Ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ και των συμμάχων τους ενάντια σε Συρία και Ιράκ και ετοιμάζονται για χερσαία εισβολή. Μπλεγμένο κουβάρι οι αντιθέσεις στην περιοχή.

Ξεκίνησε από τις 23 Σεπτέμβρη η στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και των «προθύμων» συμμάχων τους με βομβαρδισμούς κατά στόχων των λεγόμενων «τζιχαντιστών» του Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ), κυρίως στη βορειοανατολική Συρία και το βορειοδυτικό Ιράκ, στα πλαίσια της «αντιτρομοκρατικής επιχείρησης» με πρόσχημα τη δράση και την εξάπλωση των ενόπλων του Ι.Κ., παραβιάζοντας τον συριακό και ιρακινό εναέριο χώρο.

Το Ιράκ, που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται ολοκληρωτικά κάτω από τον αμερικανικό έλεγχο και έχει θέσει τις ένοπλες δυνάμεις του κάτω από τις εντολές των ΗΠΑ, αποτυγχάνει μέχρι στιγμής να αναχαιτίσει τους ισλαμιστές, οι οποίοι παρά τους βομβαρδισμούς έχουν φτάσει στα περίχωρα της Βαγδάτης.

Το νέο και αξιοπρόσεκτο στοιχείο είναι η πολεμική δράση των ΗΠΑ, για πρώτη φορά, ανοικτά τουλάχιστον, εντός της συριακής επικράτειας, κάτι το οποίο δεν μπόρεσαν να το κάνουν πέρυσι το φθινόπωρο, μετά το βέτο της Ρωσίας και της Κίνας. Δεν έχουν συμμαχήσει βέβαια με τον κυβερνητικό στρατό της Συρίας και την κυβέρνηση του 'Ασαντ, που εδώ και χρόνια μάχεται κατά αυτών των αμερικανοστήρικτων δυνάμεων που στήθηκαν, εξοπλίστηκαν και καθοδηγήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές και τους περιφερειακούς συμμάχους τους, με στόχο την ανατροπή του Άσαντ και την πρόσδεση της Συρίας στο ιμπεριαλιστικό άρμα με επόμενο στόχο το Ιράν.

Αντίθετα ο ίδιος ο Ομπάμα, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή τα πράγματα, τόνισε πως η «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» περιλαμβάνει και την πολιτική αλλαγή στην Συρία με την ανατροπή του Άσαντ. Αυτός είναι και ο πραγματικός στόχος αυτού του πολέμου. Η παραγκώνιση του συριακού στρατού, που εξακολουθεί να θεωρείται πολεμικός στόχος, επισημοποιήθηκε με τη δήλωση του Ομπάμα, ότι οι ΗΠΑ εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν στο Κατάρ χιλιάδες μέλη από τη συριακή αντιπολίτευση, συγκροτώντας έναν στρατό που θα δράσει κάτω από την καθοδήγησή τους μέσα στη Συρία με μέτωπο προφανώς όχι τόσο ενάντια στους «τζιχαντιστές», αλλά τελικά ενάντια στη Δαμασκό και τον 'Ασαντ.

Όπως γνωρίζουμε από το παρελθόν, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, που εδώ και αρκετά χρόνια «κινεί τα νήματα» στη γεωστρατηγική σκηνή της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, χρησιμοποιεί στις διάφορες χώρες δράσης του υπαρκτές εθνοτικές, θρησκευτικές, κ.λ.π., αντιθέσεις, ηγετικές φιλοδοξίες και πολιτικές αντιπαλότητες, καθώς και περιφερειακούς ανταγωνισμούς. Συγκροτεί ή ενισχύει, εκπαιδεύει και εξοπλίζει οργανώσεις, τις οποίες στρέφει ενάντια στους εκάστοτε αντιπάλους του και τις εγκαθιστά ακόμη και στην εξουσία, κάτω φυσικά από την υψηλή εποπτεία του και καθοδήγηση. Ενίοτε βέβαια, για πολλούς λόγους, «το συνεταιριλίκι» χαλάει και στρέφεται ο ένας εναντίον του άλλου. Οι πρώην «συνεταιριστικές» οργανώσεις ή οι σύμμαχες κυβερνήσεις και ηγέτες, μέσω της προπαγάνδας, δαιμονοποιούνται, βαφτίζονται τρομοκράτες και στοχοποιούνται. Αυτές είναι οι «αντιφάσεις» και το «αντιφατικό πεδίο» στη Μέση Ανατολή στα οποία αναφέρθηκε ο Ομπάμα, παραδεχόμενος ότι οι ΗΠΑ στήριξαν και εξόπλισαν ισλαμιστικές οργανώσεις στη Συρία με στόχο τον Άσαντ.

Εκτός από την παρούσα περίπτωση των «τζιχαντιστών» του Ι.Κ. αξίζει να αναφέρουμε τον διπλό ρόλο, την αμερικανική εκμετάλλευση και τις βαρύτατες για τους λαούς συνέπειες των αμερικανικών «αντιτρομοκρατικών» στρατιωτικών επιχειρήσεων και καταχτητικών πολέμων, ανά την υφήλιο. Από το Αφγανιστάν ως τον καταχτητικό πόλεμο στο Ιράκ του Σαντάμ Χουσείν, που με τόση δημοκρατική ευαισθησία τον κρέμασαν, ως τον τον πόλεμο πρόσφατα στη Λιβύη του Καντάφι που ωμά με κτηνωδία τον κατακρεούργησαν, ως τους «αδελφούς μουσουλμάνους» του Μόρσι, που άλλους ξεπάστρεψε μαζικά, απ' την αρχή, άλλους τους κρατάει στις φυλακές και τους εξοντώνει μεθοδικά το αμερικανοστήρικτο στρατιωτικό πραξικόπημα, του Σίσι, στην Αίγυπτο...

***

Ο πόλεμος και οι ολέθριες συνέπειες στις τρεις πρώτες χώρες που αναφέραμε και το στρατιωτικό πραξικόπημα με τη φασιστική τρομοκρατία στην Αίγυπτο, ήταν τα αποτελέσματα της ιμπεριαλιστικής «ανθρωπιστικής, αντιτρομοκρατικής και δημοκρατικής» δράσης. Τα εγκλήματα των «τζιχαντιστών» ωχριούν και αποτελούν παρωνυχίδα μπροστά στα μαζικά εγκλήματα και την καταστροφή των επεμβάσεων σε αυτές αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Είναι άκρως υποκριτική η στάση των ηγετών της Δύσης και των εντεταλμένων προπαγανδιστών στα ΜΜΕ που παραληρούν και «σοκάρονται» από τα βίντεο με τους αποκεφαλισμούς.

Στο πεδίο των πολεμικών επιχειρήσεων, οι πρώτες μέρες αεροπορικών επιδρομών, σε βάσεις, στρατόπεδα, πετρελαιοπηγές και διυλιστήρια του ΙΚ σε Συρία και Ιράκ είχαν μάλλον πενιχρά αποτελέσματα, όπως καταστροφή αρμάτων μάχης, θωρακισμένων φορτηγών και υλικές ζημιές σε διυλιστήρια και κτίρια, που οι «τζιχαντιστές» είχαν αδειάσει, προβλέ­ποντας τις αναμενόμενες εξελίξεις. Σε στρατιωτικό επίπεδο ανακοινώθηκαν οι θάνατοι μερικών δεκάδων «τζιχαντιστών», ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζεται η επέλαση του ΙΚ σε δεκάδες χωριά και περίχωρα μιας από τις μεγαλύτερες συριακές κουρδικές πόλεις, την πόλη Κομπανί, με δραματικό αποτέλεσμα το κύμα των πάνω από 160.000 Κούρδων αμάχων που αναζήτησαν καταφύγιο στη γειτονική Τουρκία.

Τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν οι αναφορές για χερσαία επέμβαση ιδιαίτερα από την πλευρά της Τουρκίας. Το βέβαιο είναι ότι η Τουρκία,, που στήριξε τους ισλαμιστές ενάντια στη συριακή κυβέρνηση, αναπροσαρμόζει την τακτική της, βλέποντας και τον κίνδυνο της συσπείρωσης του κουρδικού στοιχείου. Άλλωστε από τον περασμένο Μάρτη, από διαρροή τηλεφωνικής συνδιάλεξης ανάμεσα στον τότε υπουργό Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου με τον Χακάν Φιντάν, αρχηγό των Τουρκικών Μυστικών Υπηρεσιών (ΜΙΤ), είχε αποκαλυφθεί το τουρκικό σχέ­διο με την αποστολή μυστικών πρακτόρων που θα έστηναν προβοκάτσια για να δημιουργήσουν μία αιτία πολέμου με τη Συρία, οργανώνοντας μια επίθεση κατά της τουρκικής φρουράς του τάφου του Σουλεϊμάν Σαχ, που αποτελεί τουρκικό έδαφος, μολονότι βρίσκεται στη Συρία, βάσει διεθνούς συμφωνίας. Το νέο στοιχείο είναι ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως η χώρα του είναι έτοιμη να πάρει «όλα τα απαραίτητα μέτρα», πολιτικά, στρατιωτικά και άλλα, κατά των «τζιχαντιστών» του «Ισλαμικού Κράτους». Οπως δήλωσε: «Αν μια επιχείρηση ή μια στρατιωτική λύση πιθανολογείται ότι μπορεί να ξαναφέρει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή, θα την υποστηρίξουμε». Ο Τούρκος Πρόεδρος, από την έδρα του ΟΗΕ στη Ν. Υόρκη, ζήτησε τη δημιουργία «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από όλη τη Συρία στα πρότυπα της Λιβύης, μη αποκλείοντας ακόμη και την επέμβαση του τουρκικού στρατού.

Το ενδεχόμενο στρατιωτικής εμπλοκής της Τουρκίας δεν αποκλείεται, όπως και η παρουσία χερσαίων δυνάμεων. Ελάχιστοι φαίνεται να πιστεύουν τις επανειλημμένες διαψεύσεις της κυβέρνησης Ομπάμα και των Δυτικών συμμάχων τους για μη αποστολή χερσαίων δυνάμεων στο Ιράκ και τη Συρία και ήδη αναφέρεται, ότι καμία αεροπορική επιχείρηση δεν μπορεί να έχει πραγματικό αποτέλεσμα εάν δεν συνοδευτεί από την ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων. Προς το παρόν, πάντως, ΗΠΑ και σύμμαχοι αρκούνται στην ενίσχυση, εκπαίδευση και νέο εξοπλισμό της λεγόμενης συριακής μετριοπαθούς αντιπολίτευσης και του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» που θα χρησιμοποιηθούν και κατά του ΙΚ και κατά του συριακού στρατού.

***

Εν τω μεταξύ ποικίλες είναι οι πολιτικές αντιδράσεις και ζυμώσεις από εμπλεκόμενες χώρες και παρά­γοντες. «Πολιτικές» λύσεις στη Συρία υπαι­νίχθηκε ο Ομπάμα, και ισχυρίστηκε ότι η λύση «είναι εν μέρει στρατιωτική», εκτιμώντας επίσης ότι η Συρία και το Ιράκ πρέπει επίσης «να επιλύσουν τις πολιτικές κρίσεις που επικρατούν στις δύο χώρες αντίστοιχα» με συνεννόηση των κοινοτήτων μεταξύ σιιτών και σουνιτών. Ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνησή του «υποτί­μησε» τους «τζιχαντιστές» και από την άλλη «υπερτίμησε» τις ικανότητες του (εκπαιδευμένου από Αμερικανούς) ιρακινού στρατού. Χαρακτήρισε τη Συρία «σημείο 0 για ολόκληρο τον κόσμο». Ανέφερε ως «πρώτη προτεραιότητα» την υποβάθμιση και ήττα των «τζιχαντιστών» μέσω «μίας ικανής τοπικής χερσαίας δύναμης», διευκρινίζοντας ότι η κυβέρνησή του «δεν θα συνεργαστεί με την κυβέρνηση Άσαντ».

Απέναντι σε αυτές τις δηλώσεις, ο Σύρος υπουργός Εξωτερικών, Ουαλίντ αλ Μου­άλεμ, μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κατήγγειλε τη διπρόσωπη πολιτική των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που από τη μια εξοπλίζουν και εκπαιδεύουν τους «τζιχαντιστές» και από την άλλη τους βομβαρδίζουν. Σημείωσε ότι χώρες που συμμετέχουν στο «συνασπισμό» των ΗΠΑ κατά του ΙΚ «ήταν βασικοί υποστηρικτές ένοπλων τρομοκρατικών ομάδων» και ότι η πολιτική των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή «είναι πραγματική συνταγή για την αύξηση της βίας και της τρομοκρατίας» και δημιουργεί «γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη τρομοκρατικών ομάδων που διαπράττουν ειδεχθή εγκλήματα στο συριακό έδαφος».

Ο Ιρανός πρόεδρος Χασάν Ρουχανί, μιλώντας από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ κατηγόρησε «ορισμένες χώρες και κάποιες μυστικές υπηρεσίες» ως υπεύθυνες για την εξάπλωση του εξτρεμισμού, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «έχουν βάλει ξίφη στα χέρια παρανοϊκών ανθρώπων, που τώρα δεν δείχνουν έλεος σε κανέναν». Επέκρινε επίσης τη Δύση για «εσφαλμένη πολιτική στη Μέση Ανατολή», όπως οι στρατιωτικές επιθέσεις κατά του Αφγανιστάν και του Ιράκ και οι ανάρμοστες επεμβάσεις στα εσωτερικά της Συρίας.

Οι επιδρομές των ΗΠΑ σε Συρία και Ιράκ έκαναν τον Ιρανό στρατηγό και υποδιοικητή του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων και στέλεχος των «Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης», Μασούντ Τζαζαγέρι, να εκτιμήσει πως «συνεχίζεται η συνεργασία ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΙΚ». Ο στρατηγός δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει τον «πόλεμο» των ΗΠΑ κατά του ΙΚ «προσπάθεια για εξαπάτηση της κοινής γνώμης». Επιπλέον, ο Ιρανός υφυπουργός Εξωτερικών, Χοσεΐν Αμίρ Αμπντολάχιαν, διερωτήθηκε για την «αυθεντικότητα» του πολέμου των ΗΠΑ «κατά της τρομοκρατίας», χαρα­κτη­ρίζοντας τις επιδρομές των ΗΠΑ «θεατρινίστικες», σημειώνοντας ότι «ο παράνομος συνασπισμός και οι σπα­σμωδικές επιδρομές των ΗΠΑ θα ενισχύσουν την τρομοκρατία στην περιοχή».

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, υπενθυμίζοντας σε πολλούς τον πραγματικό στόχο των ΗΠΑ στην περιοχή, ισχυρίστηκε ότι το Ιράν και όχι οι «τζιχαντιστές» του «Ισλαμικού Κράτους» «είναι ο μεγα­λύτερος κίνδυνος για τον κόσμο» επειδή, όπως είπε, προσπαθεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Και κατέληξε: «Το να νικήσουμε το ΙΚ και να αφήσουμε το Ιράν ως δύναμη που απέχει λίγο από το να αποκτήσει πυρηνικά όπλα είναι σαν να κερδίζουμε τη μάχη και να χάνουμε τον πόλεμο».

***

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, σε μια φάση όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων λόγω των εξελίξεων στην Ουκρανία, αλλά και στην Μέση Ανατολή, κατήγγειλε τη συμμαχία των ΗΠΑ πως φιγουράρει σαν «πρωταθλητής της δημοκρατίας» ενώ στην πραγματικότητα «είναι το εντελώς αντίθετο αφού απορρίπτει τη δημοκρατική αρχή της ισοτιμίας μεταξύ ανεξάρτητων κρατών». Κατήγγειλε τις ΗΠΑ ότι θεωρούν «δικαίωμά τους τη μονομερή χρήση βίας όπου θεωρήσουν πως διακυβεύονται τα εθνικά τους συμφέροντα», ότι έχουν κάνει συνήθεια τη στρατιωτική επέμβαση και ότι «η βιωσιμότητα του συστήματος διεθνών σχέσεων έχει κλυδωνιστεί από τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία, την επέμβαση στο Ιράκ, τις επιθέσεις στη Λιβύη και την αποτυχία επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν». Δεν παρέλειψε τις αιχμές για τις «πολύχρωμες επαναστάσεις» και «άλλα σχέδια για την αλλαγή ακατάλληλων καθεστώτων» μέσω του χάους και της αστάθειας, σημειώνοντας ότι η Ουκρανία έπεσε θύμα αυτής ακριβώς της πολιτικής.

Μέσα από αυτές τις εξελίξεις γίνεται φανερό πως ξέσπασε άλλος ένας πόλεμος από την πλευρά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του με πραγματικό στόχο όχι τους «τζιχαντιστές», η δράση των οποίων χρησιμοποιείται ως πρόσχημα, αλλά βασικά ενάντια στη Συρία και τους λαούς της περιοχής που είναι τα θύματα αυτής της πολεμικής λαίλαπας που έχει ξεσπάσει. Είναι ανάγκη οι λαοί και το αντιϊμπεριαλιστικό κίνημα και στη χώρα μας να καταγγείλει αυτόν τον κατακτητικό πόλεμο ξεκαθαρίζοντας τον χαρακτήρα του καθώς και τον πραγματικό ρόλο όσων άμεσα ή έμμεσα εμπλέκονται.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος