμφωνία των Πρεσπών. Όπως επίσης αναγνωρίζει ευθέως ότι η σύνταξη και η επιβολή του τρίτου μνημονίου ολοκληρώθηκε κάτω από την στενή επίβλεψη των ΗΠΑ. Ακόμα παραπέρα, χαράσσει μια γραμμή συμφιλιωτισμού απέναντι στη ΝΔ στο ζήτημα των σκανδάλων (Novartis, πόθεν έσχες, οικ. Μητσοτάκη κλπ) σε πλήρη αντίθεση με τον «ανένδοτο» αγώνα που είχαν υποτίθεται κηρύξει ενάντια στη διαπλοκή, υπερασπιζόμενοι τάχα τη δικαιοσύνη. Αλλά κι όπου χρειάστηκε να ψελλίσει ορισμένα μισόλογα για λάθη, όπως στην περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών, στην πράξη παρουσιάζεται μετανοημένος μπροστά στους τωρινούς καναλάρχες – μεγιστάνες του πλούτου, ζητώντας τη συγχώρεση και την εύνοιά τους.
Επιπλέον επιχειρεί να αποποιηθεί όλες τις ευθύνες που τον βαραίνουν, να τις φορτώσει στα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα είτε παραμένουν στο κόμμα που ο ίδιος εγκατέλειψε, ή παραδέρνουν σε χρεοκοπημένα σχήματα της ξεπεσμένης σοσιαλδημοκρατίας. Δείχνει με το δάχτυλο τα πρώην κυβερνητικά στελέχη προκαλώντας νέες αναταράξεις τόσο εντός του ΣΥΡΙΖΑ όσο και ευρύτερα. Χαρακτηριστικό των αναταράξεων που προκαλούνται είναι το κλίμα πόλωσης που δημιουργείται τόσο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στα υπόλοιπα πολιτικά σχήματα που προέκυψαν από τις απανωτές διασπάσεις του. Οι Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, Σκουρλέτης, Κασσελάκης, Σακελλαρίδης όλοι προερχόμενοι από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο Πολλάκης εκτοξεύουν βολές κατά του Τσίπρα. Την ίδια ώρα οι Παππάς, Γεροβασίλη, Παπαδημούλης αλλά και ο Χαρίτσης (Νέα Αριστερά) στέκονται θετικά απέναντι στον Τσίπρα και υπερασπίζουν την πρωτοβουλία του επιδιώκοντας μια εκλογική συμπόρευση στο άμεσο μέλλον.
Οι εξελίξεις αυτές συντελούνται την ίδια περίοδο που φουντώνει η δημόσια συζήτηση για την αναμόρφωση της κεντροαριστεράς. Μερίδα της άρχουσας τάξης διαβλέποντας όχι μόνο την υποβόσκουσα πολιτική κρίση και το «κόλλημα της βελόνας» για τη ΝΔ, αλλά και το βάλτωμα στο οποίο έχουν περιέλθει ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να ξαναστήσει τον παρηκμασμένο πυλώνα της σοσιαλδημοκρατίας με φθαρμένα υλικά. Ο Τσίπρας, που ως χθες βρισκόταν στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής, σήμερα επανέρχεται με «γεμάτες μπαταρίες» (σσ. δική του δήλωση).
Τα χαρτιά της τράπουλας ανακατεύονται ξανά και ένα νέο σκηνικό λαϊκής εξαπάτησης και χειραγώγησης στήνεται πάλι πάνω στο έδαφος της γενικευμένης αγανάχτησης των λαϊκών στρωμάτων και της μεγάλης φθοράς της κυβέρνησης. Ο Τσίπρας, που εμφανίζεται τώρα ως ο «Μεσσίας», είναι στην πραγματικότητα ο σωτήρας του αστικού πολιτικού συστήματος που προσπαθεί να ξεπεράσει τα δικά του αδιέξοδα. Η δική του εκδοχή είναι μια παραλλαγή της ίδιας δεξιάς πολιτικής, του «δημοκρατικού καπιταλισμού», απαλλαγμένη πλήρως από κάθε είδους ψευτοαριστερά φτιασιδώματα και σε σύγκρουση προς τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου